Alle inzendingen over Trede aftreden

Sinds ik het weet, werd mij de overvloed, De schoonheid en de zoetheid aller dingen, Die mij alom omgeuren en omringen, Nog wèl zo liefelijk en wèl zo zoet, Sinds ik het weet, schijnt mij de atmosfeer Doorwasemd en doorgeurd van zoele togen, Het is of ieder zintuig en vermogen Nog fijner werd en scherper dan weleer, Sinds ik het weet, treed…

Vrouw, ik wil wel met u leven, treed mijn open kamer in, mijn bezit zij u gegeven, doch verzwijg mij voze min. De juwelen van een Carmen zijn de zonde, die verwondt, ik wil liggen in uw armen, met uw adem op mijn mond.…

Of blijven wij als spartelende vissen in de ebstroom onze ademhaling redigeren vanuit het besef dat de essentie vanuit de ziel gelijke tred zal houden met materie, wat we denken te zullen missen? En dat waterwiel dat wordt aangedreven door de ironie van tijd, die verschoning die zal slechts een klein begin zijn wat ons werkelijk bevrijd?…

Avonden keren terug naar oude waarden, de kikkers blaten in hun glorieuze uur, waarin ook de hazen ruimer ademhalen,het schemeruur verzamelt uilen,hun geroep op de zachtste treden van de nacht, de wind verlegt haar schreden in de trouwste tonen in de smetteloze vacht van veulens bij een waterbak koppen bij elkaar, ogen kool getint…

Gestalten treden nader, spreken en maken gebaren. Dat is waaraan ik ze herken. Mijn moeder met haar schort, haar vinger geheven. Ik ben immers haar kind dat nog de les gelezen wordt.. Mijn vader met zijn pet en brommertje. Hij moppert wat, dat deed hij ook toen hij nog leefde. Een persoon die zorgde dat ieder voor hem beefde.…

Want U ant woordt niet, geen enkel woord Het is alsof U van mij niet weet alsof U elk gebed van mij vergeet want naakt en eenzaam ben ik, zonder kleed U weet helemaal niet hoe ik heet Ik deed mijn best en ben't die U steeds beleed en nog, terwijl ik voor U in het strijdperk treed Het is alsof U van mij niets moet geen roep om hulp, geen…

hand zie je nu maar te amuseren, als een kind in een leemte, ontheemd ach, vriendschap door dik en dun, ik ben bereid te versmelten met jou in de stilte van de nacht eerst zal ik hymnen zingen dan zal ik luisteren naar de adem van het leven de stem van mijn hart daarna zal ik in vuur en vlam ontsteken mijn geest zal uit mijn lichaam treden…

Maar langzaam en statig, als zij 't een gebed, En treed met ons vaandel naar voren; Zij zullen het Prinsenlied horen!' Zij zongen het, saâm om de heuvel geschaard, Met de hand aan de hoed, met de hand aan het zwaard, En plechtig, ver in 't ronde Klonk 't lied van Aldegonde Toen sprak nog de hopman een: `Broeders, Goenacht!…

Het ondergronds geburchte droeg een stilte, die met tegenzin mijn tred verdroeg. De muren stonden als verzadigd van ruige schimmel; lucht en licht, voorgoed beschadigd, beten mij uit; de wil alleen bij u te zijn in 't jongst gericht, hield mij ter been. Het labyrinth verliep in schroeven van eender, blinder cirkeling.…

Mijn zwierige tred is niet gewend Te trappen op illusie-scherven... Gij, die me "leven" hebt geleerd, God, leer me sterven. --------------------------------- uit: Vondelingskens (1926)…

- Nu moet me komen de oude drentel-tred, nu moet me 't oude vreê-beeldje gaan komen, mijn grijs goed troost-moedertje om 't diepe bed waar zich de warme koorts een licht dierf dromen, en 't wegend wee in lede tranen berst... ...…

Alsof ik, luistrend, in het gras Een stille tred vernam. Een ruisen, vreemd en zacht, Heeft mijn onrustig hart vervuld Met bang, verlangend ongeduld, Naar 't geen de stilte bracht.…

In heiden zonder baan, Leerde ik, ter jacht geschort, Mijn eerste treden gaan. Mijn arm is 't wild geducht: De reebok helpt geen vlucht, Het zwijn geen scherpe tand, Als, in mijn dreigend roer, Een snelle dood ontbrandt. Ik smaâ de lauwer niet, Die 't koor des Vredes biedt, Maar schat een andre meer!…

Je vingers tokkelden een ritme op de gespannen snaren van de realiteit om afstanden te overbruggen, in de omstreden treden van je eigenheid, verstoord het mondiale zwijgen, krijgen de nederigen uiteindelijk het laatste woord.…

Ik zag de sporen: uitgesleten treden van een trap de wijde ramen. En mijn moeder die alleen gebleven toch nog zong. Voordat ik kon bedenken dat zoiets niet kon omdat wie dood is niet kan zingen, ging de muziek weer aan en speelde vader fluit.…

De lezer ging met vlugge tred, Ontdekte 't aangewezen', En stortte een vurig dankgebed. Wel hem, dat hij kon lezen!…

De tijd verliep en reisde met ons mee, de handen klam In een greep die verslapte in de dwaze plannen voor een eindgevoel wat zich van ons verwijderde op de versleten treden, waar de voorstelbaarheid aan was voorbijgegaan, ik probeerde even niet te bestaan.…

Het korstig grind ontlokte zinnen uit elke tred, uit iedere kiezel ontsteeg een fragment van een geprojecteerd beeld op het geparelde doek van de nacht, een vloeibare film van balsem ontlokte onuitsprekelijke kleuren uit ons verlangen.…

wordt gezegd, geroepen, gefluisterd of geroddeld Egoïsme, egocentrisme, narcisme zijn de overtreffende trap van de primaire zin van je persoonlijke bestaan Ga jezelf dus niet overstijgen maar daal af van die trap naar je binnenste binnen en bid, mediteer, voed je stilte De buitenwereld zal blijven proberen je zelfs van de laagste trede…

De avonden keren terug naar oude waarden, kikkers paren in hun glorieuze uur, te vroeg voor nachtegalen waarin de hazen ruimer ademhalen, in dit schemeruur verzamelen uilen spitste geluiden in de zachtste en zoetste treden van de nacht, de wind verlegt de schreden in zijn de fluwelen mantel bezielt door zijn omfloerste macht.…

We dwaalden om te vinden met z’n tweeën alhoewel we apart vertrokken waren we raakten elkaars harten aan het doel de geur in een moment ontdaan van gepolijste materie en van willekeur dorstig grind ontlokte zinnen uit elke tred, iedere kiezel werd een vloeibare film van pixels samengebracht tot één fragment, zinnebeeld als…

tweederde wandelweg wazig bekeken tweederde van tweederde liter wijn begint zich nu met zware treden in afgedropen lijf weer te wreken zwetend nu een derde nog te breken en dan genadig languit het refrein O zalige dieprode wijn in warme kersentuin met verse geuren van tijm oregano melisse en rozemarijn…

Sterren en strepen naderen Bagdad, Woestijnrupsen met ronkende tred. Een stad werpt de gordel af, waar gore wapens zouden wachten op een vonk die de menigte wegblaast. Paddestoelwolk De kogel boort door de slagader van de hoofdstad. Nieuwsjagers gissen naar de val, de diepte van het bloedbad.…

Jouw tred is driftig en licht. Ik hoor een wild geschater, zie een minzaam gezicht. Maar de schijn tart het lichaam, elk zintuig, zelfs jouw handen die mij bijna strelen. Soms buig je het hoofd over een taak. Eerder vaak.…

Gesluierd treed ik voor je, Gevreesd beangstigend, Grote donkere zonnebril, Geen blik van mijn ogen doorlatend Je denkt me te kunnen doorgronden Maar zien laat ik me niet Hoor je de trilling in mijn stem Probeer te vluchten uit verdriet Met alles probeer ik je af te leiden Dat je niet kan zien de echte ik Met grappen je te…

Zo wisselt alles hier beneden: ’t Verachtelijk slijk, waarin wij vaak met huivring treden, Is dikwijls ras een bloem, die pracht van kleuren biedt; En vaak hecht zich de bloem, wier luister wij begroeten, Wier geur het hart verrukte, als slijk aan onze voeten, En wij bemerken ’t niet!…

De berken in het bleke nevellicht gelijken ranke, onbesmette maagden, die nooit het treden uit de droom nog waagden - o, vrouw, waarom de voet hierheen gericht? De kille nacht hangt klam nog aan ons lijf, de slaap ligt dood op onze mond en ogen, de zon zal stijgen zonder mededogen en mensen komen, en hun bont bedrijf.…

bam bam bammerde bam daar ga ik dan bam bam ik lig in de mars der doden bam bammmerde bam klik klikkerde klik luiden de trommels van treurende boden zij slaan op de hik hikkerde hik hik ik hoor het schoffelen als valse violen snaar slof snaar snaar de juiste tred om achter doden te dolen het blijft een hopeloos gebaar slof slof…

Voor iedereen werkt het...maar voor mij niet Wat zou ik graag wakker willen worden en de wereld tegemoet treden Maar daarvoor lijkt het al te laat Is dit alles? Ik kan het niet geloven, het is niet waar... Maar als ik weer op zoek ga naar een nieuwe weg, zal ik dan weer het verkeerde pad betreden?…

Wijzers van de tijd krommen verder door, zwart en wit in een mondiaal decor en elke tik de wereld verder draagt, de pragmatika van regelmaat in het tijdsbeeld met haar uitgesleten treden, spiegelt zich naar verbeelding op een denkbeeldige trap, geplaveid door lijden en gebeden, verandert alleen de kleur van het raderwerk, bestaat…