Alle inzendingen over beminde liefde

Wereld van zand en wieren, ontbloot in eb, verpakt in vloed schoot van gewervelde dieren, bron die kroost behoedt,mild ingelegd, gekaakt en machtig gesteven door natuurlijk vuur afwachtend, altijd krachtig z'n stand tot de meanderende maan in elk veranderend uur. Beweend,als ze neemt, onbemind na razernij, om wat de mens haar sleet, verstenen…

Laat dan mijn ziel maar rusten dicht bij U en kijken met de ogen van een kind omdat ik nieuw besef door U te zijn bemind. Laat alle dof verdriet genezen in Uw licht omdat mijn diepste wezen weer door U wordt opgericht.…

Wilt gij bemind en eerlijk leven? Dan wil ik u een regel geven. Vier dingen dient gij wel te weten: Geleden onrecht snel vergeten Ontvangen weldaad lang gedenken Geen mens door achterklap krenken En hebt gij lust uw leed te wreken Zo gaat en betert uw gebreken Want een die betert zijne staat Doet leed degene die hem haat.…

ik klamp me vast aan de ijzeren poort en voel mijn grenzeloze onmacht besloten is zonder een enkel woord dat we niet samen mogen zijn vannacht ik kan het knarsen van het sluitend slot nog horen het sterven van stemmen en stappen op het grind ik heb de strijd gestreden en verloren ik heb de pijn geleden maar bemind…

Ik hoor niets meer van haar, en vroeger Was ’t ruisen van haar gewaad al vreugde; Leeg en stil staat haar zaal, Stof hoopt zich op, ongestoord, Blaren ritselen verlangend langs 't raam – Hoe kan ik haar dan missen? Daar dat gordijn, Gleed haar schim er niet langs? Ruiste haar rok niet? Kom, kom toch terug!…

Laat dicht de luiken; 't zonlicht dringe Niet in deez' ruimten, waar geen morgen Haar langer wacht. Ga, laat m'alleen met mijne dode. 'k Wil mèt haar zijn in d'eerste wake Van hare nacht. Ik wil de teedre woorden spreken, Die 'k nog voor haar in 't hart bewaarde; 'k Zei niet genoeg. Ik wil haar dodensponde sieren Met bloemen…

Zo reikt de liefde, o mijn beminde, verrijkt me uw liefde in vreze en vaar, - gelijk een geur'ge wentel-winde die sterkt en loont haar koren-aar.…

Niets kan ons scheiden van de liefde van God De dood niet en het leven ook niet Want God blijft bewogen met ons aller lot Hij is met ons in vreugde en verdriet. Niets kan ons scheiden van de liefde van God Engelen niet en ook regeringen niet Want God blijft bewogen met ons aller lot Hij die altijd in liefde naar ons omziet..…

Over het gras en over het water dwaal ik achter de beminde, tot ik aanzie - later, later, in een licht dat mij hervinde.…

Want mijn hart wil zich laten horen, maar het is verdwaald in een hardvochtig landschap Waarin het steeds verder verwijderd raakt van wat het ooit beminde Roep mij en ik zal me omkeren.…

Alle wondren van vertrouwen wil ik in uw ogen schouwen, nooit heb ik genoeg bemind, zwerver, dichter, wereld-kind.…

Mensenkind zo klein wordt bemind in zonneschijn lacht de wereld toe.…

Zilveren tranen rapen geboren woorden verbreken gedachten achter beslagen raam daar tekent hij haar lichaam in verbolgen lijnen geurend naar lavendel in late zomerzon nimmer de zijne beminde zij en werd zij bemind maar nimmer was zij de zijne hij verjaagt een eenzame vlinder…

Ik voel kracht door de omhelzing van je armen die me zo vertrouwd verwarmen tijdens strenge vorst als een huis dat me beschermt tegen striemende regen met heerlijk de ruimte en prachtig omgeven gelegen als een stukje Eden verlegen op mij gemorst Ik voel verlangen door het stralen van je ogen waarmee je me glimmend de liefde toevertrouwt…

Die avond nam zij mijn hart bij de vijver en lispelde libellen rakend een rivier bogen bomen eerbied streelde wind onze haren onze lijven wit en wild die avond nam zij mijn ziel bij de rivier begeerte van forellen aan oever van het water vlogen vreemde insecten.…

Alle ruwe randjes in mij veranderen in een tere bloeiende bloem die lieflijk wordt bemind.…

Tot veel jongens spreekt het witte schuim aan de kust: "Zie je toekomst in de spannende vrijheid. Wees vertrouwd met de golven zonder tijd, waar geschiedenis bezinkt als verijlde lust. Mannen op het schip zijn zich elk uur bewust van verrassend gevaar, straffe arbeid, ofschoon de purperzee hen kinderlijk verblijdt, wanneer de zon bij 't gouden…

als een luipaard zo wellustig krabde je de oude wond weer open striemde rug met lange halen liet in je wulpse spel mijn bloed weglopen het ging je niet te snel je dorst was buitenzinnig je beminde mij zo innig en wat tikkeltjes te fel hebben toch het eindpunt nog gevonden dropen toen gebroken af alleen je staart zwiept nog heel…

Ik heb u niet genoeg bemind, Mijn jonge jaren. Ik speelde met u, als een kind Met groene blaren. Ik wist niet dat in u bestond Wat ik steeds wachtte En immer zocht en nimmer vond, In u verachtte. Nu ben ik als een die verkreeg Zonder te weten Het liefste waar zijn hart toe neeg, En 't was vergeten.…

vlak bij de Meir loop ik Veerle tegen het lijf bruin haar scheve baret laarzen jas hoe gaat het? ze vertrekt haar mondhoek even maar alsof het er niet toe doet haalt haar schouders op en knikt we groeten en lopen ieder een andere kant op ik kijk nog eens om maar ze is al verdwenen gewoon tussen de anderen als de anderen en niemand…

drijven op de wind hoor in de verte kerkklokken luiden beneden speelt een kind zijn spel lijkt doelloos maar hij lacht plezier zijn oog en handen vinden hun vertier ik zoek de schaduw van mijn vroeger leven speur naar kleur in de herkenningspunten die rotsen kunnen geven land in de geborgenheid van Gaia's schoot vul haar als beminde…

je krijgt wat je wilt kijk neer op het plebs jouw geld snijdt dieper dan ooit met een mes je steelt mijn beminde met flair en je kracht vertaalt zo je invloed met praal en in macht ik heb je verdacht van manipuleren woorden verdraaien en liefde te paaien ze valt voor je aandacht heeft je attenties verwacht omdat je haar streelde…

Ik hou van je Maar ik weet niet wie je bent Mijn hart is van jou Maar we hebben elkaar niet gekend Ik zou je moeten loslaten Maar hoe laat je iemand los Die je niet in je leven hebt Ik zou je in mijn armen willen nemen Maar ik weet niet hoe Ik weet niet hoe Je te ontmoeten Ik weet niet hoe Mezelf te bevrijden Van een oneindige…

In verbijstering rukt een harde windstoot weg een beminde man…

Niemand weet waar het leven mee begint Alle leven komt uit de bron van het wonder Niet het leven maar de ziel wordt bemind Het is niet met of zonder. De ziel is de koestering van binnen, het licht dat men in zich draagt, die probeert de liefde te winnen voor degene die er naar vraagt.…

Ik heb je bemind, bezongen en gehaat. We hebben gezwegen, gevrijd en gepraat. Trots als een koning, gekroond door jouw liefde, ben ik gekomen. Huilend als een kind, zwervend zonder schuilplaats, zal ik je weer verlaten...…

Ik heb geen meisje zozeer bemind als jou lief, nu wij zo zalig paren Geef je lippen samen met je hart en laat je door mijn liefde voeren Voor mij blijf jij een klasse apart dus ga ik jou tederzacht beroeren…

De zonden in zijn spiegel, Verborgen achter glas De vraag is slechts bekend, Wat het is… is wat het was Zijn stem bespeelt pleinen, Onbereikbaar door wind Gevoel lag in zijn ogen, Liefde… nóóit bemind Tranen in zijn woorden, Beschreven in de spiegel Maar hoe het ooit geweest is, Zal dat nog ooit zo zijn?…

kind van het licht waar duister moet wijken bemind door de maan onthul jouw bestaan vervul onze droom met zeeën van wensen wees het verlangen verlicht ons hart heers over nachten ongrijpbaar zacht fonkel jouw pracht sterrenlicht fluistert het leven in nachten vol hoop schenk ons de liefde breek jouw val…

Dag liefde van mijn leven Dag moeder van mijn kind Ik heb zo veel om je gegeven Dat is niet genoeg nu je door een ander wordt bemind Dag allerliefste schat van mij Hierbij verlaat ik al mijn dromen Maar het moet, ik laat je vrij Vreselijk dat het zover is gekomen De drank de drug misschien de tijd Heeft ons toch uit elkaar gedreven…