Alle inzendingen over Schemerlicht

Door het open raam vangen je ogen de blauwe lucht Nog even genieten voor je allerlaatste zucht… Vogels laten zich meedeinen op de zachte adem van de wind Je ogen stralen in het schemerlicht Even voel je jezelf het kleine kind De angst voor je laatste reis is weg Genietend neem je afscheid van de natuur Nog één keer glijden je ogen de hemel…

En fantaserend in het schemerlicht bedacht ik allerhande wulpse zaken die ik vooreerst wel diende mee te maken voor ‘k zeggen kon: ~ Ik ben als man gesticht.~ Maar op een dag, ik moest en zou het weten of ~het~ zo lekker was als werd beweerd en heb daarop mijn spaarpot omgekeerd . . .…

zoals je stem paradeert op de accoorden van mijn huid poriën dansen heupwiegend waar een tong over lippen beweegt schoorvoetende pasjes deinen langs elke melodie gezongen over voortkabbelend water schemerlicht zwijgt aan de oevers met ogen gesloten tot toe wanen dromen over gekleurde wolken waarachter de zon teder schijnt het refrein…

maar soms, is er een flits, héél even dat moment, dan is jouw gezicht, mij zo dierbaar bekend héél even maar, ongrijpbaar als het schemerlicht en dan gaat de deur van mijn herinnering weer dicht. En hoe ik ook roep, keer op keer, geeft zelfs de echo van mijn stem geen antwoord meer.…

Soms, wanneer ik in schemerlicht peins over het alleen zijn vrees ik weer de eenzaamheid die tijdens mijn adolescentie zo onvruchtbaar voelbaar was in eigenzinnigheid van dromen ik keer dan terug in de wilde rozentuin probeer gevoelens over diep verlangen in brieven te omschrijven na iedere zin voel ik de droomvlucht erotiek van…

In het snijpunt van de dag glanzen paddenstoelen in het schemerlicht, vloeibare sporen zonder naam, uit de maan sluipen schaduwen over hun kantelen als een monotoon gebed, om steeds langer te worden en zichzelf te delen die door de wijzers van de klok zijn uitgezet waarin ik mij verpoppen laat in een cocon van de naderende winterslaap…

Wij zijn kinderen van eenvoud ooit uit sterrenstof geboren opgestaan in vroege morgen toen haar zonnewind verscheen en zo hingen wij er jaren in oneindig navelstaren onverzadigd aan haar rokken als haar schemerlicht verdween En toch - zij liet ons steeds geloven in haar zee van regenbogen die zij strooide over velden met verdwaalde hagelsteen…

Het is prima zo, ik ben een dichtende kluizenaar, die gelukkig is in zijn afgelegen grot met schemerlicht. Soms krijg ik bezoek van een zwervende beer, die enige dagen blijft logeren, heel gezellig, met honingwijn. De rest is toegift, waar ik extra dankbaar voor ben, prachtige wandelingen met superrode vliegenzwammen.…

Schilderijen en gordijnen maken binnen een zacht huiselijk schemerlicht, gelijk aan warme ijle sinaasappeldamp. Diep zeeblauw ligt stil op het beddenlaken, geeft de slaapkamers een zwerflustig aanzicht: dwalen - of hier speuren langs bloeiende kamp.…

En geen stervling zal bezinnen op het eeuwig Aanvangsbeeld lijk uw knecht, die hare leden in het schemerlicht onthult, die zich, stamelend gebeden, aan háár wil alleen vervult.…

bladerdak schuifelt het zomertreffen het gonst van buitenleven en laat vertier alle pleinen lijken het te beseffen de avond drijft op rode wijn en schuimend bier De korte nacht klopt aan maar vindt geen oren de nachtegaal vat ook de slaap nog niet pas al de nieuwe dauw weer wordt geboren dan dempt de dans en smoort het zomerlied het zwellend schemerlicht…

In gedachten zie ik je voor me Stralende lach je open gezicht Je huid mooi bruin en soepel Ogen zwoel in het schemerlicht Je aanraking teder en gevoelig Lippen vol en roze van tint Een blik van jou is al genoeg Stoere man kwetsbaar kind Je hebt me geraakt diep van binnen Mijn hart nu kwetsbaar en vol verlangen Ik hoop dat je ooit je weg…

Herinnering aan het geitenland zonder vaderhand of moederborst vrienden of verwanten, ziel in een boot op ruwe zee silhouet in het duister schim van een werkelijkheid met armen en benen een reiziger, vol grote emoties de nacht steeds wreder weg in het geroezemoes nadat schemerlicht valt als een gordijn van gefluister in lange schaduwen…

Het ‘zijn’, heeft een nieuwe betekenis en woorden nodig, om te bekeren en de leegte te omarmen, de hemel taant in kracht als ze veroudert, vingers wijzen naar de voortekens dat werelds macht verkeken is voor leken, wanneer je goed z’n bleekheid leest, vloeien tranen in het tanend schemerlicht als vrijgeleide, naar een eindpunt…

Deze morgen heeft de nieuwe dag gekust door de ochtendnevel in een zachte gloed gelijk een schone bruid haar liefste ook doet hun toekomstig zijn en samenzijn bewust tezamen één in ’t vuur van liefde en lust zoals een verbonden echt met hart en bloed in schijnend licht lieflijke hartstocht ontmoet tot de dag vermoeid in schemerlicht berust…

van een wereld ik ben slechts de buit, vertrouw me toe aan de toegevoegde aarde, beleef de tijdloze zin in dat ene woord, het neemt bezit van alles met een ziel, de vaste kern van eigenwaarde op een vroege middag begreep ik de pijn uit jouw letterdoos maar sloeg die dicht, een gegeven woord is nutteloos en zeker niet volmaakt in schemerlicht…

Vroeg in de herfst kwam hij weder in ‘t schemerlicht zag ze zijn schaduw staan zij liet juist de stores neder zag hem over ‘t grindpad gaan. een zware deur ging open… traag trad ze hem tegemoet en nu was ‘t voor beiden hopen dat alles weer kwam goed.…

beweegt zich in verstarring dreigen maakt je rust kapot je handen tasten in verwarring ze verliezen zich in vaagheid zonder raken alleen met stilte kunnen ze geen vuisten maken nog bonkt je hart en bloed ruist in je oren, je vlucht omdat je als de dood bent om de stilte weer te horen angst voor zwart vertekent wit later in het eerste schemerlicht…

Vroeg in de herfst kwam hij weder in ‘t schemerlicht zag ze zijn schaduw staan zij liet juist de stores neder zag hem over ‘t grindpad gaan. een zware deur ging open… traag trad ze hem tegemoet en nu was ‘t voor beiden hopen dat alles weer kwam goed.…

Droom maar lieve zieke van liefde, spel en schemerlicht stilzwijgend heb je overzicht Jij ziet het al en wij nog niet wij kijken, maar jij luistert waardoor je de begrenzing ziet die van leed en liefde fluistert Jij neemt je eigen levensweg aarzelend, en dan eenmaal rechtuit wanneer je tot het einde van de stille weg besluit Steel nu…

Droom maar lieve zieke Van liefde, spel en schemerlicht Stilzwijgend heb je overzicht Jij ziet het al en wij nog niet Wij kijken, maar jij luistert niet waardoor je de begrenzing ziet en dan leed en liefde fluistert Jij neemt je eigen levensweg Aarzelend, en dan eenmaal rechtuit wanneer je tot het einde van je stille weg besluit Steel…

kasten doorwoelt hij doorzoekend in het niets rammelend en graaiend indringend door diepe duisternis omgeven slijpend sluipende voetstappen komen uit de kamer tenentrippelend trapwaards handen gaan tastend langs verstilde muren voor zijn pad door het donker de reeds lang vermolmde tree meldt de voortgang van de strooptocht flauw schemerlicht…

De larve sluipt door het schemerlicht, de tred van een vloeibare maan kruipt tergend langzaam langs het snijpunt van de dagen, hel verlicht wordt de cocon van de winterslaap waarin de tijd zich even liet verpoppen maar uit de zijn vliezen werd bevrijdt ik schuur en stamp tegen mijn rupsenhuid van ijzer, door schors van de seizoenen…

Trots op het witte ros, dat buigt gedwee, Verheft hij zich, de Sultan, met gebaar Van heerschappij, en angstig deint de schaar In 't vale schemerlicht van de moskee.…

rond de schemerlamp iedere avond voor de beeldbuis een vreemd en wild verlangen Soms stond je stil bij de schaduw die waanzin vertolkte dan was je even terneergeslagen vol twijfel in die wanhoop maar even later had het leven weer geluid klonken doffe voetstappen niet langer weemoedig op het toetsenbord als een piano in het schemerlicht…

, in elk vlekje huist het onbesuisde leven, de natuur. die mijn bevroeden overstijgt beeld van stilte, geest van leven, onverzoend, tot een late zwarte stip zich losmaakt uit een verre uithoek van mijn blik schijnbaar doelloos zoekt een kleine zwarte meerkoet tussen plompenblad zijn weg door het onbewogen vlekkenspel van dwalend schemerlicht…

Gek Mysterie Boem Een schemerlicht maakt bruine ogen dansen. Tango Jive Rumba Als samen touwtje springen Jij en ik Meisje Jongetje, hihihi Als samen touwtje springen, jij en ik. Ik vind jou leuk, kusje, tik de grond.…

De zon rolde in een vlammende hemel naar de horizon van Westerwolde zo volmaakt als ze kon in het schemerlicht de gedaantes gezwicht ogen zijn opgelicht ze krijgen gezicht op mijn schouders voel ik hun handen laten me begaan zijn naobers geworden die naast me staan.…

luisteren Die het licht zoeken om in te zijn Die de zachte stem horen die ze vraagt Te komen en het licht te ontvangen Soms vanuit het licht komen de Engelen Om het licht te dragen en weg te geven Een enkeling herkent de Engel van het licht En ontvangt het geschenk van het licht Maar de meeste voelen en horen niets Langzaam verandert het licht in schemerlicht…

Lyme Regis, onder aan de heuvel geplakt aan zee, ik wil bij je zijn in het schemerlicht. Laat de zon met okergele strepen nog getuigen van aanwezigheid, ver weg achter de horizon.…