701 resultaten.
Dageraad
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 796 Zo voorzichtig, zo schuchter
is het nog nooit dag geworden
alsof op duizend schaakborden
een volgende zet, nuchter
en toch vol passie
gedaan moet worden
een nieuw spel
met onzichtbare horden
Aarzelend tikt de schemer op de velden
vanuit het woud dampt het eerste gekrakeel
en onder de wieken stuift het jongste meel
een vredig krieken…
Woudzang
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.060 Door 't woud der pijnen* zucht en kreunt de wind,
En machtig wuiven de gepluimde toppen
En strooien rond de zwarte schilferknoppen,
Die stuiven over 't knerpend naaldengrint.
En uit het hemelgroen dier ruige koppen,
Die schudden : ja, en neen, van woede ontzind...…
Slipping away
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 920 Ergens te midden het
beklemmende woud van z'n geest
verdampte de euforie
z'n passie
Trompetgeschal kondigde voorheen
'n overhaast vertrek
tegenstrijdig aan
'n schaduw is het tastbaarst
van zo'n weggeblazen herinnering
'n Klaterende golf
van gestolde chemie
barst middendoor
op z'n slippende verstomming
en al lachend
beschreit…
Dat zwart oogt
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 108 in het
meervoud van soorten
door elkaar in hun reiken
naar licht voortdurend te raken
nog stillen wortels in het
ondergronds communiceren
zij netwerken vruchtbare tijd
groeien het woud naar eeuwigheid…
Met lichte ogen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 94 zij donkerde
in het woud
sprak takken toe
met lichte ogen
stond lang
gebogen bij het
kleurenonderscheid
in paddenstoelentijd
haar handen vol
met draadjes wol uit
gebruikte nesten
voor hun nieuwe rol
zij kende stroom
en tegenstand in
de balans van het
natuurlijk gebeuren
schaafde bij
als er iets haperde
aan levensbelang…
Avondlaan
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.676 'k Loop in de koele lafenis der laan,
De tarwe wiegelt langzaam 't bruin-geel goud,
Er waren fluisteringen door het woud,
Geruis van vogeltjes, die huistoe gaan.
Koel-ruiz'lig schuif'len siddert door de blaân,
Waar wind zijn lichte tenten heeft gebouwd;
En sterrelend doorblinkt de hemelblauwt'
Der hoge kruinen langgestrekte paân.…
De vleermuis dol van woede
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 164 er is een boze kracht
die mij mijn
eigenheid wil ontnemen
hij volgt mij dag en nacht
wat niet bevrijd is
houdt gevangen
omringd door wereldse
belangen
zon valt op
kruinen van de bomen
de vleermuis
dol van woede
verscholen
in 't hol hondsdol
het woud vervult
van klagen rondom
haar plagen
zon schijnt
op onze kruinen
terwijl…
De weg in 't woud
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.881 Indien gij weet wat leven is en lijden,
en welk een zee van weedom in een traan ligt,
laat mij die holle weg in ’t woud vermijden,
verg niet, dat ik mijn schreden naar die laan richt!
Daar sluipen schimmen rond van vroeger tijden,
een geestenheir, doodsbleek in ’t zilvren maanlicht.…
Dansende Grootmoeders
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 202 Het hout is niet ver weg
daar wachten zeven wachters
om moeder op te halen,
de draagster van het woud.
De dansers rond het vuur
zij hoorden oude woorden
die hen de kern doorboorden
ze wisten wie zij was.
De moeder van het woud
omringt door zeven dochters
met rechte sterke stammen
het beste timmerhout…
grenzeloos licht
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 374 ik droom vandaag een tropisch regenwoud
waar uit de zwarte aarde paddestoelen
ontkiemen en wat wortelwormen woelen
op zoek naar lucht waarvan de ochtend dauwt
het bladerdak weerhoudt geen straaltje goud
het water wil langs groene oevers spoelen
en elke bloemenknop de warmte voelen
totdat zij zich vol weelde open vouwt
dan zingen vogels elk…
- Ochtendlicht -
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 255 kuste het ochtendlicht, de zoute slikgronden
de vloedbossen en de herinneringen
die wijselijk boven het dichte bladerendak uitstaken
aan het einde van het bos,
aan het einde van het Griekse latijn
schijnt liefde gereserveerd
en ongehinderd op alle bladeren,
en herinnert de romantiek mij aan jouw aanwezigheid
de dichte kruinen van het woud…
Revelatie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 228 Terwijl de talisman echo-lacht in haar oor
ontwaakt ze met een nieuwe besef
dat zij geluk in ’t woud van gouden bergen
niet vinden en verwachten kan,
maar ook verrijkt met de gedachte
dat zij toch iets gevonden had
wat er uiteindelijk op lijkt.…
Gravure
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 224 Zoals veel dagen in December
schraal en verbleekt
metalen geluid door de kruinen
opeen gedreven koperen staken
gekraste karakters
in de ogen van blinde passanten
door dit gestaalde woud
waagt geen wind zich
kilte klimt langzaam
in mijn winterkraag
ik slaap in huiveringen
wacht op de mist van het vergeten
ik scheur mijn mantel
in niet…
Winterdag
poëzie
3.0 met 2 stemmen 474 't Is toch een heerlijk ding in 't woud ,
Zo'n winterdag, zo'n winterdag!
Maar ginds wacht mij een lieve vrouw,
En kinders o!…
Op zoek
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 477 Mijn vingers omklemmen
een handvat van hout
vasthouden, niet zwemmen
dolend door ’t woud
Ben naar iets op zoek
mijn hand kleurt grauw
druppels langs het zwarte doek
ik weet niet hoe ik het hebben zou…
Tussenweg
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 129 Daar sta je dan
ietwat verdwaasd
zonder koers of richting
je raapt de keuze op
de verkoelende duisternis
met de muizenissen
of het warme licht
vol fata morgana's
in beide werelden
liggen de stammen geveld
geteld en gemarkeerd
je draalt een wijle
bukt, legt de keuze terug
en verdampt in de omarming
van alle kruinen.…
Prooiboom
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 128 Over lage velden rolt dreigend de nacht uit
een zee van duisternis spoelt
als een onstuitbare vloed over het weerloze woud
het daggeluid sterft in de stilte
achter het masker van het inslapende licht
fluisteren geesten lange avondgebeden
die schijnbaar loos hun weg langs dode takken
de vaart van de wolken achterna zweven
de verstoten boom…
MASTBOS
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 98 De wind van het jaar tweeduizendvijftien
zwerft door het grote bos bij Breda's Zuidkant,
fluistert in hoog lover, op begroeid zand
geschiedenis, lang vergeten misschien...
Vijf eeuwen her zou het zijn begin zien:
ruig heideveld werd door menselijke hand
herschapen tot jachtwoud voor de adelstand;
bomen mochten schepen van masten voorzien.…
Maannacht.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 6.447 Een woud in licht aan 't wieglen
is vol van haar beweeg,
zij mag zich zelf er spieglen,
ook zij niet zwart en leeg
noch weemlend van fantomen,
maar als een woud van dromen,
doorbruist in helste stromen
door storm en gloed van God.…
Het stille sombere woud
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.156 gouden moment
terwijl jij voorzichtig aan de omgeving went
blik gericht op het drassige pad met een karrenspoor
paddenstoelen en kleurige koekoeksbloemen zijn tussen 't groen verschenen
rode mieren bestijgen in colonne een hoge dode eikenboom
zon is inmiddels weer achter dikke wolken verdwenen
om je heen voel je het stilleleven van het woud…
Rode Rozen zonder hem
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 354 regen valt staccato
in grijze klodders
langs loodlijnen
naar beneê in grote plassen
z’n droomvrouw ze zal
onder de grote paraplu
meezuchten meekruinen
met de bomen van het woud
ze zal stilstaan tot de klodders
verdruppelen vermiezeren
het grote concert weer aanvangt
het libretto van het gevogelte
de lucht weer vult
tot het woud weer…
Mijn dromen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 68 Als de wolken
zweven mijn gedachten
langs Pruisisch blauw
boven velden en wouden
naar landen van fantasie.
Over eindeloze zeeën
blanke palmenstranden
hoge bergen
diepe dalen
en kusten met ruige rotsen.
Ik zie meanderende rivieren
die stromen tot een waterval
doorkruisen wouden
en landerijen
en vullen zeeën van kust tot kust.…
woud vol lange tenen
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 233 uit dit woud vol lange tenen?…
Mijn dromen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 30 Als de wolken
zweven mijn gedachten
langs pruisisch blauw
boven velden en wouden
naar landen van fantasie.
Over eindeloze zeëen
blanke palmenstranden
hoge bergen
diepe dalen
en kusten met ruige rotsen.
Ik zie meanderende rivieren
die stromen tot een waterval
doorkruisen wouden
en landerijen
en vullen zeëen van kust tot ust.…
Pijn
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 112 Wanend in duister woud
struikelend,
Door doornen gestoken
Zout van tranen
Ga ik door
richting uitweg
Wetend dat het pad nog lang is
Om jou te vergeten…
Geen ridder
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 756 De ridder hield het maar met moeite droog
Het was ook zo zuiver en zo hoog
Het was die dag, vanaf die tak
Dat de moordlust hem ontbrak
Hij schonk het woud zijn schild en speer
De ridder was geen ridder meer…
EEN KRING OM DE MAAN
netgedicht
3.0 met 28 stemmen 1.478 weet
zal nooit meer praten
Een nevelring
een lichte kring
rondom de maan
Een fluistering
is rondgegaan
Wee wie die waarschuwing
niet heeft verstaan
Wee wie vannacht
naar het woud is gegaan…
Spoelen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 148 zij wast haar haren in een beekje
ontdoet zich van de zorgen
die grip leken te krijgen op
de zon schrijdt geleidelijk door 't woud
totdat hij daar is, een glimlach ontluikt
op haar gezicht…
Leef en geniet
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 94 ruimte in veld en woud
Ruimte en vrijheid,
genietend van 't leven,
van dieren en vogelzang.
Gun elk geluk, een leven lang…
Pad
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 133 je bent een woud
nog onontgonnen
ik ben de reiziger
die de paden mag maken
waarlangs je zult gaan reizen
naar ongekende verten
met de vader
van je kinderen
ga maar
leef maar
het is zo voorbij…