Alle inzendingen over Vervloekte

En zoals we toen de liefde bedreven, heb ik het hier opgeschreven: Dat ik naar binnen ga via de vagina en dan, vervloekt, verdomd, een explosie komt.…

vervloekt! Ik ben de man die jou in stilte zoekt Ik hou van wierook romantiek lucerna Weet, als ik bij je ben, wat ik nu zeg Een stille liefde kwijnt niet zomaar weg! Voor M.W.…

*) Ter nagedachtenis aan hen die vielen, Door zo ’n vervloekte moordenaar op wielen.…

wie kan nog het bloed verdragen vervloekt is de utopie van zogenaamde helden die als koppensnellers over volkeren razen.…

weer stond ik verborgen in het gele licht van een lantaarn daar zag ik mijn toekomstige ouders samen naar Moeders harde gezicht keek ik liever niet Vader zou mijn redding kunnen zijn…dus richtte ik me op hem ik vervloekte mijn wens om op voorhand mijn ouders te willen zien naast het ongelukkige gezicht van mijn Moeder heel dicht…

haar geschoeide voeten breken het dode hout een tweede maal naar de verdoemenis mijn laatste klacht vervloekt de schaduw die behoedzaam haar trage tred hardnekkig volgt elke schim omlaag geworpen door het maanlicht jaagt de huiver en het bloed omhoog zo blijft zij in kringen toeven waar het heden steeds verleden tijd omschrijft…

Gehuld in een bruin gewaad, schrijdt zij langzaam voort, trots geheven, haar gelaat, verbannen van dit vervloekte oord. De handen op de rug gebonden, touwen stremmen het bloed, verborgen zijn de open wonden, ze aanvaardt haar lot met moed.…

Soms zijn er van die momenten dat ik liever niet aan jou denk dan gaan er weer weken voorbij dat ik geen aandacht aan jou schenk Jij hebt mij immers verlaten voor de vrouw van jouw dromen ik heb jou werkelijk vervloekt hoe kon het toch zo ver komen Ik probeer mijn leven weer op te pakken ik weet dat dat het beste voor mij is maar soms…

En weer groef ik uw lichaam op, vervloekte ik uw zaligheid, zodat uw geest tot aan mijn tijd, van ademteug tot hartenklop mijn ziel tot aan krankzinnigheid zal drijven, of tot aan de strop, waar mijn bezeten duivelskop getormenteerd uw naam uitschreit.…

terwijl zijn maag de inhoud leegt zijn ene hand zijn mond afveegt de ander naar een sleutel zoekt hij in een waas de deur vervloekt waarachter niemand op hem wacht neemt hij zich voor dat deze nacht … … maar bij het zien van bed en troep onder de poster van Betty Boop is hij alles weer vergeten zal hij morgen niet méér weten dan de fles,…

Mooie vrienden heb ik nee ze bleven niet weg gingen zwijgend bij me zitten een veelzeggende stilte toen barstte ik los vervloekt de dag dat ik was geboren de stilte was verbroken de ideeën over God rolden over mij heen dat was verkeerd een goddeloze fout wie zijn jullie dan om met jullie denkbeelden God te verdedigen tegenover de…

Hoe lang men soms kan omhelzen, Eens is weer de tijd vervloden; Kan men dan nooit die helse Vervloekte passie doden? (Vertaald, anoniem)…

Zijn handen bevatten naar velen geloven de kern of het leven ons laten ons doen wat ons geschiedt gebeurd overkomt zijn naam veel geprezen aanbeden bestreden omschreven gelezen bezongen vervloekt ontcijferd zijn boek van boven gelezen alles komt goed komt voort uit zijn woord door ons nooit gehoord slechts te lezen…

Lust, bewondering en medeleven Delen hun milde aard Een gegeven genoegen Door de kerk vervloekt Verpest door schande en schuld Zo gaat Eros meer blikken vangen Dan een zwerm engelen of een heilige stoet Hoe hoger zij de schaamlap optrekken Hoe hoger reikhalst men Buitensporig gehecht aan de vliezen van het hart Sluipt meligheid de verzen…

niet langer dan even of wat meer, beet het kwaad in mijn gezicht als begin van zwart, plekken zonder glimlach op braakliggend land diepe nachten werden geblinddoekt en door waanzin ontwikkeld toen ik huilde om mijn huid en de dagen vervloekte van sterven ik had geen verweer of wereld meer slechts aarde als vingertoppen, afgesneden…

en ik ging als gekwelde geest de stad in én dacht- hoe kon ik het vergeten dat een liefde die in dromen geankerd is niets anders behoeft dan nachten nachten die de sterren tegemoet bloeien of daar achter, de eeuwigheid, of niets, vervloekt zoek ik waar is het? waar is het plein van de liefde?…

Op een bankje in het park vervloekt hij de volle maan. Pas na zijn laatste compositie mag het licht weer langzaam aan.…

De binnenstad ligt nog in slaap alleen geritsel van papier weerkaatst klikkend licht metaal van leeg door drukte blikjes regenbogen overbruggen doordrenkte vlaggen zonder stijve kleuren de Gay pride moet eens met de billen bloot rotzooimakers hebben er een puinhoop van gemaakt en ervan genoten een opgeroepen vuilnisman vervloekt zijn vak…

alleen vandaag ben ik het kind met ogen, niet vervloekt alleen vandaag behoor ik tot de toekomst en de waanzinnige visioenen die als lichtramen uit de wind vallen vraag over morgen vraag over dromen van duizend keren onschuld vraag of ik jou wil aanraken voorbij de golven, de meeuwen de waarheid en de spartelende vuurtoren vol introvert…

Voor het leven vervloekt ik wil niet dat je nog langer schuilt in de bescherming van de nacht probeer het licht weer te laten branden in je ogen laat al het grauw nu maar verdwijnen het zat te lang verankerd in het ritme van je leven te lang werden jouw gedachten vermoord blijf niet langer zoeken naar een reden van de…

tegenover het bestaan van de zwaan het zwanenmeer was in mijn jeugd spiegelmeer van angst en doodsverlangen mijn vader was een schizofrene zigeuner die langs de oevers liep om verzameld hout mijn moeder continu in perkament blies kleine veertjes van zijn schaduw er vielen soms dauwdruppels van mijn regenjas naar school dominees die ons gezin vervloekten…

Jij die nooit op jou lijkt, een schelp waaruit de zee verdwenen is, mijn hand waarin jouw weigering verzuurt en hoe vervloekte liefde verder duurt terwijl ik grijp en hijg en mij verzwijg. Heb ik verlangen naar de dood bestuurd? Jouw doen gebeurt. Ik zie, ik voel, ik zwijg.…

ondeugend naderend lentefeest de dominee sprak dungelipt over het beest dat Satan heet maar het puntje van zijn tong glinsterde zon wanneer hij jou aankeek hij wuifde toen jij weer de kerk verliet de naden van je kousen zaten nog rechter in de leer dan de meningen van alle pausen zij wezen weer genadeloos naar het door hem vervloekt…

verdriet geeft weer zocht aan jouw borst mijn gemartelde hart zijn rust dat wil troost voor de brandende dorst en wordt niet geslecht door lust En altijd zal men boeten voor iedere liefdevolle daad tot de wellust der laatste zoete liefkoozing in de dood vergaat gedoemd voor ooit dan is weer de tijd vervloden kan men dan nooit die helse vervloekte…

Gedachten die vertroebelen werkelijkheid en realiteit Als een waas uit het niets bezweet pupillen verwijd Overvallen door pure angst het moment van ademnood Trillend vol verwarde emoties bang als de dood voor de dood Vervloekte dichtgeknepen keel zomaar in het nauw gedreven Zowel lichaam als geest bekneld grond zoeken tijdens het zweven…

Wat je allemaal niet bestaan hebt, bezeten vervloekt hebt, geweest bent, nu lig je papegaai boven je bed hij snavelt het Boek af, bevleugelt de woorden herhaalt jouw organen, dofgoud brokkaden het graan is bescheten, wil nog vergeven je uurwerk maalt niets en weet elk uur beter diep in de tuin slaat het binnenste buiten altijd die Vogel…

houd me in je armen troost me sus me wieg me in je armen fluister me in slaap de vader vervloekt getergd het kind dat niet weet hem tart tot op het bot en hartverscheurend huilt het is stil op de gang zachte klassieke klanken in een verlaten kamer niemand luistert ze loopt haar kamer binnen na de autopsie altijd de muziek troostend…

jij schopt sterren wapent zo glas kubust de wereld hebt alles gehad schreeuwde toekomst in schilderend heden vervloekte het nu in nakijkend verleden ik gaf je mijn hand droomde de jouwe jij koos het pigment in onschuldig vertrouwen ik zag je staan op de rede van scheiden jankte onzichtbaar confrontatie vermijdend ik ben…

zorgen maar zijn ogen blijven voor altijd dicht Door de bomen zingt de wind zijn woorden zijn aftershave geurt nog in de kast je volgt hem blindelings, op de tast mist de geluiden die bij hem hoorden De radio drumt heel blij zijn lievelingslied zijn onbezorgde lach echoot door de straten je wil-net als vroeger- weer gezellig praten en vervloekt…

's avonds in het vervloekte huis sluiten de man en de vrouw tevergeefs de geesten op in hun hokken 's nachts kijken ze achterom de man en de vrouw en ze zien altijd hetzelfde: hun beschadigde kind de tijd wil maar niet verstrijken het wrakke leven wankelt het wacht niet langer op de afgepelde toekomst waarin hun dromen bij opbod…