Alle inzendingen over Raadsel

in de horizontale en verticale verkaveling van het raadsel worden letters tot woorden aan het kruis genageld en spellen zij de oplossing van de matrix waarvan de zin niet meer is dan het vullen van leegte in de tijd en ruimte tussen de zwarte gaten in het vlak…

Kuilbalen, Staat er eenvoudig Zwart op wit In het halfhoge gras Voor de boerderij Waar mensen wonen Die we nog nooit Hebben gezien - Achter de gevel Woont een raadsel - Deze dag, Elke dag…

zwijgend kijkt ze met nietsziende ogen naar al die titels van ongelezen boeken ze zoekt zich zelf waar te beginnen met alle raadsels die het leven stelt? starend tast zij in een geopend boek verwondering zal steeds haar drijfveer zijn…

Vandaag geef ik aan u het raadsel op Van Arjen Robben en onze premier: Wat is de overeenkomst bij die twee? Het antwoord weet vast elke knappe kop: Ze kunnen lelijk vallen, naar het schijnt, Maar komen toch snel heelhuids overeind.…

Wilde vrouw Wild Niet negatief bedoeld maar puur uit de natuur het innerlijk onbewuste, een onnoembare laag zwervend raadsel onopgelost orakel natuurlijk beschouwend, ontembaar krachtig instinct grondslag van de vrouw.…

het grote raadsel dat de wereld in zijn ban brengt waar of niet kitsch of niet maar verdomd je ontkomt niet aan de boodschap van het welbehagen al is het maar een seconde voordat de twijfel weer overneemt de angst voor kwetsbaarheid door het verlies van de veilige barrière van het ongeloof…

woorden als voetstappen soms vereeuwigd in cement volgroeid bedekt met tegels ben ik je gelijke of gescheiden met een buffer tussen ons beide melancholiek geschreven verborgen heden niet meer dan een geest van de nacht geen drama geen raadsel maar dit leven op zich…

Ik ken mijzelve nauwelijks niet Wie wil uit mijn gedichten Mijn karaktertrekken lichten Of wat hij nog meer van me ziet Wie heeft de moed mij eerlijk te verkonden Aan welke aardse regels ik mij voel gebonden Ook al besef ik dat zelve zelden niet Maar springt het er waarlijk uit Het raadsel is verborgen in mijn gedichten Wie kan mij het…

ik zie je daar nog zitten alleen, aan de keukentafel in een fluitende dialoog met de merel op het dak een magisch moment van rust in de chaos van een kroostrijk gezin iedereen werd stil en luisterde mee hoe jij dat deed pa is me nog steeds een raadsel…

Jouw schoonheid is als de Spiegel van de zee Gekerfd in de Boom van Verlangen Gehuld in raadsels, twinkelen Jouw mooie ogen, terwijl jouw Hart de liefde spreekt Verloren Liefde uitstort en de Twinkeling handhaaft.…

Grijp slechts in lucht als ik probeer je te begrijpen net buiten echt bereik draai je in cirkels raadselachtig om me heen tot ik uiteindelijk vlucht in eigen raadsels om jou heen we zijn alleen de cirkels zijn gesloten…

Ik kruip graag in de huid van Michael Valliant, die in snelheid zijn leven kleurt.Ik los zo gelijk een man met zijn verstand de raadsels van het leven op, die ik naar uitkomst nimmer heb betreurd.Zo kan ik mij soms voor heel even; wanen een man van de wereld te zijn.…

Verstand vol mis trouw vol wan liefde vol loos Had ik kunnen weten dat had ik het willen weten alles lijkt opgelost maar blijft een raadsel Mond vol zwijgen hoofd vol leegte vol zonder zin…

Fragiel meeliftend op de wind is dat leger van miljoenen en-bloc individeel door de schaduw van het geheel nog altijd een raadsel op de radar. De dennenbomen waar ze na hun trektocht samenkomen hebben zich door toegenomen droogte teruggetrokken op grote hoogte. Vlinders die vinders waren, werden zoekers.…

gedragen door geestdrift ja waar de lyriek van hart en geest tot creatieve expansie komt waarvan de som eindeloos meer is dan die der delen en vroege epiek nog sociaal acceptabel is ja jij die in de tijd al door vele kunstenaars vereeuwigd bent in beeld schilderij en in talloze fresco’s beschreven en gelauwerd bent ja jij die raadsels…

'Petula heeft gebeld.' Dit staat te lezen. Een kladje ligt vlakbij m'n telefoon. Het is geschreven door Vincent, m'n zoon. Ik vraag me af, wie deze vrouw kan wezen. Persoonlijk ken ik niemand die zo heet, al is de naam Petula mij bekend. Naar binnen treedt des avonds laat Vincent. Ik ben benieuwd, of hij er meer van weet. 'Je briefje met…

Haar vuisten gebald en haar ogen gesloten, Stapt ze de diepte in. Niet wetende van haar afkomst. Niet wetende van haar werkelijke ziel, die net als een bloemknopje nog open moet gaan. In haar ene hand het Drakenmedaillon, in de andere de Zeeschelpen. Een ongekozen lot voor haar, boordevol levensvragen. Beschermd onder onschuldige en zuivere…

Het wreedste raadsel waar ik deel aan kreeg sinds ik door mijn geboorte werd ontbonden uit oeverloze zee is schelp te zijn die niet dan door de ene hand gevonden kan worden en die toegesloten blijft tenzij die ene blik mij treft en openschrikt het schaaldier en de tanden verwekt, de mond het beenmerg mens - o hand en blik o toorts kom…

Paddestoelen kleuren vlammend rood ondergrondse raadselen aan bosrand,waterkant.…

dauwtrappend proef ik het zachte serene gras onder roze voeten, tuin geruchten stil waar ik U voor de 'groene uitstraling' prijs in de kern der zaden die sprieten weelderig voort op grote schaal is de sleutelbron met eindeloos geduld die van dag tot dag voortgaat het groene gras is een lust voor het oog ook de vele meizoentjes flora is…

Wat is zelfgenoegzaam? Regen. Wat is een kapstok? Een stille vriend. Hoeveel gaten telt een knoop? Het dubbele van een knoopsgat. Wat wil dansen maar kan het niet? Regen. Wat wil vuur zijn maar kan het niet worden? Regen! Wat ligt daadwerkelijk stil? Het hart van een dode. Wat klopt het hardst: het hart of de voet van de baby? ------------…

De hond ligt op zijn rug En schurkt tegen een dood In veren aan Een schrille kreet, zijn baas Trekt hem er vlug vandaan Op zijn beurt wrijft hij Tegen talen, een slotzin Pakkend schrift is ademhalen En telkens weer is er een ander Soort van sterven, pijnlijk soms Of met zuchten van verlichting Een wegen van de ziel op gouden Schalen…

Op je werk moest er geknot, ik vroeg of je nog langer wilde blijven dan je jaarcontract. Met dunne stem en aarzeling zei je wel van baan te willen wisselen, maar niet te weten wat en waar dan wel. Op de snelweg had je willen wisselen van baan, twijfelde door slecht zicht, deed iets, toen weer niet, en reed tegen iemand op. En waarom kocht…

ik heb je stilte gezien de weggeduwde zorgen er is voor jou geen morgen je bent bang voor flitsen in je ogen zag schimmen die bewogen je glimlacht raadsels en je stem is toonloos door langdurig zwijgen ik fluister je een rode roos je luistert naar mijn dromen een vogel die voor vliegen koos als handen langs je lichaam…

In een vloeibare wereld van reflecties gaat de waard kopje onder draagt de toog geen glazen aan de wand een schilderij waarop de gulden snede elke scherpte verloren heeft botte lijnen in verwaterde compositie ze vullen gezonken stegen met trambanen zonder haltes een blinde reiziger tast naar de vluchtheuvel - het perspectief - nergens…

Dit tussen de bedrijven door is waar het volgens mij om gaat Jouw juiste woorden van tijd tot tijd in een bed van zachte energie waarin ik me veilig voel: jij mag alles van me weten maar voor nu is het te ingewikkeld een mooi raadsel noem je mij Mijn vader is geweldig maar hij ziet me niet ik moet me klein maken me oprollen in mijzelf…

vertel mij straks wat ik ben vergeten en zeg me ook dat wat ik ooit nog wist dat wat er was er soms bij vlagen eventjes nog is doch het besef van wat ik wil en kan daarin helaas zit tot mijn grote spijt de sleet…

Stel dat je zelf een zaadcel was een cel die wou ontkiemen en daarvoor huis en haard moest achterlaten om als een zalm stroomopwaarts in het gezelschap van miljoenen lotgenoten op zoek te gaan naar iets al weet je zelf nog niet waar en wanneer je 'n eicel zult ontmoeten waarmee je ooit zult samensmelten en of uit die unieke unie…

Lang heeft ze gedraald Gehaakt scheen zij in verlangen De verleidende macht Die faalt betaalt en vertaalt Niemand die haar hier bedacht Iedereen kan haar ontvangen De horizon gespiegeld Het mysterie gegiecheld Ze verschijnt altijd ongeacht Paradoxje nooitgedacht.…

je kleurt de raadsels in je ogen met blauw omkransd ontsnapt in groen je blik wat lichtelijk verschrikt omdat ik naar je kijk ik zie de verte in je zorgelijk staren een rimpel gaat spontaan gedachten baren die je lijf laat huiveren en je lippen woordenloos doen fluisteren mijn handen luisteren op je wang en voelen in de zachte…