Eiland onbewoond
Op de uitkijk naar een teken
een leven dat aan mijn oog voorbijschuift
of toch niet…
Lange(r) Hans of Banting/ Best(e)
Om het even wie er vaart
of het schip wat om de kolk roert
Grasduin heilzaam door mijn veste
Pancreas briest Diabetes
omdat zij zeer lang zijn getrouwd
Eiland deel van Insulin(d)e, maar geen
Gordel van Smaragd, of Goud
Schommel tussen twee culturen
zoek ik zoet aan lager wal
Dat maakt mij zo pijnlijk eenzaam
door Sugar blues en vaste prik
Is er hoop op nieuwe kansen,
Ooit wil ik dit eiland af
of moet ik nog Langer Hanzen
Type I voelt als een straf…
Immer wordt de dag der waarheid
keihard aan de kant gezet
omdat Eros het vertikt
Waarom blijft Gij mij verachten?
Ieder uur ’t getij afwachtend
doch mijn Redder komt terstond!
Alvleesklier mijn grote liefde
waarom blijft je hart verstomd..?
... Het leven van iemand met Diabetes type I ( waaronder ik, maar met mij zovelen) oftewel Juvenile (jeugd) diabetes, is vaak een heidens karwei. In dit gedicht heb ik er een tragikomische noot toegevoegd alszodanig. Een chronische ziekte als levenspartner, in voor en tegenspoed. Zeker als er nog andere ziekten bijkomen! ...
Zie ook: http://oermirm.blogspot.nl
Schrijver: Irmlinda de Vries, 19 april 2014
Geplaatst in de categorie: ziekte