Alle inzendingen over Rouw

O, wrede Zomer, wreder dan één winter, Lach niet, lach niet, bij 't woedend onverstand, Laat uwe hemel rouwen, want wie vindt er Geen haat in lach des hemels boven 't helse land?…

gedenk Uw Heer, gedenk Zijn Dood wikkel het moede lijf in rouw en passend boetekleed aanvaard de zware tocht naar Huis dwaal nimmer af, negeer de lokroep van de bandeloze vrijheid doch tors opnieuw en zonder ommekeer Uw daag'lijks Kruis ..en verder trekken zij het oude leven zeulend naar een nieuw seizoen de hoeder en de danser de melkmeid…

Tweeduizend vier was het jaar van de volkszanger zonder plankenkoorts Maar Andre sloeg de plank wel mis Zijn overmatig drankgebruik Leidde uiteindelijk tot zijn begrafenis Een tsunami werd dé natuurramp van 2004, maar ook van de jaren nul En dan was er nog Mabel-Gate, en andere flauwekul In tweeduizend vijf moesten we om Rinus Michels rouwen…

als staatshoofd gehad, maar nimmer een vrouwelijke minister president ik ervaar het probleem van de emancipatie niet bij mannen, maar bij de vrouwen zelf ja, jullie kunnen facken, fuck off, zeg ik dan solidariteit onder vrouwen is ver te zoeken dat vind je veel meer en vanzelfsprekend bij mannen leer daar van en pas het toe, Nederlandse rouwen…

paragraaf 3 soms ben ik alleen en heb dan even niets met dat of jou of het moet de eenzaamheid zijn wanneer ik lijd aan het leven een niet te vatten rouw *ik hou van rode gladiolen* ook midden op een zomerse dag ween ik mijn donkere wolken gevoelens die niets anders doen als in mijn lijf steken met plots…

hoe drukkig, hoe vol rouwe Was die zegenrijkste vrouwe, Moeder van Gods enig kind? Die, met een weemoedig harte, Levend aanzag al de smarte Van haar vrucht, bij God bemind. Och! wie zou in 't hart niet snijden, Zo hij, in dat deerlijk lijden, Christus' lieve Moeder zag? Och!…

Van broedervolken die ge er thans zult vinden Dooddet ge de zonen, Rookwolken vlammen op de winden Uit de steden waar zij wonen, Gij hebt de kindren, de vrouwen Van uw nieuwe genoten Doen hongren en rouwen, Verkracht en verstoten: Klaag het nu, klaag het nu voor elkaar, Nu uw nieuwe jaar, Het jaar van de mensheid zich heeft ontsloten, En…

En 's molenaars dochter zat stil en alleen, Al zuchtend en klagend, in rouw en geween; Drie jaar lang rouwde ze en wenste zich dood, Totdat het haar vader ten leste verdroot. 'De knecht op de molen is vlijtig en trouw, Is knap van persoon en hij wil je tot vrouw; Of hij jou nu lijkt?…

zij die dachten de golven te kunnen temmen trokken gezamenlijk naar het strand met hun windsurfboard onder hun arm klaar om de strijd met Moeder natuur aan te gaan in pakken gehesen, gingen ze vol adrenaline de schuimkoppen tegemoet golven bleken huizen hoog het schuim te onverbiddelijk, en zo verloren vijf jonge mannen de krachtmeting…

" Moeders oog schoot vol van tranen, Och, haar herte brak van rouw, Als het knaapje vroeg of vader Niet haast wederkeren zou? 't Sloeg de handjes smekend samen, 't Koortsvuur glinsterde in zijn oog, Even als in koude nachten De avonster aan 's hemels boog.…

En loop der Getijden, Ons nu tot verblijden, En dan weer tot rouw! Gij hebt met ons haken Naar nieuwe vermaken, Hetzelfde gemeen: Zo drijven de wensen in ’t harte des mensen Elkanderen heen. — De dwingeland ontweken, Die de opene streken En velden verwoest, Vliên Floraas gespelen; De grond ligt te kwelen; En ’t ploegijzer roest.…

En loop der Getijden, Ons nu tot verblijden, En dan weer tot rouw! Gij hebt met ons haken Naar nieuwe vermaken, Hetzelfde gemeen: Zo drijven de wensen In 't harte des mensen Elkanderen heen. - De dwingland ontweken, Die de opene streken En velden verwoest, Vliên Floraas gespelen; De grond ligt te kwelen; En 't ploegijzer roest.…

Geef mij de gouden waarheid Die uit uw stemme klinkt, Geef mij de diepe klaarheid Die uit uwoogen blinkt; De vriendschap en 't vertrouwen Van handdruk, woord en blik, De blijheid en het rouwen Van stille lach of snik’. ‘Ach, of 'k zo vluchtge gaven Al gaarn gegeven had, Wat baatte 't?…

In 't gasthuis brak mijn moeders harte - Dat was een dag van dubble rouw! Ik erfde van de dierbe vrouw Al wat zij achterliet : haar smarte! Gij, die op donzen peluw rust, Beschut voor wind en sneeuw en regen! Kwam in de droom mijn beeld u tegen, U tegen, als ge uw kindren kust!…

Op een straathoek staat een publieke vrouw, - Haar liefd' is kou, Haar hart is rouw, Haar lijf is lauw, - Op een straathoek staat een publieke vrouw, Ze houdt mij staan, Biedt mij hare, - zeer flinke, zegt ze, - diensten aan, En als ik verder loop, schreeuwt zij: ‘Hartvreter!’…

Nog pas verbrak de dood 't verbond der trouwe, Of, gram te moe, verdubbelt hij haar rouwe Om nieuw gemis: Een zoon, de lust, de troost van hare dagen, Met hem de vrucht, die de echtboom haar mocht dragen, Haar Enige ligt haar van 't hart geslagen: Wat droefenis!…

Toen oma daar als een kasplantje lag Zei hij: het is nu klaar Trek de stekker er maar uit Want zo’n leven is niet leefbaar Hij had het ontzettend moeilijk hierna Het was zo stil zonder zijn vrouw En het werd alleen maar moeilijker Dat kwam niet door de rouw Hij kreeg kanker in zijn keel, Dat werd eruit gesneden, Vervolgens kreeg hij een…

Recht is het dobbele rouw Als het komt aan de dag: Die mogend niet en wou En willend niet en mag. Ik wou wel, ziet, Maar zij wou niet. Toen bleef ik in ’t verdriet. *recht = inderdaad, met recht *bescheiden = verstandig Dit duurde enige pozen, Dat ik dus was belaên*. Men ziet zo schone rozen Wassen*, als daar vergaên.…

En, op het treurig veld der doden, Waar meenge rouw ging overheen, Blijft, thans verlaten, straks vergeten, De moede werker nu alleen. * En zie, 't is lente! - Nevens 't kerkhof Ligt de akker glanzend in 't verschiet, Waar 't door zijn hand gezaaide koren Reeds welig door de kleien schiet.…

Daar zet de Heer der heren De bruid omhoog te prijk, Opdat Hij haar mag eren In ’t eeuwigdurend rijk, En krone Zijn getrouwe, Vrij van rouwe. Aº. 1658…

meer ik zou mijn handen willen reiken naar hemelse geschenken en de bevrijding willen bereiken maar mijn afgestorven lijf waar ik nu zo in beklijf vertoeft in machteloos wenken CREDO de Heer van leven en sterven heeft weet als behoeder van vertrouwen wat de mens in lijden zal beërven en zal aldoor om verscheurde harten rouwen…

Wij waren in wezen en nimmer wisten en blinden een zilveren morgen gisten, dat het beloofde zich openen zou maar weigering werd ons en vroege rouw. Leven lag ademend in onze schoot neigend naast ons stond de dood, en in de verte zwol een klagen: Wee!…

Ik begon met rouwen en met therapie leek het te werken. Het lukte stapje voor stapje de pijn te beperken. Na een half jaar weer een echte lach. Een nieuw begin op een voor mij oh zo fijne dag. Ik voelde hoop die ik allang was verloren. Vanaf dat moment werd ik eigenlijk opnieuw geboren. Dag na dag minder pijn en minder boos.…

Du hebst ghewendt mijn rouw' end' leedt In vrolijckheyt, end' my vercleet In stede van een sack met vreugt. 13. Op dat mijn tonge seer verheugt Niet swyghe, maer dijn loff verconde. Dies lou'ick dy Heer t'elcker stonde. HUIDIGE VERSIE: 1. Een psalm. Een lied bij de inwijding van de tempel van David. 2.…

Merct ocht mi rouwe iet condich si: Wordic gheweghet Daer minne gheseghet, Ay edele minne, dies danckic di. Die minne die al verwint Hulpe mi dat ic moet verwinnen, Ende si die alle noet bekint, Onne mi dat ic moet bekinnen Hoe swaer dat mi staet - Hadde ics raet!…

Mijn denkraam is als ’t ware in de rouw. Mijn zin in rijmen kreeg een flinke douw. Ik kreeg het voetenwerk welhaast niet licht en daar is het sonnet toch op gericht. Waar ik aan het begin voor ben gezwicht, bleek een te zware klim in dikke touwen . . . SONNETTEN, IK ONTVECHT ME AAN UW KLAUWEN !!!…