Alle inzendingen over Oude

ik heb nog een oude foto van mezelf als baby een zwaar gehavend exemplaar maar ook een oud luciferdoosje met krullen van mijn allereerste haar... beide bewaar ik als herinnering aan het kind in mij dat zich bij vlagen wel eens ontheemd voelt…

ik heb nog een oude foto van mezelf als baby een zwaar gehavend exemplaar maar ook een oud luciferdoosje met de krullen van mijn allereerste haar... beide bewaar ik als herinnering aan het kind in mij dat zich bij vlagen nog wel eens ontheemd voelt…

Dwalende gedachten door de oude perenwijn op een dag zo mooi als vroeger zal het ooit weer kunnen zijn in de boomgaard met die dromen en het uitzicht over de rivier maar mijn gedachten snoeien bomen slechts de fruitschaal is nog hier met oude foto's van jouw glimlach zie ik terug mijn vergeten dag in de luwte van oude perenbomen…

De oude man loopt door de stad, En denkt terug aan de oude tijd, Aan het leven dat hij heeft gehad, Aan de zin die nergens heen leidt. En zij, een meisje zonder naam, Zit af te wachten achter ’t raam. Zij wenkt mannen en ze lacht, Ze is de koningin van de nacht. Hij kijkt met ogen zonder gevoel, En denkt terug aan de oude tijd.…

Hij spreekt wel soms van al zijn lijden, Die oude man met sneeuwwit haar; Maar meest zit hij in zich verzonken En stil en zwijgend nevens haar. Zij wordt wel groot, maar is zo tenger; Hij legt de hand soms op haar hoofd: -- Zo ze eenmaal in mijne oude dagen Door vroege dood mij werd ontroofd!…

Gij spreekt wel soms van al zijn lijden, Die oude man met sneeuwwit haar; Maar meest zit hij in zich verzonken, En stil en zwijgend nevens haar. Zij wordt wel groot, maar is zo tenger; Hij legt de hand soms op haar hoofd : Zo ze eenmaal in mijne oude dagen Door vroege dood mij werd ontroofd!…

Haar lichaam is oud vol rimpels en vlekken ze heeft het snel koud wil oud zijn bedekken. Jong is haar geest maakt graag een praatje ze kaart, puzzelt, leest maar denkt, lijf ik haat je!…

Zij zweren bij de baard van een profeet Die niets van schoonheid of historie weet En alle oude beelden op laat blazen. Misschien dat ik de barbarij kan stoppen: Ik stuur ze al mijn oude opblaaspoppen.…

het rood van mijn tong speelt op tonen uitslijtend in een stem van uitgeknepen poëzie het zijn de oude woorden klinkend in de kelken van oude wijn sommigen zijn gegaan, gedreven door zinnen en door de golfslag van het bloed…

Het lege lokaal Gevuld met een eiken houten stoel Waarop een vermoeide oude man zijn tijd doorbrengt Na jaren van steun Zijn best gedaan Is de vermoeide oude man uitgespeeld…

rollende golven het strand bedolven onder schuimende koppen het moet wel kloppen een oude man duinpan, het klotst aan de rand van het strand de oude man, ziedende zee een verloren land…

Het leuke was dat je dacht er waren er twee in haar de ene jong de andere nog niet zo oud haar stem als ze sprak nu eens hel dan weer omfloerst je kon ook niet zeggen hou oud ze wel was dan schudde ze krachtig waarbij ze lachte kastanjebruin haar…

Oud wit boterhammetje van vroeger Belegd met jonge kaas Je was goed voor oma's darm Vers bruin boterhammetje van nu Belegd met oude kaas Je bent niet goed voor mijn darm…

Oude schrijvers wachten. Oude boeken slapen niet. Vraag hen om oplossingen voor onoplosbare problemen. Vraag hen om wijs advies tijdens slapeloze nachten. In oude boeken wachten schrijvers. Koester de kasten waarin ze wonen. Blijf oude boeken kopen. Vergeet hen niet.…

Zelfs met miljoenen goede werken poets ik mijn wezen niet meer schoon Al schrob ik vloeren van de kerken wied rondom de oude perken Reinig in de hof de oude zerken er is slechts redding door Gods Zoon.…

Dus nemen wij ons geld op met z’n allen En stoppen dat nu in een oude sok. Al valt er daarom ook wat voor te zeggen Dat geld in oude sokken te beleggen.…

ze is stilgevallen spreekt niet meer ieder woord en gebaar moet ik thans raden een overzijde juicht nog zachtjes uit oud gras steeds zijn er zwermen grijze zwaluwen, te oud om weg te gaan stenigt ze mijn gelaat…

Ik luister naar de wind hoe deze door de spelonken van de oude muren van het huis waait ik zie de zon schijnen over de schaduwloze straten van de stad ik hoor je stem die spreekt met oude woorden. Ik hoor en zie het ontluisterd aan.…

twee vliegen paren op de oude broek van een jonge immigrant een geïntegreerde sikh komt en reikt de jonge immigrant de hand de vliegen paren verder op de oude broek van de jonge immigrant…

een oude man op de fiets onderweg zij zweeft voorbij met een glimlach een wolkje parfum en verdwijnt in het niets op haar fiets en daar ver achter haar rijdt nu voorwaar geen oude man maar een vrolijke jongen van zeventien jaar…

Je liet mij als een vogel op een hand zweven Ik gaf mij over kreeg vertrouwen in mijzelf en in het leven. Dit zei je, met een blik of een gebaar: je bent goed zoals je bent en veilig was ik voor elk gevaar. Het leven had zijn loop soms als een woeste stroom Toen het donker werd bood jij verlichting in mijn verloren droom. Een plek…

Het oude jaar is weer voorbijgegaan Een nieuw jaar ligt nu voor ons open Laten we op een gezegend jaar hopen Er is niemand die weet hoe het zal gaan. We mogen het overgeven aan onze Heer Die de tijd en ons leven in handen heeft En ons Zijn liefde en vertrouwen geeft Hij wil ons nabij zijn, steeds maar weer.…

Een jarenlange liefde die mag zijn Van broekzak, hoed en rand, haver tot gort Waar je spitsvondig, kalm en wijs in wordt Met rozengeur, zonne- en maneschijn Een goed beveiligd, warm privé domein Waar helemaal niets aan mankeert of schort Een jarenlange liefde die mag zijn Die voedsel is, verjongend medicijn Er is genoeg en je komt niets tekort…

Wanneer het vuurwerk is verdwenen, de stilte teruggekeerd in de nacht. Is er heel veel afscheid genomen, het nieuwe jaar dat wacht. Wij mogen opnieuw gaan dromen, niets is te gek, alles mag. Laat achter de pijn en het leed, ben klaar voor de eerste nieuwe dag. Laat de zon in je hart gaan schijnen, neem elke hand nu met een lach. Je…

ik weet niet hoe oud moe en haar hond waren of geworden zijn gewoon oud denk ik zoals ze altijd waren…

oude koperen inktvloei een staafje zegellak, een stempel…

Op de Rozengracht in Amsterdam is bij een oude grote Iep het schors moedwillig gestript en de boom...ik dicht voor de boom.…

Oma, van de oude mensen en de dingen die voorbij gingen. Oma op zondag. Wie heeft er nog tijd? Voor haar die vertellen kan vol nostalgie zonder spijt. Opa, een levensverhaal vol zegeningen. Opa, van de oude mensen en de dingen die voorbij gingen. Oude mensen op zondag. Wie heeft er nog tijd?…

Elke dag legt ze een ei Of twee Dat doet ze om Dat oude mensje te plezieren Maar nu blijft ze Op hok en mag Niet buiten Dat oude mensje kijkt Haar aan met tranen In haar ogen Begrijpen doet ze het Niet meer Wat heeft ze nu wel fout gedaan Dat oude mensje zegt niet veel Zet enkel nog wat brood En drinken klaar Dus legt ze nu…

laat de oude bomen mij opnieuw verleden geven als ruïnes die nog huiveren in verlaten land oude schuren armoe spreken in de stille dorpen, harken aan de kant oude handen met hun vouwen dunne haren grauwig grijs boven de versleten ruggen verdroogde huid in vochtig huis laat dit alles overstemmen wat perfectie heet, het niet meer…