Alle inzendingen over bank

Het is vandaag geen waarheid die ik zoek, Geen Nazareense visser die mijn dood afpakt, Geen Weense dokter die mijn penis spreekles geeft, Geen Trierse filosoof die op de bank mijn volmacht heeft. Vandaag is het geen goedheid die ik zoek, Geen Gandhi, kaal en mager, woord tot op het been, En geen Thérèse de Lisieux.…

belachelijk mijn handen waren vaak gevouwen en later niet uit plichtsbesef, o nee, maar gewoon omdat ik me nederig voelde en de Hogere Werkelijkheden erken De streepjes en groeven op mijn handen worden alsmaar groter en de vermoeienis slaat alsmaar meer toe, vaak hangen mijn handen slap terneer, terwijl ik met mijn aardappelzaklichaam op de bank…

Mysterieus voor even, ooit zal zon met al haar kracht en pracht deze waas met sluiervormige banken wegvegen van het canvas zodat hart opnieuw haar weg vindt in heldere kleuren terzelfder tijd toegankelijk en benaderbaar waarbij nieuwe kansen en mogelijkheden worden gegrepen.…

Dat ze zo krachtig zo gedreven is, kan ik niet onder stoelen of banken steken daar ze ook het subtiel spel van kleur en vorm speelt die een voor een tevoorschijn zullen komen en blijven leven gedurende een tijd van waar einde nog niet is geschreven of gesproken.…

Dat alles hier afwisselend en nooit een- tonig is, kan ik geheel niet onder stoelen of banken steken Bovendien is het heerlijk om de vleugels te strekken en vliegen over prachtige rustgevende natuur met al haar warme zoete geuren en kleuren; de herfst staat in volle bloei.…

de jonge mensen sloft ieder naar zijn eigen huis de jongelui uit school of werk alleen of met z`n twee bezetten nu de plaats ook zij zijn generaties lang reeds kinderen van de zee de toekomst lonkt en is aan hen diploma`s bijna in hun zak maken de wereld en hun kansen met het allergrootst gemak ze kletsen stoer lonkend naar de andere bank…

Ik tekende op een bank Met potlood in de hand Kwam een hond voorbij Bleef staan bij mij De man en vrouw bleven maar gebaren De hond bleef echter naar me staren Ik gaf de troost die ik zocht terug Ik gaf een aai over zijn rug De man met sneeuwwitte haren onder zijn hoed - Zag ik dat goed - Had een bijzonder mooi gezicht Daarvoor was ik gezwicht…

De vrouw wist heus wel dat men haar benijdde Dat kwam omdat ze zo mooi was en dat stak ze niet onder stoelen of banken. Waarom zou ze ook ? De man die ze elke avond onder de blauwe maan ontmoette vond ook dat ze mooi was en ach, de afgunst kwam meestal van de vrouwen.…

Ze hadden allemaal verhalen, Ze raadden wie 't meeste kreeg, Konijnen, spoortjes, scheepjes, boeken, De bank van kleine Jan was leeg. Z'n leitje en z'n sponzendoosje Die stonden op z'n plaatsje klaar, Z'n potlood en z'n schone schriften Die lagen in z'n lessenaar.…

lach naar binnen kijkt hij koekoeksklok altijd een uur later drupt de kraan en drupt achter sijpelt de stortbak weer Zarah Leander Ich liebe dich komt ze nog Kaffee Lutz bitte’ nogmaals over vanavond andere avonden verlangen of dromen die ik droom valt weinig meer te vertellen dan wat ik op bierviltjes krabbel ‘ik mis je zo lege banken…

Ik ben Rens, en hou van allerlei boeken, je hoeft me nooit ergens ver te zoeken Want ergens in een hoekje verstopt of gewoon zittend op de bank zit ik me met een boek te vermaken, denkend aan spannende avonturen die in de boekjes gebeuren, zit ik stiekem te gluren naar de volgende bladzij.…

Wie langs de singels en de wallen gaat Krijgt sterk de indruk, dat de banken daar Voornamelijk zijn gesticht Als dépendance van 't oudemannenhuis En voor 't gedobber van een kinderkar.…

een bezit, laat het je niet bezitten Of je gaat heel je leven er op zitten babysitten De dans met de duivel, de dans in het donker We proberen het dagelijks, maar kunnen niet zonder Een wereld gaat aan hebzucht ten onder We gaan bliksemsnel maar zijn bang voor de donder Biljetten die het verstand op nul zetten Je voelt je koning, maar de bank…

(voor R) Er valt een nare stilte over mij heen en ik zie je overal in huis lopen, dansen, liggen op de bank, blij zijn, achter de computer, de spiegel met geen echte beelden meer daarbij, touwtjes knopen, en speels met dingen gooien.…

om de gejatte zeebodems te beschermen leggen we de dijklatten steeds hoger, maar reserveren te weinig voor waterreservoirs om water, water, water op te vangen te bewaren te koesteren als goud op de plank in de kluis bij de bank want water blijft de bron van alle leven bruisende sprankelende ziel van de aarde ontspring dat mooie waterballet…

En wij kijken om ons heen of niemand ons ziet spelen lantaarnpaal waarvan het licht aanspringt bank om geliefden al zoenend op te laten zetelen gewoon aan dit water onze mooie Binnenmaas. Hier zijn wij blind genoeg om met de ziel te voelen al is het winter en koud hier worden wij warm.…

Dat ze een uitzonderlijke mooi- en schoonheid bezit kan ik helemaal niet onder stoelen of banken steken daar ze ook nog eens geen enkel rivaal of vijand bij haar heeft die loyaal en trouw is Verder mag haar ongekende maagdelijkheid gezien worden die ik niet zomaar voorbij laat gaan.…

Dat er wederzijdse liefde tussen ons bloeit hoef ik niet onder stoelen of banken steken want je biedt troost wanneer een verdriet mij overweldigt en laat elk probleem oplossen in het luchtledige O variërende wind vol kracht en pracht, waar je ook bent; ik zal jouw zacht nooit vergeten.…

Dat gij nooit van de tafel rijst, voordat ge God ten volle prijst.      0 geef de milde Schepper dank, dan geef ik u een vrije Bank ---------------------------- Fijmelen: prutsen Sammelen: afwezig-zijn. Rijs: rijst. Bank: gang…

wetteloosheid duizendjarige eiken heilige plekken offerplaatsen de bodem doordrenkt met bloed wodan en donar rijdend door de lucht kruisen op kapellen en schedels aan gevels angst voor het geweld van blauwe flitsen rommelende donder in een kolkende hemel ratelende echo's ontstellen het heidendom zo bang gebogen en gebukt onder het kerkedak banken…

Oud geworden kijk ik naar mijn handen gerimpeld, getekend door het leven, terwijl ik op de cederhouten bank zit onder de bloeiende magnolia met kinderen spelend aan mijn voeten De zoete geuren van de lente bedwelmen mij En ik dagdroom nog eens van vroeger Van een ontmoeting met jou, heel onverwacht Sprakeloos, verward, in verrukking keek…

ik lig op de bank voor de televisie en verveel de kanalen af, van 1 naar 2 en van 2 naar 3, ze flitsen aan mij voorbij. voor me ligt een zak chips en een stuk brie en ik geniet van de rust in mij.…

Niet om een fonkelende preek te horen die toch immer uitblijft maar om simpelweg in de bank te zitten en geroerd te worden door de optocht van priester, akoliet en misdienaars. Die introitus raakt mij, de lezingen raken mij ook. Ik wil eigenlijk niks, ik wil er zijn, ik wil horen, ik wil niet definitief de band doorsnijden met de traditie.…

Slijters van hypotheekleningen aan mensen zonder bezit en zonder baan incasseerden onterecht commissies van banken die besloten met emissies die rommelhypotheken te lozen als nieuw derivaat voor argelozen.…

Op de bank en schoenen uit Onze stemmen van verhalen en een lach van bevestiging Een blik die doet beseffen wat kan het toch gezellig zijn zo Soms denk ik wel eens Zal ik even langs je fietsen Met de ochtendkrant en verse jus Om de dag samen te beginnen Ieder een eigen stuk krant en wisselen nadien Met om ons heen een heerlijke koffiegeur en…

Aha,u bent een spaarzaam mens, u zet iets op de bank. Het brengt helaas maar weinig op, ik pik toch iets, mijn dank. Maar wat u nog niet wist van mij, `k heb ook een goede kant. Bent u een vreemdeling of lui, dan vul ik snel uw hand. En heb ik soms te veel gepikt, dan geef ik u subsidie.…

Zodra ik mijn zelfgemaakte bank opgeef stap ik mijn vlonder op mijn zeilbootje in, maar vind ik dan een koers die de anderen nog niet gevonden hebben?' Later veel later...... de zee, de kwelder, het uitgestrekte wad rondom duisternis leegte......…

Zeg, maak eens plaats hier op de bank, dit willen wij niet missen! Op zondagavond maakten Cor en Kurt een duidelijke keus. We smullen elke keer opnieuw van zijn belevenissen; het is de laatste episode van de reis van Eus. Ook babcia Baranowska keek.…

Soms lijkt het toch even, zoals het vroeger was, dan zit je weer tegenover mij en eet een boterham, of je staat bij de bank, rommelend in jouw tas op zoek naar je bril of naar die bruine kam.…

Moeder zat al in de kamer, op de bank in haar duster ‘Wil je dat ik er zo bij ga zitten?’ vroeg zij en tegelijkertijd zette zij een grote zonnebril op, iets wat een mal gezicht was. Vroeger kon ik daar om lachen, nu niet meer. ‘Nee natuurlijk niet’ zei ik en schoof de gordijnen weer toe.…