Alle inzendingen over Stram

stram buigen we voor de bewogen stille reis in een witte winter beetje bij beetje gesnoeid door de tijd weigeren wonden zich te laten overgroeien in onze getekende lijven de ingekerfde verhalen over het korte bivakkeren op de toppen van de ijsberg van stramme buiging tot knieval reizen we ongebroken voorbij de bladerloze bomen…

terwijl het mannetje langzaam stram wordt en de boterhammen de kinderen omhoogtrekken compenseert de ongewenste panoramablik de verliezen die wij leden in de sectoren gras en bloem.…

ik heb papier mijn woorden toevertrouwd in een handschrift dat geen mens ooit meer kan lezen de letters staan er wel maar in zinnen heerst de dood en in de strofen valt niet meer te leven stram hark ik de restanten bij elkaar probeer het alfabet te completeren en ook dat krijg ik niet helemaal klaar ik wil mijn ziel niet meer…

'k Wierd wit van ouderdom, en 't leven zat en stram, In de oude woning, waar de wanhoop vaak kwam waren, En joeg me doodschrik aan, en doopte in 't zweet mijn haren. Hoe dikmaal keek ik uit, of Jezus nog niet kwam. Maar allerwijste Heer, 't mag kort of lange duren, Uw name zij geloofd, gij komt ter rechter ure.…

Zijn hart is zwak en op poten stram kruipt hij terug naar daar. En in de schemer op de bosgrond waar het eens begon vleit hij zich neer en spint want morgen gloort de zon.…

Laat het er nooit van komen Nooit gebeuren Dat ik geen licht meer zie Op mijn pad Verdwaald ben in het duister Zonder kleuren Het zoeken meer dan zat Mijn bed blijft kleven Aan mijn rug Dag in, dag uit Hetzelfde blijkt Een lijf dat hapert Stram en stug Mijn energie niet verder rijkt Laat het niet komen Niet gebeuren Dat de toekomst…

Zijn tijd was daar gekomen Een feit dat eeuwen bestond Hij hield zich lekker slapende Niet rekenend op de nieuweling Die plotsklaps voor hem stond Opschieten vadertje je moet vertrekken Zo klonk knallend het donderend geraas niemand wil dat je nog langer blijft opzouten vanaf nu ben ik de baas De oude kwam overeind stram en stijf…

lopend door de witte weide over bevroren pollen van gras neem ik een verlate reiger waar stram in de houding doch steeds voor vertrek klaar wat had hij nog te zoeken op dit uitgestorven winters veld had hij mij nog iets te melden iets dat alleen voor mij geldt het was als of hij meewarig staarde in de verre einder wat dromerig…

Abraham in mei spiegelgezicht jong van geest sporen van vijftig beetje stram belachelijk slappe poppenfeest nooit is iets slap geweest!…

Kaal, stram bos glanst verwarmend vol oranje lichtkransen. Japanse bloempjes hangen doods over een koud lieveheersbeestje. Milde winterdag: een hommel ligt roerloos - bromt, kruipt traag in de struik.…

nog vóór zijn gevoel had het moment hem ingehaald, neergedaald in vage vormen brak het zijn gemoed een autoloze zondagmiddag was nog niets in vergelijking tot zijn fiets die trapperloos de schutting nam stram van lijf, met moede leden klom hij stil de koffer in “dit is het begin” dacht hij en vormeloos verborg hij snel de fietsbel in de…

Zwarte kraaien vullen het mistige weiland met overwinningskreten over de voorbije winter waarin dagelijks zoeken naar het weinige voedsel of weerloze prooi lang en moeizaam speuren was hun schor gekras weergalmt in kale bomen slaat stram gebeeldhouwde takken is ondanks ruwe schreeuw bemoedigende zang wekt gezwollen bladknoppen uit een…

de steen een sprongetje en stoepkrijt, kladderij denkt geen zorgen neefjes komen morgen bij opa oma in geborgenheid en altijd tijd genietend van hun beider sfeer zolderkamer amuseert en neefjes zijn kussenvechtend in slaap gekomen jongentje denkt geen zorgen maar groeiend naar volwassenheid sterven mensen worden sferen stram…

Strak gespannen knapt en krakt het firmament in twee Beneden staan stram en stom de mensen in drommen gedwee het verval af te wachten tot het klapt en knakt Maar ze zijn verveeld en ontpoppen zich als klapvee als de wereld verdeeld de weeën opwekt en geboorte geeft aan de nieuwe mens die ontstaat uit een streng van genen Als…

Het oude jaar Zijn tijd was daar gekomen Een feit dat eeuwen bestond Hij hield zich lekker slapende Niet rekenend op de nieuweling Die plotsklaps voor hem stond Opschieten vadertje je moet vertrekken Zo klonk knallend het donderend geraas niemand wil dat je nog langer blijft opzouten vanaf nu ben ik de baas De oude kwam overeind stram en stijf…

Als amulet om nekwervels raspend schuurde ik de luwte stram - in een door storm afgetopte kadans, reikhalzend, smachtend. Hier en nu, in vers geweven, smijt ik mijn laatste greintje tederheid op de bühne, omgeven door sneeuw en hagelstenen - En u... U verstopt uw stiften achter zonnebrillen, en pulkt mijn hulzen tot purschuimgedichten.…

aarzelend vaag lichten horizontale luchten op in tere aquarel kleuren spiegelend in het koude ochtend vocht nog is de dag niet wakker want de vroegste haan heeft zich nog niet laten horen als echo van de dorpstoren stram en al aardig krom na zijn eerste melkronde rekt de boer om de klompen met voetjes aan te trekken het gebroken…

Hij is zijn mooiste woorden kwijt en niemand die zijn pijn begrijpt; zij danst met sterren in het haar en hij - een slechte goochelaar die stram naar vallend herfstblad grijpt en briefjes post aan de oneindigheid. --------------------------- uit: 'Alle goeds', 2001.…

groen was het gras bruine vlekken van bladeren rond de poten 't deerde niet dat de wind speelde blad'ren zijn speelwaar de ezel stond stram diep in het groen van het gras bruine vlekken van bladeren hij keek rond en nam zijn kwast geen pennestreek een schildersstreek de liefde in zijn hart vanuit elke hoek vloeide op het doek nat…

daar zit hij, koud en stram; Hoe sjilpt hij om wat eten... Och, dat ik nu mijn boterham Maar niet had opgegeten! Of had ik al de krummels maar, Die moeder weg moest vegen, Dan was het arme diertje klaar en stond ik niet verlegen! - Och, Moeder! Help mij uit de nood...…

stram in twee rijen dik camouflagestrepen onder ogen die alles in zich opnemen vóór een verdwaalde kogel opnieuw een statistieken nummer en zwarte kadertjes in de krant het stof bijt, de zon brandt met hun maaltijd in zilver - made in the USA - of het koosjer zou zijn chocolade uit te delen eerder dan blauwe bonen een onschuldige glimlach…

wellicht duurt ‘t zoeken te lang wanneer het pad om je heen vervaagt, uit je blik verdwijnt en je lijf zo krom en stram tussen verkreukelde lakens gedurig naar geborgenheid tast maar als het verholen huis zich onverhoeds weer vinden laat en er iemand naar je wuift dan besef je in een flits dat zij het is, de vrouw die jou ooit…

Het plafond begon te scheuren Bezig aan de ballen gehakt zette Miep precies op tijd haar benen stram voor veel spanning op de tenen.…

met het wentelen van vastliggende nachten en de aanloop stram, troffen zij elkaar niet meer als bij eerste oogopslag. In de bevalligheid van alle zorgeloze dagen lonkte eerder alles zo vertrouwd..…

penselen zijn nog hard haren stram en ongeordend door de lange winterslaap het doek lijkt grauw geworden door het helle wit van sneeuw uit reeds voorbije dagen maar als het zacht pastel de eerste krokus opent in het prille groen dan ruik je leven dansen kwasten weer in het warme licht van zon straalt linnen in een nieuw beginnen…

Hij is zijn mooiste woorden kwijt en niemand die zijn pijn begrijpt; zij danst met sterren in het haar en hij - een slechte goochelaar die stram naar vallend herfstblad grijpt en briefjes post aan de oneindigheid. ----------------------------------- Uit: 'Alle goeds', 2001.…

behoedzaam haalde men de aarde weg waarmee men mij had toegedekt handen tilden het deksel op even nog hield ik de ogen dicht ...even maar... verbaasd door al het licht, men zei nu ben jij geboren mijn botten eerst nog stram en stijf mijn lijf door pijn verteerd maar allengs sterker en door de jaren heen mijn tred veerkrachtig, men zei…

Vragende troebele ogen boven een reeds grijze snuit de oren gespannen luisterend vakantie wat nu, hij moet eruit Veertien jaar gaf hij trouw en liefde nooit was hem iets te veel of te gek de kinderen die aan haren trokken ruw wringen een stok uit zijn bek Maar nu is hij oud en stram lopen gaat lang niet meer zo goed tot last is hij allang…

De gieter heeft nog wat nagedropen, zijn hand stram niet meer zo bekwaam, net als zijn plantje, nog wel groen op de vensterbank, niet uit te roeien, maar al menig jaar nog weigert te bloeien, wel in gedachten, maar nooit meer in doen.…

de wind beukt het land waar oude bomen buigen grijs en stram die door het dralen in zien verworden en geen horizon meer zien maar de wind beweegt en zweeft eindeloos...…