Alle inzendingen over Tuig

Pekbroek, tuig, het ruime sop. De zeeman heeft een haringkop. Haal om, haal op. Opperbram hoog in de mast. Daar tuimelt me de varensgast. Haal op, hou vast. Haring hom en haring kuit. Het bloed spat alle kanten uit. Haal om, haal op.…

Het zeugma is mijn grote vriend Krijgt nooit de eer die het verdient Al die wonderschone combinaties Efficiënt en ook nog gratis Zaanders zetten koffie, thee en over Op stak de man een pijp en neer de rover Wil men eend of oorlog voeren Verkiest u jonge of ouwehoeren Tuig op een boom en buurman af Zwijgen is goud en als het graf…

op de rand van mist vernevelen de koppen maar de geluiden komen naderbij in vreemde talen gonst de strijd in paardenlijven mij voorbij de smaak van bloed en vettig tuig kreten rauw en ruig het schreeuwen en het doodsgereutel brengen mij de sleutel van de tijd ik zie ze gaan met rossen op de vijand af het godenvuur in ogen…

ik voel dat chaos rondwaart wacht op momenten om onverwacht toe te slaan beelden razen caleidoscopisch voorbij de tijd geeft alles vrij zonder verbondenheid het gif gist onderhuids in wanen van de dag uit losgeslagen menigten vooraan het ergste tuig zij rappen marsmuziek uit oude oorlogsdozen zwaaien vaandels met een vage link aan…

Zijn het mijn gezellen of hun eerloosheid die over mij heen buigen, om zich te laven aan hun oorlam, wat stram verdampt in houten glazen, om in het want de kwetsuren van hun daden op te tuigen?…

Het meeste, oorlog, had ik je lief toen ze in sneeuwvelden sneuvelden ik beminde de bolsjewistische horden ik vereerde de fascistische beul vliegtuigen ontploften in wolken het regende gierend metaal hortende tanks in modder bevroren vlammend karkas van industrie walmende paarden in tuig van ijs vaal masker met bloed geschminkt neuriënd…

in het waarom de wolken drijven, de aarde nat van het nachtelijk verschijnen tuur ik versmalt naar de woorden die voor me opdoemen zoals de mist van staar zich opnieuw lenst naar het werkelijk ervaren mede-dichters, velerlei namen samen op weg, zoals het tuig het zeil en mast gebeuren het roer beminnen naar de vrijheid die we dán toch…

is er geen licht om de dood te versieren geel is de schaduw het duister legt af in de kou van het graf dan verknekelt verstand in het botsen van botten emoties als pezen die nog moeten verrotten zo taai is gevoel een kop zonder smoel zal nooit meer iets smaken ik ben niet te raken zonder hemel en hel een koud wit geraamte zonder tuigen…

burgers redt de planeet bevrucht elkaar zoveel niet meer eet minder van de koe het zwijn doe de kippen ook geen zeer en laat de vissen zoveel mogelijk waar ze zijn raapt papieren zakken en de blikken dozen van de straat smijt ze bij de fabrikant terug over de draad ga te voet waar ge te voet kunt gaan laat de vlieg -en andere tuigen op…

spartelt deze aarde om haar trage as, inhalig doch ook verschrompeld inhaleert ze de lucht die dik en stroperig haar luchtwegen sluit de mensch, van oorsprong zeer egoïstisch doch een terdege narcistische leer heeft dit primaat geëvolueerd tot wat het nu is machtig lustig inhalig onbetrouwbaar, tuig dat onbetuigd zich laat gelden…

Volgens Guus krijgt de politie pas gezag Niet door al het tuig op straat uiteen te drijven Maar door een hele massa bonnen uit te schrijven Voor elke diender jaarlijks een verplicht bedrag Dus dames, heren neem haar ook maar flink te grazen Zelfs wanneer ze áchterin zit, is 't: Blázen !…

jongen voedt met schuim van zee en overvloedig moed, ze is het vermogen van mijn drijvend ruim ' k zou in haar willen sterven, me verdrinken in haar nood, me bevredigen aan elke golf zolang ze op mijn wijdse blik van liefde graast me voedt met het wier dat aan mijn handen kleeft ze ligt gelegen aan de voet van oorsprong maar ook aan het tuig…

soortgenoten het centrum van Wat tot voor kort nog een rustig Sluimerend dorp was tot de grond toe Te vernielen en onschuldigen In doodsangst achter te laten Dat je veilig op afstand achter je eigen computer In Abcoude Rob Bats een kutburgemeester Kunt noemen die vooral op moet rotten omdat hij niet Hard genoeg is opgetreden tegen het tuig…

Het tuig voldeed zelfs aan z'n stoutste wensen. Met grote arbeidsvreugde brak-ie in. Zo kreeg-ie weer vertrouwen in de mensen.…

Chemie der lust verwekt heftige gevoelens exotische drugs jagen door het bloed drijvende drift achter de evolutie die de mens uit natte lauwe aarde verhief Willoos gesnoerd in hun (zin)tuigen gemend door de grote natuurlijke menner gevangen in 'n roes ouder dan de mens schreeuwen lichamen om bevrediging Erogene zones zoeken maximaal contact…

Gelijk een man, die van verlangen gloeit, om bij zijn vriend te zijn, Die op het land, aan de andre zij des meirs, zijn stille woonplaats heeft; op ‘t zien der zee, die hevig bruist en woedt, Een koude sidd’ring voelt; zijn angstig oog ziet starend op het schip, dat sling’rend rijst en daalt; De stormwind giert en snort door ‘t hoge tuig en…

leeg Het relvolk hokt bijeen in stad en steeg De bijbelbelters voelen zich verworpen Opgehitst staccato slogan yell Exploderen krachten in hun woede Dreigen blaffers bijtgraag met hun roede Spuit elf zwaait rond met waterkrachtgezwel Des avonds op tv der lage landen Stiefvaderlijke toon, kort aangebonden Spreekt hij, onecht, van tuig…

Mijn geliefde ontvangen mijn wezen opent zich als de lelie ik geniet ons met volle tuigen twee harten en lijven samengesmolten. Oneindig ver zacht vliegen wij.…

de dagen kruipen steeds dichter bij de dichter, de uren schrijven zich vol verlichte beelden, tuigen de woordenboom op, spreken vrij van wolkenluchten, stukgespeelde partituur en verse groenten op het aanrecht, die zich niet alleen laten eten, buiten wacht nog een volle moestuin, huilen de hoge dahlia’s maar ik weet waar jou armen zijn…

Water van de Maas stroomt door ons aders Feyenoordbloed slaat hard tegen de kades van het gelensde bevoordeelde Hilversumse tuig Een verdacht hoofdstedelijk accent in de huig Schrijven de kranten ons deze keer kapot of legt de K.N.V.B. ons weer op het schavot Pakt de belasting ons niet in de knip dan staan onze transfers wel op de wip Afgebroken…

wordt gebracht In Urk zijn ze er nog van overstuur waterraven goed voor twintig per uur hadden ze maar gewerkt met vaste aanspraken Daar tellen scholvers zelf exact op hoeveel bij bedrog zeggen ze nee tegen elk deel alles ligt prompt stil - ze gaan staken Een ritueel nu nog voor toeristen convenanten met vogels verdwijnen voor tuig…

Medicijnman ik zie nood het wonder wordt dubbel bedreigd breng ze milieutechnisch tot elkaar link man komt niet meer echt klaar aan vrouw met onnatuurlijk gedrag Pater pakte zijn rekenmasjien voor het volgordelijk verband op het eerste gezicht al signifikant een leek kon het meteen zien Ze rekenden evenwel buiten de toog waaronder ze tuig…

Weer buitlen wij de donkre dagen binnen Als winter alle licht verholen houdt, Nu herfst haar wanden heft van louter goud, Die schragen 't donkrend welfsel en de tinnen Des tempels, waar z'haar nachtdienst gaat beginnen, Waarop, daar elk de luchter brandend houdt, Door duizend duizenden wordt neer-geschouwd, Die sidderende tuigen van hun minnen…

Moedeloos als ballingen vernachten, Meerden we in verlaten sluis - Zie met welk ontwaken ons de goôn bedachten Of wij sliepen bij hen thuis: Zovele andren met ons zijn hun gasten, Makkers naar een nieuw verschiet: Diep uit bos van tuig en masten Heft een jonge stem ons oude lied! 't Water zwijgt.…

van de werkelijkheid geestelijk onvermogen in een repertoire van zeker wel een gedegen kennis die mijn zaken goedwillig leiden naar iedere poging om ze te ontwijken op weg naar mijn toekomst draag ik deze prestigieuze pilletjes mee om tenslotte aan het eind van mijn levenslot het lijden te omzeilen en het steven te wenden om boeg en tuig…

De buschauffeur meende soms lollig te moeten doen door met zijn piepstem 'Bier, bier, smurfenbier' te zingen, terwijl niemand hem durfde af te tuigen. Eenmaal in Praag werd ik geplaagd door schimmels en sterk vermagerde ratten, die onder mijn hotelbed een dubieus rattenfeest hielden, iedere nacht witte nacht.…

de paarden hoeven niets te dragen ze draven wit beschilderde lijven rood gelakt tuig een leven in en uit en keren terug volgens de zelfde orde van klatergoud nooit oud het paardenoog straalt onbevangen in de optocht van glanzende stangen ze steigeren wild op licht daverende muziek eerbiedig strak aan de toom laten tamboerijnen…

De wolken rollen en wielen knalpotten en langharig tuig met dolle meiden op de Puch.…

op haar hulp kon rekenen en raad Vond medestanders tegen al het kwaad Een bonte stoet van outsiders verslaafd Aan gokken, drank en vrouwen, veelgeplaagd Edoch, hoe zonderling, nooit werd gevraagd - Neen, nimmer had het Barbara behaagd - Wie van de vlegels vrouwvolk had belaagd Of een der gluiperds deernen had ontmaagd Was 't tuig…

naar zwart Afkeer van de luiheid en een eerlijk oog naar boven Faro’s volk een enakskind, het harde hart verhard Als koren op de libanon, mijn hart zal hem nog loven Een rijnaak maakt een trage bocht, de zon stroomt in het klei Meeuwen huilen om een God, een zalm, een brokje haver Klokken van de lui hiernaast zijn vet en luidensdronken Ik tuig…