60 resultaten.
Nog onbevangen
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 112 nu de waarheid aan de waslijn hangt
zijn de kleuren zichtbaar vervlogen
de wind heeft een oor te luister gelegd
al het vangt zijn dromen uit 'n grijs
verleden waar de oudroze harten
nog altijd memoreren aan toen
liefde nog onbevangen was
zij als 'n regenboog kon ontluiken
geurden bloemen mooier met
hun fragiele verschijning
deed 't menig…
Droevige Pierrot
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 163 Als ledenpop voel ik mij
slap over waslijn hangen
een droevige Pierrot
die zijn tranen laat drogen
in koele herfstzon.
Een afgedankte clown
ver van geliefde verwijderd
een stem zonder klank
geen muziek om te spelen
adem zonder lach.…
Los in het Amstelpark
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 268 Telkens trekken vooraf twee acteurs de wijk in en vragen bewoners om een regel, die 25 dichters aangereikt krijgen voor in gedichten, die aan waslijnen hangen.
Nu volgen nog: Westerpark(24/08)en Sloterpark(06/09).
www.amsterdamwereldboekenstad.nl/index.cfm?page=poezieinhetpark…
Heen en weer
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 677 Een beetje spelen in het zand,
of hangen aan de waslijnen.
Maar nooit de weg opgaan,
daar liggen nog landmijnen.
De oorlog is net weg,
de wonden doen nog zeer.
En om deze bende te vergeten,
loop ik maar wat heen en weer.…
ooit
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 904 Ooit ben ik een oud wijf
Eentje met een geit
Een overwoekerd boomgaard
Maar geen zuchtje spijt
Ergens in een huisje
Met onkruid metershoog
Een waslijn voor mijn jurken
Een ieder doorziend oog
Kijk je door mijn raam
Ik zit daar bij het vuur
Zwart poezebeest op schoot
Jouw foto aan de muur
Ooit ben ik een oud wijf
Eentje met een geit…
Ik hang de noten
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 177 ik hang de noten aan de bomen
en leg de takken in het gras
zet de zon hier op de tafel
heerlijk binnen op 't terras
ik hang de wolken aan de waslijn
en doe de regenboog op slot
gooi alle bloemen in de leegte
plant een linde in 'n fagot
ik hang de lente aan de kapstok
en veeg de vogels van de pui
plak grimassen aan het plafond
naakt…
Mengsel
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 552 Een gebroken waslijn
en opgebouwd vertrouwen
Verschillende
bovenal
zeer divers
Wandelend
voltooi ik
de gemarkeerde route
uitgestippeld op haar
prachtige, zeer zachte
onnoemlijk mooie huid
die vergeet te ademen
daar gezamenlijke of
gemeenschappelijke
normen, meer nog dan waarden
vergelijk!
niet gering lijken…
Koeienhuid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 96 ‘k Strooide dan met baking soda,
zoog, ‘t had geen zoden
Nu hangt een halve koe
te luchten aan de waslijn
de coniferen zien de andere helft
Zijn bruine flanken glanzen in de zonneschijn…
Hologram
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 53 Het was net alsof de zwoele Emma
in de hitte van de zomerdroom bij me was
in haar doorzichtige roze jurk hing zij
de was op om te drogen aan de waslijn
ik keek naar haar lichaamstaal en genoot
toen zij zich omkeerde zag ik haar tieten
met op haar tepels opgestoken madeliefjes
ze was zoals een hologram van een bloem
haar wulpse bloementaal…
Heel Holland treurt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 52 Toevallig sprak ik hem vandaag ik de stad
Hij had zo genoten van Kraay en van Kat
Maar dat ze met ene de Haan heeft gelopen
Hij heeft van dat merk nooit een pot willen kopen
Het huisje stond alweer een tijdje te koop
Ze had het verbouwd en gered van de sloop
Nu piepten de deuren, de waslijn hing los
Er klonken geen stemmetjes meer in het bos…
Het kleine geluk
netgedicht
3.0 met 31 stemmen 1.206 Terwijl het afscheid
nog te drogen hing aan de waslijn
begaf ik mij te zolder
waar onze geuren nog lagen te verstoffen
een web waarin verstrooide levens groeiden
wapperde in een hoekje
waar het licht half door het klapraam
met de lakens speelde
groeischaduwen en klimop
het harde hout waarop geklopt
zo vaak de oude veren kreunden
en…
Wasdag
gedicht
2.0 met 66 stemmen 22.831 Steeds weer verschijnen
haar handen om de waslijn heen.
God is mijn licht, ik wandel op zijn pad
zingt zij. De lijnen raken vol.
De zon legt om haar hoofd een aureool
van goud dat zij nooit eerder had.
Dan is ze weg. Ik hoor de achterdeur
eerst opengaan en daarna dicht.…
Toen alles Vergetel bleek
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 489 kastanjehulzen
mijn kromgetrokken handen
tussen je krachteloze tanden
het slotaccoord van onze inspanning
klonk als een verloren kroniek
de bergen lagen geestesziek en comateus
als lakens in ons verlaten bed
we zaten aan weerszijden van de beek
naar een bleke stervende vis te staren
en later hing er een toekomstbeeld
ondersteboven aan de waslijn…
Geboren liefdesmuziek
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 61 Dan zijn wij weer twee haringen voor storm aan een tent
een scheerlijn en het haakje of waslijn die meetrilt
zeker bij stormkracht als wind het wasgoed optilt.
Alleen al die gedachte brengt ons wellicht in streken
waar ooit nog eens anderen over zullen gaan spreken.…
Kerstziekte
gedicht
2.0 met 71 stemmen 35.175 De rivier heeft zich tot meer
gestrekt en klotst onder de waslijn.
Geen plaats voor paarden, engelen;
in geen herberg thuis. Ga liggen
onder zeven dekens, koorts ranselt
de gewrichten, laat hem, hij maakt
zich zwaar in haarwortels en oogkas.
Straf, teken?…
Kwatrijn (-)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 208 Mijn kleren van herinnering verbleken
aan de waslijn van de tijdse wind, in
dat prisma zie ik alle kleuren breken
opstandig en berouw voor dit ongebluste kind.
De schors bewaart het hart
dat ik ooit in bomen heb gekerfd,
de kern blijft, de stam zo zwart als
mijn gedichten vol fabels zijn geverfd.…
Onmacht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 95 Het heden waarin ik struikel, dunne waslijn aan
de horizon, die gisteren gespannen is, schrikdraad
waaraan snippers schaduw hangen, ik spartel
tegen, verlangen naar de engel die de adem stokt
en klapwiekend terugkeert op zijn schreden.…
Fabels?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 125 mijn kleren van herinnering verbleken
aan de waslijn van eigentijdse wind, in
dat prisma zie ik alle kleuren breken
in het kristal van het ongebluste kind.
de schors bewaart het hart dat ik ooit
in bomen heb gekerfd, de levensringen
blijven, de kern zo zwart als mijn
gedichten vol fabels zijn geverfd.…
Lichtfeest
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 3.813 Ik zag een opstoot
mensen scholen samen, zonder schietlood
tussen felle bomen op het marktplein
Helderheid liep over uit de dakgoot
spande samen met een schelle waslijn
om het feest te maken voor ons welzijn
aardedonker snelde weg in tijdnood
In het duister straalde witte heimwee
mijn geloof en hoop verraste slimheid
onverwacht deed licht…
dol, fijn.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 192 en hulpeloos spartelde en dat dan
maar een naam probeerde te geven,
namelijk in een zwevend gedicht,
dat je in een donkere rivier doopte
en daarna met knijpers vastknipte
aan de wat verbogen waslijn om
te laten drogen en was een blauwe
seconde even écht heel gelukkig,
je had het van blijdschap te kwaad,
en werd heel moe en viel toen…
terwijl de woorden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 101 (1)
terwijl de woorden
worden geschreven, ontstaat
vrijheid in denken
terwijl de vrijheid
ontwaakt, is het woord wakker
een beschreven droom
terwijl de dromen
worden gedroomd, ontstaat iets
zoals het woord niets
(2)
terwijl de woorden
aan het drogen zijn, op de
waslijn van letters
terwijl de dichter
zich los maakt…
Spin
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 127 Vandaag waren de waslijnen
bezet in mijn tuin
met heel mooie webben,
dikke spinnen middenin
'En mijn wasgoed dan', zei ik,
'wat moet ik beginnen?…
Kwatrijn (-)
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 96 de kleren van herinneringen verbleken
aan de waslijn van de eigentijdse wind,
in dat prisma zie ik alle kleuren breken,
berouwvol voor elk berouwvol kind.
de schors bewaart de symbolen die we
ooit in bomen hebben gekerfd, jaarringen
blijven, groeien verder, zoals mijn
gedachten vol fabels zijn geverfd.…
Mijn platje
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 297 , vol doortrokken
van idealen en het doorleefde stads -
geluid en door de groene grachten
getinte wind, verbindt zich met
nieuwe ideologieën, carillons
van een nieuwe tijd, te samen in
een ultiem dispuut gedreven, mijn
makkers in dat uur van een nooit
gewonnen of verloren strijd, bereikbaar
via vermolmde kozijnen en een hemel
van waslijnen…
Weerspiegeling?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 39 aan de kapstok van herinneringen
verwaaien aan de waslijn van de wind,
in dat prisma zie ik alle kleuren breken
in het kristal van het ongebluste kind,
dat ik aantoonbaar in mij draag, mijn
hersenschors bewaart het hart dat ik ooit
in bomen heb gekerfd, waarin de rafels
door de jaren heen in de levensringen altijd
zichtbaar bleven,…
Alles wuift
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 36 Klaproos wuift
Burka wuift
Zeilen klapperen
op 't golvend glinsterend
spetterend water
van het IJsselmeer
Lakens bollen en wuiven aan een waslijn in 't Gooi
De familie wuift
bij het vertrek: dag, dag
Koolzaad en margrieten
staan samen te wuiven
in de berm
Dag meeuw, ik wuif
De meeuw drijft af
De kont van een vliegtuig
komt in zicht…
Chicago, 1932
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 763 In 'n scheefgeslagen nacht
siert 'n waslijn met verroette kleding
de randen van zijn
misdadig uitzicht
Corrupt blauw transporteert
't aroma van illegaal genot en
stookt 'n dronken compromis
boven de pooltafel
knikken eens goedkeurend naar
die telefooncel
Ondertussen blijft hij paranoïa en ongerust
dat nummer draaien
om te kunnen…
vroege straatbeelden
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 88 groene snottebel
de glibberige weg
van bovenlip
naar mond
de scheuren in
de broek de vlek
op de veelgedragen
jas de gebreide kabels
op de vaak gewassen trui
de ruwe handen
schrale rode wangen
van de vrouw die
altijd zingt terwijl
ze de ramen lapt
grote witte
wapperende
onderbroeken en
blauwe overalls
aan de lange waslijn…
Appelboom
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 261 De waslijn wurgt,
en ied're kat doorkrabt je bast
toch gaf je manden vol en veel,
en deelde 'k je vrucht met vogels.
Van je valappels maakte ik azijn,
van de grotere een appeltaart en sap.
Dan veranderden je appels in appeltjes,
van lekker sappig zoet
naar zuur en wrang
en in alle zat er wel een worm.…
't meske
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 675 krek twee bunder
Gert, de oudste, niet de
slimste van de drie broers
ging die middag maaien
Ik, stadsjongen, mocht mee
op de zijplaats van de tractor
gebogen staal, rood geverfd
met ronde gaten
ruikend naar ijzer
Heen en weer, over het land
strook na strook
steeds keek ik naar het huis
dan weer naar de andere kant
Het huis met waslijnen…