180 resultaten.
Droomland
netgedicht
2.4 met 5 stemmen 522 azuren kussen vinden
haar opgezette lippen
daar op het eindeloze strand
van hun kleine tropisch eiland
voor een week of drie dan toch
met het hoofd in elkanders handen
het hart verwarmd tot 30 graden
- en meer tijdens de korte nachten -
hun plekje om eens los te laten
wat een ander soms begeert
maar niet vinden kan noch wil
samen gedachten…
Onder het zonnezeil
poëzie
3.3 met 19 stemmen 2.438 Een vluchtig avontuur
Houdt me even opgetogen:
Meeuw, door een golf bewogen,
Veilig bevleugeld, toebehorend aan
’t Onmeetlijk, onuitputtelijk azuur.…
Vogel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 219 Heerser in ’t azuren blauw.
Verheven boven aards gewemel.
Heel de horizon van jou.
Je leven, één melodie.
Een warreling van klanken.
Samengevat in schone poëzie.
Nooit genoeg kan ik je danken.
Stimulator der zinnen.
Prozaïsch is je stem.
Akkoorden, zinderend van binnen.
Neem mijn vers, vertolk hem.…
Wintercharme
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 134 Hoe stil ligt nu wateroppervlak
verstijfd als dood geboren
geen rimpeling maar vlak en strak
spiegelend kou bij zonnegloren
langs oevers het geknakte riet
als met een poederlaag bestoven
wat decoratieve schoonheid biedt
in natuurlijk gebonden schoven
daarboven door azuren blauwe lucht
een enkele wolk als donzen vlek
afgewisseld met een vogelvlucht…
De smalle straat
gedicht
4.0 met 3 stemmen 6.947 De smalle straat
de meidoorn heg
het werkhuis met
machines, wipzaag, schavelingen
de varkensstal
de boomgaard met
de pruimelaren overheerlijk
ijzige winters en
azuren zomers
waarin oorlogen som kwamen
onverklaarbaar
tot ze ook weer gingen
auto's voor het eerst verschenen
roestten
als in dromen reden
zich vermenigvuldigden
en…
dryaden en natuur
hartenkreet
4.4 met 5 stemmen 71 wat schapenwolken in ‘t verschiet
zien stoere bomen pootje baden
onder ’t waakzaam oog van mooi dryaden
en die willen in hun wereld nooit verdriet
het water van de plas zo mooi
met kleuren van azuur en blauw
de vissen vinnig, de kauw zingt rauw
hier valt alles in zijn plooi
elk plaatsje op deze aarde fijn
met bomen, water…
Mooie woorden brakers.
hartenkreet
3.1 met 8 stemmen 776 Wit gemarmerd
in't azuren blauw,
klinkt afgezaagd
ook veel te lauw.
Een gedicht moet zitten
vol gevoel,
in transparante eenvoud,
dat is nu net
wat ik bedoel.…
Wij
gedicht
3.3 met 3 stemmen 2.542 Kinderen spelen - met het azuur
in hun oog delen ze lachend de hemel uit.
Op een andere plek zwart als vulkaanglas
broertje versmolten met haar rug
kijkt een kind hoe de hemel overvliegt.
De schepper slaapt.
En ook zijn broer.
De filosoof zegt:
de hel - dat zijn wij.
De ambtenaar zegt:
de regels - dat zijn wij.…
Zeegroen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 419 mij met een diep decolleté
dat zij niet wilde verhullen
door haar borsten steeds maar
weer te rangschikken
dromen deed ik van seksbladen
bij het oud papier
dat naakte rondborstige vrouwen
met gulzige gretigheid weerloos
wegnamen
Na gerecycled te zijn, droomt
de lezer nieuwe borsten, met
tepels die priemen in geheel
wolkeloos azuur…
Spijt
netgedicht
3.3 met 15 stemmen 2.284 Hier aan het strand
van de Côte d'Azur
rankt haar lichaam
een loom ballet
op voeten
die zweven.
Ze weet het niet:
denkt dat ze naar de branding loopt
en ingetogen praat
met haar mooie vriend.
Ze wiegt
haar slanke taille
de hoog gedragen hals
de golven van haar heupen.
Manestralen slaan als de bliksem in!…
Valentijnsdromen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 546 Ginds ligt een eiland verloren
in eindeloos azuur
zo mooi
zo oneindig mooi....
Vaar daarheen met mij
Laat je dragen
op de zachte armen
van de nachtwind...…
Vroege herinneringen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 111 Onvergetelijk toerden we in blauw-azuur,
vergaten tijd in dolende bossen
vakanties verzwinden in het laatste uur.
Herinneringen vergen alleen het torsen
van wazige beelden, nieuwe woonwijken in vroege uren.
Hoe kan ik me van uw afscheid verlossen?…
het aarden blikinwaarts
netgedicht
3.9 met 7 stemmen 260 wittrekkend zonnen dat
de passieflora doet blauwen
en hier en daar bijt het getij
gaten in de koppen van de
schutting alsof zout hier ook
af en toe langskomt in 't roest
en een streep trekt in 't groen
van hieruit midden het akkerland
ruik ik het verband tussen de knoesten
in de bossen en het zilte zoenen in de zee
jodium en cellulose die het azuren…
Droomvilla Meerenburgh
snelsonnet
2.4 met 7 stemmen 558 Wees welkom! Nuttig hier een etensmaal
en blijf gerust een dag of wat logeren.
Ik praat met je en zal je flink fêteren.
In ruil daarvoor: vertel me jouw verhaal!
Wat is mijn leven mooi, hoe licht mijn taak.
Dan spat het plots uiteen… en ik ontwaak.…
Futuristische droom
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 196 Wolken langs een lucht van azuren blauw
gewichtloos zwevend door het ruime zwerk
de velden parelend bedekt met dauw
de landman spoed zich vroeg reeds naar het werk.
Nog slaperig open ik het gordijn
en rek stevig mijn ledematen uit
wens niets dan één met het leven te zijn
op deze dag die mijn vreugde niet stuit.…
Aan een graf
gedicht
4.1 met 13 stemmen 8.218 Want als ik hier de diepe stilte intuur,
stijgt het zo glinsterend op, dat ik moet schreien,
en duizend lachjes, liedjes, mijmerijen,
tintelen uit het gras naar het azuur.
'k Sta aan je graf als jij eens aan mijn wieg.
Moeder, vrees niet dat ik bij dit verzonken
handjevol as mij om het vuur bedrieg.…
laten gaan
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 44 titel
varen we door
een stroomlandschap
we zien
stormschade
in olieverf
op doek
we kijken naar
de zwarte golfbreker
basalten wachter
aan zee op doek
hoe het water
beschrijven haar tinten
haar tonen met
blauwzwarte inkt
de schittering van
zilveren strepen
onder een tere
witte lucht
hoe de stippen
van vermiljoen
azuur…
EUROTISCH
hartenkreet
3.3 met 45 stemmen 4.340 Met reizen is het voortaan passen, meten:
Eén voorjaarsweekje naar de Côte d'Azur,
Misschien een reis naar de Chinese Muur,
Maar méér vakantie kan ik wel vergeten.
Dus Greenpeace, Amnesty en Unicef
En alle andere schooiers, ik onthef
Me van me mijn naastenliefdeplichtsgevoel.…
Zomerkind
netgedicht
2.5 met 11 stemmen 1.137 D’r lokken lijken vlamgevlochten vuren
fel likkend in een windgeward omlaaien
waarmee ze de glanzende blik verfraaien
die gloeit in de diepte van haar azuren
ik zie haar draden van ‘t zonlicht draaien
en bloemen in wijde velden borduren
uitbundig gevat in gouden gravuren
wiens…
gebroken val
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 549 boven de de boomgrens
onder de azuren nok
ligt de kroon te lonken
ik ben gewapend met ijsbijl en zuurstoffles
licht speelt met kristal
op een gekreukte kegel van rots
een baken van trots
ik kruipklim op stalen stekels
tegen een graat op
over de wervels van de berg
met blauwe lippen
op bevrozen tenen
een gordel aan de heup
schroef…
Vogelvrij
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 252 Hoog, sierlijk, vrij,
beschreef hij cirkels in 't azuur,
cirkels en triomfbogen
met vleugels als zeilen
die na 't stijgen, op de duur
nauwelijks nog bewogen.
Spiedde het landschap, diep benee,
zeer gebrand op prooi
ergens in de groene loverzee
moest en zou hij vinden
want in de ijle rotsplooi,
hongerige kuikens, nimmer tevree.…
Muze
netgedicht
4.7 met 9 stemmen 268 Doorkruisen verre blauw
Traag wijkende naar verder
Zulk een gebaar
Maakt dat ik mijn gang aanschouw
Soms denk ik, ik ben klaar
Reeds moe van de dagen
Als ik vooruit in de verte staar
Ik vergeet ook het prille landschap
Dat vervaagt in een verleden gebaar
Witte aangelijnde vlokken
Verwarren in donzige trekken
In thans gelaagd azuur…
Reizen: deel I Oosterpoort
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 76 verademen tot blauwe einders
terwijl zon en land elkaar omarmen
geuren en tinten het leven verwarmen
nieuwe dag, alles vergeten over vroegere winters
Doolhof van het leven, wit en zwart
dansende vlagen van vreugde, immense blijheid
waarin alles wordt gestart
alsmaar hoger in zomerse volheid
trekt de zonnewagen, boog van bruisend hart,
azuren…
De bouwval
poëzie
4.0 met 2 stemmen 705 De laatste glimp van 't avondrood
Vloeit langs de strakke muur,
En schuchter duikt de maanschijf op
Aan 't bleek en fijn azuur
Wat wekt ge, sombre steenkolos!
Die van uw glans verviel,
En eenzaam op de rotspunt rust,
Wat wekt gij in mijn ziel?
Versteende stem van vroeger tijd!…
Daglicht
netgedicht
2.8 met 5 stemmen 102 Over watervlak spelen glinsterende zirkonen
Weerspiegelend een hemel van blauw azuur
En zilver witte lelies bekronen
De schone eenvoud der natuur
De morgen deed de horizon weer blozen
De avond sluit de dag rood als kleur der rozen.…
Ochtenddank der natuur
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 92 Witte wolken zweven in het blauw azuur
omringd met zonnestralen als gouden randen
een rijk decor in het vroege ochtenduur
hoop op zonnige zomerdag voorhanden.
Zacht begint het vogelkoor in bos en riet
in veel verschillende tonen en klanken
kan men in alle rust genieten van het lied
waarmee zij al vroeg de schepper danken.…
vrouw
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 2.892 bruindonkere guirlandes over groengrijs azuur
met tussenin een lief klein neusje
en fijne schelpenoren; niet ver
naar verlangende mond en naakte schouders
met zachte overgang als eeuwige belofte
van slapeloze Aphrodite: nooit zonder
jouw warme ronde borsten
zwaar in de schalen van mijn hand
als zacht rijpe vruchten met bruine ogen
de…
De kersenpluk
gedicht
3.2 met 33 stemmen 30.226 De ladder stijgt omhoog in het azuur
en gaat meteen al in het groen verloren.
Meikersen in je mond en aan je oren
en in de emmer, pluk maar, pluk het uur
en pluk de dag waarop je van tevoren
de zon hebt zien verrijzen en rood vuur
uitgieten op het groen van de natuur
waartoe je nu ook zelf schijnt te behoren.…
O's nimfenavontuur
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 33 Rond het middernachtelijk uur
Strandden zij op het azuur
Te donker zonder maanlichtvuur
Bij 't eiland buiten grens en tijd
Van jeugdigheid in levensduur
Van 't eeuwig elyzees elixer
In Circe's magisch receptuur
Onwetend van oneindigheid
Zij, godin en kruidenmengster
Schalks, bevallig qua postuur
Troont O mee naar haar rotspaleis…
beleven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 160 ruimte
maken me nietig
onder de blauwe koepel
van oneindigheid
waarin de grutto roept
en de wulp haar snavel krult
in hun –nu- is eeuwigheid
over de grenzen
van de tijd
kronkelt mijn levenspad
tastend vinden mijn voeten
hun gang
door holle holen,
langs steile oevers
kort rustend
bij stille poelen van geluk
en altijd
onder het azuur…