2179 resultaten.
Laat me
gedicht
4.0 met 5 stemmen 1.546 Als een oude hommel
overmoedig op vergeet-me-nietjes aanvliegen
In de gouden strofe van mijn vlucht
het geheim van de dood opbassende,
verwar mij alsjeblieft met de zon,
chrysanten,
huiselijke margrietjes,
opengesperde paardenbloemen.…
Kastanjeverlangen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 160 ik lik een hangende
druppel weg onderaan
een jong kastanjeblad
trots op zijn vijf vingers
toont hij mij de bloeiende
kaarsen zwaar geurend
overhangend van
sijpelend hemelwater
een natte hommel
doet zoemend zijn werk
ik lik mijn lippen
probeer de geur te vangen
die verlangen
in mij wakker roept
ruik ik dat achter jouw oren
dan raak…
Herfstmorgen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 278 een mooie bloem
wat eenzaam ogend
aan de graskant
van de sloot
wiegend
in de wind
een laatste hommel
drinkend van de nectar
tot de herfstregen
hem verstoord
een vlinder
die nog even dartelt
de vleugels gespreid
een vrouw die in de vroege morgen
haar venster opent
zichzelf goede morgen wenst
een kushand toe glimlacht
aan het nieuwe…
Tuinreservaat
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 457 De winter is gestorven,
vogels gaan als gekken tekeer,
de zon kijkt over ons pannendak,
dikke hommels zoemen weer.
Poes is binnen.
Mussen tjilpen.
Tortels minnen.
Duiven vliegen af en aan.
Merels zingen.
Muggen dansen.
Kauwen swingen.
Het gaat zoals het altijd gaat.
Vroege Vogels nestelen vroeg.
Hier, in onze tuinoase.…
De flow van duizendschonen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 113 de flow
van duizendschonen
zij zomerbloeiden lang
in een herfst die wij
nooit zullen vergeten
omdat zij kleuren
deelden in de meest
lieve stukjes van ons leven
hun trossen waren
kleine bosjes schoonheid
hooggesteeld naar zon
wij droomden liefde
volmaakter dan de
werkelijkheid rondom
tot een geluid
ons paradijs verstoorde
hommels…
WINTERSE INVALLEN
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 79 Milde winterdag:
een hommel ligt roerloos - bromt,
kruipt traag in de struik.…
Pure dwang
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 136 ik ben het zat
om te zien hoe leven
wordt afgevlakt en ingepakt
door codes van de media
het is geen sturen meer
maar pure dwang
de hoeveelheid apps
en hypes maken mij bang
nog kan ik kiezen
maar dat duurt niet lang
het is een moeten met
sociale uitsluiting als boete
ik wil weer terug
op mijn rug in de wei
tussen hommels en bloemen…
Op oranje blauw
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 317 ik steel je
op oranje blauw
je ontluikt schitterend
uit het winters grauw
spriet in lentepracht
trekt bijen aan
de eerste hommels zijn
al bij je langs gegaan
jouw stuifmeel
aan hun lijven zal
in het diepste blauw bij
virulente stampers blijven
in zacht oranjerood
komen zomers weer
de vruchten bloot die
herfsten in het grijze…
Het insectenlied
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 308 irritante mug
Ik sla nu echt alarm
daar springt een vlo over mijn arm
en op mijn broekriem, vlakbij de gesp
zit ineens een gevaarlijke wesp
Op mijn neus, denk niet dat ik lieg
nestelt zich een luie vlieg
dan heb je nog het web van de spin
die pakt me bij mijn haren en kin
Wat moet dat voor de drommel
op mijn rechtervoet een grote hommel…
Een reus
gedicht
3.0 met 63 stemmen 42.284 Een reus is op ijskreem verlekkerd
en op honing van dikke hommels,
die de longen van de rots doen brommen
als dwergen in een waterdichte kerker.
Een reus weet wat hij wil.
---------------------------------
uit: Renaissance, 1963.…
Müntschi
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 24 Donderslag en regen
maar de lakens strelen mij
Het is nog lang geen dag
Jij blaast kusjes in mijn oor
Word wakker, ik wil geuren
in jouw bloed
Raak me aan, maak me mooier
dan ik ben, draai je om, kus me
begeer me en maak me fijn
Laat in mij, op mij, om mij
fluwelen hommels zoemen
laat me glanzen en zweven
Laat jouw kusmondjes
wegdrijven…
Gras van april
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 166 In de zon gaan liggen dor
als een uitgemergeld blad
groen worden door het gras
puntig door het bruin omhoog
Een pissebed, net wakker gemaakt
zoekt een veilig vochtig huis
daarbij een warm plekje in de zon
voor zichzelf en wil graag delen
De eerste bloemen groeien en de hommels
gaan weer zeer belust op nectar te keer
Het gaat zoals zo vaak…
Avond mijmering
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 De zon trekt zich terug, de avondwind wakkert aan,
gele en paarse krokussen worden met rust gelaten,
het wel of niet aanwezig zijn van hommels en bijen
hebben zij voor mijn gevoel nog niet in de gaten.
Ik geniet na, mijmer over het gloren en het carillon.
Ik mijmer hoe de dag zo heel vredig begon.…
Juni 2017
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 124 Er landt een vlinder op mijn blote huid
Het groen zie ik, krioelt weer eens van leven
Een witte bloem wil wat graag nectar geven
Een dikke hommel steekt er nu half uit
Kapoentjes naderen gestaag hun buit
Een dikke vlieg komt neer en hoe bedreven
Er landt een vlinder op mijn blote huid
Oranje is het waar mijn blik op stuit
Tot drie maal toe bezoekt…
Sub Rosa
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 218 Onganse zoom onland
Van netels brandend of doof
Wespensteken, distelprikken
En gonzende hommels op honingroof
Waar in de lengende avondstond
Hij een stelletje boud bezig vond
Met wat vervoerlijk in het oog sprong
En zijn prille spieblik zich wrong
Om het zicht op een snakkende jat
Die zich smijdig op haar figuurnaad prentte
En…
Avond (Glencoe)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 94 de monding van de rivier
zoeken eenden gelaten naar voedsel
op de nerende scheidslijn
van zout en van zoet
de hemel verliest in egale bewolking haar gloed
de wind valt geleidelijk weg
en in de verte vergrijst
een berg in het zwelgende grijs
steeds verder
klein paradijs
tussen al slapende bloemen
zoekt aan het einde van de dag
een hommel…
Tuinfantasie - 4e tafereel
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 92 De muggen die hun rondendansje maken,
de hommels met hun bassende gebrom,
de egeltjes die ‘s avonds pas ontwaken,
een bont gekleurde vlinder op een blom.
En dan een vleugje blauwe akelei,
de kamperfoelie, god wat een odeur.
Een pittig snuifje van de wilde prei,
het is alom een feest van beeld en geur.…
Geachte cliënte, het is lente...
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 154 Vol belofte voor wat ons
staat te wachten:
oorstrelend vogelgezang, zoemen van
hommels en bijen
die op de bloemen gedijen
Terrasjes langs de grachten
Bomen in lentetooi.
Wat mooi
toch, dit eigene van de
seizoenen.…
Het Groninger Hogeland
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.816 Hun wezen is als van gewone bloemen,
Die sedert jaren in hun tuinen staan,
Waarover met en traag eentoning zoemen
In zware vaart de donkre hommels gaan.
Maar wie hun hart wint, ziet wat zij nooit noemen,
De gouden vloed van liefdes honing aan.…
Een ochtend flirt
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 189 "alles is liefde"
vroeg in de morgen
is haar warme lach
voor jou
met nog ietwat slaapdronken ogen
begroet ze de wereld
rondom haar
ze hoort de vogels zingen
ziet de met dauwdruppels
net ontloken bloemknopjes
een poes kruipt langs de struiken
wat schichtig
maar toch al op jacht
hij lijkt nog jong en speels
hommels en bijen…
Insectogenocide
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 169 in de zomer
Gristen we tussen bloemen
Naar vliegensvlug fouragerende vlinders
Waarvan we de namen kenden uit ons blote hoofd:
Koolwitje, Atalanta, Koninginnenpage,
Dagpauwoog
Door de schroefdop van het glas
Boorden we luchtgaten waar bijen,
Wespen en spinnen binnenin
Als opgehitste gladiatoren
Het leven gingen laten
Maar wollige hommels…
Bloeiende akkers
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 119 door het akkerveld
Veel vlinders heb je al geteld
Tussen bonte bloemenkleuren
Ze weten nectar goed te keuren
Vlinders maken je leven blij
In een graanveld, frank en vrij
Tussen korenbloemen en kamille
Het levensritme mag er verstillen
Kwik-me-die hoor je tussen granen
Kwartels die zich er in zangkunst bekwamen
Blauwe korenbloemen door hommels…
Ausutjevagge (Lappland)
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 318 Zij zal jong sterven
steeds weer
maar nu vibreert het leven
tussen haar flanken
nu draagt een zoete wind
vol kruidige geuren
rusteloze hommels
van bloem naar bloem.
Een smelleken jakkert voorbij
alles in het teken
van de tomeloze haast
van de korte poolzomer.…
Winter
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 367 Een leeg nest is wat in de spouwmuur nog rest
van de hommels, die brommend en noest
met een minder soort nectar gevoed
naar een meer dan één morgen vervlogen.
Zo heeft de winter tot nog toe bewogen.
Door de reet van de bus kan 't naar trekken.…
Verleiding
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 171 parachuut
Staat prominent te zoeten
Zij is op vrijersvoeten
Haar geurende dispuut
Bepleit bij vlieg en bijen
Intiem met haar te vrijen
En pertinent acuut
Verschijnen zij in zwermen
In antwoord op haar termen
Haar wil is absoluut
Een wet voor de insecten
De kleine opgewekten
Dansant, de hommels…
toekomst die wij bieden moeten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 39 als ik de gesprekken luister
over de toestand in de wereld
van ons klimaat en het milieu
vraag ik mij stil stiekem af
wat ons eerder dood doet gaan
ons lichaam dat ten einde is
of uitgeput de aardse bronnen
fervent tel ik daarom mee
de egeltjes en de hommels
de roodborstjes ook en vinken
met vurig vlammend de hoop
op een comeback van de…
Nest
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 92 Eerst zoemde er een hommel uit,
't Was verder volgepropt met zacht groen, waarop
een dood pimpelmeesje
Op 't plafond iets vastgeplakt,
dat 'k er niet vanaf
Ik maakte 't schoon
Toen hij weer aanbelde
luisterde en zocht hij
naar de vogelgeluidjes
waar die vandaan
In de geknotte connifeer
Voor mijn deur
De man van het nest…
oktober
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 547 Een hommel met intens gebrom.
Verwarring heerst alom.
Lui hang ik in een stoel
en voel de warmte van de zon.
Op de achtergrond Bob Dylan
met mijn favoriete nummer.
Niks geen herfst en heftige stormen,
kou en nattigheid nog ver.
Lang wil ik hier nog liggen dromen,
hoopte dat het altijd zo blijven kon.…
De glimlach in de morgen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 254 ogen
vouwtjes en kreukels
in wangen, een half verborgen gaap
achter de hand
de tuindeur open
blote voeten dansen in het vochtige gras
nog wat bedauwd
de morgen zon piept door de wolken
had hij net de maan gekust
de rozen zo juist ontloken
waarvan de doorns stekelig
en uitdagend staan
alsof ze haar zeggen
raak me niet aan
een vroege hommel…
Oost Indische kers
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.059 Hij staat in 't zonlicht, in een vloed van bloemen,
't Verwarde kluwen van zijn kers te ontvlechten,
En zorgzaam, wijl de hommels hem omzoemen,
Helpt hij een stengel om zich vast te hechten,
En iedre nieuwe, rood getroste slinger,
Die hij bevrijdt van wie zijn bloei bedekten,
Betast hij zoekend met voorzichtge vinger,
En stoort de blinde…