Alle inzendingen over Stap voorwaarts?

ik hoorde je stap in de stilte van het vallend herfstblad voelde beladenheid in het knisperen van je voet op het kleurig pad de zomer heeft je goed gedaan maar de moeheid is gebleven de rek gaat langzaam uit het leven als alle gunsten zijn vergeven en alleen het aardse nog zijn elementaire wensen kenbaar maakt soms vliegt…

zijn vaak van die momenten Vol van verdriet en tegenslag Dat ik er alles voor zou laten Als ik jou weer eventjes zag Gewoon een liefdevolle knuffel Mijn wang tegen jouw gezicht Zodat ik weer rustig verder kan Door jouw tederheid verlicht Ik kan je gewoon niet vergeten Zoals een steentje in mijn schoen Steeds weer voelbaar bij iedere stap…

en opgelucht stap ik op de bus als was het mijn eigen wagen…

De tuin ontpopt, is uitgehuild nu het licht het duister wegknaagt groeit traag, maar vastberaden het ondergronds vertrouwen naar de blote lenteluchten Een weg terug, een naar beneden, afgesneden voor het geschrokken jonge knoppengroen elke stap gezet in het volle leven voorgoed gezet, nooit meer overdoen De tred van spitters, wieders,…

vanaf het strand turend over de zee die kalme zee starend over het water rust over me heen kijkend naar de lucht ben hier alleen genietend genietend van die rust aan de stille kust leg me neer op het strand sluit mijn ogen droom oh heerlijke droom plots schrik ik wakker kijk om me heen voel me verlaten voel me zo alleen stap maar…

Spottend loopt ze met lange laarsen -in leer met lak verzegeld- -elke man met zwak ontregeld- Langdurig haar schoonheid verbazen Elke stap zacht de hakjes klikkend -met een rokje strak gevouwen- -zwoel de lippen gepruilt gehouden- Verbazing werkt licht verstikkend Haar ogen die subtiel de lust smeken -een verbeelding zo uiterlijk mooi-…

De stap. Verplaatsing van balans, de diepte in. Ik hou me vast aan mezelf………

Terwijl ik zou kunnen genieten versperren sombere wolken de weg richting zonlicht Terwijl ik keuzes zou moeten maken twijfel ik constant over de eerste stap zodat ondertussen de kansen verglijden Terwijl ik voluit zou moeten gaan leef ik als surrogaat voor morgen omdat gisteren de toekomst bepaalt Terwijl ik het zou moeten uitschreeuwen…

Op het kruispunt links Staat het bord rechtsaf En rechtdoor om de hoek Schijnt ommekeer Als stap vooruit Een slechte zet. Tot deze straatcultuur Lijken we onszelf Veroordeeld te hebben, En plechtig knikt de vorst.…

kijken waar ik bleef, maar ik wilde nog voor even met je samen zijn vragen… deed ik het wel goed je weet wel, met de bloemen, de muziek, de kaart ikzelf vond het wel mooi en hoop dat alles ging zoals jij wilde tja, ik ga nu… maar ik moet je wel vertellen dat dit het zwaarste is wat ik ooit in mijn leven heb gedaan want elke stap…

Dat lijkt me niet verstandig, zegt hij en doet een stap naar voren en kijkt me verlangend aan uit zijn ivoren toren Ik moest maar gaan, zeg ik en kruip tegen hem aan en wacht tot hij me vasthoudt zodat ik niet kan gaan Ik denk dat het me niet zal lukken, zegt hij om echt voor jou te kiezen om diep van je te houden, maar laten we ons toch…

vervaagt, uit je blik verdwijnt en je lijf zo krom en stram tussen verkreukelde lakens gedurig naar geborgenheid tast maar als het verholen huis zich onverhoeds weer vinden laat en er iemand naar je wuift dan besef je in een flits dat zij het is, de vrouw die jou ooit baarde je weldra omarmen zal nu het oude nest je trage stap…

Zonnestralen tergen de savanne gestreept zwart-wit begluurd door koningen in manenkleed Alarm stoft rood één stap, twee stappen geruisloos naar topsnelheid stroomlijn in lichamen achtervolging zet in op energieën in dampende vlucht Wolken stuiven op rond hongerige geuren fractie van een seconde leven of dood instinct viert hoogtij…

de maan vermoeit verlaten elke stap die schreeuwt om dichtgeknepen ogen alsof ik er niet ben; de uren met jou zo vreemd de kus met tussenpozen jij kijkt op, neer mijn woorden en stenigt het geluid van uitgeteerde stilte de steeds herhaalde vrees tussen waarheid en waan en alles wat ik daarbuiten nog ken de vogels zwijgen…

Hij zal de eerste stap niet doen. Zijn fierheid, ten begeerde zoen, Weigert het goede woord te spreken, Al zou zijn hunkrend hart ook breken. Maar toen hij zich vol stugheid wendde, Snikte hij zachtjes van ellende.…

logische stap is de volgende zin waar je telkens weer op- nieuw aan begint al gaat het niet zoals je wilt, je zet toch door terwijl de wereld...…

mijn denken vliet met versnelde stap op natte straten het water draagt schijn zwijgt waar de boog hangt in late lenteschemer strak gebogen mijn woord is moe naar het woord poëzie verblauwd (en al wat daar nog tussen ligt) schijngolven vervloeien spatten uiteen tot op mijn mond in de straten voor mijn oog een wolkenmantel dekt warm…

De lucht is lichtblauw met schaapjeswolken op mijn rug liggend val ik in diepe slaap de hemel opent zich een lange weg met helder licht lokt mij, de eerste stap zet ik trillend,nu zweef ik weg zie duizenden mensen ze zwaaien en roepen doorzichtige lichamen uiterlijk vol met aardse tekens ik kom nu in een bundel licht die mij doorgloeit…

ik zie eindelijk iets aankomen rijden ja, het is hem ik stap in de bus op weg naar vrijheid…

Het is wanneer ik op het strand loop - daar waar zand en water elkaar raken = en de golfslag rond mijn voeten sterft dat ik nadenkend kijk naar waar ik sta de grond die mij eerst stevig droeg lijkt verdronken te verspoelen en aan draagkracht te verliezen onder mijn aarzelende stap maar dan zie ik de lijnen voor me…leidend naar de einder…

ze spiegelde profiel in de grote winkelruit een charmant verschijnen en met kokette stap verdwijnen ik draaide keek en liep haar achterna de wind droeg modisch haar jas in lichtjes vlagen een korte rok en vleugjes lange benen de tenen rood gelakt bloot in hooggehakt het haar speels opgebonden in het heersend blond een zachte…

Uitgeslapen stap ik over spinnenwebben van dauw het voorjaar tegemoet.…

Noem ze wit of zwart de wolken mooie woorden en verzwijgingen waarin ik gemakshalve blijf staan terwijl een stap dichterbij eenvoudig is Ik hoef niet veel misschien wel niets van jou te weten om kleur te durven bekennen: bruin mijn gedachten, bont mijn gevoel, zonder roze schaamte – mijn allerhoogste en mooiste, eerlijke…

Stap gerust de avond maar in waar de schaduw zo groot lijkt verberg je licht nog even als je de dag weg wil geven en mijn liefde bezwijkt voel op de tast mijn handen doe je ogen maar dicht de waarheid die we vonden vormt een bundel van licht bal een vuist voor de nacht lef om mijn wereld te volgen gericht op liefde die zal…

Onnavolgbaar ogenblik waarin sterren hem te binnen schoten en de uitgesleten drempel vonkte onder zijn allereerste stap: hij was alleen en de ontsluiting vond plaats. De hand van de uitgedreven geliefde cirkelde boven het pasgeboren lijk. Hij was gesloten. ---------------------------- uit: 'Niemand wint', 1992.…

Vertrouw maar op de goede God Want zonder Hem is er geen bestaan En kunnen we geen stap verder gaan. Vertrouw maar op de goede God Dank Hem voor alle mooie dingen Waarmee hij je altijd wil omringen.…

Vertrouw maar op de goede God Want zonder Hem is er geen bestaan En kunnen we geen stap verder gaan. Vertrouw maar op de goede God Dank Hem voor alle mooie dingen Waarmee hij je altijd wil omringen.…

het oog van de naald zou moeten passen er geen punten meer achter de zinnen kromme zinnen, die niet recht te breien zijn zitten de tranen hoog, viert frustratie hoogtij is het geheugen één grote gatenkaas waar alles uitvalt, maar dan ook echt alles namen die niet meer worden herkent de bril die wordt neergelegd zonder te weten waar iedere stap…

achter haar spiegel woont het volverwachtingskind waarvan de botten kraken onder het infarcte hart achter haar spiegel vol rimpels staan hoop en verlangen te trappelen van jeugdig ongeduld en daarom schrijft zij zich in elke nieuwe bloemlezing drie maal op weg naar vervulling met terugwerkende kracht eerste stap en eerste kus en…

stenen zijn geruimd het pad weer vrij gemaakt maar de ravijnen zijn gebleven we jagen niet op vergezichten willen slechts de stap verlichten die we moeten gaan geen hand in hand te lang en smal om samen voort te schrijden voorzichtigheid is troef om de verwoestende lawines te vermijden we erkennen ook het samen strijden…