1303 resultaten.
vergane glorie
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 335 Mist overwoekerde het zicht.
Niets geeft nog klaar licht.
Het vergaat in smog
en tast met de zure neerslag
de laatste monumentale
tederheid van de wereld aan.
De mens kan er niet meer leven.
Diezelfde creatuur is de schuld
van de verdoemenis
van deze mooie planeet.
Ingestorte gebouwen,
verwrongen ijzer.
Spooksteden, spooklanden
verschroeid…
LEVEN BIJ VERGAAN
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 78 De oude beuk sterft:
fris geurend jong leven vult
zijn weke takken.
De dode karper
drijft voort; op zijn bovenzij
smullen vliegen _ droog.
De egel ligt stil;
zoekend loopt een doodgraver
tussen zijn stekels.
Op gevallen loof
bloeien bosjes levend groen:
jonge brandnetels.
Uit de eikenstomp
ontspruit nieuw en teer leven:
een berkenboompje…
Onverschillig vergaan
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 172 Vergane glorie loopt waggel lachend
naar haar loge in het operatheater...
Willens en wetend, maar toch genietend.…
VERGANE EER
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 154 Oude, geliefde volksvertellingen
willen voor altijd de geest verblijden
van ieder die zijn leven laat leiden
door eenvoudig denken vol zuiveringen.
Met kunstig spreken of rakend zingen
mogen sprookjes eeuwig hun kracht verspreiden,
glans om beroemde namen verwijden:
lof aan d' eerste geschreven meldingen!
Eens verzonnen mijmerende boeren…
Vergane glorie.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 122 De zee is woest en zilte ogen
vol vergane glorie voeden de kilte.
Verdwenen alle hartstocht, de jaren
gebonden aan onverbiddelijkheid,
terwijl menigeen daar onder lijdt.
De wolken grijs, grijzer en de mens
wijs, maar in wezen toch niets wijzer.
Terwijl een regenboog altijd blijft
bestaan zullen kennis en macht vergaan.…
Vergane vriendschappen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 399 Ze falen als vrienden en broeders
als verwanten en hoeders
wiens bier-bevloeide lippen
klatergouden woorden baren
hun herhaalde eden van trouw
blijken lichtzinnig gezworen
de holle wind verklankt
En ja, ik begrijp hen wel
soms ben ik de woeste zee
en tracht ik te tonen
wat in mijn inktzwarte diepten huist
wat gezonken en gebroken…
Je schaduw zal vergaan
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 277 zwijg je handen
woorden werken
ploegend in gevoel
blik op later
vage dromen
toekomst zonder doel
droom je zwijgen
leeg je zinnen
harten worden koel
leef je uren
zonder dagen
op het randje van bestaan
flits het leven
uit je ogen en
je schaduw zal vergaan
we zijn cirkels
om onszelf
zonder ooit te raken aan…
plaats vergaan
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 64 ik liep in de fuik van laat avondlicht en
hield je hand vast
ontleedde een bloem, zag om naar
waar we net nog liepen
met zo weinig geluid, alsof niemand
wist wie wij waren
zonder wetenschap van uitdrukkelijk
achterblijven
zowel bomen, bladeren als vuilnisbak
bestonden rond dezelfde tijd
een vogel floot nog even als teder besluit…
Vergane glorie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 128 Mist overwoekerde het zicht.
Niets geeft nog klaar licht.
Het vergaat in smog
en tast met de zure neerslag
de laatste monumentale
tederheid van de wereld aan.
De mens kan er niet meer leven.
Diezelfde creatuur is de schuld
van de verdoemenis
van deze mooie planeet.
Ingestorte gebouwen,
verwrongen ijzer.
Spooksteden, spooklanden
verschroeid…
Vergane Glorie
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 127 Verlaten tussen onkruid en struikgewas,
staat wat eens een huis was.
Een dak vol gaten,
de ramen zonder glas.
Eens woonden hier mensen.
Leefden hun leven,
met al hun dromen en wensen.
Nu rest verweerde steen
en rottend hout.
De kachel brandt niet meer,
het voelt hier koud.
De neergaande zon,
kleurt de lucht in alle tinten rood.
In de…
vergane glorie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 335 kijkend in de spiegel
ziet hij de jaren
die rimpels trekken
in zijn hoofd en handen
ouder is hij toch
dan hij wenst en weten wil
spreekt hem de reflectie
vergaan is toch de glorie
kijk nu toch hoe sjofel
geforceerd ook de grandeur
van het ooit goddelijke lijf
dat hij zo graag verkocht
voor deze gigolo oud en moe
wiens ogen eens toch…
Vergane droom
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 302 Door de achterbuurten van Parijs
liep een moede man hinkend en grijs
zijn afgezakte jeans op de rand versleten
en in een plastiek zak zaten restjes eten
als jong artiest was hij hier gekomen
maar het bleef bij illusies en dromen
copains en coppines had hij genoeg gehad
en ieder avond dronken ze zich samen zat
zij sliepen in de straten…
Vergane dromen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 103 Bomen, vergane dromen ...…
hoe zou het ze vergaan (3)
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 96 hoe zou het ze
vergaan als de
attractie van
rechte lijnen
verbleekt door
vrije curves en
ruige kronkelpaden?…
Vergane glorix
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 166 Het toilet was gechloreerd
Net als mijn adem
Benemend
Het glazuur straalde wit
Net als mijn gezicht
Bleek
Ik hoestte tegen beter weten in
Mijn ademnood weg
Loog
Dat droge tranen erger prikten
Dan chloor op wc-papier…
de jutter op het strand bij windkracht 9
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 365 wat blijft op het strand en verjaart
tot vreugde van mijn kleine hondje met zijn juttersaard
een aangespoelde vogel, lege flessen, half vergane bomen…
Op open zee
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 435 Kolkende orkaan
Terwijl man en muis vergaan
Zingt er een walvis…
Lucht
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 950 Ik ben een handje lucht dat
wordt weggeblazen door een
zuchtje wind
vervlogen, vergaan en voor altijd
Weg…
Femme
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 603 Ik geloof niet
dat een vrouw
sterven kan
noch vergaan
maar dat zij
-daardoor-
dodelijk is
daar twijfel ik niet aan…
Wij samen
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 1.524 Altijd samen
Jij en ik
Omdat we samen sterk staan
Zonder jou zou ik vergaan…
Balans
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 306 Vergane gedachten
ontstane levenskans.…
avondrood spiegeling....
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 1.002 ben ik vergeten
hoe dagen vergaan,
in de avondrood spiegeling
tranen ontstaan
waarin ik de wens
dat nachten bekoren
mooier dan dromen
sluit in mijn hart
omhels ik verlangen
het ochtendgloren
waar zonlicht rakend
sluiers breekt
door tranende ogen
die even gesloten
nooit meer vergeten
hoe dagen vergaan…
Uitbreiding van je koninkrijk
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 239 Schoonheid als nooit
Te voren - vandaag
Op een dood en zo
Goed als vergaan
Restje van wat
Ooit een tak moet
Zijn geweest - zit
Jij koninklijk tronend
Vorstelijk om je heen
Te kijken, neus in de
Lucht alsof je speurt
Naar een niet echt nodige
Uitbreiding van je konkinkrijk
Inspiratie: roodborst op een vergane…
Eenzaamheid
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 643 dag na dag zag zij in afwachting vergaan….…
EENZAAMHEID
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 569 dag na dag zag zij in afwachting vergaan….…
Herfstblad
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 384 Wat blijft er over van zo'n blad:
de geur, de kleur, iets van de nerven,
iets dat verwijst al naar het sterven
of naar het eind'loos levensrad?
Zo leert de herfst ons wijze lessen
in dood van bladeren en bessen.…
De heide is maar stil
poëzie
2.0 met 2 stemmen 1.598 Ik voel de wind vergaan
om mijne oren,
ik wilde wel vergaan
in 't licht te lore.
--------------------
uit: Verzen (1903)…
Liefde is
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 125 Wij
Zijn
Liefde
Dat wat
Echt
Is
Zonder
Liefde
Geen bestaan
Wij zouden
Allen
Vergaan…
Deadline
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 234 Als de wereld middernacht zou vergaan
Vandaag alleen nog kan overbrengen
Er echt voor gaan staan
Angst en pijn tot moed vermengen
Als de wereld vanmiddag zou vergaan
Twijfel al een dagdeel weerhoudt
Tijd als beul van mijn bestaan
De reactie als het laatste oponthoud
Als de wereld over een uur zou vergaan
Niets meer te verliezen enkel vermogen…
eens komen tranen
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 2.192 waar zoveel liefde was
rest enkel nog verlangen
ooit als droom ontstaan
tot nachtmerrie vergaan
samen één geheel
brak in duizend scherven
diep gesneden wonden
bitter is het leed
maar eens komen tranen
verdriet laat zich gaan
de liefde ooit gekend
zal in dromen zacht vergaan…