8660 resultaten.
Druppels (senryu)
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 659 Haar gezicht regent
huilt verdriet door de dagen
zoekt troost in de nacht…
laatste druppel
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 624 een Fries volksdrankje
hij dronk dat graag
ik ben tot op de bodem gegaan
ondanks het percentage
de fles is leeg
en de geest er uit
een traan valt
ten overvloede…
druppel
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 389 het is een hoekje in de kamer
waar lippen sluiten
ogen drinken uit een vlam
op de witte muur
het is een bankje aan het water
waar vingers strootjes vouwen
tot een fluitje
dat naar stilte klinkt
het is de druppel aan het glas
waarin ik spring
en spetter met mijn nieuwe laarsjes…
Druppels
hartenkreet
2.0 met 17 stemmen 3.407 Druppels
Ze zijn licht,
ze glinsteren in de duisternis.
Als kristallen dansen ze naar de grond,
en genieten van hun vrije val.
Net als jij, je leeft en geniet,
want je weet maar nooit...
waneer je de grond raakt.…
regendruppels
hartenkreet
0.0 met 1 stemmen 273 Druppels, druppels, regendruppels
langs een glazen ruit
Druppels, stille regendruppels
lopen langzaam uit.
Met hun spel van fijne
ranke lijnen glijden ras
druppels, stille regendruppels
langs een spiegelglas…
dauwdruppel
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 170 Zachtjes glijdt hij van zijn blad
als hij op de grond uiteenspat
en samensmelt met de natuur
is het gedaan met zijn levensduur
bevochtigend het jonge groen
dat begint aan een nieuw seizoen
suéde zachte bladeren
nerven zijn hun aderen
alles is wazig door nevel en mist
dauwdruppel die alles verfrist.…
Druppel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 393 Een stortvloed,
een waterplas in de woestijn,
een druppel, alléén maar één druppel.
Mijn naam strekt zich uit
en krimpt in
zoals gekneed brood.
De dood achtervolgt me,
het leven perst me
en vouwt me in elkaar,
en in elkaar
in elkaar.
Gewiegd in 360,
onder de zon en maan,
door 9 manen.…
waterkunst
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 183 miljoenen druppels
manifesteren zich hier
optocht achter glas…
En dan roffelt het
gedicht
4.0 met 21 stemmen 6.120 Tussen de lage nevels
van de vroege morgen
Voorbij de weidehagen
waar de dauw het gras kust
Zoek ik aan de bosrand
de vogel van onrust
Hij wacht op het zonlicht
Lacht als het daar is
de schaduwen weg
achter beuk en hazelaar
En dan roffelt het
door het woud
De specht bekvecht
met het hout…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
koud
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.286 spijt komt vaak veel later
maar nu is hij weg
druppels vallen naar beneden
ik ril en voel me klam
maar ik blijf zoeken
naar de "zon" die me verwarmde…
Ontwaken bij regen
poëzie
3.0 met 3 stemmen 2.188 't Is regen, - 't regent aan mijn ruit —
De regen wist mijn dromen uit
En draagt mij in de droom van 't leven;
Een beeld gaat om — een beeld beklijft,
Beeld van een lied - dat blijft, dat blijft:
Het zacht en zegenend geluid
Van droppelende regen.
't Is regen, - 't regent aan mijn huis -
Ik luister, sprakeloos en kuis,
Naar 't lied van…
Het woud
poëzie
2.0 met 3 stemmen 910 Donkre bomen uit mijn kostbaar woud,
Geboren naar de hemel op te schieten,
En uit uw waaiend koepel-dak te gieten
Koelte, waarvan de grijze aarde houdt,
Zoals een orgel zijt gij opgebouwd:
Pijpen van klank en fijne hoge sprieten,
Die uit hun steigering stemmen loslieten, —
Te roepen staat gij, klankenwachtend hout.…
Het Woud
poëzie
3.0 met 5 stemmen 654 Gij leeft, arme Woud,
Lijdt ende klaagt — daar ge leeft.…
Woud
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 439 In de verte ligt een uitgestrekt woud,
heel donker en oud
Daarin zingt een fluistering,
indringend en niet te verstaan
Als de maan die tussen de bomen door,
licht schijnt op de verduistering,
Waar de stemmen over gaan
Is gekerfd in het zwarte hout
Deze bomen met hun tekens eeuwenoud
Door maanlicht als van goud
Zijn onzichtbaar en eeuwig…
Woud
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 95 In dit woud onder het zachte
ruisen van oude bomen
rust ik stil als een vlinder
zo sterfelijk dat we
nauwelijks leven
Hoewel ik ook rouw
verheugt mij dit bos
van mos, stammen, takken
van nu en eeuwen her
Ik dacht dat ik eeuwig
wilde leven
maar ik heb me verzoend
En ik voel alleen aan de
dingen die hier blijven:
het zachte groene mos…
Woud
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 115 Monumentaal – beuk
in grootmoeder’s tijd
geborgen worden.
Evenzeer een eik,
erfgenaam in vader’s lijn
verbonden zilver.
Heelal biedt ruimte
om te kiezen - langs maansknoop
in eigen leven:
vast te houden aan
het oude web dat nu werkt
en te blijven zijn
óf
een berk te worden
en nieuwe werelden in
zelf op te bouwen…
Noordelijke wouden
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 127 Angsten zie ik als wolken,
die verdamping zoeken.
Zie ik drijven naar een horizon,
waar mensen moedig worden.
Waar nieuwe wouden zijn.
Waar vrije vogels zingen,
als violen in een bos.
Waar leven opnieuw begint.
Ooit begon.…
Aminozuraal
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 71 zielsbekwaam,
in velden en toch wegen
ontegenzeggelijk,
ontboom ik wouden
kleur ik mijn grisaille
met getemperd licht
op zoek naar landen
om van te houden
gesloten stiltegebieden
klinken asynchroon,
in weke lagen, in twee
maten monotoon
ik zoet mijn parallelle
avonden met aspartaam
ontken aanwezigheid aldus,
concentrisch van…
Vertroebeld
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 90 deze stoel zit aanzienlijk beter
en mijn gezicht hoort hier thuis
er is rook, maar elk vuur wordt geblust
er is niets meer te vinden hier
dan de anonimiteit die ik zoek
geschonken in slecht gespoelde glazen
tussen jou en mij
druppelen de woorden…
VERRASSINGEN VAN DE HERFST
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 98 Een natuurvorser
stapt genietend door het woud.
Dicht de wetenschap?
Bij droge avond
parelt de verlichte weg
van oude regen.
Nat, geel herfstlover:
kluwens uiteengespatte
druppels witte wijn.
De valk vliegt hortend,
draait zich steeds om, duikt dan neer,
vlucht voor twee kraaien.…
Enkele andere overwegingen
gedicht
3.0 met 62 stemmen 21.967 Hoe zal ik dit uitleggen, dit waarom
wat wij vinden niet is
wat wij zoeken?
Laten wij de tijd laten gaan
waarheen hij wil,
en zie dan hoe weiden hun vee vinden,
wouden hun wild, luchten hun vogels,
uitzichten onze ogen
en ach, hoe eenvoud zijn raadsel vindt.
Zo andersom is alles, misschien.…
Laatste blad
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 190 bewonder de voortjagende luchten
in de nerven van het gevallen loof
druppel de tranen in de weke aarde
we staan mat, maar schitterend.…
Stoeipartijtjes - haiku's
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 165 de zonnestraaltjes
stoeien over het witte
winterse landschap
kristallen druppels
versmelten zilverend op
zwijgende twijgjes
onverpoosd zoeken
musjes naar kruimeltjes brood
met hun vleugelslag
sneeuwvlokken zwerven
dalen als wittigheid neer
in duizendgetal…
Enkele andere overwegingen
gedicht
3.0 met 30 stemmen 18.904 Hoe zal ik dit uitleggen, dit waarom
wat wij vinden niet is
wat wij zoeken?
Laten we de tijd laten gaan
waarheen hij wil,
en zie dan hoe weiden hun vee vinden,
wouden hun wild, luchten hun vogels,
uitzichten onze ogen
en ach, hoe eenvoud zijn raadsel vindt.
Zo andersom is alles, misschien.…
Schimmenspel
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 632 Langzaam rolt een dromerige stilte haar deken
over het bedroefde woud. Tezamen
met een koele wind
rilt ze in de nevel van het dal.
Een zwarte vogel tuurt
in de diepte van de nacht, verscherpt
zijn blik. Een eenzame ster licht even op.
Druppels doorschijnen een bleke maan.
Het is even eeuwen ouder
doch schimmen komen en gaan.…
statio
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 582 hang
over mijn schouder, het laken
dat mij toebehoort
en opnieuw een dag
waardig
zodat ik mij kan neerleggen
in de dageraad van
het geweten
de ruimte die ik zoek
langs schubben van de ziel
schuif zeeën
naar me toe, het gehoor van
rivieren
in licht en opgeheven handen
en schenk de horizon
het water van de wouden…
VERLANGEN
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 78 HEIMWEE
eindelijk weer thuis
dan besef je heimwee is
een kleine leugen
VERLANGEN
als het verlangen
is bevredigd dan mis je
het meest verlangen
HET WOUD
weer in de Wouden
waar mijn hart heen wou mis ik
het missen van woud…