Alle inzendingen over Onsterfelijkheid

Onze tuinmerel wekt ons zijn sterven en opvolger zien wij niet, zijn lied - blijft en dat maakt hem onsterfelijk; want hij is voor ons het merellied…

De reis die onze genen maken, is eeuwen geleden begonnen. Onze genen leefden al, in naamloze oermensen. In onze vaders en moeders. In onze dochters en zonen. Zo reizen onze genen verder, eeuwen nadat we zijn gestorven. De reis die onze genen maken, zal nooit meer eindigen. En wat is het lot van ons stervelingen? Wanneer ego's eindelijk…

onderweg naar een huwelijk van vrienden op een zwitserse berg verblijven mijn vrouw en ik in een kamer met spiegels naast het bed we slenteren door de stad en bewonderen in de avondzon de snel stromende rijn waarop gespierde zwemmers zich laten meedrijven in waterdichte oranje zakjes duwen ze hun kleren voor zich uit terug in het pension…

Onze ego's zijn onsterfelijk, want ze hebben nooit bestaan.…

De boeken, die ik heb verzameld, zijn onsterfelijke schrijvers, die, hoewel ze zijn gestorven, nog in mijn kasten staan. De boeken, die ik innig liefheb, zijn vrije geesten, die, hoewel ze zijn vervlogen, mijn ziel blijven verrijken. Veel boeken, die me omringen, zijn heilig, als een heilig huis. Boeken, waarin ik vrij mag wonen.…

toch was het goed de intelligente lockdown strenge regels waarschuwing cimbalen voor de dood met een roos die open bloeit in de onsterfelijke harten vasthouden tot de avond ochtend wordt…

Ze zijn onsterfelijk. Dat wij maar een eeuwtje leven, is helemaal niet waar. Onze voorouders hebben we niet gekend. Ze hadden hun stokjes al doorgegeven. Zij zijn gestorven, maar niet verloren. Wij levenden doen al jarenlang ons best. Nakinderen zullen eeuwen na ons erven. Zij zijn nog ongeboren.…

het drijfzand van de tijd de zon huilt achter donkere wolken hemel tranen dalen recht uit de hemel als zilveren pijpenstelen op de dorre aarde neer mijn longen ademen de zuurstof dat door mijn bloedbaan stroomt het hart laat kloppen voor een nieuw lied in velerlei gekleurde ontroeringen het licht met de geur van onsterfelijke…

poëzie soms leek zijn notenblad op profetie één van die muzikale fenomenen die de plek in kunstgeschiedenis innemen Zijn gelovig hart had de wind mee vol betovering en melancholiek verlangen onttrokken aan een demonische zee door een lichtend veld omvangen verheven in grootheid roerend in smart vuur hartstocht en verlangen, onsterfelijke…

wil ik dood klamp vast aan kleinood mezelf vergast op onsterflijk lijden ongewoon verrast einde der tijden onaangetast…

hij schonk hem omdat enkel een steen hem onsterfelijk scheen een steen zomaar een kiezelsteen ze kust hem en gooit want zo alleen verliest ze hem nooit…

een appel betekende eens verbod terwijl een vrucht later schreef van onsterfelijkheid bedenk maar kunstzinnige vruchten vochten zich knap binnen anatomie…

In het donker denk ik heldere gedachten Schaduwspel Van onsterfelijke liefde en gespeelde dood Een lichtend venster in ruime duisternis De waarheid op een kier…

onsterfelijk fenomeen wie je ook bent wie je ook kent de mens gaat heen de een met een knal een ander vindt rust het leven was een bal en ik ben blij dat ik je toch nog heb gekust…

Boterbloem als metafoor Vinkentouw als rode draad Arendsoog als antiheld Romantiek als houden van Paringsdans als ritueel Ongekust als maagdenvlies Onsterfelijkheid was zijn deel Maar leven kon hij niet…

De filosoof legt me nog eens uit, dat we vroeger onsterfelijk waren. Mijn sigaar is ongemerkt uitgegaan. De nachtkaars is stil gaan schijnen. De avond en ik zijn zielstevreden. Morgen komt de zon weer brandend op, in het onsterfelijke heden.…

0 letterkliever, spel naar luim en gril, Maar schrijf een letterwerk, dat alleen moog' verrukken, En laat dan 't nageslacht 't onsterflijk werk herdrukken, Ook in de spelling, die het wil.…

Laat ons wachten op de nacht laat ons naar de sterren kijken op zoek gaan naar de maan laat ons in de waan dat we onsterfelijk zijn laat ons naar de eeuwigheid van elkaar nooit spijt.…

ik vergeet niet papa zolang mijn hart klopt wie jij bent voor mij vertelt het mij steeds met fluisterende stem die mij jou laat herleven als zitten wij onsterfelijk voor altijd bij elkaar…

wakker de vuren aan staar het ongemak in het gezicht gooi het over een onbekende boeg sla je strijd op de trom wees meester van je onsterfelijke ziel schrijf gewapend met je pen…

Ik wil hier niet meer zijn moe van het onderdrukken van al mijn kinderlijke angsten Jouw aanwezigheid hangt hier nog steeds rond en laat mij nog altijd niet alleen De wonden zullen niet genezen deze pijn is veel te echt zelfs tijd kan het niet wissen Wanneer jij huilde veegde ik al jouw tranen weg wanneer jij gilde vocht ik voor jouw…

zo ik mijzelf afscherm voor sinistere trawanten en al het divers gespuis open ik mij voor passanten, goed geaard in ziel en lijf, heet hen welkom in mijn onsterfelijk tehuis een plek van stil vertoeven en zeldzaam genoegen waar in het stille ven van de geest vreugdevolle vlinders zoeven in zonnige zomerse rust kom op mijn feest…

Het lied van de avond was nog nooit zo mooi, een kleur om van te houden en een eindeloze rit want het licht staat op oranje zolang onze ogen schouwen. Bomen langs de laan schaduwen die zich te ruste leggen de lijn die we volgen zwevend tussen dag en nacht. Tot de stilte tussen bewondering en duisternis breekt. Dag licht, vaarwel aan…

niet zal leven in het dood zijn gebleven veracht ik deze dag die jij niet beleven mag maar elke dag die volgt verkrampt mijn hart uitgeput van lijden zal verdriet verglijden ik wachtte op jou mijn verdwaalde vrouw afscheid is genomen niets is ooit vernomen van jouw ziele wens om bij mij te komen onze levende afspraak van onsterfelijke…

God aanroepen bij vreugde of ellende voorspoed dan wel groot gevaar mag de zege heten van beproefd geloof luide en stille woorden misschien slechts gedachten krioelen door elkaar stijgen naar de Hemel met vurige hoop op antwoord dat spoedig zal komen wellicht lang moet wachten dreigt de zware wolk onbegrip genaamd? opgestegen gebeden…

Enkel maar het willen leven Flatteert het woord “onsterfelijkheid”…

Als aan de minimum eis: onsterfelijkheid, eeuwige jeugd zonder lichamelijke of geestelijk ongemakken, voldaan is, zouden we er eens over kunnen praten of het de moeite waard is je ergens voor in te spannen. ------------------------------- uit: 'Gedichten 1939-1998', 2000.…

De stilte is onsterflijk en waar, de stilte heeft geen vragen, maar is zelf het antwoord. Geen woorden, alleen maar zwijgen, geen denken, alleen maar rust.…

Ik sta tot mijn knieën in het water Levenloos geklater van onsterfelijke druppels, mijn gezicht ranselend als kleine knuppels De zwarte schapen in de lucht Bekend en berucht bij zoveel individuen die lijdzaam weer wachten tot het zal luwen…

Wie weet leidt ooit een patholoog mijn lot Nog tijdig in onsterfelijke banen Door mij, althans een paar van mijn organen, Voor eeuwig te bewaren in een pot. Ik prepareer mijzelf ook reeds voor later: Al jaren staat mijn lever op sterk water.…