Netgedichten

netgedicht (nr. 78.256):

VEREDELDE VONDST

Een oud Romeins vrachtschip, diep gezonken
in de zee, wordt na eeuwen weer ontdekt,
voor onderzoek en rijke gave gewekt.
Duikers komen: arbeid vol hoopvol lonken.

Wijnkruiken, waar nooit uit werd gedronken,
ontluiken, stijgen snel, suizen opgewekt,
dankzij een toestel, door nieuw vernuft verstrekt,
liggen droog, glanzen vol hemelse vonken.

Hier heeft jonge kunde gezegevierd,
geeft eer aan plots opkomende oudheid,
die zin en genot der zoekenden siert.

Met zwevende balletsprongen danst de tijd,
terwijl hij verleden en toekomst bestiert,
welke tot ineenvloeien zijn bereid.