64 resultaten.
De nadagen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 621 Mijn huis is onbewoonbaar verklaard
In zelfbeklag sla ik de ogen neer.
Ik blijf achter temidden van een kale vlakte
Van gemiste afspraken en bittere beloften.
Mijn stad is ontvolkt. Mijn stad brandt.
Ikzelf heb mij uit het landschap teruggetrokken
In een zweem van angst en vogelgezang.…
Ik noemde het liefde
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 2.381 Ik zag het al voor mij, wij tezamen voor de eeuwigheid
Helaas, het mocht niet zijn,
Ik vul mijn dagen nu met zelfbeklag,
Maar ik verzacht de pijn,
Met de herinnering aan die mooie winterdag…
Verlangen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.138 bedwelmt mij
Laat me geen rust
Oh mocht ik stranden
op jouw strand
Mijn vormen drukken
in jouw zand
Mijn warmte voelen
in jouw hand
Verdrinken in je
peilloos blauwe ogen
Ontstijgen aan het heden
jouw knisperend pad betreden
Het is mij niet gegeven
De feiten van het leven
onthouden mij
jouw zoete razernij
Ik wentel mij in zelfbeklag…
HOE KOM IK ER NU UIT?
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 796 Spelen met gevoelens
is geestelijk oorlogvoeren
als de balans wordt opgemaakt
zijn er alleen verliezers
wijs naar de aarde
aanschouw de hemel
besef de oneindigheid
aanvaard het licht
ook midden in de nacht
samen met mijn schaduw
ga ik nu toch weer op pad
we raken maar niet uitgesproken
er is één en al zelfbeklag
mijn wijsheid is begrensd…
k versus k.3
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 174 daar lig je dan
het gedruppel meet zich
naar leven en sterven
uit een geelachtige stenen muur
-waarachter gelijke kamers zich opmaken-
ontwaken vogels
die onverstoorbaar vliegen
door zelfbeklag heen
vloeistof
zoekt een weg, schept stromen en gedachten
en plant giftige vergeet-mij-nietjes
langs de vlinder rond mijn hals
het verschoonde…
Zoals ik je daar zie
netgedicht
2.0 met 22 stemmen 1.018 Zoals ik je daar zie
op de bedauwde aarde
je ogen dansend op de grens
van vaag vertakte bomen
zie ik een flauwe lach
Zoals ik je daar zie
kent eenzaamheid zijn waarde
verwrongen vingers van een mens
een trieste vuist vol dromen
gevuld met zelfbeklag
Zoals ik je daar zie
de knieen opgetrokken
vanuit het zachte groen
verschijnt een ander…
Verbinding van tijd
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 147 Hoe verloopt
een strijd door zelfverwijt, door
geaardheid - op voorhand - al verloren,
rivieren stromen over van zelfbeklag,
wat kleine mensen scheidt, verwaaien
kleine stapjes in een marmeren gang
en wordt de brug weer opgehaald,
eeuwenlang om de liefde te missen
tot op de laatste levensdag.…
Najaarscollectie
gedicht
1.0 met 13 stemmen 12.857 Ik ga gekleed in overjassen
van berouw en zelfbeklag
met afgestikt verleden.
Op de catwalk is het oorlog.
Links en rechts duwt men elkaar
een helse zee van flitslicht in,
stukken harder dan wij waren
en met minder reden.…
leeg gevecht
hartenkreet
4.0 met 36 stemmen 1.052 Krachteloos en pijnlijk bewust
Verwerk ik mijn geestelijk bankroet
doorwrocht door een onzalige zielenrust
Hoe heb ik dit zo laten ontsporen
Ik wierp mijzelf in het zwaard
Alles lijkt oneindig verloren
Niets blijft mij bespaard
Mijn lichaam dweilt door de uren
Sleept mij van dag naar dag
Hoeveel kan ik nog verduren
Of is alles slechts zelfbeklag…
Aan mijn stoel gekluisterd
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 613 'k probeer het handig te ontwijken
de grimassen rond mijn bitt're mond
maar de pijn die lekt uit ied're wond
doet mij uiteindelijk bezwijken
ik die de marathon kon lopen
zit nu gekluisterd aan mijn stoel
met slechts nog één onnozel doel
mijn zelfbeklag ontlopen
net nu de lente mij haar hand wil reiken
en vogels lokken mij alom
net nu…
Melancholie
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.378 Stap voor stap verloor ik de gewaden
van het leven zelf totdat ik, wegzonk
in het gevoel van het naakte waden
en in de poel van zelfbeklag verdronk.
Koude wens om het einde der dingen,
een schijngevoel van vredig slapen.
Mijn gebroken lied niet meer te zingen,
zelfs smekend om dit alles te verlaten.…
Eurydice,
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 252 Tussen lippen van de eeuwigheid,
smart gestort in rijpe morgenstond,
uit mond en schone luit vloot zelfbeklag,
gedoopt in Orpheus smart, tot de veerman
immer als terugkerend zelfverwijt,
smeekt in bittere klacht, slechts éénmaal
z’n hand over hart te strijken, het meest
beminde uit de onderwereld terug te halen,
blijft geloven in dit ultieme…
Wanneer de man een griepje heeft
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 291 ach mijn man heeft griep en ligt op bed
voel de moed in mijn schoenen zinken
heb alvast mijn zusterkapje opgezet
ren heen en weer met eten en drinken
steunen puffen en maar klagen
hoor aan hoe koortsig hij is en ziek
alsof zijn laatste uur is geslagen
de kamer gevuld met dramatiek
ik word zo moe van al dat zelfbeklag
wil hem slaan maar…
Hoop op genezing
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 111 hem maar genezen
wat zou dat een opluchting wezen
niet in angst te hoeven leven voor
zijn kuren en grillen niet te hoeven rillen
als het niet zo gaat als hij dat wil
Mensen met een eigen identiteit
hem niet hoeven te vrezen omdat hij
dan plotseling tot een psychopatische
leugenaar wordt die mensen weet te manipuleren
met tranen en met zelfbeklag…
Licht bericht
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 583 Wees sterker dan de trekkracht van de tijd:
het jaar loopt af, laat niet de zonnewende
je zelfbeklag versterken tot ellende
en stop op tijd je cyclische verwijt
dat je het niet ziet zitten, 't is te zwaar;
je weet precies hoe 't oude lied gaat klinken
straks spoelt je zelfrespect door rook en drinken
weer naar het zelfgemaakte spook: oudjaar…
Beddengoed
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.448 ik lig wezenloos moe
als een uitgespreide deken
op het bed van depressie
alle gedachten spuugzat
het laken in zweet gedrenkt
van lui geworden plannen
en gekheid op een stokje
elk gevoel hopeloos mat
kussen volgestort van tranen
gezwollen leed en zelfbeklag
kringen die naar drank ruiken
doorgerookte Javaanse Jongens
het matras biedt…
Terminaal leven
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 155 In anderenverwijt of in zelfbeklag?
Geniet toch van uw terminale dagen!
'Dien het wijf dat moeder heet!'
Omhels de vent waarmee u strijdt.
Begraaf uw bijl! Bevrijd dat kind!
Alsof u binnenkort al wordt begraven!
Leef met wimpel en met vlag.
Leef als een vrije vogel.
Pluk de dag.…
Ware passie?
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 261 Bezongen op de lippen van de
eeuwigheid, zovele dichters
beschreven een oneindige
smart, ontvloot zelfbeklag,
uitgestort in reine licht
van ochtenddauw, weebeklag
uit mond en luit,oprechte
noot uit Orpheus hart,
smeekt de veerman zich
eenmaal te hullen in de
mantel van barmhartigheid,
z’n veer over de Stix en
mededogen te strijken…
Gekist
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 167 Ik ben de kleine frontsoldaat,
beween m'n dood in zelfbeklag.
M'n graf versmaadt het vals gelach.
Regeren blijft de laffe haat.
Ik ben de kleine frontsoldaat :
gekist. Ik droomde met geduld.
De schuldigen, vermomd vol onschuld :
ze doken weg terug in staat !
Ik ben gedood, niet voor de staat.…
Gevecht met mezelf
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.154 hoofd
Ik maak me druk om alles, een dagelijkse strijd
Ik voel me zo verdoofd
Het is verspilling van mijn tijd
Ik eet omdat mijn lichaam energie verbruikt
Voor nutteloos getob
Ik voel me als een roos die maar niet ontluikt
Het is oorlog in mijn kop
Ik heb een hekel aan teveel aandacht
Richting mijn persoon
Toch leef ik in voortdurend zelfbeklag…
Annabel
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 845 het is de nacht
die al voor de avond
het licht heeft besmeurd
en in zwijgen is vermomd
als ik plots,
uit de verte
een stem hoor roepen
"kom op, Julius, geen zelfbeklag,
blijven praten.
ik mis de bevrijdende opening".…
Geduld
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 416 Zelfbeklag en bij de pakken gaan zitten, het helpt geen zier
Geduldig blijven en tijdig een brokje verdiend vertier.
Relativeren en je zegeningen tellen, dat werkt pas helend
Even inleven in veel ergere toestanden, nooit verhelpend.…
Baken
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 294 levenslied
deze gewillige betermaker
ontbreekt node de magie
die getijen kan doen omslaan
met brekers in de branding
zware stormen temt
alvorens al het lichte
weer ten onder gaat
kon ik een baken bouwen
dan was er nog een sein
en misschien de keuze
het roer bijtijds te keren
naar een ander perspectief
dan haat en nijd naast
zelfbeklag…
Dakloze
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 130 stilte weergalmt de echo van muur tot muur
En in regen ondergaat de stad ’t duister gelaten
Lopend in het donker mis ik sterren en maan
Kijk slechts somber naar ’t glimmende wegdek
In zwarte etalages kijk ik slechts mijzelf aan
Verder is er geen mens geen hond die ik ontdek
Zo loop ik hier diep in mijn kraag en weer en wind
Zwelgend in zelfbeklag…
Papa
gedicht
2.0 met 47 stemmen 24.675 Niet langer zonnend, in haar lach,
maande hij zich, in zelfbeklag.
Zij zag 't niet. Zij was bij Freek.
Zo stierf een droom en werd een pa
met pijn wat sadder en wat wiser.
Een gouden hart was maar van ijzer.
Een fee bleek doodgewoon een Ka.
De bruiloft kwam hij ook nog door.
Het etentje met Freeks verwanten.…
de tuinman en de dood
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 1.053 van mens en dier
vond in Den Haag zijn habitat
de zon streek alle plooien glad
van Duinoord tot aan Laakkwartier
de tuinman (hij uit Ispahaan)
passeerde mij met gulle lach
vergeten was die zwarte dag
toen, spoorslags, hij te paard moest gaan
toen ik, met zeis, mijn slag wou slaan
bevroor mijn hand (een hard gelag)
uit deernis door zijn zelfbeklag…
Met liefde bekroond
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 1.230 Maar voor ik verzink in stilte en zelfbeklag,
‘k weet het leven heeft mij ook rijk beloond,
meer nog dan verdriet kwam ‘t met een lach,
’t is met vriendschap en liefde bekroond.…
Woud van twijfel?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 50 onzekerheid zich aaneen in het collectieve
zwijgen, brengt stilte onder twijgen
die zich nederig buigen
in het lover, zilveren nerven
die de werkelijkheid kleuren
waarin de wereld zich herkent,
synthese als een levende bewijs
dat het weefsel slechts materie is,
een handvol gedachten maskeert
de wereld waarin we dwalen,
trots voor zelfbeklag…
Gehandicapte levenskunstenaar
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 74 Ze vinden mij slordig, chaotisch
dat ik niets afmaak, dingen laat liggen
dat ik steeds aan iets nieuws begin
ook met praten van de hak op de tak
wel vermakelijk, leuk aan tafel
maar niet als basisgelijke, te gek
werd zelfs vaak prutser genoemd
wel een leuke visie, maar geen vorm
om over inhoud nog maar te zwijgen
maar ze, ‘hullie’ hebben…
Ooit zat ik in de put
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 697 Hoe langer ik in de put bleef
hoe moeilijker het werd
om eruit te komen
want mijn eigenwaarde
was nu volledig afhankelijk
van het in de put zitten,
het Zelfmedelijden
en Zelfbeklag.
Als ik eruit zou komen,
zou ik ten gronde gaan.…