Alle inzendingen over Ton Heerts

ik stond nooit in de schoenen van een ander laat staan dat ik ooit 1000 mijl in de schoenen van iemand anders liep ik ken iemand die ooit 1600 kilometer in de schoenen van een ander heeft gelopen hoe doe je dat? ze keek me aan en glimlachte wie de schoen past trekke hem aan…

Niet te geloven, zeg! Sijbrands, geweldenaar. Laat hem maar schuiven, Hij haalde zijn gram. Wereldrecordhouder Blindsimultaandammen, Geef hem voor altijd De dubbele dam.…

Eens heb ik geprobeerd om blind te dammen Zoals Ton Sijbrands onlangs heeft gedaan. Het kostte mij geen moeite om te slaan: Mijn tegenstander had zijn kop vol krammen. Geblinddoekt sloeg ik vaker raak dan mis, Ik weet nu ook dat dammen oorlog is.…

Volle Maan Haven voor Seizoenen Zij varen uit en varen binnen Ostara, dagen lengen, nieuw begin Litha, langste dag, de bloemen bloeien Mabon, nachten lengen, bomen ontgroenen Yule, de langste nacht, de beer in winterslaap Maangodin Van alle seizoenen thuis Eren wij op de dag dat Zij zich ten Volle Aan…

"Toon me het leven", hoor je de twijfelaar zuchten. Ik wijs hem op de schilderachtige luchten. Ik toon hem de groene wouden. Ik toon hem de winter met de sneeuw en de koude. Ik toon hem het landschap en zijn pracht. Ik toon hem de rotsen in hun kracht. Ik toon hem de zee met zijn stormend geteister.…

Slanke jongens strekken zich uit De trommel brengt het wiel op gang, een spinnenprins zet zijn armen en benen neer op de tonen van de fluit en danst het tijdwiel rond De slangen richten zich op Vlak voordat ik in slaap val opgerold in mijn mand roept weer de uil…

toon me je ogen, ze laten me zien toon me je lippen, ze laten me voelen toon me je handen, ze geven me warmte toon me je hart, met al zijn liefde hou van me.…

Bewegen als klokjes blaadjes in de wind aangeblazen, betokkeld opzij buigen, meedoen de stam schudden op klompvoeten dansen, de maat stampen mijn haren rondzwiepen me aanstellen, klepperen met de kleinste takken en mijn wortelhakken lichtjes laten roffelen…

Langzaam zak ik weg, de diepzee in de volzee: het duizelt me van scholen visjes schieten weg en zijn er nog In het licht boven mij glijdt het witte schip van een zwaan over de bellen uit mijn mond Ik hoor krekelzang in het hoge gras een meeuw vliegt over, waarschuwt en wijkt, golven rollen zich op tuimelen over elkaar heen en breken…

Dank je wel Ton!…

Benieuwd wie deze handschoen op zal pakken, En wat Ton Hettema hiervan gaat bakken…..…

pet af – hoed op | van harte sedert de dag van jouw geboorte veranderde de wereld om ons heen als was er doorheen die olifant gelopen die toen jij al achttien lentes telde een gekke mannen groep bezong waar ooit de tijd leek stil te staan verbouwen sindsdien met slopershamer als nijvere mieren de hollanders het decor van ouderwets en eigenaardig…

zeventig jaren zijn jou vandaag vervlogen een leven vol van liefde en van avontuur van na de oorlog tot vandaag reisde jij het spoor langs de haltes van jouw leven in de vijftiger jaren was jij jong en jeugdig zag jij Nederland zich hoopvol herbouwen met vereende krachten werd toen ons land in volle glorie en facetten weer opgebouwd de zestiger…

ton sur ton licht op een citroenvlinder verkleurt warm de lentedag…

je streelde stilte heelde tonen die schuurden aan zuiverheid waar akkoord in samenspel doel is zullen in wanklank fouten hoorbaar zijn primair zal stilte het ideale klankbord voor een foutloze compositie zijn in alle combinaties zullen de tonen elkaar schragen en auditief steunen om een complexe volheid te laten horen zonder…

jij hebt met lichte druk en later pure hartstocht lucht in buizen gedwongen hun volumes zijn op diverse scherptes gestoten die tonen floten op verschillend niveau pas later kwam de moederpomp die buizen van verschillende materialen vulden in onderscheidenheid trompetten en bazuinen kenden het orgel als hun vadertoon samen…

Laat de schelle tonen vlieten uit de zangerige keel en als vooglen henenschieten in hun wislend klankgespeel. Want dan reppen tong en veren vrije liedren, lang versperd, vooglen die hun kop bezeren aan de traliën van mijn hert.…

Toon Hermans hangt hier aan de muur: natuurlijk niet hijzelf, maar in papier en hoe hij lacht: de dagen gaan nu niet meer echt voor hem voorbij! Maar wat beklaag ik mij want ik kijk treurig, ernstig en ik til heel zwaar aan zoveel dingen. Hoe leer ik van dit leven toch een lied te zingen? Hoe kan ik ooit de zorgen laten wat ze zijn?…

De meeuwen slapen nooit ze kwekken en ze krijsen maar als het vogel-uur begint wanneer het licht de hemel kleurt begint een merel hen te overstemmen het 'tè-tè-tè' verstomt en rollende octaven zetten de toon der ouverture van alledag in zomertijd geen dirigent, de meesterzanger zet hier de toon, en 'tú-tú-tú' vallen zij in, de koorgenoten…

Vijf vingers in verbondenheid vier snaren liefdevol omarmt De strijkstok hemelwaarts Ogen die sluiten zinnestrelend is je spel Met fluweelzachte tonen die m'n geest en hart verwarmt voelt het als een deken over m'n naakte vel…

waar woorden eenduidig hun kleur luiden is het fijne geklepel van klokjes niet hoorbaar het monotoon starre dringt zich meer dan opzichtig op en houdt ogen en oren gevangen de kleine nuances accenten en speelse wendingen in zinnen en strofen komen niet op toon wat een kleurige boeket vol harmonische klanken had moeten zijn resulteert…

lieflijk streek muziek de plooien glad van tonen die in harde confrontatie het respect voor elkaar helemaal vergaten hun eigenzinnig geluid lieten zegenvieren ver boven alles uit anderen verweten hun partijen niet meer uit te willen spelen het stokje van de dirigent schreef overuren het gehoor had heel wat te verduren maar…

hoe zal ik het zeggen jij bent zo gewoon zo alledaags en toch bijzonder zoals ik jou ervaar en beleef blijft daarom een volslagen wonder van alle gehoorde klanken word ik steeds weer geraakt door jouw uniek zuivere toon jij beroert dat wat er huist tussen mijn beide flanken…

Dat Rita ruzie maakt en dus vaak kookt Dat weten we, maar Kay zet haar te kakken Hij zegt dat Rita heel goed lucht kan bakken Zo wordt opnieuw een vuurtje opgestookt Die hitte brengt Verdonk alleen maar rampen En laat haar zetels stuk voor stuk verdampen…

Een lofzang op een vluchtig epos, waarin de goden elkaar beminnen en van de literaire honing smullen, op hun bizarre tocht, de emoties laten gisten, tot aan de gewraakte tonen die ik zocht, om dan een draak te moeten onthullen van een herhaalde hersenschim, tot aan de gene zijde van de Styx , waar het moeilijk aarden is, voor dichters…

in een oneindige klim, naar een streepje licht, ontrokken aan de duisternis, een smetteloze vlam haar vonken op mijn hemel heeft gericht en aan de hete as ontkwam, gebalsemd in een seringenbad en geurend duizendschoon, haar doolhof heeft ontward, verstard de tijd haar beeltenis, het mededogen weerspiegelt in een laatst gesproken toon…

Lopend in uitgewiste sporen neemt de natuur mij in zich op ik ben waar niemand mij kan horen een krijsende papieren prop rollend langs rulle waterkanten laat ik alle woorden drijven van de gestorven bloedverwanten die mij hartenkreten schrijven op hoge toon snijd ik hun fluitjes uit dode stengels van het riet door deze zingende geluidjes…

Ik zou niet graag Alleen, vandaag, Door hoven gaan van love'ren schone, Als ik niet kon De lucht, de zon En waar zij óp schijnt, aan u tonen. Hoe licht de schijn Der zonne rein Langs 's werelds eeuw'ge kleurenweelde! Maar wat zou mij Dit hooggetij Der schoonheid zijn, zo gij 't niet deelde?…

Zijn kleding paste niet meer dus ging hij verder door het leven in een ton. Met enkel nog zijn hoofd boven de ton en zijn voeten onder de ton. En toen begon ook zijn hoofd te branden. Zijn hoofd te zwellen, roodaangelopen van pijn en gezwellen. En hij zocht weer in de berm naar geneeskrachtige kruiden voor zijn hoofd.…

Een toon gezet vormt zacht je oor. Blijf, ik fluister blijf, met tonen zet ik je ranke lijf.…