Netgedichten

netgedicht (nr. 10.999):

zuiver licht

ben ik jou wel waard
als je ogen mij zoeken
was toch onuitgesproken
gebaard
in reeds vervuilde doeken

wat zie je toch in mij
met je zachte ogen
wie staat er niet voor
jou in de rij
alsof ze naar je toe
worden gezogen

mijn voelen heet denken
in onbewaakte ogenblikken
maar jij hoort stille wenken
achter mijn lach van snikken

je schenkt rust
in een som van tellen
mijn demomen zijn
dan gesust
en voel mijzelf,
even bevrijd,
in zuiver licht opwellen