Alle inzendingen over Zuivere speeltijd ?

Honden doorzoeken het gras in verpauperd habijt, Erven zijn leeg, Leeg ook de huizen van wevers, Verbrand en gebeten. Zeker, het zuiden is leeg Als een schede en rood. En domini canes snuiven met wellust Het adembenemend parfum van hun pij. In het droge gras van Tam slapen De vrouwen van Albi. ----------------------------------…

steeds meer vallen bladeren van mij af en voel de dag naderen dat ik geheel naakt zal zijn en verloren zekerheden ervaar als een onafwendbare straf wie ben ik toch geworden roept mijn hart ten einde raad is zoeken naar ademende liefde struikelen over horden en maakt het stof der aarde van mij een holle veelvraat het licht van…

Voor de ochtend kwam heb ik je huid gestroopt, flarden ego afgescheurd op zoek naar de zin van het leven diepere lagen stak ik af tot je liefde in zicht, de nacht voorbij sijpelde druppelsgewijs heb ik het rood gecheckt op zuiverheidsgehalte tot mijn bekken vol je vellen liet ik drogen met de noorderzon, benieuwd naar wat je straks…

dit uur herbergt een rode maan die kleur geeft aan mijn dag het is mijn tijd zegt de maan en ze dompelt mij onder in haar vurige water schrobt de chaos uit mijn buik brandt het vuil van mijn ziel tot daar in het allerdiepste enkel waarheid overblijft nu is de tijd zegt de maan ga en vermenigvuldig waarheen vraag ik en wat overal en…

Zuivering van zonde Gaat voor hen geenszins op daar zij nimmer geprezen kunnen worden Tijd heelt daarentegen door hen in mijn hart toegebracht letsel, waaruit 'k ben herrezen Wraak ja, ga ik nemen die staat alleszins zonder twijfel, buiten kijf Geenszins verward...…

van een regenboog of doornenkrans in dromen, er drupten tranen uit elke ruimte die ik binnentrad waar ik schaduw niet van licht kon , scheiden van een onregelmatige hartenklop, in een niet doorbloed verhaal, tot ik jou ontmoette in gewone taal, wat aansprak, zette ik de lichaamssappen op een kier, aderen stroomden weer licht in zuivere…

Kalme golven, onbevangen van tijd, het eeuwig eb en vloed met betoverde toekomst, eeuwig zonnespel zonder thuiskomst: vrolijke dans, een speeltijd voor altijd.…

ontwricht spelen met een meisje genieten van ‘t gezicht spelen met je leven dansen met de dood spelen met je partner echtgenoot genoot spelen in het donker verlicht meteen je geest spelen in je dromen meedoen met het feest spelen met geweren richten met de loop spelen in de kerken bidden daar om hoop spelen met een bom speeltijd…

Geen onvertogen woord laat ik meer horen zo’n knaller van elf meter mag ik wel, die twee uur speeltijd kan me niet bekoren: De Penalty’s… dat maakt het voetbalspel!…

hevige regenbui verstoord oogstwerk ruige rukwinden brachten ons binnen de weg was leeg je scheet zeven kleuren stront voor de donder en de hagel vader bad dan om vergiffenis, in mijn ogen had hij niets fout gedaan een uur later speelden we weer buiten boompje verwisselen tussen korenschoven we dankten god voor de extra lange speeltijd…

Ik huiver bij de gedachte een zuiver gedicht te schrijven woorden, zinnen die altijd zullen blijven. Ik huiver en voel de rillingen over mijn lijf gaan, omdat ik door wil gaan geen moment stil wil blijven staan. Ik huiver en voel me een reclame “zuiver wit”, “zuiver schoon” de volmaakte schoonzoon.…

Die heldere, zuivere klank ze bracht een beetje rust in het tempo van mijn lied Nu is er alleen nog de echo van die heldere, zuivere klank ze galmt voor altijd na op het ritme van mijn lied…

Als er iemand zuiver wilde zijn, dan was ik het wel. Als er iemand zich inzette voor de mensheid: gedurende mijn tijd. Als er iemand wist wat verlies is, had ik het niet meer mis. Witte lelies zijn oorspronkelijk een teken van zuiverheid. Laat ik, me hier in schikken... tot in eeuwigheid.…

Vannacht werd ik wakker en dacht aan onze wereld. Aan de puinhopen dacht ik, die ook groene mensen maken. Aan al dat plastic dacht ik, dat we in onze oceanen storten. Door het putje van onze douche, dat op een afvalwerker wacht. Nederig kroop ik op mijn knieën, met een borstel en wat groene zeep. Een groene denker ben ik dacht ik. Ik…

broer sportfanaat en spring in ‘t veld kleurrijk creatief en vol met dromen een kunstenaar dàt zou je later worden blonde krullen lieve sproeten en een hartveroverende lach niets in het gareel geen gedoe gewoon jezelf, dat ben jij Jesper als kleine man geboren als grote, maar nog veel te kleine man, zomaar weggenomen geen speeltijd…

De voorraad zuiver water? Niet zo ruim. We moeten tijd en euro’s investeren in zuiveren, beluchten en filtreren. De pluimveehandel krijgt van mij een pluim. Ja, toont u alstublieft wat meer begrip voor al dat extra water in uw kip.…

Zuivere galmen weerklinken.. Galmen van vreugde.. Weerkaatsen in het licht.. Dwarsfluitgeschal.. Gaat over het land.. Tot ze vervallen in de briese wind.. Galmen van blijdschap.. Galmen van verdriet.. Iedereen geniet.. Van de zuivere galmen.. Van de dwarsfluitmuziek..…

doeken wat zie je toch in mij met je zachte ogen wie staat er niet voor jou in de rij alsof ze naar je toe worden gezogen mijn voelen heet denken in onbewaakte ogenblikken maar jij hoort stille wenken achter mijn lach van snikken je schenkt rust in een som van tellen mijn demomen zijn dan gesust en voel mijzelf, even bevrijd, in zuiver…

zuiver zoek ik de zalige snaar dwaal met mijn hand door je haar haal mijn strelende hand over je huid dwaal tussen verbruid en bruid je nee is zielig eeuwig zonde als we dit niet afmaken konden zouden we zwaar en zinnelijk genoegen toch werkelijk nog even moeten proeven je keuze is reuze je bent mijn wonder…

Het doel van zogenaamde koffieronden Is de verdeling van de rijke buit. Men komt er tot een unaniem besluit De oplossing wordt meestal gauw gevonden. De koffie, die men daarbij dan serveert Is `oploskoffie`, maar dan wel `verkeerd`.…

De morgen is zojuist geboren en schittert in het ochtendgloren haar pracht en praal nog niet verloren geen mens behoort deze zuiverheid te storen... Het is de glimlach van de schepper en mag ons toebehoren...…

Zachtjes tikken seconden de naalden rond langs pennen groeien patronen van de jaren waarin je onbelemmerde liefde is te ontwaren tussen de lijnen en motieven van de achtergrond langzaam lussen de uren zich uit knopen tussen stille handen, die op zichzelf gelaten automatisch doorgaan als je lippen praten stellen wijsheid, strikken kennis, blijven…

Een fluistering van stilte Schemering in de nacht Sterren die intens stralen Maanlicht zo zuiver zacht Het strand stil en verlaten Alleen het ruisen van de zee Zachte golfjes in de branding Nemen mijn gedachten mee.....…

iets zeggen Over iets wat hij nooit heeft gekend Altijd en eeuwig heeft verlangd Maar nooit heeft ervaren Mag ik oordelen over iets Wat ik nooit heb beleefd Zou ik alleen de goede kant zien Of juist het negatieve Kan ik iets verlangen Als ik niet weet wat het is Mag ik huilen in de nacht Over iets wat ik niet ken Is mijn oordeel zuiver…

begraaf mijn tranen op het strand met zachte streken van je hand zodat ik nu eens kan vergeten de geheimen van niet-weten die mijn leven domineren als een tij dat niet te keren krachtig beukt op kademuren alle dagen, alle uren van mijn onvolkomen leven dat ik eens terug zal geven zodat de Man die tranen spaart de mijne in het zand ontwaart…

zijn soms boorputten die water geven aan begonnen sporen sprak ik met een zweem van lege wind hij zocht bevestiging in mijn ogen in plaats daarvan greep hij in zijn broekzakken vol gulle giften die hij jaren geleden al wou schenken 'Zie wat ik hier heb, alles weg te geven, maar niemand die weet wat ik waard zou zijn, want ik wil het zuiver…

ik heb alles uitgeplozen weggedaan in dozen wat niet van waarde was zaken waar ik ooit om heb gegeven die deel uit maakten van mijn leven zij bleken enkel franje versierselen van een andere tijd gekocht uit onbenulligheid ik kijk nu om me heen en nee ben niet alleen jij bent bij mij gebleven storm en rotsen getrotseerd de zuivere…

Woorden, klanken, laat alles wat mijn hart binnenkomt van haar zijn Laat voortaan alle letters, alstublieft in zuiver paars zijn.…

jouw integriteit bleek een façade met het naken van de winter viel jouw masker als krakelee uiteen in ontelbare stukken schone schijn welke het daglicht niet kon verdragen je verpulverde zienderogen langzaam daalde het stof neer…

Verkruimeld wit golft zacht en luchtig heen en weer: 't veld vol fluitenkruid. De acacia's hangen vol bloemen: trossen blanke room.…