6662 resultaten.
Verloren onschuld
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.856 Verloren
onschuld van de jeugd,
gegeven
één moment van vreugd.
Gelaten
het leven zoals het was,
verleden
onder een stolp van glas.…
Welkom in de stille kamer
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 299 Vastgebonden in deze
Kamer die ons welkom
Heet zonder een enkel
Woord
Geketend in het zuiverende
Wit van dwarrelende
Asresten van verloren
Onschuld
Vertraagde tijd doet de
Geest beseffen dat het
Werkelijk anders is dan
Gedacht
Naar binnen gebracht
Vol met amfetamine
Is de reis naar buiten nu ver
Weg…
Zonder horizon
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 308 onschuld
vertrapt door het verdelgen
leven ruwer dan in de hel
zonder uitzicht op een toekomst.…
De verwelkte lente
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 356 onschuld
in een stroom van glansloze tranen…
In onschuld gewassen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 362 Ik was mijn handen, dit keer niet met zeep,
ik was ze in onschuld daar zit 'm de kneep.
Mijn handen zijn schoon net als mijn ziel
en jij die me ziet met vieze handen misschien,
heeft vast de zeep we gevonden, bovendien;
is mijn onschuld net zo rein,
als ik dat zelf kan en zal zijn!…
Verloren onschuld
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 1.428 Onschuld spreekt nog uit ronde ogen,
maar duistere wateren
brachten slechts dood.…
verloren onschuld
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.395 een boom,
nauwelijks ontschoten
aan de zwarte aarde,
in de herfst
zijn bladeren verliest
ze krabbelde op,
huilde en liep verdwaasd
door een mist van tranen,
zonder gevoel van richting,
naar de schoot
die haar eens baarde
armen omsloten het kind
het hart van haar aarde,
van haar moeder,
trad om de pijn naar buiten
waar schuld om onschuld…
Een groot verlies
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 138 ’t Was te Kostverloren
Tussen ruisend zomerkoren
Dat ik mijn onschuld ben verloren
En zij haar maagdelijkheid…
Een dag die zomaar begon
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 137 Vandaag was het een heldere dag
Een dag die zomaar begon
Een dag met een opgaande zon
Een dag met pikzwarte rook
Een dag met een hels kabaal
Een dag waar het gras rood kleurt
Een dag die zijn onschuld verloor
Een dag die in brand staat
Een dag van helse pijn
Een dag die zijn onschuld verloor…
OP DE DOOD VAN MIJN DOCHTERTJE
poëzie
3.0 met 33 stemmen 3.621 JAKOBA trad met tegenzin
Ter snode wereld in;
En heeft zich aan het end geschreid,
In hare onnozelheid.
Zij was hier nauw verschenen,
Of ging, wel graag, weer henen.
De moeder kuste 't lieve wicht
Voor 't levenloos gezicht,
En riep het zieltje nog terug:
Maar dat, te snel en vlug,
Was nu al opgevaren…
bar
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 886 klapdeuren
de bar links, toilet rechts
het lampje boven het
middenpad belicht witte
matrozenpakken
en ernstige gezichten
van jongemannen die
in shanghai hun
onschuld verloren
ik drink en wacht
geduldig…
nog niets verloren
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 62 over de daken
klinkt muziek
als de ochtend
in mijn ogen stroomt
en het licht
zijn armen spreidt
zoete klanken
zoeken mild
gestemde oren
in dit kleine land
van korte onschuld
is nog niets verloren…
Het Einde
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 711 Als het meisje met de bloemen
Haar onschuld aan de koopman geeft
Als de bijen stoppen met zoemen
En voor het laatst de muziek het begeeft
Als de schilder het fluiten staakt
De soldaat het vuur kan horen
Als de eeuwige slaper ontwaakt
Dan is alles verloren…
Het jaar van de heer 2012.
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 297 Wat mogelijk gaat storen,
2013 heeft zijn onschuld al verloren.
Het plaatje laat misschien
Wel het duidelijkst zien,
Wat wij feitelijk verstoren.
Genetisch zijn we als mens
Toch gelijk; homo sapiens.…
hoe bitter
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 95 het bloed bereikt
op de duur de
kust en kleurt het
avondwarme zand
onschuld verscheept
van schoonheid naar
verschrikking levenloos
aangespoeld op het land
hoe bitter is de smaak
van geroofde puurheid
op deze machteloze
verloren zomerdag…
Onverrasterzake
snelsonnet
2.0 met 24 stemmen 2.332 Nu heeft ons land de onschuld echt verloren
Er mag geen lollig geintje bij je snack
Je mag niet langer klimmen over 't hek
Om het allereerste kievitsei te scoren
Traditie na traditie wordt verknold
't Verrassingsei van binnen uitgehold!…
breuk
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 1.667 Al sta je daar
zo dwaas te pronken,
weet dan wel
dat jij ook jou
onschuld hebt verloren.…
Regen van as
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.040 we verloren onze
verwondering en onschuld
Morpheus - ook hij -
omarmt ons niet langer
de poëzie in onze ogen
verdween als een dief
in de nacht
gelaten staren we
naar het lege huis
een regen van as
verandert ons
in onherkenbare vreemden
voor elkaar…
Het rechterlijke dwalen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 146 toga’s hangen
op hun knaapjes
beffen naar de stomerij
het kleed der onschuld
is weer om gehangen
maar voelt het werkelijk vrij
je lacht en toont
wie je echt bent om
smetvrees te voorkomen
maar ieder woord
spreekt van verloren jaren
door het rechterlijke dwalen…
Oran Miskin
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.431 Verstoten van klinische verzorging
Waar slechts het geldelijk belang regeert
Hoort men geen ethisch roeping van het geleerde
En wordt de eed van Hippocrates genegeerd
Door smart overmand draagt de vader
Het in wit gebundeld liefelijk dode kind
Wat ik telkens weer met afschuw aanschouw
Daar waar de gestuurde dood de onschuld vindt…
Mijn levensliefde
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 900 je kan noch niet echt praten
maar je koppie zegt genoeg
en ik zucht weleens
als jij wakker bent, zo vroeg
en ik brom soms op jou
omdat je levensgevaarlijk doet
en ik zoveel van je hou
kijk dan vertederd naar die toet
ik heb mijn ouders nooit verstaan
totdat jij in mij was ontstaan
nu weet ik zoveel meer
omdat ik van je leer
pure onschuldigheid…
Vermoorde onschuld 23-1-09
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 404 In een waas
Prikt de dwaas
Ieders zeepbel door
Het staal trekt een spoor
In de ontzetting van de ziel
Met de stemmen in zijn hoofd
Beroofd van enig moraal
Dief van werd beloofd
Aan de onschuld van het leven
Waant hij zich weer even baas
Over wat hem niet werd gegeven
Met ogen zwart, vaal gezicht
Gedachten verward, doelgericht
Uithaal naar…
Eigen vingers eerst.
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 266 Nee,
ik doe niks lieverd,
alleen deze lieve kussen
wil ik je maar geven
Wat
zeg je?
Je voelt me kriebelen
op je rug
en in je zij?
Nee hoor,
dát
doen mijn eigenwijze vingertjes,
die zijn zo watervlug
die luisteren niet naar mij.…
Een vroege uitlaat
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 160 in het vroege licht
zie ik enkel juuts lange arm
geeft dat mij nu
een tevreden gevoel
of ervaar ik de koelte
het is immers al dagen
voor mij te warm
de lijn van mijn kruising
laat ik vieren
zo vroeg wil ik niet
een bon versieren
bij de voordeur
zet ik een stoel…
onschuld
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 353 ik begrijp nog steeds niet
wat er verkeerd ging
ik was een kind
op de step hard om de hoek
andere kinderen telden de seconden
maar ze telden te snel
en ik verloor de race
ergens werd ik een man,
volwassen en overal haar
heb alles afgeschoren
schaam mij voor die streek
ik laat alles weer groeien
en dat is zo
kinderlijk eenvoudig…
Onschuldig
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 318 Zo onschuldig
met je stralende lach
met je zee blauwe ogen
jij zorgt er voor dat ik je mag
Je ogen vol pret
je handjes zo grijpbaar
je voetjes zo speels
je zoektocht al klaar
Zo aanwezig
zo blij
zo dankbaar
zo vrij
Je hebt geluk
er zijn er veel die om je geven
knuffels, liefde en aandacht
een prachtig leven
Wordt maar een stoere…
Onbereikbaar
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 190 onhoorbaar lied
het is de liefde die zingt, intens over verdriet
in ongeschreven boeken door essentie van leven
heb ik vandaag een nieuw couplet geschreven
over aarzelende zwanen op zoek naar een meer
weigerende soldaten met een gebroken geweer
zodra je in het leven weet, dat je een mening hebt verwoord
wordt in stilte van de nacht de laatste onschuld…
Haal de zon in huis
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 63 Heb ik mijn onschuld verloren
aan de liefde die nimmer wacht.…
West-Europes kerst
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 508 We verloren de onschuld.
Ons maal smaakt verkruit.
We verloren de zekerheid,
maar niet ons onderkomen.
De Kerst is al bij al
niet verknald, toch niet bij ons.…
het verkeerde seizoen
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 487 ze glijden weg
van daken, de woorden
als zemen
vol milde regen
de dichter kon
niet vertalen
de zon
in verzen vol
hoe ze aaide
traag gloeide op zijn huid
als een maagd in een koekoeksbuik
hij verloor zijn onschuld
en werd tuinier
plant nu zijn rijmzaad
in vochtige winter
bedjes…