Alle inzendingen over Weer

Mijn lievelingsgebak, gevulde cake! Dus ging ik die de dag erna ook maken Met rum, pistache en uitgelezen smaken Tot het beslag ontzettend lekker leek Het resultaat was absoluut geen flop: Ik had de cake al vóór het bakken op…

mijn moeder zong dat lied ik weet het nog van vroeger zoiets vergeet je niet terwijl ik hier geniet van het weidse vergezicht de omgeploegde velden het taluud met wilde bloemen de koeien in de wei moet ik daar weer aan denken echt ik voel me blij mijn blik is op het water gericht het water van de Lek en de Linge rijdend over de dijk…

speciaal wij het hebben omdat er weer hoop is op een samen zijn Ik laat je weer heel dichtbij ........omdat ik heel veel van je hou…

Vandaag gewoon weer opgestaan ik weet eigenlijk niet waarom Gegeten en gezeten en toen weer andersom Vandaag gewoon weer opgestaan maar ik vergeet steeds waarom Ze noemen het dementie maar ik voel me gewoon dom.…

ik voel de tranen in mijn ogen al weer komen, je kijkt zo glazig voor je uit, ik ken die blik, je gaat weer weg van mij, ik kan het bijna dromen, het duurt niet lang meer voor de tranen er weer zijn.…

Vaak uitgemaakt voor 'zeikerd' en 'verrader' Maar achteraf in elke speculatie De zo gemiste redder van de natie Al brengt dat een verspeelde kans niet nader Aan heel zijn loopbaan tussen paal en lat Kleeft, nu nog meer, het eeuwige 'Stel dat...'…

wanneer het blad verkleurt, een einde maakt aan uren onwetend wanneer de winter komt en ijs het slissend likken van golven tot stilte maant wanneer een sneeuwjacht het vuur dooft en de laatste schaduw van een lange zomer verdwijnt in een zwijgende zee verwarmen wij elkaar tot de levenloze souvenirs te gronde gaan en jij weer bloemen…

Telkens weer opnieuw beginnen op zoek naar zekerheid. Rechtlijnig en creatief denken op zoek naar mijn doel. Het omzeilen van mijn emoties. Vertrouwen op mijn buikgevoel.…

Tijdens de vroege levensjaren zijn bekende geliefde sprookjes een verre nachtelijke stad stil in 't einderduister verzonken die haar plaats alleen aanduidt met een zwakke hemelgloed waar slopend werk en drukke pret samen bescheiden rossig glanzen Assepoester Sneeuwwitje Duimpje bestaan voor rijpe mensen als vertrouwde wijze dwaalsterren…

gesloten in een pen geborgen in de schoot van nachtelijk gevoelen laat de warmte in me wellen de zon mijn jeugd vervellen en alles zoveel mooier minder zijn simpel veelheid zijn in alles wat ik ben en ooit had willen zijn de nacht verzacht de randen raakt mijn dromen keer op keer slapen doe je in het donker dromen mag steeds weer…

Mocht in de stille kerstnacht een kleine smeulende vlam geboren uit de ster van Bethlehem op me neerdalen, door mijn huid dringen zich bescheiden schuilhouden binnen aders en zenuwen als een onschuldig brandend stipje onder weke pollen vochtig mos somtijds vermanend gloeien of even aanzwellen tot oplaaiend vuur waarin moed en hoop liefdevol…

weet je hoe het voelt als een huis is zonder thuis en weet je hoe het voelt heel alleen weer voor de buis want daar zit ik sinds jij wegging mijn tranen smelten sneeuw wat moet ik dan, als ik het aankan, deze kerstmis hoort mijn schreeuw het zal wel weer koud zijn met kerstmis zonder zonneschijn het zal wel weer koud zijn met kerstmis whisky…

Ik lig weer vreedzaam in het gras, En rond mij geurt de goede aarde, Mijn lieve dwaalt met lichte pas En leest de bloemen in de gaarde. De nieuwe lente is aangebroken, Met zonnewarmte’ en vogelzang, Met bloemen en met zoete roken, En immer rijker welt mijn dank.…

Weer reiken mij de grauwe dagen de vraag aan van het waarom waartoe hoezo tijd glijdt als zand tussen mijn handen Ik voel hoe het knarst tussen mijn tanden als ik iets zeg braak ik een nutteloze woordenbrij Ik raak aan niemands wezen en niemand raakt aan mij…

Hoe dor nu ook de winterbomen, de lente maakt weer krachten vrij.…

weet je hoe het voelt als een huis is zonder thuis en weet je hoe het voelt heel alleen weer voor de buis want daar zit ik sinds jij wegging mijn tranen smelten sneeuw wat moet ik dan, als ik het aankan, deze kerstmis hoor mijn schreeuw het zal wel weer koud zijn met kerstmis zonder zonneschijn het zal wel weer koud zijn met kerstmis whisky…

Het zal ooit weer morgen worden, ook na deze nacht. Van kilte, kou en zorgen, van regen en van storm. Het zal ooit weer morgen worden, ook na deze nacht. Van pijn, verdriet en eenzaamheid, van honger en van dorst. Het zal ooit weer morgen worden, ook na deze nacht. Van eenzaam en alleen zijn, van tranen en van woede.…

eenzaamheid vertrouwt het wit papier als chaos vlekt in tekeningen die geen letter zullen lezen zij bouwt op lijnen tussen regels wit fel uitgelicht doorziet gebrek aan zinnen en gevoel diep van binnen is het stil als wanhoop tegen muren krijst alleen-zijn geen respons meer krijgt wit weer ongelezen blijft…

Ooit woonachtig op een boot, moest ook de was worden gedaan, de wind deed zijn werk! Het geplas met water, het wringen met een wringer, gebruik van een centrifuge, en spoelen met veel en koud water, mijn handen deden het werk. Maar als ik nu al die schepen zie varen met de wapperende was aan de lijnen, denk ik terug aan de was die…

Als de luikjes Die jaren lang Hermetisch afgesloten Zijn geweest langzamerhand Weer open gaan Spreekt voor het eerst Het gevoel weer aan Dat al die tijd was Opgesloten in de mens Die eraan gewend was Om levend dood te zijn…

Dan, vriend, ben jij, tot je niet meer bent, om later toch weer te zijn, en ik, telkens weer met zin, met jou kan praten.…

Dichters moeten de minnaars uit zich weren willen zij naakt gelijk de goden zijn. Waarom dan, hart, dit mateloos begeren ... naar alle naaktheid, geborneerd en klein, en waarom zijn onsterflijkheid bezeren aan deze beten van het bot venijn, wanneer de liefde slechts dit klein creperen de beste is achter ‘t bedgordijn?…

Plan Samsom is met verve gelanceerd Uit rubberbootjes op de veerboot stappen Zodat geen vluchteling nog kan ontsnappen Frau Merkel zegt: “Das hast du kopiert” Vanaf zijn zinkend schip dit wanhoopsplan Geheel verzorgd...een reisje Erdogan…

als de bloemen weer gaan bloeien kan ik iedere naam met liefde noemen krijgt ons leven weer ‘n warme schijn hoe dankbaar moeten wij onze Tuinman zijn als de lavendel liefelijk gaat geuren en purperblauw de borders kleuren rond ‘n gazon dat groen en glad geschoren zijn zon en zomer in volle glans herboren als de juffertjes in ’t groen staan…

wordt wat afgekloot met roze seks en schamend bloot niets blijft over kaal geplukt door democratisch overheersen kies me maar ik leid ze allemaal corrupt zijn door de gore macht een ander te schofferen te zeggen wat die doen en laten mag wij hebben ze gekozen schoften van weleer de intellectuele bollebozen hun zwarte pakken glanzen weer…

spiegelbeeld kan dat doorgronden zie mezelf in jouw perspectief verdwijn niet zo mijn lief als ik in de bossen loop zie ik tussen teer en groen jouw ogen komen je donkere haar je oren uit het niets geboren jouw gezicht gevlochten door het licht de mist verneveld glimlach je naar mij het maakt me blij als ik op strand jouw geuren weer…

je knipt bloemen uit verkleurde foto's maakt boeketten van die tijd de restanten leg je maar terzijde omdat het niemand verder spijt ze bloeien in het licht van alle kleuren de geuren zijn nog schraal herinneringen gaan weer leven in beelden met een nieuw verhaal de scherpte is afgevlakt tranen zijn verdwenen jaren schoonheid komen…

En dan denk je plotseling weer aan zijn lijden aan dat ruwhouten kruis. En je roept in het diepst van je ellende ..óh Heer, ..óh Heer kom ook weer bij mij in huis.…

Liefde kan niet sterven de stilte zal het je doen ervaren, ervaren wat te koesteren wat bewaren is en mag zijn, al zal het onmeetbare leed ook altijd voelbaar zijn. Maar weet liefde, liefde kan niet sterven, zelfs als ook het zout van tranen de herinneringen als wijn zoals je zelf ook gaat ervaren uiteindelijk nooit op zullen zijn…

ik zie de schetsen van je hand jouw koolstof brandt weer in verwisselbare lijnen je verblaast het stof en scherpe contouren laten je hart weer in het zichtbare verschijnen zacht in pastel ben je gaan kleuren voorzichtigheid in rozerood toenal proefde ik je geuren je beeld komt op uit onverwerkte contrasten herboren laat jij je…