93 resultaten.
onbemind
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 255 chaos rolt
mijn ogen uit
't woont nu in deze kamer
deze kleine kamer
deze kamer die dun is
aan de binnenkant, breekbaar
nu het weer herfst wordt en waar ik
op de avonduren wacht
om het licht van de maan
neer te halen
lang duurt het niet
want op de terugweg struikel ik alweer
over enkele gedichten
die mij komen vertellen
dat het…
de weg
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 1.581 Ik tik mijn zinnen in het
late avonduur
dat al naar enen loopt
met zekere gelatenheid
De weg die mij altijd voor ogen stond
die weg die zeggen ze die ben ik kwijt
Mijn trots kan mij niet veel meer schelen
Hij wordt langzaam door hen gesloopt
Stond hij nog recht en fier
voor wat ik dacht dat ik presteerde
nu is hij slechts een vage…
Avond
gedicht
3.0 met 28 stemmen 10.351 Soms klonk over de vallei het denkbeeld van een stem ten tijde van het avonduur
als de lucht al leeg was, het onderworpen land
waarin niets sprak, de weg die met de ogen volgbaar
liep in alle stilte langs loofbos van het buiten
en in de ruimte boven aarde - klokslag negen uit de toren van het gat
dat naast zijn akkers ligt en weiden
en zijn bongerd…
Vertrouwde piepers
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 980 Gewoonte aanhouden
om het even waar
voor een gouden avonduur
sjouwen wij vertrouwde piepers
maken ons leven minder duur
thuisgevoel ligt aanlokkelijk
op roze plastic bord panklaar.…
Bekoring
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 314 Uit de speaker klinkt een stem,
zo zuiver en zo puur,
Die me eventjes ontroert
op het late avonduur.
De muziek galmt door de kamer
en ik luister ongestoord.
Ik duizel door de tekst,
die mijn innerlijk bekoort.
Ik laat de woorden binnendringen
en rijg ze samen tot een lied.…
Lichtheid van het bestaan
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.068 Ik zie mijn opa daar nog hangen
In zijn rookstoel bij het raam
Zachtjes prevelt hij een naam
Zijn blik verhult een groot verlangen
De scheurkalender aan de muur
Verhaalt een spreuk en bijbelwoord
Dat als dagelijks slotakkoord
Weerklinkt in ‘t vroege avonduur
Ik hoor de gangklok soms nog slaan
Als ik stil zit weg te dromen
in een haast…
Bij het kampvuur
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 264 Het geluid neemt maar langzaam af
nu ik weer huiswaarts ga
Na de hele dag in draf
besef ik weer helemaal waar ik sta
Dichter bij de werkelijke stilte
op dit late avonduur
brandt hier tegen de kilte
vrij gezellig de open haard als vuur
Ik staar erin en zie de prachtige vlam
die voortkomt uit een exotische stam
net afgehakt met…
Februari in Brunei
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 381 in houten kleuren
met sterke adem
van een kruidenbad
De winter was er in de kale bomen
alleen de koude werd electrisch
binnenshuis gevoed
De zomer zong haar warme krekelliedjes
de kikkers zeiden 's avonds alles na
de tjitjaks tjikten, tjakten en beaamden
bemoeiden zich luidruchtig bij de ramen
met alles wat je 's nachts
en in de avonduren…
Omringd door vrienden
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 204 zonnetje wat waterig nog
verlicht de straat als een guirlande
van vloeibaar koper
ze stapt het huis uit
wat schuchter
haar vrienden zijn immers
de boeken
waar ze zich mee omringt
maar sinds kort
heeft ze een maatje
Chanel
een hoogblonde dame op vier voeten
dus vroeg in de morgen zie je haar gaan
met Chanel aan haar zijde
net als in de avonduren…
Grijze zomeravonden
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 204 Overgeleverd aan de luie warmte van het haardvuur
flakkert het schimmenspel als obscuren
op late druilerige avonduren,
doodse meren van sissende zielen tegen een klaagmuur.
Een mijmerend zuchten van vale gezichten,
uitgeleefd, vergeten en vergaan.
Bedwelmende gedachten, waar ze neerslaan:
jeugdige vrienden betoverd tot dwaallichten.…
hun tijd vergrazen onder bazen
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 271 steeds mekkeren het is knudde
ik wil spelen en
me niet vervelen in het
kant en klaar van een omgeving
haat het voorgekauwd gebaar
geef mij een bloementuin
daar zoek ik jou in groen
en blauw van korenbloem
die kleuren blijf ik trouw
want jij bent avontuur
plukt maan en sterren
uit de lucht als de zon weer
is gevlucht voor het avonduur…
Boerenzonen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 55 .
______________________________
We kregen vroeger les
over natuur
Ik zat bij boerenkinderen
in de klas
Althans op school, wist amper wat het was
Om boer te zijn, van vroeg tot 't avonduur
Toch hoop ik dat hun melkveehouderszonen
Die uitstootstapel verder
in gaan tomen…
Plotseling...
hartenkreet
4.0 met 28 stemmen 3.246 Beetje warmte
beetje vuur
teder kusje
in het avonduur
Even praten
even zijn
als een mens
heel intens
even gelukkig zijn…
Toscane...
hartenkreet
2.0 met 19 stemmen 2.384 Cipressen langs de horizon
De warme wind
Zoekt zijn weg door de dalen
Toscane
Wijngaarden luieren in de zon
Olijven rijpen langzaam
Sereen is het landschap
De zon kleurt de velden
Toscane
Land van heerlijkheden
Genietend van rust
In schaduwen van stilte
Bergen sieren de aarde
Toscane
Tijd staat stil
Zoet puur vloeit de wijn
In het avonduur…
niets blijft er nog over
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 337 geliefden
die het verleden vulden toen de bomen
nog rechtop hun handen op de horizon legden
planten verdorren vanuit alle hoeken
hun geroep wordt niet meer beantwoord
en zelfs de buien worden naar een botte kist gedragen
uitgelachen door de barbaarse dood
die geen enkel mooi woord loslaat
niets zal het licht nog wikkelen
rondom de dag en het avonduur…
Oom dichter
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 102 Ze vragen me soms
of u nog gedichten schrijft
over de taal van de vreugde
zoals u ooit dikwijls deed
alsof ze niet willen weten
dat u niet meer leeft onder de mensen
hier op aarde, voor de massa
bent u dood, niet meer aanschouwelijk
ik antwoord ze vaak
dat ik uw gedichten nog lees
in de avonduren wanneer de zon daalt
in de lethargie…
Raap ik schaduwen
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 38 zacht draagt
licht zijn kleuren
over mijn gezicht
in een heerlijk
zonnegloren wordt
warmte geboren
waar jij en licht
jullie eeuwige
passe de deux dansen
raap ik schaduwen
die warm van de zon
roder kleuren om en om
ik leg de avonduren
in een ronde mozaïek
bekleedt zo de aarde
tot wij aangeland zijn
bij de nacht waar alles
in zwart…
Stille getuigen
poëzie
3.0 met 27 stemmen 4.850 "
De sterren houden wacht,
De wind strijkt door de linden heen,
Die fluistren in de nacht;
Er zijn getuigen bij uw eed
In 't rustige avonduur,
En wat geen mens bekend is, weet
De zwijgende natuur!…
de gunst is dogma
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 101 dit zijn is het bindend pact
de speling der natuur het vel
strak op het frame van bestaan
dat trekt met ‘t krullen van tijd
mijn huid slinkt en krimpt
mijn kim daalt neder verstrijkt
tot avonduur bochel schaduw
verzwindend het tafereel
zo is mijn verschijnen versneden
naar binnen het moment
kromt naar willekeur de kruin
uit zichzelf naar…
wrimpelingen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 188 schreef de nacht in de duisternis
van haar chador
geloken
haar wimpers
ogentroost
de fluister
tikte haar aan
in de vroegte
van de morgen
droeg
een bruidsluier
vol
belofte
aan
de zon
streelde
krullende lokken
liet wangen blozen
in de middaguren
krulde
haar lippen
in een zachte
glimlach
rozenrood
in de schemering van de
avonduren…
Vertier
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 117 Woelig avonduur in de stad Leiden:
kroegen zingen met kleurrijke ogen
vol star of levend schemerlicht, pogen
allerlei wandelaars te verleiden.
Daarbinnen willen zwervers zich verblijden
bij bonzend gerinkel op de togen,
mogen hun drinkersgenot verhogen
tussen geleerde kerels en meiden.…
Najaarsstilte
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 391 Hoe lief is mij het vroege avonduur
tussen kaars en schemerlicht
de warmte van een knetterend vuur
met mijn boeken en mijn schrift.
Hoe lief is mij het herfstelijke dromen
als zorg en werk zich in zalige rust vergeet.
de goud- doordrongen dagen die nu komen
en mij zomaar het rijke plukken geeft...…
Opa
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 965 Ook zie ik nog het opperheilig vuur,
Dat hel hem uit de ogen straalde,
Als hij in 't vergevorderd avonduur
De mikmak door elkander haalde.
En daarna wilde hij gezwind naar bed,
Gelijk bij moegespeelde knapen.
't Nachtlichtje en zijn po werd neergezet.
En Careltje moest bij hem slapen.…
Winterruis
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 479 Zo droom ik late avonduren
zonder tijd, zonder doel, zomaar.
De winter ruist al in het hart,
hoop blaast mijn vingers warm.…
Nat uur
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 108 De frisheid in je longen
is van damp, is van dauw
Morgen door merel bezongen
Wij samen alleen tegen kou
Een uur overdag, een avonduur,
een uur nat, een uur droog
maakt je vrij, opent wegen
Geen grens, deur of muur
De akker glanst in gloed
van avondrood en zomerzwoel
Schemer door reebok begroet
We weten: straks is het koel
De lucht…
conventies
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 350 zijn dat
normen
die bepaal ik zelf
doctrines heb ik uitgehold
een woordje
een wenk
een gezichtsuitdrukking kwam ik tekort
om die ander wel te begrijpen
waarom zijn mensen zelden duidelijk
iedereen is gelijk
iedereen is meteen
meteen over de zeik
waar is broederschap gebleven
avontuur was verslavend
deed de mooiste vrouw verbleken
avonduur…
Tulpen
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.634 schijnt te zijn uit zon gedegen,
die met uw doorvlamd gewaad
Drachtig in de velden staat,
gij die, nog in 't morgendomen,
tegen vroege-voorjaarsbomen
ijl de verten bloeit en brandt, -
in de verten van mijn land,
in de verten, waar de scholen
witgedekte wolken dolen,
waar de wereld in het rond
uitligt aan de horizont, -
in de statige avonduren…
Schobbejak
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 293 beleven
de ene hand zal de andere vergeven
en opnieuw om absolutie vragen
verwijd de pupillen achter jampotglas
van huizen de ramen zwart omkaderd
verbergen huiden dicht genaderd
huivert een hoofd in stoppelgras
vergeefs de schuldenaren gezocht
luistert het nauw gezien het verlopen
van licht dat zich langs blinde muren vocht
het avonduur…
Antwerpen Centraal
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.084 de wijzers in het groot radiant
leunden tegen het avonduur
ik had wat tijd en genoot riant
van het dampende clair-obscur
mijn gedachten spoorden naar de zon
felrood onder het glazen fries
bij de kiosk op het perron
plantte ik hijgend mijn valies
hier gonsde 't van gezelligheid
onder de hoge stalen hemel
wereldgeluiden stegen wijd…
Uren
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.133 Dan komen vroom, in slepende gewaden,
De zingende Avonduren zilverblank,
Wandelend zacht langs bruine schaduwpaden.
Maar hoe zal ik, van middagklachten krank,
Beängst en moe van dromen als van daden,
Weer vrede vinden in hún stemmenklank?…