Alle inzendingen over bitterheid

Die arme kinders in het bos Slaan op de dorre takken los En rapen van het droge hout, Want ach, 't is bitter guur en koud, En als men thuis geen vuurtje had, Waarbij men zich kon warmen wat, Hoe akelig was dat!…

Bittere pijn resteert en de vurige hoop je weer te zien, want mijn vaderhart dwaalt verbijsterd rond en ik huil om zoveel mooie momenten samen, want je weet, ik zie je zo graag, misschien als de heftige emoties kalmeren, lief blond Jeanne d'Arcje van mij, pak je tesamen en gooi het kind niet met het badwater weg, kom gerust terug, als…

Ik had dan ook heel veel zoet nodig om het bittere te weerstaan. Na de vele zakken winegums en Engelse drop werd dat al gauw de zoete smaak van wijn en talloze soorten bier. Ik zie mijn vader nog met mij meehuilen, toen ik kapot van mijn eerste liefde was. De pijn van gebroken relaties kon hij altijd heel goed inleven.…

Een grauwsluier van opeenstapelende wolken blijft nog even hangen in de lucht van waar men een bittere wind hoort schuren langs de bladloze boomtakken die met hun volledige kaalheid donkere schaduwen werpen over het maagdelijk wit van het golvend landschap.…

Hoe je het ook wendt of keert, het is toch altijd weer bijzonder dat het bittere vocht verborgen zit tussen droom en realiteit, zichtbaar als een zilte nat die beroering en vervoering zullen raken, vallen en opstaan nabij Druppel voor druppel smaakvol en subtiel gegoten in deze rijm en vers; op weg naar jou.…

Ik hoor nog steeds je lieve woorden Het werden bittere akkoorden Zij vonden nooit een samenklank En ieder ging zijn eigen gang. Ik streel nog steeds je zachte handen Die mij nooit zouden verwarmen Jij hield niet van hechte banden Zo moest ik in de eenzaamheid belanden.…

Hij hield veel van zijn moeder maar zei bitter "neen" tegen God. Hij kon de dood niet aanvaarden en lag overhoop met zijn lot. Maar op een van de laatste dagen bleef Joris voor mij staan, zag mij, die zijn vriend was geworden, zo vreemd en wonderlijk aan "Ik heb mijn kop gebogen, al heeft het veel gekost.…

Ik ben een ontdekkingsreizer, die bij elk struikje blijft steken Misschien wachtend op een antwoord, misschien uit angst om verder te gaan Wel iemand met een duidelijke missie Maar het pad er naartoe is onduidelijk Ik ben een krijger die na elke overwinning zichzelf verliest Ik ben een muzikant die speelt tot het einde, maar dan ook tot het bittere…

erin had geslagen en zo tint je jezelf in rose blos alsof het de hemel was die je deze kleur gaf hangend aan een gouden draad van maagdelijkheid je zou nog even kunnen blijven staren in onvergetlijkheid en een traan dragen naar de zee, maar het smaakt naar meer dan je wil, even nog lik je over je lippen de smaak van water is bitter…

Ik weet niets dan deze ene zang van 't hart, dat zocht en nimmer vond, en van een altijd-droeve mond, die dorstte, heel het leven lang Ik weet alleen dit ene lied van trouw, die leeg en bitter is, van schrille vreugd en staag gemis, en onvree, martlend als verdriet. Mijn stem was jong en sterk; en stout zong ze de grote wereld in.…

Ik word bij 't zien door bitterheid verteerd: die arme onverdoofde lieve biggen, die in een soort van harnas moeten liggen, terwijl een arbeidskracht hun staart coupeert. Mishandeling! Dit is nog slechts een voorbeeld. Waarom werd in het wereldtribunaal tot nu toe niemand nog ervoor veroordeeld? Het is iets, dat me uitermate steekt.…

en wat rest mij hier bij haar graf dan herdenken en bitterheid dat zij wie haar gaf: vrijheid en namen en dromen als geen minnaar haar gaf, ook dit heeft genomen: bij haar te zijn in haar graf.…

Bitter waren de nachten dat ik droomde van haar stem, die danste op mijn huid als een sneeuwkoningin uit een groot ballet. Ik verdween onder haar draaiende rok als een ballon in de ruimte. Talloze figuren dichtten continu de deksels tussen haar oren, wat dreigde was overmacht.…

In het holst van de nacht komt de grote Holst hem tot het bittere einde bezoeken, geen betere vriend te bedenken, als een echte vader en hij dubbel en dwars een beminde, geëerde zoon van de Eeuwige Lyriek.…

van roemloze rivieren die in tranen uitmonden, voelde de natuur aardse trilling, jouw warme adem gevangen beven de oude ballade stroomde te kust, de eerlijkheid was laat, ze weende en bitterheid gaf weelderig begroeid het ongetwijfeld nieuwe leven onafwendbaar en schaduwrijke plaats met kristallen nieuwe hoop wilde statistieken tekeningen…

Het laatste blad is gevallen De steel steeds witter Vuurwerk moet knallen Geen kou maakt bitter De sleutelbloemfamilie Laat hoogmoed vallen Verbonden zonder ruzie Vuurwerk moet knallen Een dichter wordt niet gemaakt Een dichter wordt geboren Een dichter staat naakt een dichter heelt wonden Een dichter is een schouwspel Een dichter…

Nachtenlang trok ze met me op als een onhoudbare gierzwaluw, ze deelde met mij de meest intieme feiten, ze dacht misschien ik heb hem teruggevonden maar nee ik bleek de bittere afdronk van verschraald kloosterbier in afgebroken glazen. Het versplinterde glas maakte bloedwonden in haar slokdarm.…

Bittere man die nu bukkend gaat, Aarde en Hemel zingen een lied, gij bukt en gij hijgt ende ziet het niet, de zonhaat snijdt door uw gelaat. De Hel die de aard is, is door u betreden; een arme schoot was het die u droeg, 'n arme vrouwe die 't eerst tot u loech, daarom buk en hijg en heb vrede.…

Van sterren boven engelen, door die zoetrood de avondhemel stroomde grootmoeder, ik was een hartedief onophoudelijk moet ik aan je denken, de ontelbare jaren zonder jou,ze waren allemaal bittere geschenken liefdevol droeg aanwezigheid zilverlucht door alle diepten heen.…

venster schemerings eerste matblauwe schijn; En de hand, van voor 't opene raam, Opent, naar zee, het gordijn; En het hart proeft een oud leed zilt Als de lippen het zilte schuim; En het bloed rumoert wild Als de wind die rumoert door het ruim; En de spier van het hart snoert saam Bij de wild opstormende hoon: ‘O leven, Gij zijt bitter…

onweerstaanbaar baan breekt door al mijn poriën mijn onderhuidse weerstand met kracht vermaalt is het nieuwe jaar zes dagen oud heeft een noordwester het land geteisterd bij de koffie de krantenfoto's de platbodems der redders glijden over de verzonken auto's heen de mensen met afgetrokken gezichten wat huisraad in een linnen zak en later de bittere…

Er raast een woede in mijn ziel, ik raak haast buiten zinnen, vol bitterheid klaag ik mijn nood, maar hou m'n woorden binnen: een schim ben ik, ontstaan uit stof, wat valt er nog te winnen? Een willoos blad, niet meer dan dat, een speelbal van de winden.…

het land verkeert in alle staten maar mooi dat we Rita vergaten want die was al in alle staten voel je even in bij Verdonk niet links wel rechts een optater nu ex excellent met blauwe kater zij kijkt naar de eerste liberaal ziet den staart van den aal terwijl zij bitter het glas leegdronk op tv nu ijlt de jongeheer Rutte op stroken rechts…

dan moet ik dromen van een schoon verschiet en ‘k zie de kerkerdeuren zich ontsluiten, zo nu en dan… De nacht is eenzaam, eenzaam zijn de dagen, mijn stem is hees, verdroogd de tranenvloed het is mij wel, en als ‘t zo wezen moet vraag ik niet meer, dan zacht te mogen klagen zo nu en dan… Moet ik hier blijven, in de walm van ‘t kwade in bitterheden…

Even het zwarte klavier nog rap het laatste verboden bier spoelt troebel en verwijdert neemt het leven in schreden mee pauze valt bitter zonder praten in het midden van de nacht leven gewaagd, wat emotie had kunnen zijn voldeed niet meer dan verwacht.…

Blijkt dat als harmonie is neergedaald als een dreigend wolkendek, men voort zal gaan tot het bittere einde van de avond? De vallei van de hemel opent aarzelend langzaam haar hemelsluizen valt als duisternis over laatste dagen, onder wat gedruppel stapt men het wijde open veld in waar ieder zijn eigen universum herbergt.…

De maffiabril en de bijl voor de toren van Bazel en Babel Dit hangt samen met dit woord bitter als alsem. En wat dit woord voor gevolgen zal hebben. Dit woord toont het einde van Europa. In bonte kleuren. En een uitgang is er niet meer. Wat en hoe er geantwoord wordt na dit woord, er is geen uitgang meer mogelijk.…

Heb dank voor ’t leven, dank ook voor de dood Einde aller moeite en smarte: Hoe bitter eerst, zoet wordt des stervens nood, Leeft gij in ’t lijdend harte. Hoe menig bloem van troost bloeit voor de voet In ’t ondermaans geweste; 'Uw wil geschiede; uw wil is altijd goed!' Die troost is ver de beste. Vaarwel, schone aarde!…

Terwijl ze bitter om dat vraagstuk vechten zou ik zo graag, beslist en adequaat de generaties oude strijd beslechten: wie zorgt voor ‘t afdruiprekje bij de vaat ? Prins Dreft, verlos mij uit dit zinloos lijden, al dat gezever maakt mij desolaat. Vertel mij, om die ruzies te vermijden: wie zorgt voor ‘t afdruiprekje bij de vaat ?…

allen seiten den Unsichtbaren verehren wird mit liebevoller sorge noch ohne einen ausgesprochenen namen die echte urmutter geboren sie ist bereichert mit dem ursprünglichen bund; das fortschreitende leben aneinander zu schmieden und damit die schöpfung von frau zu frau beseelt weiterzugeben aber wenn ihr kind zu früh stirbt wird sie bitter…