Alle inzendingen over bessen

je vliegt weer kerst in witte duiven nog zonder takjes naar hun schone ruiven ik zag ze duiken in het blijvend groen ze aten bessen uit de mistletoe van toen geef mij maar zo die zoen waar jij op zit te broeden het nest komt later wel vergeet die takkenzooi en maak met mij vandaag het leven mooi de tijd gaat al zo snel…

kwamen thuis toen we door het raam onze flinterdunne vervlogen dromen aanschouwden het schommeltje vergeefs bungelend aan een balk de dode takken in zompigheid vergaan een verlaten ploeg woekerende brandnetels de vogelkers die brons kleurt in het ingetogen herfstlicht de tamme kastanjes het zacht haast sacraal roze van de bessen…

zeven magere meisjes zaten bij elkaar, ze kauwden blauwe bessen en praatten over haar.. Er was dus nog een achtste, die had een foute coupe dat was, ontegensprekelijk, het schaapje van de troep. Ze gingen wel eens roken, dat deden ze per zeven want wil je erbij roddelen, dat doe je dat oneven..…

kon ik maar dichten met satijnen woorden die klinken als stilte in frisgroene klanken als bessen en kersen in klankrijk van lente de grauwzwarte teksten van grommende golven in kabbelend geruis zou ik verdrijven met lila woorden van liefde en passie ik zou je bedelven onder kleuren en klanken van lenige woorden je neervlijen…

Bijzonder de maand van het rijpen van de bessen een schouwspel met uitzicht op kleur in het wilde braambessenbos, verheerlijkt in onberoerde zichtbaarheid. Westvlaamse bossen, die vaardig hun warme tinten in een adem aan elkaar schakelden, de schoonheid van het land, als een prachtige vurige vintage.. nostalgisch en terughoudend.…

De jonge aantrekkelijke filosoof met kleren uit de kringloopwinkel en een nonchalante kijk op het leven staat in de tuin bij de rivier om de liefde te overdenken en hij ziet de herfstvogels ze lijken niet lang na te denken eten zich vliegensvlug vol met zijn overheerlijke bessen de rijpe vruchten van een dromer daarna nemen ze kwetterend…

de ochtendlucht was water op rode bessen de avondzon een kers op brandewijn ik hoor dwarsfluiten in mijn minnekozen ergens moet een lied ophanden zijn gewiegde vruchten in een strelende stilte in late slaapwandelende geluiden ik doe moeite om ze vast te houden verzen komen aanstromen in pianospelen maar ik ben bang voor schuimende nachten…

Weer een ochtend begonnen fluiten van een gehoorapparaat geur van koffie en thee glas met water gevuld Licht geroosterd brood met groenten salade kiemen, tomaat plakjes kippenrollade Mijn moeder kraakt zucht, het smaakt hoorapparaten fluiten vogels doen het buiten Met een kom yoghurt toe manga, blauwe bessen banaan, witte druiven…

Mijn eerste liefdes, een spel: de leuke jongens in de pauzes waar school goed voor was en in de weekenden met leugens bevestigd door mijn lieve broer avonden plezier in disco en soos – het ware, mijn echte, leven Haal een bessen, we gaan niet weg niet naar bed.…

‘k Zal mij van te dichten zwichten, zo ‘t mijn hert niet wel en gaat: wie kan rijpe bezen lezen van een tak die droge staat? Laat de lieve wonnenbronne, laat het leutig zonnenvier, laat de verse blommen kommen, laat weerom de lente, alhier! Dan ja, zal ‘k genezen wezen, opstaan en, gespannen fel, of ‘t een klare snare ware, dichten ende…

van papier in mijn zomertuin van hier hoor de tinkel van gerinkel van de buisjes van metaal mijn zinnen aan een touwtje in de flonker van een vrouwtje hoor de tuinfluiter zingen de avond schemert kringen en kleurt de tinten rood als de zon traag vergroot proef maar van de geuren reuk van kamperfoelie ranken hun paarse bessen…

Hij die komt noch gaat geen woorden draagt in zijn mond hij die geen man meer, nog geen vrouw met zijn speeksel me wassen zou hij die het brood bijna breekt het licht net niet dooft zich nauwelijks uitkleedt me rakelings aanraakt (o de paarse bessen van zijn tong hoe blauw het dons van zijn dijen rijzig eindigend in nog zachter) met…

Brutale donder in zwart en wit Met je krachtige snavel pik je in alles Sloop je wat je slopen wilt Bessen en noten Restjes eten voor de mussen Waarvan je er laatst nog zelf een at En maar schelden tegen de kat Brutale donder met pit Door de openstaande schuifdeur loop je naar binnen En dan weer terug, alsmaar scheldend De honden verbouwereerd…

Je lach zei ik weet van wanten en: laten we samen op weg naar de horizon of zoeken naar bessen of zomaar iets tegenkomen en dat samen gevonden hebben. (The sky is the limit, trachtte mijn lach) En je hand toen ik in het donkerder begon over kou en jij nog warmer en warmere dingen wist en ik als antwoord rilde.…

een zwaan op een meer parmantig in het wit dansend, deinend de sprekende lijsterbes haar takken door guirlandes van bessen gebogen het licht naast de schaduw die zonneklaar haar glans laat zien, weloverwogen zou ik kunnen zijn als..…

dalen vogels neer om zich te voeden aan het rood van bessen? Niet alleen,een paar? met meer dan zessen? vinden ze in dit struikgewas: deze gedekte tafel gunnen.... doe ik hen van harte.…

wij lopen samen in de meersen langs de grote plas meerkoeten glijden op gesmolten lood dat rimpelt van verveling of komt het door het lanterfanten van de wind het wandelpad ligt opgedroogd bladeren vallen monotoon een solitaire ekster huppelt zonder drijfveer heen en weer heesters koketteren met rode en zwarte bessen op donkergroen…

een land waar paarden bloemen kussen terwijl de pad de stoel versiert om te zien hoe elfen bankjes schilderen Imagine een land waar de blinde muggen ziet terwijl de schol eksters vangt en ma de liefjes vertroetelt Imagine een land waar de nacht vlinders baart terwijl de aal bessen draagt en de week dieren telt Imagine een land waar…

Abel, de braverik kwam niet thuis slapen Hij achtte zich beter en bleef liever alleen bij de dieren in het veld met de honden als oppas want alles moest zijn zoals toen in het paradijs, die streek van de verhalen waar hij steeds weer om vroeg Alles van ons leven wilde hij weten het rondtrekken, de bessen noten, geiten en koeien…

Vader knijpt zijn bessen fijn, prakt, met tafelzilver, in zijn winterprak. “Keesje klein, en Keesje lief”, klinkt van boven uit de wolken. “Hier zijn woorden geen. In het paradijs dat hemel heet, Luisteren we alleen.”…

Ik erger me mateloos hoe vermeende vinologen hun wijnen aanprijzen en er smaken of toetsen in terugvinden van viooltjes, bessen, aardbeien, karamel, noten, truffels en eikenhout … Mogelijk zitten er zelfs druiven in.…

Je gaf de paarden voer en met de varkens heb je gedineerd, een zomerpark vol bessen en papavers, vermoord, door de gifwolk uit het zwarte woud, je oneindige stem, klank van een sprookjesfee, is weggeëbd naar het gebied van Thanatos, er zullen resten van je ziel, die in het harnas verbleef, komen spoken rond de doktoren, die zand uit de ogen…

elk gevouwen bloempje draagt een zomerdag de blaadjes torsen reeds de koelte van het najaar mijmerend rond september frisser zelfs, nu vogels kelen smeren met zongerijpte bessen een delirium vol zoet geluk, dronken vreugde en zot door dwarrelwind in waaibomenhout, heen en weer geworpen door een nawee die nog voorjaar weet de bermen…

ik vertoef op de grens van twee werelden de luwte van de zomer nog duidelijk in het hoofd zo voelbaar de tierige herfst met zijn troosteloze hangende mistdruppels aan de berkentakken toch, ik zie de vogels genieten van de noten langs de bosrand de laatste bessen geurig en zoet en ik sprokkel de goesting een aanvuring, de moed…

Ik leef in het bos, eet bessen en paddenstoelen, onder mijn voeten het mos, een zacht natuurlijk kleed, op de takken trippelen vogels, tussen de bomen staat een schichtig hert, bang voor de herfstkogels. De dennenappels en de bladeren bedekken de grond.…

Nog voor mijn tijd geslonken is Nog voor mijn beide handen de zure bessen graaien en de geul dempen met uitgedoofde ogentroost Hier wil ik niet staan. Niet op deze rand Niet aan deze kant waar mijn hals vergeefs reikt, en pijnt… en mijn schouders kreunen onder de zwaarte. Ik kan geen vleugels dragen.…

kelver = kervel bizzeme = bessen…

Als de vroege koekoek roept En de lijster, onder 't fluiten Van de rode bessen snoept, Loop ik ook mijn woning uit en Fluit in zonnige' ochtend buiten, Waar ik zoeter luiden zoek Dan de lijsters kunnen fluiten, Dan de koekoek roept: Koekóék!…

De gens Van Zeiss van Bessen Coorenmael Sinds eeuwen aan fort Doorenweerd verbonden Hun oorsprong stammend van de IJsselmonden Verzwakte, zonder nakroost, per gemael Baron de Clyotard van Tetteroode Uit Kleine Schaers, het oude hoge huys Via endogamie met Brakell Buys Verwant aan 't oud geslacht van Clufftezoode Verdoemd als…

(februari/maart 1888) --------------------------------------- ‘k zal mij van te dichten zwichten - ik zal mij er wel voor hoeden te dichten bezen - bessen lezen - verzamelen wonnenbronne - bron van vreugde deunen - zingen…