Alle inzendingen over Uitkijken

Uitkijken over weidse velden Waar we vele vlinders telden Zichtbeeld over kale bergtoppen Eeuwige sneeuw op hun koppen Grassprieten die in het zonlicht dansen Vlinders voelen er romance Gele composieten deinen mee Je gevoel observeert en het maakt je gedwee Het hart voelt zuiver in de zalige berglucht Een steenarend zien in z’n vlucht…

Wat wij kunnen: meeneuriën, nors voor ons uitkijken, energiek of juist bedremmeld protesteren - maar achter alles zingt de zinloosheid haar kalme, onopvallende lied, dat elke stilte die we laten vallen onverdraaglijk maakt. Niet mooi is die muziek! Maar zo groot onze hang naar de schoonheid: willoos laten we ons grijpen.…

Voetstappen stempelen beelden in de vormende aarde tussen buigende takken wentelt zilver sterrenlicht in fonkelende ogen Melodieuze echo’s wervelen in nachtelijk leven als een rivier en tijd stroomt rustig kabbelend voorbij Overspoeld door gevangen genot licht als een veertje door het tijdloze gegeven moment uitkijkend, verlangend…

Zwanger en hoopvol Voor wat straks komen zal Uitkijkend naar die moederrol Kind zo welkom, dat in ieder geval Zwanger, onzeker en een beetje bang Afvragend, zal ik wel een goede moeder zijn Maar in mijn hart weet ik al lang Dit kind lief hebben is vast en zeker fijn Zwanger, nog maar een paar dagen Je kind groeit naast en in je hart En…

Ja, ik geef het toe, ik beken het openlijk: mijn lichaam was altijd een toren zonder uitkijk. Ik heb hem steen voor steen in folianten gepend ik heb mij geplooid naar de tijd en de trend.…

Een leven lang kunnen we wachten uitkijken naar een goede samenleving. Maar toch verdwalen zo vaak onze gedachten goede economie, boven vrede en vergeving. Als alles op het ik gericht is, en we elkaar niet zien als schepsel serieus, dan is vooruitgang fout en mis en kerstmis alleen een wassen neus. Ja recessie nu!…

Dit voorbije jaar, dat eindigt met een zeven, bracht mij waarop ik lang had gehoopt en daarmee ben ik verguld nu nog even, uitkijkend naar hoe straks 2018 verloopt.…

het is hoogzomer een duif verdwijnt in de boom ik rij achteruit vijf arme hommels draaien rondjes in het bed van hostabloemen vakantietijd - de hondekop voor het raam staat op de uitkijk de aasgier kijkt schuin over zijn rechter schouder ik ben nog niet dood op het zebrapad werpt een allochtoonse zich voor de bushalte bomen…

Op de woeste zee van het leven al uitkijkend en hopend zwemmen moeizaam tegen waterbergen stijgen daarbij steeds weer neervallen tenslotte vertoont zich een hechte klip geeft nieuwe moed en veilig oponthoud de sterke rots is vol belofte van trouw en sterke bescherming stervend schuim spoelt tussen de blokken baart behouden rust - lijdzaam…

Blauw golvende deining groen wuivend gewas kleine, grote dromen in menselijke verwachtingen langzamer schuifelend stappen telkens uitkijkend naar elke nieuwe dageraad alsof gisteren nooit was..…

Vet uitkijkend naar de volgende... Goldwing...…

als jij Tanja Afra Maria anders zou heten dan zouden we nog altijd aan je denken we zouden niet zwijgen misschien zocht je eerst als een hinde je schichtige weg maar dan fiere Tanja veroverde je de wereld dat zou jij doen thuis Tanja de steeds veilige thuishaven waar je ouders blijven wachten reikhalzend naar je uitkijken en…

juiste plaats wordt gelegd Als hij de hand op de schouder legt En vol trots die woorden zegt Ontsteekt het vuur weer van binnen Weet je weer waarvoor je het moet beginnen Een kruispunt vol kansrijke wegen In een open en vrij gebied Waar je telkens voorrang hebt gekregen Om te doen wat je nu kunt Wat door mensen om je heen wordt gegund Uitkijkend…

het leven draait niet alleen maar om knikkers hoe mooi en fijn het ook is dat ze er toch zijn maar als je niet goed uitkijkt en je hebt er veel teveel dan helpen diezelfde knikkers waar je zo graag mee speelt je ook zo maar aan je eind *…

Uitkijkend over weidse landerijen Toegeëigend ooit zonder protest Zover als zijn oog reikt Staan deze vol met koren. De tijd breekt straks weer aan Dat er geoogst gaat worden Nog even tot die tijd, nauwgezet De nieuwsberichten horen.…

Ik plaatste op het schaakbord een mythisch kasteel zonder paard of koningin op de uitkijk, alsof hun spel ongeschikt leek voor het gevecht dat ontbrandt en ik sta langs de kantlijn als de wapenmeester of heraut als een dreigend trompetsignaal van de toren schalt over zwarte wateren waar een koppel - zwart met wit - ontblote zwanen woont…

Maar ik hou alles stevig vast Het is een zwaar pak last Ik zink steeds dieper in mijn nat gemoed Tot ik volledig onder zal gaan Het water staat me aan de lippen Help mij, het is gelijk wat je doet Help want mijn lichaam zal vergaan Ik heb hulp nodig van een hand Die mij uit de diepte haalt Zodat ik me weer op mijn gemak voel Dat ik kan uitkijken…

Iedereen kent vandaag wel iemand die straks in de stalen vogel zal stappen reikhalzend uitkijkend naar het verboden land. Want zo zie ik het nu. Overal waar we gaan of staan loert de dood. We hangen vast aan een bengelend touw juist nog niet aan onze nek dichtgesnoerd. Op het nippertje ontsnapt omdat er eentje werd betrapt.…

achteruit stappen niet bedwingen hij boog dan nog dieper oorzaak en gevolg de som keek naar zijn broek greep naar de keukendoek stootte daarbij de vaas met bloemen om ploem ploem, jammer van de bloemen stom vloekte om de spatten water op zijn broek in kringen de flater leek het wel vlekken reukwater ter hoogte van zijn pieper beter uitkijken…

bezig ben Op mijn speelgoedgitaar Rommelig klinkt mijn muziek Schema’s niet afgemaakt Het is soms een zootje Alles piept en kraakt Cd’s liggen in de kamer Tekstboeken liggen uit elkaar Omdat ik graag mag prutsen Ik ben een ploeteraar Rommelig is mijn hoofd Te veel dingen tegelijk Ik ben snel onder invloed Welke kant ik ook uitkijk…

hartstochtelijk zelf te beleven deze doodgewone zomerdag lacht als zij jou en het leven viert tot bruut en zinloos moordend met duivels en nietsontziende blik als donderslag bij heldere hemel woedend van waanzinnigheid de promenade en jouw leven neemt zo laat ons het spook van terreur na gisteren en vandaag toen vol nog de verwachting ons uitkijken…

II In Loos kun je langs de achterzijde van het monument uitkijken over bloeiende velden, letterlijk of in de geest In Loos kun je langs je eigen kruis de doden zien, in de bloemen die zij daar doen groeien is troost ooit anders geweest dan bloemen in een veld?…

Voorjaarskoningin Op een steen in de diepte van de aarde Zit Zij op en wacht in het duister Een gevoel van onrust bekruipt Haar dat het tijd is om naar boven te gaan Langzaam en moeilijk herleeft ze En vind de weg naar boven Ze droomt van de opkomende zon In een andere tijd Wisten velen van haar bestaan Doch zal ze nu naar Hem uitkijken…

Knolletjes werden uit het veld getrokken aan het gras een beetje schoongemaakt als de boer kwam waren we snel vertrokken maar de knolletjes hadden lekker gesmaakt We moesten op onze tenen staan om bij de maïskolven te kunnen komen de bladeren er meteen maar af gedaan maïs voor de kippen van oma meegenomen Om beurten op de uitkijk bij de…

Ukraine,Sudak Krepost 212 n.chr Terwijl ik uitkijk naar pieken en dal Voel ik dreiging van eeuwen verval Zie ik hun zielen zij razen ijl voorbij Besluipt mij angst wreedaardig ten deel Onvermeend werd onschuld vermoord Om nimmer belang van pril te voeden Slechts wapengekletter de nobele kreet Altijd wederom blind geloof te behoeden…

ik hou van de traagheid van liggen in gras, als een vorst: ik, uitkijkend over mijn aanhangers, mijn ledematen, zeggend tot mijn linkerarm: jij daar, breng mijn hand eens voor mijn mond, dat ik geeuw, in orde, ga maar weer liggen, goed zo, tucht moet ik hier hebben.…

alle vergaderingen opgeschort en de straten vullen zich met ogen en geroezemoes een vorstelijk banket, jagers in een herfstbos zegels en paperassen, gesluierde naakte vrouwen iedereen ziet in de vijverwand iets anders maar allemaal blikken ze diep in de tijd terug En eindelijk kunnen de hofvissen ook eens over de schubbenhuid van de daken uitkijken…

Op de uitkijk naar een teken een leven dat aan mijn oog voorbijschuift of toch niet… Lange(r) Hans of Banting/ Best(e) Om het even wie er vaart of het schip wat om de kolk roert Grasduin heilzaam door mijn veste Pancreas briest Diabetes omdat zij zeer lang zijn getrouwd Eiland deel van Insulin(d)e, maar geen Gordel van Smaragd, of…

Ik kan je alleen inspireren, misschien Als we vallen, vallen we samen Als gelouterde druppels in de oceaan Waar we eindelijk gelijk zijn Maar groeit voorbij de golven gras Dan zoeken we de hoogste berg En baden ons in ambrozijn Uitkijkend over de archipel Met zijn veel te hoge horizon Daar zul je het voelen Eindigheid, sterfelijkheid…

Bij het opstaan in mijn aan de rivier gelegen appartement vermengt de dichter in mij zich ook met de pragmatische plicht te blijven bijdragen aan mijn stad Rotterdam, wat het volgende gedicht oplevert: ROTTERDAM, NOOIT OP DE VLAKTE Het is half zes, de dag verheft zich en ik zie uw ongelovelijke potentie uitkijkend over de Maas en de Zwaan…