100 resultaten.
Leven
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 2.651 Het boek van rakende oudheden en verbindingen.
Treft ons vier seizoen en 365 dagen in een jaar.
Het is een leven met zoveel mogelijke wrijvingen.…
VEREDELDE VONDST
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 60 Hier heeft jonge kunde gezegevierd,
geeft eer aan plots opkomende oudheid,
die zin en genot der zoekenden siert.
Met zwevende balletsprongen danst de tijd,
terwijl hij verleden en toekomst bestiert,
welke tot ineenvloeien zijn bereid.…
IN DEN SWARTE KAT
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 33 Haar muren spreken met hun verwering
van diep verborgen, bewogen oudheid.
Vrolijk verkopen van spijs en drank verblijdt
het vertrek, waarin plechtige stemming
van de abdij heerst bij milde schemering,
zich op donker hout van wand en kast verbreidt.…
met een zwarte hoed op.
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 117 wat is het allemaal banaal
de weg heen de weg terug
stuurs over de zeeën varend
of kalm liggend op je rug,
wat is het allemaal druk,
de muffe kamers van de
oudheid, de techno-kamers
van het nu.…
EENHEID
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 192 De volkeren der oudheid
streefden ernaar
zich het Opperwezen
voor te stellen
elke stam ieder land
had zijn eigen god
een ruime gedachte
werd vrijmoedig geboren
bij Israëls kinderen
de almachtige Schepper
van hemel en aarde
ja het ganse heelal
heerste over de mensheid
leidde zowel vorsten
als onderworpen arbeiders
al zouden ze de Naam…
DRACHTENS GEHEUGEN
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 114 Het gebouw, dat Friese oudheid bewaart,
bemint stille stemmen uit elke tijd,
tot bescheiden, blijvend bestaan bereid,
binnen sterke muren van nodende aard.
Strenge laden, onverstoorbaar bedaard,
voelen zich somtijds door schuiven verblijd,
waarbij opbeurend licht langs hun wanden glijdt:
verborgen woorden springen op, zijn vermaard.…
de leegte van een herinnering
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 149 zo nu en dan is er even die
glans van een vervaagde
herinnering, het venster
ruw van oudheid met wat
glas waar het licht van schuwt
mijn zomer is de grijns van
de verniste wolken voorbij en
duidt mijn bestaan op de aflossing
van karma, niets tegenstrijdigs
verhaalt het verleden in het lijden
van telkens het ontwijken ervan
nochtans laaf…
gaan en komen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 119 als ik verbroeder met de smaak
die mij het leven leidt, me musiceer
met klanken die me raken, me geef
aan de lusten die ik verzin
dan zou het bestaan als een icoon
uit de oudheid zich verlaten voelen
zoals een dal eenzaam ligt te
smachten naar het kristal onder de zoden
toch heeft kennis het volle begrip
naar het weten en smacht mijn adem…
van zwart-wit naar nexit
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 87 het terugkeren van beeld waar taal
bezwijkt aan verloren creaties stapelen
kasseien zich achterwaarts op, er is geen
wand die mij leunt wanneer achterdocht
in visualisatie de schilderingen
in oudheid kleurt, zwart wit versnelde passen
geluidloze terugdraaiende wielen in een voort-
gaande beweging maken van de afstandbediening
een kaasrasp…
NUT EN MISBRUIK
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 25 Het scherm door stroomdraad
en luchtwoorden geleid
duidt alles aan
wat wereld en mensheid
in zich houden en geven
deze nieuwste boodschapper
van schier vergeten oudheid
opduikende gebeurtenis
en zegenrijke raadgeving
wordt omkranst door lover
van de Boom uit Edens hof
waarvan de eerste mensen
ondanks Gods verbod toch aten
heerlijke…
U oude machtige Freyja
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.068 U roept herinneringen op vanuit de oudheid
Uw geëerde naam gaat rond op aarde
Ik weet wie U bent en blijft
Ja ik wil leven en sterven in dit land,
Het land van Freyja
Ik zal U altijd dienen, Freyja
U trouw zijn tot de dood.
Uw recht zal ik
verdedigen met lust en hand,
Uw beeltenis waarhaftig dragen.…
Suite
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 332 Na zacht rumoerig wachten op eerste tonen
terwijl gespannen snaren worden aangezet
tot welluidendheid met fluit of klarinet
om Grieg’s suite met schoonheid te bekronen
klinken schuchter de eerste zachte akkoorden
van het schone “Opus 40, Aus Holbergs Zeit”
klanken vanuit de oudheid Muzen geweid
tonen van cello en fagot die we als fuga hoorden…
gwiazda
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 900 onvolmaakte tijd
daar gaan wij
meer olie op het vuur
en daar gaan we
lief
bijna
een zegelring voor anna
de vertaler uit een verhaal
waar woonboten goten laten lopen
over het water
heen
heen
daar gaat dit heen
richting het oosten
waar soldaten later
neerkomen
als sterren uit het oosten
komen en oneindig verdwijnen in verhalen uit de oudheid…
Verscholen in het feit
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 182 Bloemaert
De zin van een leven
mooi verscholen in het feit
dat ademhaling
per direct stopt
als de deur naar de
dood wijd-open staat
De dood echter is grijs
levenloos, gebrek aan kleur
groei en bloei gestokt
adem gepopt
door verkregen rust
opnieuw weer paraat
Literair genre; de
Oudheid met zich meezeulend
herdersdichten van
hoog…
koppen en zo (12.07.2007)
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 259 oerwoud van de angst
of ga naar Liverpool
bezoek de toren van Babel
en gebouwen van eens, die zich weer laten bezielen
zonder glamour en glitter,
wees een leeghoofd als het niet anders kan
maar verspeel je kans op voorsprong niet
misluk niet voordat je begonnen bent
talent, toon je ware gezicht
sta voor je vrijheid
breek je verzet
toon je oudheid…
Sterlicht
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 291 zwart als de nacht lacht
in een spierwitte melkweg
waar miljarden fakkels helder schitteren
omlijnd met figuren van vroegere tijden
kleurrijk verschuilen objecten zich
als onvoltooide schilderwerken
ze wiegen in blauwe sluiers naast
verstoten materie van wat ooit was
de tijdgolf van het verleden door
talloze lichtjaren heen gereisd
oudheid…
Discrepantie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 168 .
*******
Gehandhaafd heb ik verloren momenten
tezamen met uitgemergelde beenderen
welken mij de herfst drachtiger maakten
dan jonge enten van een steeds weer
nieuw begin – niet dat de lente
bezworen is met leugens, want wat men
ziet is de zuivere compilatie van het bestaan
waar jeugd vroegtijdig sterft met de oudheid
in hun…
Oud zijn
gedicht
3.0 met 3 stemmen 597 Het blad stort
zich in een lijdzaam stuiven de twijgen
fonkelen in het avonddonker door de
regenplassen spiegels van mijn gezicht
die kringen van oudheid verzinnen.
Oud zijn doet zeer nu ik ongeëerd
aankom bij de oerbron waar boete
en schuld zijn geboren.…
Met liefde vastgelegd
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 296 . (*) schitterend
Glaswerk uit dezelfd' periode
Bieden doorkijkje naar 't verleden van Iran
(*) In combinatie met
Nog t/m 8 maart 2009 in het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden. Kijk voor meer informatie op www.rmo.nl.…
'n Terugblik
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 260 zeilboten nooit
zijn aangekomen op hun
bestemming, maar vast
gezet op 't moment
door het schilders oog
prachtig decor van 'n
vergeten wereld, waarin
andere normen en waarden
liefdevol hoog werden gehouden
het blauwe linoleum is kaal
evenals het rode kleed dat
er jaren geleden als nieuw is
neergelegd om sporen te wissen
ademt het oudheid…
Vlucht uit de werkelijkheid
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 240 M’n oude leraar klassieke oudheid
is al lang niet meer van deze tijd
gevlucht voor ‘t huidige barbarisme
is hij in oude verhalen gevallen
zit hij vast in ‘t verleden van de -
Mediterrane, azuur blauwe scheur
die Europa en Afrika uit elkaar rijt
bakermat van beschaving die dwars
door Europa naar ‘t noorden drijft.…
Altijd al, in de eeuwen ( J. )
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 223 In de oudheid, pas, keek ik, jou in de ogen.
In de middeleeuwen hoorde ik jouw hart kloppen,
voor het eerst.
En in de nieuwe tijd
vanaf zeilschepen in gouden tijden tot revoluties:
ik leerde steeds meer, mijn beleving van ziel
naar jou toe te wijden.
En in de stilte van deze tegenwoordige tijd...…
Het glasraam
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 231 Een pauw kom je veel tegen in glasramen,
De oudheid zit daar voor veel tussen.
Om geliefden in hun overspel te sussen.
Zodat ze altijd terug naar hun vrouw kwamen.
Zeus de oppergod was niet monogaam
Hij had een minnares zonder schaam
Zijn vrouw liet haar betoveren en bewaken
door de reus met honderd ogen..…
De kudde en de wolven
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 399 Grazers maken vlees in een dagtaak
wolven stelen het in tiende der tijd
en tijd over voor leer en vermaak;
sinds oudheid is de wereld ondenkbaar
zonder slaven, ze heten nu werknemers
en mogen zelf hun meester bepalen.…
- Nocturne van mijn hart -
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 201 Augustus, de zomer doet geen pijn,..zijn koren rijpt
want alle oudheid, alle gouden granen
gaan op in hun betoverende verlichting
en al de liefde, al het goede streeft in jou
en al het slechte, wilde met klanken betoverend zijn.…
Dauwtrappen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 70 Verlangt men in vroege ochtenddauw
van stond af aan achter de meent
weilanders her en der kauwend
in neevlen gehuld te aanschouwen
Verlangt men oudheden te zien
men vindt ze twee uur gaans
van hier
hunebedden te Noord- en Zuidlaren
Is men naar objecten begerig
voorwerpen van kunstnijverheid
de kerken van Uithuister-Meden
alsmede die…
Waar is Charlie Chaplin als je hem nodig hebt...
snelsonnet
3.0 met 13 stemmen 152 bekijk die idioten als orbán
of trumpje, poetin, bolsonaro, xi
’tis allemaal despotisch wat ik zie
en dirkje ezel kan er ook wat van
de clowns van deze wereld zijn perfide
en vroeger mocht het echt, tirannicide…
het licht is van porselein
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 93 op het strand breekt hij
als hij overrompeld wordt
door een verlangen
naar zijn Ithaka
verlangen naar het goede
mooie het ware
a paradise lost
overvallen door pothos
smachtende tranen
een hevig heimwee
sluwe arme Odysseus
de beproefde reis
de dag is helder
het licht is van porselein
de queeste voorbij…
Druppels en korrels
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 121 Leven is als een onbegrepen oceaan.
Mensen komen hier nu pas kijken,
maar zijn eonen geleden al ontstaan.
Kennis is maar een druppel.
Begrip een korreltje zout.
Zilt is alles wat we op aarde kunnen zijn.
Dat kostbaar zout zit in onze eigen pap.
Laten we daar samen van genieten gaan.
Met edel bier en met heel erg goede wijn.…
wandelaar bij Delphi
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 463 in de spiegels van mijn ziel
mijn naam is Apollo, zonnegod,
het marmerbeeld doet mij denken
aan Artemis, mijn zusje, jachtgodin,
de eerste vrouw die ik ooit
stil en roze, ja naakt zag baden
in Delphi's warme, bruisende bron,
wat ik nooit durfde vertellen
ik ben Apollo, de zonnegod,
ik bespeel mijn gouden lier
ik schenk sinds de Oudheid…