Alle inzendingen over Onneembare

In de laagste tonen dieper dan de diepste bas, zijn de octaven los gebroken, niet te temmen vandaag, blijven we de beste vrienden, geconditioneerd tot onneembare erehaag.…

Onneembaar kloppend fort, zelf ingenomen. Een wapen schiet tekort als de pijn moet komen. Als de liefde is ontloken, het hardste steen gebroken, en de moordkuil dichter wordt. Dag dromen.…

ik zie de bomen groeien struiken dichten donker in onneembaar onderhout op open plekken grijpen groene vingers in snel tempo licht en zicht schaduwen schieten omhoog reiken naar het nachtelijk duister angstaanjagend is de stilte geluidloos het gillen als ik langzaam ingesloten word zal nooit meer een bos betreden want ik ken…

Vuur ontvlambaar verlangen tastbaar gevoelens breekbaar een mens kwetsbaar strijd onneembaar verdriet voelbaar huivering zichtbaar ongemak waarneembaar geluk maakbaar liefde dansbaar mooie woorden holle frasen…

De jaren waren torens die onneembaar leken. Maar goed, ze zijn gevallen. De stukken opgeraapt. Een eerste zet gedaan. Als vanouds tikt weer de klok. Je geeft niet op.…

de gezichten van poreus porselein zoeken zacht de nabijheid van elkaar het aarzelend beroeren van de breekbare handen om die ene ander opnieuw te zien reizen gesloten ogen over onneembare muren in het oog van de storm stamelen en schreeuwen hun huilende monden…

Een onneembare heuvel een modderig Iwo Jima Waar west oost ontmoet doen mannen sneuvelen Liefdeloos in leugens geboren Hypnotiserend als een cobra een verleidelijk deinende zee Verrookt zij haar problemen trekt je mee in stromingen Slaat haar benen er omheen…

Het satijn van jouw warme huid wil gestreeld worden door zachte toppen van vingers met voelbaar geluid De onneembare muren geslecht met één intieme zoen die jouw trillende hand knoopjes open laat doen Ik huiver in extase Een tedere tongzoen Zo zuiver deze fase Laten we het samen doen…

Doorgaans pal Onder het oppervlak Daarnaast De vulkanische eruptie Zo maar spattend De ruimte in - Schaamte neemt in De plaats van gelatenheid - 't Is weer gebeurd 't Was weer zover Liever de bierkaai Dan maar Dan vechten Tegen de onneembare Onberekenbare Noot: titel is deels ontleend aan M.…

De boter ligt onneembaar in de vloot. Ik poog vergeefs een huivering te smoren: april betoont zich wreder dan begroot. Toch eet ik dankbaar mijn genadebrood en ben ik blij dat ik het ochtendgloren weer mag aanschouwen, en de buurthaan horen, en dat ik tot bestaan ben uitverkoren: een ander is zijn hele leven dood.…

Uit het ziende oog van de orkaan wie hem raken zal in afzienbare tijd even een niet waarneembare kalmte in een oorverdovende stilte van ingehouden adem, achter de on-aardse schreeuw, verloren energie komt in vervoering barst open, daar openbaart zich de onneembare zwaartekracht uit de diepzee geboren, zoals we…

zag de ogen samensmelten in een blik die aansprak mij te helpen alle kleuren zijn geweest het was hun geest die overbrugde wat onneembaar leek dimensies gaf aan wat begraven lag geen leven had gekend bij geboorte al was dood gewenst kleedde schaduw aan met opgestane licht bracht zicht op dagelijks bestaan ik ben herrezen om…

ik rotspartij blokkeer het pad met mijn gevallen stenen ze graven gaten in mijn lijf de mier met staart tussen de benen ik grondvest al eonenlang zij gronden veel te snel mijn meer dan vorstelijke kam splijt in overdwarsheid zonder onderscheid en raak zo mijn frustraties kwijt onneembaar is de laatste code en godzijdank kostte mijn…

de tuindeur gaat weer open er sluipt geur van voorjaar binnen in de tuin zie ik vooral groen heel veel groen de beukenhaag waar ik vorige week nog zó doorheen keek is in mum van tijd dichtgegroeid onneembaar voor vreemde ogen als een privédomein hier ben ik thuis voel ik me veilig... laat de zomer maar komen…

we hebben ze genomen de voetangels en klemmen van het dagelijks bestaan voorzichtig zijn we verder gegaan naar de wereld van onze geest de onneembare torens kerkers en catacomben waar eonenlang niemand is geweest voelden schuld en berouw in een ijskoude tocht langs generaties hoop en gebeden maar overweldigend was de tunnel…

Een steen valt in het water langzaam dalend naar de schoot van de rivier wat eens zo'n sterke muur leek 'n onneembare vesting lijkt door de tijd brozer dan ooit gestreeld door kabbelend water veredelt sereen licht de luister bomen wiegen geruisloos in de wind ©Lady Love ~* Voor Gabriel die op 26-03'09 zijn vader verloor *~…

er was geen ontdooien juist het harden in zwart gaf onverzettelijkheid kracht met een glijdende schaal maakte jouw karakter ruimte in sociaal bewegen maar er waren limieten die jou niet toe lieten je wendde je af met een lach toch heb ik lente zien komen scheurtjes en barsten in het schier onneembare ijs nog komt de nachtvorst kruiend…

ze blokte wist haar verworvenheden te stapelen tot de wijsheid van een onneembare muur die ook tegen leugens en bedrog bestand bleek te zijn haar rechtlijnigheid blokkeerde de groei van rond en zacht in belangrijke mate juist door haar atletisch figuur kwam zij ook al minder empathisch over met haar sociale vaardigheden…

Ik hunker hongerig naar je lekkere lijf alle zachte welvingen met passie te strelen onpeilbare dieptes wellustig verkennen Maar je lichaam spreekt geen vuur je koude hoge rug onneembare muur van een vesting met geheime code waar ik de volgorde van vergeten ben Geef me een hint een opening om ergens te beginnen anders worden we…

Zo dichtbij als mijn kamerjas, vanwege de kou onder de deken gelaten en tegen mij aan gelegd, voor de morgen, als zijn komst zo betrouwbaar, zo naast mij in aarzelende zinnen van adem in en adem weer uit met telkens dat even onneembare obstakel dat weloverwogen weg wordt geslapen, zo luisterrijk, zo naar binnen gedropen als muziek, al…

op een kleine heuvel heb je de citadel gebouwd onneembaar en vertrouwd de stenen zijn je zonder vragen aangedragen alleen de kleur heb je geschouwd met cement uit alle lagen tolerantie hechtte jij de verdere expansie maar je vrijheid was ommuurd het veilig nest gevangenis op uitbraak werd gevuurd bent ondergronds gegaan gevlucht…

zijn Van broekzak, hoed en rand, haver tot gort Waar je spitsvondig, kalm en wijs in wordt Met rozengeur, zonne- en maneschijn Een goed beveiligd, warm privé domein Waar helemaal niets aan mankeert of schort Een jarenlange liefde die mag zijn Die voedsel is, verjongend medicijn Er is genoeg en je komt niets tekort Geen zandkasteel, maar een onneembaar…

ze blokte wist haar verworvenheden te stapelen tot de wijsheid van een onneembare muur die ook tegen leugens en bedrog bestand bleek te zijn haar rechtlijnigheid blokkeerde de groei van rond en zacht in belangrijke mate juist door haar atletisch figuur kwam zij ook al minder empathisch over met haar sociale vaardigheden…

mag ik aanschuiven vriend of warm jij je alleen aan het laaiende vuur heb de blokken geteld tot de aks bleef steken in de knoest van je leven in voortdurend klieven kwam de sleur met stapelen en spaanders zij heeft jouw noeste arbeid gestopt met onneembare weerbarstigheid weg met de botte bijl benader haar met liefde zodat splijten…

De afstand nam toe in ongrijpbare verten en onderhuids snelden emoties op en neer dwars door het wederzijdse onneembare heen. Zal uit het afscheiden een andere werkelijkheid geboren worden? (2005)…

In de nacht zijn er vestingen, onneembare vestingen die de burcht veilig gesloten laten, ze kijken wel uit voor schurk & schavuit. Ze loeren van tussen kantelen naar angstige boerenneuzen met een bult. Rondingen rond de poort schrikken elke soldaat af en in de ochtend worden voorraden snel aangevuld.…

dankbaarheid aan hen die dorsten moesten in verzet te komen om vrij te mogen zijn met of zonder naam zijn zij de dapperen die nu de tranen toveren die frank en vrij ik en jij als regenbogen glimlach de wereld tonen mogen in mij dat weten opent zich in de stilte sprekend mij het besef dat het recht van ons zijn voor jou net als voor mij onneembaar…

Overdag schuilend, verborgen, ontheemd zijn de rijen vervreemd van de wens die men had om zich hier te vermeien Marsman gaf Holland de stem mee van water, hoe vreemd en ontheemd klinkt een halve eeuw later de stem van de wind over steppen, woestijnen en over de bergen steunend en zwijgend onneembaar de rots van 'n onwrikbaar…

Achter een ronde muur blinkt een onneembare burcht zonder vorst, zonder onderdanen, de dagen zijn er brodeloos geteld, klimop tiert daar welig in de scheuren van het aloude ritme, verstikkend het hart dat druivenranken doet verstokken, tijdens het neerlaten van de ophaalbrug met kettingen en ijzeren pinnen verbonden klonk tromgeroffel…

Mijn orka springt amechtig uit z'n kieuwen In 't zilte nat, zijn oog gespind op vis Verscholen in een bolvormige nis Die telkens weer zich flitsend blijft vernieuwen Onneembaar transparant is 't bastion Uit wanhoop haalt hij dan z'n broer erbij Vangt bot - de vissenkom gaat niet opzij Zo ondoordringbaar is het glasplafond…