1943 resultaten.
Landelijke ochtensonate
netgedicht
2.0 met 48 stemmen 52 spiegelend in het
koude ochtend vocht
nog is de dag
niet wakker want
de vroegste haan
heeft zich nog niet
laten horen als echo
van de dorpstoren
stram en al
aardig krom na zijn
eerste melkronde
rekt de boer om
de klompen met
voetjes aan te trekken
het gebroken raam
van de stal ademt
warme nacht lucht
van de koeien die
zich traag…
Magnolia blues
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 112 stille stoelen
golven breken
tranen vallen
Blinde vissen
stille woorden
meisjesogen
vreemde vogels
Dans van regen
hoop op beter
zon gaat onder
verdwaald geluk
Zo weinig, zoveel
zo slecht verdeeld
kracht naar kruis
zo ver van huis
Bruine suiker
witte dood
doodse stilte
uitgestrooid
Inzicht, oud zicht
warmte, koud licht
traag…
lentekind
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 521 zij, die zo langzaam
zo traag en bedachtzaam
in een storm kan slapen
ze beangstigt me ook
omdat ze wegen kent
door ons mannen bezet
maar nooit echt begrepen
en zij, ze is warm
en voor de zoveelste maal
betovert ze mijn hart
en ik kus haar navel zacht
'sluit nu je ogen'
en mijn onwennig linkeroor
leidt ze rond haar geheim:
lente…
Kaalslag
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 599 Tergend traag zet hij een wankele schrede
over de verzengend savanne, leeg en gortdroog
een kaalgevreten paradijs zonder hoog
of laag, zonder beschutting, nergens vrede
turend tast hij naar de randen van de vlakte
terwijl zijn rafelig spoor verdwijnt in zwakte
Nog even blikt hij naar wat passeerde
hij zou het, zonder aarzelen, zo weer doen…
Silezië
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 918 Dit Silezië ruikt naar appel, de velden rondom Praag,
dorp na dorp de trage tred van zomers' land'lijkheid.
Sleurt er zich een zuchtje wind door het hitte-trillend-groen?
Ik sluimer in de schaduw van een eeuwenoude laan.
De grassen wuiven zacht en losgezongen van het water
stromen 's nachts de stemmen van een midzomerfeest voorbij.…
De warmte in mijn lichaam
hartenkreet
2.0 met 20 stemmen 3.747 De warmte in mijn lichaam loopt op
als ik aan hem denk
vingers traag over mijn lijf
spannende gedachten passeren
zijn rug spieren sterk strak sensationeel
een borstkast breed glimmend
met twee mooie harde tepels
benen keihard, behaard en mega atletisch
zijn gelid stijf hard en uitnodigend
ogen die stralend, ondeugend kijken
naar mij zodat…
Prijzenoorlogen
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 1.588 Ligt het aan mijn U P C kabel
Of aan mijn trage computer
Deze snelheid is niet acceptabel
Ik word hier helemaal toeter
Start soms wel drie keer op
Zit er iemand te downloaden?…
Wolken
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.028 Een konijn zit in de maneschijn
naar de lucht te staren
Daar trekken de wolken traag voorbij
en dat gaat zo al zeven jaren
Soms dreigt het brave dier zichzelf
in het wolkenspel te verliezen
Maar omdat dit dagelijks anders is
durft hij niet te kiezen
Toch hoopt hij dat binnenkort
hij dit alles kan vergeten
Omdat hij zeven jaren lang
genoeg…
Fataal verdriet
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 850 Fatale druppels drijven op de waarheid,
traag wordt je bewegen.
Tot aan de rand van vandaag
werd je verdriet zo lang verzwegen.…
Valentijns snoepje
netgedicht
2.0 met 1958 stemmen 134.754 een rode doos met
kers in chocolade
ma cherie
bonbon bon ton
zoals jouw hartje bonkt
en mijn kater ronkt
in zijn trage droom
over zachte handen
die loom
het strelen
nooit verleren
dan pluk ik
rode kussen
van je mond
die ik beroeren wil
en nooit vergeten
dan ben ik
de chocolade-kers
die van je lippen snoept…
de wind speelt ...
hartenkreet
3.0 met 24 stemmen 1.325 de wind speelt
zachtjes door mijn haren
de avond valt
de maan staat laag
even alleen met
mijn gedachten
zielsgelukkig
de tijd gaat traag
de wind speelt
zachtjes door de bomen
de nacht verruilt
zich voor de dag
de zon die nu toch
langzaam opkomt
tovert meteen
een stralende lach
de wind streelt
zachtjes langs mijn lichaam
en troost…
Blote lenteluchten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 516 De tuin ontpopt, is uitgehuild
nu het licht het duister wegknaagt
groeit traag, maar vastberaden
het ondergronds vertrouwen
naar de blote lenteluchten
Een weg terug, een naar beneden,
afgesneden voor het geschrokken
jonge knoppengroen
elke stap gezet in het volle leven
voorgoed gezet, nooit meer overdoen
De tred van spitters, wieders,…
Zoonsopkomst
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 390 In het westen dooft het oude licht
kleurt de aarde met gouden gloed
als haar gebed in wees gegroet
dan doet zij traag haar ogen dicht
de stilte daalt in fluweel gekleed
met kalme weidse vleugelslagen
die de slapende ten ruste dragen
wiens adem in het duister gleed
met glanzende blik kijk ik geboeid
naar het mooie wonder der natuur
terwijl…
Zoektocht
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 834 Smartelijke en zoete pijn
't beheerst mijn hele zijn
niet in staat te ontsnappen
of uit dit leven te stappen
Een pure zelfkastijding
Lichaam en ziel uit balans
gevoelens zonder kans
hart uit borst gescheurd
en telkens weer verbeurd
Een langzame vernietiging
Een pijnlijk traag sterven
de ziel vol met kerven
niet meer uit te wissen…
de moderne tijd
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 589 Ach, dacht de man trager dan traag,
was het toch mijn verleden maar,
dan was ik niet zo moe vandaag.…
Zoon
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 3.279 Jij, mijn mooie stille jongen
hoe mensen ook kunnen leven
teruggetrokken, traag zoekend
in harmonie met jezelf
toegankelijk voor de Zuidenwind
onbereikbaar voor de Noordenwind.…
korstmos
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 432 alg en schimmel versmelten
tot een groene, grove korst
onthecht zijn ze kansloos
ze slorpen verstikkend stof
traag woekerend met geduld
op de kale rotsflank
de grafzerk die schuin zakt
een ijswand in het hoge noorden
her worden ze niet verdrongen
maar dringen door de fijnste porie
zelfs verdord slaapt het door
tot de dauwdruppel hem…
sudderliefde in ondertrouw
hartenkreet
2.0 met 15 stemmen 8.550 gestoofd
op waarlijk hartenvuur
je wordt draadjesvlees
langzaam uitgekookt
na lichtjes aangebrand
water Javaansche suiker
druppelend zuur
van natuurazijn
laag de sudderpit
als sukade
je wordt mals en fijn
zo groeit ‘n echt paar
langzaam naar elkaar
gaart liefde in ondertrouw
voor't leven saam ene vouw
jaren renderen in procenten
traag…
wachten
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 334 wolken kwetterende spreeuwen
vervuld van felle onrust
zwermen in het late zonlicht
een vreemde kilte
ruist door de bomen
met lange schaduwen
herfststormen komen
razen en jagen
door dorre bladerkronen
luchten vol
woest weemoedige muziek
zoete geur van afbraak
op mistige ochtenden
ontwaakt de wereld traag
onder een deken van schimmig…
Ik weet nog
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 635 trillingen van
verdorrend hout
door herfst getooid
legde jij mijn hoofd
tegen je schouder
bedekte mijn haren
met de kom van je hand
ik vertelde je over
lage wolken en
over mijn dwalende blik
naar een kale tuin
in het gedempte licht
zoende jij mijn ogen
raakte mijn wangen
met een rode gloed
en voor de eerste keer
knielde de winter traag…
En Hij zag...
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 658 Balancerend op een snavelpunt
een helivlucht boven bonte kleuren
onze ogen wordt dit nu gegund
hoog in mijn neus stijgen geuren
De blik gericht op het zoet daar binnen
elke deelseconde weer een vleugelslag
ook keizers, koningen en vorstinnen
buigen diep voor de 5e scheppingsdag
Muteren en evolueren, tergend traag
de wetenschap…
Faro
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 936 waar ’t land zich schier tot eiland tongt
en bunkers kaal uit duinen zweren
wieken zich stralen door de nacht
als dorsers die de polders scheren
grauwend uit zwarte duisternis
hoor ‘k schepen en baleinen hoornen
weergalmend in d’onmeetlijkheid
van trage lankmoedige tonen
bundels priemen door mist en zwerk
klauwen verloren, blind…
Buiten de wereld
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 298 het intense
bittere gevoel dat haast afstandelijk
de buitenwereld omheint
in hooploze berusting
op aarde
koud van ledige woorden
leg ik mijn hoofd en gebreken
verder omlaag, lager dan
mijn geschramde knieën
in bedorven waan
met gezwollen buik van zwarte angsten
schuurt mijn ziel het laatste uur
langs rode vruchten
en zonlicht traag…
Iris in a sticky situation
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 985 Gele velden, trage stromen
elegant gebogen bruggen
op het water dansen muggen,
Iris ligt te dromen.
Maanzaad dwarrelt uit de luchten
op haar wimpers en haar lippen
rusteloze vogels wippen,
Iris ligt te zuchten.…
los van vingers
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 285 van geloof en schemering
ik ga liggen
vergeet alle woorden
wanneer niets van waarheid
begint, ook al wijst iedere richting
naar de wind, haast leunend en
onafgebroken
uit de bomen valt het licht,
nergens eindigend of beginnend
en het uur breekt aan om te zien
wat niet gezien mocht worden
ik tel mijn stappen
opnieuw en opnieuw
traag…
val van de duisternis
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 381 fraai staat de zon in lichterlaaie
als zij vuur schiet over de duinrand
schurend langs helm en slapend zand
lijkt ze de aarde te willen verfraaien
als messen snijden meeuwen
daar waar ik hitte vermoed
strepen door een wijdse gloed
alsof het wonder even wil geeuwen
zij gaat echter stijlvol en tergend traag
haar herhalende ondergang tegemoet…
‘t gebladert’ staat verdiept
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.322 En slechts ’t gewieg der zee doorzucht de vrede, alover
de trage bomen en de adem van de lucht.
De zee, en haar gedein door mijn bewogen longen…
Maar neen: mijn loomt’ verdroomt de maat van alle maat.
- o Zang van liefde en hoop: mijn zomer is verzongen,
’t gebladert’ staat verdiept en reeds met dood verzaad.…
Notitie
gedicht
2.0 met 18 stemmen 8.225 Terwijl ik het zit op te schrijven,
geen andere vraag zie dan het kijken,
komt er traag beweging in het huis.
Nooit wil het bij kijken blijven.
---------------------------
uit: 'Blauwziek', 2006.…
oerverlangen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.094 heen
vervaagt, uit je blik verdwijnt
en je lijf zo krom en stram
tussen verkreukelde lakens
gedurig naar geborgenheid tast
maar als het verholen huis zich
onverhoeds weer vinden laat
en er iemand naar je wuift
dan besef je in een flits dat zij
het is, de vrouw die jou ooit
baarde je weldra omarmen zal
nu het oude nest je trage…
Ouder worden
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 508 Zoals een kleine druppel de berg verlaat
langzaam maar onomkeerbaar
na trage snel vervlogen dagen onzichtbaar
vaderlijk Rijn en Donau gadeslaat
zo trekt de kiem van grijs verdriet gestaag
diepe groeven door de wangen
en blijft jeugdigheid in de lange reis omlaag
slechts in zijn glinstering bewaard.…