Alle inzendingen over Overzien

De blauwe vlinder vliegt hier al lang niet meer zoals weleer in zonnige tijden ‘k had het nog graag eens gewild De engel biedt me helaas ook geen soelaas meer alhoewel zij mij wel voor altijd zal kunnen zien ik haar enkel met m’n ogen dicht Andere tijden zijn het en inmiddels al aangebroken heel andere ogen bezien mij en overzien velen…

der ikken daar zijn geen sluiers meer voorhanden worden banden strakgetrokken met ontblote tanden ik lach terwijl het altijd menens is een schijnaanval omdat jij naar meer info vist uit de tent gelokt met nog een grote schep erop pareer jij gebakken lucht dat enkel onbenulligheden zucht een slagveld voor even maar alles is te overzien…

Als je alles had kunnen overzien, had je me dan niet beter willen leren kennen, me niet wat vaker willen zien, wat meer aan mij willen leren wennen...? Als je meer om mij had kunnen geven, sloot je me dan wat vaker minder buiten, had me je niet in ons korte liefdesleven, wat vaker in je armen willen sluiten...?…

Na een poosje windkracht tien Kan ik de schade wel weer overzien. Het is wel even heftig zo'n emotie-storm, Maar ach de opluchting is daarna enorm.…

niets aan doen maar zuiver mijn gevoel nu kon ik gewoon slapen door alles op papier te laten woorden zoals ik het beleef en wat er mis is in geheel ieder heeft zo zijn fouten maar respect voor anderen dat is iets wat je niet vergeten mag maar dat vonden zij van wel ik schrijf nu zwart op wit dat de kansen zijn verkeken maar alles overzien…

Was ik maar een kilometer lang, dan kon ik alles beter overzien en misschien verdragen, en dan kon ik mij vol behagen uitstrekken over die daken en die woninkjes fijn kraken alsof ze schelpjes waren, hun huisdiertjes uit mijn haren kammen, miertjes die zo merkwaardig menselijk waren maar zoveel aardiger zoals ook de wereld leek wanneer…

Als een rode draad door je leven in goede en slechte tijden blijft die ene herinnering aan je kleven niet in staat zijnde om het te vermijden een herinnering van spijt misschien één die je heeft gemaakt tot wat je bent de uitkomst was niet te overzien en je hebt het al die jaren ontkend niet in staat om de tijd terug te draaien zit je daar…

Ik heb de blauwe lucht gezien, het raderwerk was even ontregeld, de economie, dat was vervelend, de schade, zegt men, is nog niet te overzien. Even dwong het virus ons tot bezinning, een moment van ons gedrag bewust, even werd de aarde gekust, maar snel greep de economie de overwinning.…

Zoals de zwaluw de warme zomer beschrijft in blauwe lucht, in zwevende vlucht, zo wil ik onze innige liefde beschrijven in liefde die meegaat met het deinen van de zee in liefde die in de ochtend de zon begroet zo zal ik steeds beweren om de onrust te bezweren hoog in de lucht in vogelvlucht om het land te overzien het leed te…

luidruchtige kooplui zijn samen met de tempelgebeden in oude kleuren begraven alleen de pilaren rijzen nog ten hemel de eerbied ligt gebroken en verborgen onder de alles vertredende voetstappen van heden elke steen in de metropool zucht en zwoegt tevergeefs om de historie voor te blijven - de langste adem wint - slechts vleugels ontzien en overzien…

in het stroomgebied waarin we dreven, hun oorsprong we niet kennen uit een onbekende bron te drinken, ook bij nacht of ontij, elke minneteug vergroot de dorst die iedereen in z’n binnenste draagt ook bij nacht en ontij, ongevraagd raakt alles aan wat wordt getorst ligt het voor de hand, als je wilt kijken in het gegeven, niets te overzien…

Het laaggelegen land met vertrouwde akkers overzien en even de illusie en het gevoel dat het overal zo vredig zou kunnen zijn. Maar we schuiven geen poppenwagen maar onze fietsen door vochtige klei dat niet los wil laten. Stevig aan de wielen klevend tot aan de verharde weg.…

het edele pad naar werkelijk schone poezie zo weinigen hebben weet van uw talrijke woorden slechts enkelen vinden de weg naar het fenomeen De Slechte daar ligt nog voor een euro al uw uitgebraakt lief en leed dat u met passie hebt zitten knechten ach, u hebt nog geen bundel het licht doen verschijnen dan is de tragiek niet te overzien…

mijn kamer kent twee ramen zover ik nu kan overzien ik kijk thans van voren naar buiten en zie de staart van een gier nog hangend in de lucht een aanvalsplan beramend op het stervend lijf van een te vroege mier gister zag ik door de ruit aan achterkant het uitzicht op schitterende gele narcissen zij hadden al vroeg mijn achtertuin…

altijd goed he standaard antwoord want liever lieg ik als je vraagt hoe het gaat als ik de waarheid zou spreken zeggen zou dat alles tegen zit dat alles stuk ging dat ik leef achter een masker uren loop ik te ijsberen probeer de dingen te overzien proberend om de stukjes samen te laten komen m’n masker is breder als de Berlijnse muur…

modellen en posities van wat we zijn of denken te worden, al staan we daar nog ver vanaf verhult door een vernis van energie die z'n voltooiing overstijgt, als wet van de natuur, de kern van liefde in het zijn of niet te zijn, los van het juk van zwaartekracht waarin al de illusies ontstaan, dat we alles kunnen overzien…

Drie eeuwen kan ik overzien. De negentiende eeuw. De twintigste eeuw. Mijn laatste jaren. Samen reizen we door de eeuwen. Al ontelbare generaties lang. Kinderen. Ouders. Grootouders.…

Ik wil me niet blind staren Op overwinningen of gevaren Ik wil niets accepteren of overzien Mijn verdriet is er toch wel en bovendien Ik kan niet leven van rottende bladeren of bloeiende bloemen Ik ken de liefde Ik accepteer de gevaren Ik heb het geprobeerd en soms opgegeven Ik voelde geen regen, geen zon bovendien Ik dacht: ik zal…

andere telt niet meer Hoe te leren kijken naar andere wegen Stilstand zal nimmer voor vooruitgang zorgen Maar hoe en waar en waarom Vrijheid zonder grenzen Smachtend naar structuur Alles wat bereikt is Door mee te gaan in wat kwam Nutteloosheid in de dimensionale wereld Overgave aan futiliteiten in de engste soort Geheel is niet te overzien…

mijn steen afslijt ben jij mij toegemeten toen ik geboren werd dat is weer vergeten ken ook niemand die jouw lengte heeft gemeten tijdens leven en die ook alles heeft gegeven maar ik moet gaan bestaan kent echt geen eeuwigheid jij begrenst de jaren die geschonken zijn in afgestrekenheid leven geeft geen zekerheid Jij kunt het overzien…

vinden hebben vaak de dolste pret toch kan ik me niet binden want kom veel te kort in bed ik ben verzot op Jaap heb Hans altijd gemogen dat ik met beide slaap is voer voor psychologen je zult wel willen weten hoe ik alles combineer ging eerst nog door met daten maar dat doe ik nu niet meer dat werd me te complex wil graag alles overzien…

Zij overzien de gespleten tong in de waas van de eeuwigheid, en de waan van eigen heiligheid. Helden worden vastgehouden in de spanningsboog van eergisteren tot overmorgen. Hoge noten, drie maal gebleekt in schijn- heiligheid, schrijven namen in gouden letters op het hemeldak.…

heel je leven hangt van cijfers aan elkaar onvoorstelbaar, maar wel waar je wordt geboren om bijv. kwart over tien de dag, de maand, het jaartal, niet te overzien op welk huisnummer woon je, wat is je postcode altijd maar cijfers, het lijkt wel mode naar school ga je met vier jaar vanaf die tijd ben je echt de sigaar later wordt er van je…

het zichzelf verliezen en dan z’n eigen wiel weer hervinden het ontdekken van de wereld om hem heen beseffen we staan niet alleen en zich er toch niet naar gedragen het principe van het altijd maar proberen om alles wat al is nog mooier te maken en dan in z’n eeuwige valstrik van het steeds weer doordraven geraken en de gevolgen amper overzien…

Probeer nou gewoon een keer Het van mijn kant te zien En over mijn schouder meekijkend Heel die stinkmodder-wereld te overzien Ik doe mijn best voor iedereen Heb dan ook respect voor mij Want van dit eindeloze gezeik Word ik echt niet meer blij En als ik een keer commentaar heb Is dat toch mijn goed recht?…

Geweldig de hoeveelheid in mijn hoofd De gedachtestromen zijn haast niet te overzien Er is me gezond verstand beloofd Met alle vertakte ongein, weet ik niet of ik het verdien Van kwadengedachten beroofd Het paardenmiddel heeft me verdoofd Moet ik lachen terwijl ik grien?…

Bij de mooie dingen die gebeurden in overvloed gelukkig wel de humoristisch waren er veel daarop teren kun je wel gelukkig In het heden dat van NU, bol van overdenken, bedenken en overzien ben ‘k dankbaar dat de tijd me leerde inzien dat ware rijkdom en liefde zit: in de mensen om ons heen, in de aarde en de lucht in de vogels, vogelvlucht…

Fragiel geaderde scheurtjes.. nauwelijks te zien fluisteren zachte dreiging doch worden overzien In gevorderde wording eisen ze prompt plaats zoals de brutale krassen van een botte schaats Een wolk van stof ontsnapt uit grotere scheuren als voorbode van 't verval, dat staat te gebeuren Opgemerkt maar ongemoeid voltrekt verder lot rammelend…

Voor een ieder is het opzien tegen de dood een spanning vol angst en niet te overzien. Moge een ieder steevast bouwen op hetgeen hij achter de poort, ontsloten, hoopt te vinden in vertrouwen. Zo is de overgang naar de eeuwigheid een gebeuren van kalme berusting.…

strand op platte wagens – oktober is ontruiming lispelt de dame in het zwart Hij draaft maar rond in minderende kringen op minderend zand – niemand splijt nog wateren niemand schept een pad voor hem Grijs de dagen zat van regen de akkers nooit vol de zee en 's avonds waait nog van verre fijn zand in hoeken en gaten Ik wil de kust overzien…