Alle inzendingen over Stil verdriet

eenzaamheid sluipt stilletjes bij je naar binnen zonder dat je ’ t merkt weet je niets meer te beginnen…

De vogel hangt doodstil in de lucht Ik pak 'm met beide handen vast en laat m'n voeten van de grond los. Het is een eigenwijze vogel die niet van z'n plaats wil gaan, een vogel van steen die niet wil bewegen. Ik hou het niet lang en laat uiteindelijk los. Val lang naar beneden en raak dan de grond. De grond is zacht, is van mos,…

Door te bidden kom je in het midden van je binnenste midden van je werkelijke wezen en bestaan en mag je even of langer je laten gaan voel maar je kracht naar kruis dan voel je dan doel je dan ga je dan kan je door die innerlijke stilte het geweld van de wereld voor korter of langer... weer aan.…

Stil als een viool, gevoeligheid speelt voorbeeldig vluchten verdringt het lied, weerklinkt weggewaaid streeft voorbij de avondmaaltijd hoort het hele lichte snaargeluid, en zet eenvoud daardoor de klank passeren tranen ontroert mijn hart vertellen over "stil worden", hoe de werkelijkheid ooit was ...benadert.…

De molen heft zijn armen stil In de blauwe zonnige najaarslucht En laat ze vallen met een zucht, Als een moe man, tegen zijn wil. De huizen slapen, het gordijn Is neergelaten voor elk raam Alleen met den blinkende koopren naam Speelt op de deuren de zonneschijn. Het dorp is nooit zó stil geweest.…

Het is zo stil, dat het bewegen van 't licht wordt of een ver geruis van vleugelen ging door het huis en of zich engelen om u negen. Het is zo stil en wit dit rusten. Zo slapen enkel Gods gekusten, zo vredig licht en grondloos diep. De tijd valt lang voor hen die waken. Maar God zal samen wakker maken, die Hij gescheiden tot zich riep.…

'k geniet nog even van die rust Zit buiten en hoor geen vogels meer fluiten het is tastbaar stil de sterren stralen zacht.... Het is een rustgevende sfeer. Verlang verder niets meer dan dit moment. En wens dat deze stille uren nog even voort kunnen duren....…

buiten zomert het binnen bevriezen woorden ijzig blijft het stil…

Dag lieve zus, voor jou is het begonnen gezien de uitdrukking op je gezicht, een stil bericht van God. Geschreven op 23 maart 2010 Een stille afscheidsgroet tussen de witte rozen.…

De stilte van de nacht is zo zacht... Het ontroert mij telkens weer. Ik schrijf weer een gedicht hierover neer! Ik weet het is de zoveelste keer... Maar kan het niet laten mijn gevoelens daarover te uiten. En kijk nog even naar buiten... om die sfeer nog even te proeven. Maar zal niet lang meer toeven. Alles is in diepe rust. Tot…

Boven mij is de lucht als een lief gelaat, waarover zachtkens een glimlach gaat En binnen in mij wordt het al nu zo stil, of mijn hele hart naar de hemel wil .…

gevangen in het blauwe ijs het lichtblauwe ijs geen gletsjer die de stilte breken kan het smelt het druppelt maar het ijs breekt niet…

hem zittend in zijn oude kloffie ieder gat verried 'n herinnering glorietijden van weleer schitterende ogen tussen lange verwilderde grijze haren een mondharmonica tegen zijn lippen dansend op de muziek "the anwer my friend" hij speelde het vol overgave zijn centenbakkie deels gevuld door gejaagde passanten op een dag was het stil…

Ongemerkt wil ik mij op het roestbruine herfstbed naast je schikken om de pijn van het breken de angst bij het vallen met je te delen Je slaapt hier om te sterven een ijle lijn scheidt je van onzichtbaarheid draden van wit zuigen toverachtig het houten hart weg Ik laat je hier stil achter – in de verademing – gun je weer terug te…

Ik lig zo stil aan u als kind aan moeder, mijn dode levend lief, en hoor hoe zacht het kloppen tikkert van uw zachte hart en 't bloed hoor 'k ruisen als water zoetkens doet er.…

wat knellend werkt in het spel van minnekozen, vervloek de dreiging van de overmaat waarvoor de tijd ons liet bloeden, om naar een bodemloze schat te graven, of uit de rusteloze ziel en of daar nog wat uit te winnen viel, wil ik in mijn denken zwijgen, ontdek hoe weelderig gras zich opnieuw tot dwaze dromen rijgen, pas daarna viel ik stil…

De dood, dat is, niet meer de zon zien, is Niet meer de sterren zien, aan hoge nachten, De dood, dat is het niet meer mogen wachten, De ochtendschemering, de duisternis. De dood, dat is, het niet meer mogen zijn, De dood, dat is, het niet meer mogen denken, De dood, dat is, niet meer bewust U schenken Weg, te worden tot een ander zijn. De…

Lieve stilte als lege zandloper naast een open deur gelegen. Gele deur. Zolders als parkjes, en aanrecht als matras met horloge en sokkenloos op koude tegelvloer. Vaarwel.…

Dit leven is een marktdag: ginder bluft Een boerendokter op een stoeltje, omringd Door domme kijkers, - langs mij been verdringt Zich 't volk van sjacheraars en vult met wuft Geschreeuw het plein, - een bond jankt me aan en snuft Rond naar zijn baas, - in 't harlekijnspak springt Een nar op 't koord, - een liedjesventer zingt Mij…

Het is stil, zó stil, zó kil De stem van vrijheid is vergaan Een gerichte kogel wraakt Niets mocht blijven bestaan Dit Nederland is vanaf zes mei 2002 gedompeld in verloren zielenbloed Woorden die de stem van het volk predikten zijn in stof gestikt en nooit meer gevoed Het is stil, zó stil, zó kil De woorden van verandering zijn overleden…

" luidde de tekst boven zijn overlijdensbericht Het bleef lang, heel lang stil bij de ontvangers, de achterblijvers, de levenden zo had hij het zich ook voorgesteld Hij, hij werd een verstilde herinnering!…

Vroeger behandelde men de hond als ‘Hond’ in al zijn waarden trouw, en het hond zijn. Heden behandelt men de hond als ‘pluchebeest’ opgepoetst in al zijn facetten, braaf zittend.…

Stil moment, een van wezenlijkheid. Diepte in hart en ziel. Iedere adem is een verhaal op zich. En elke stap een dichter bij het licht.…

Op de vleugels van mijn gedachten zweef ik de einder voorbij verzonken in stil verlangen.…

Waar pracht en praal Daag'lijks hoogtij vieren En zelfs het duurste Horloge met Kerst geen Voldoening meer geeft Daar is het held're Kaarslicht vanavond Getuige in de tijd - De stille nacht Die warmte geeft In kille eenzaamheid…

Laat me binnen Sluit mij niet af Laat mij jouw deken zijn Schuil bij mij Huil bij mij Hier is het stil Hier kan je zijn Durf Ga naar binnen Ga naar je hart Laat het zijn Kom bij mij Ach lief Geloof me Hier is het fijn…

Het zal wel bij het ouder worden horen Als de scherpe kantjes er wat afgaan En je leven een beetje stil blijft staan Als veel dingen je niet meer zo bekoren. Toch mag je weten dat God je leidt En je draagt tot het eind van je leven In je ouderdom zal hij je niet begeven Hij blijft jou te allen tijde toegewijd.…

Mijn woorden, ze waren vaak onzinnig al kwamen ze dikwijls uit diepte waar ik door mijn verslaving aan de nacht met mijn ziel in verzeild was geraakt ik sprak soms wel hoop uit in een verklaring van vergankelijkheid liet ik de dagen scharnieren met het verlangen van de nacht ook kleurde ik wolken in het bijzonder op zolder stonden duizend…

Vier mei kracht voorbij want stille woorden vullen de ruimte. Samen één bij het denken aan gevallen helden stilstaan bij onschuldige burgers twee minuten- ja...twee... Stilte voor alle mensen en het leed dat zij hebben moeten dragen en nog voelen na zoveel jaar. Vier mei nooit voorbij want hen is eeuwig zwijgen opgelegd…

en dan is het stil de kamer leeg staan tafel en stoelen zinloos zwijgen de mensen de klok het bed de vogels in de tuin liggen de honden neer dan is het stil de kamer leeg geen adem meer…