Netgedichten

netgedicht (nr. 78.739):

Onderweg naar Kerstmis

Licht Is geboren
zoveel kracht, pracht, smacht en zacht
in een samen zijn

Kijk mee door glazen ramen hoe een sprankelende
vorst figuren en vormen op een bevroren oppervlak speels
tekent, hoe wegen en straten verlicht worden met enig kunstmatige
lichtbronnen terwijl het nabijgelegen grachtwater helemaal gladgestreken is.

Een grauwsluier van opeenstapelende wolken blijft nog
even hangen in de lucht van waar men een bittere wind hoort
schuren langs de bladloze boomtakken die met hun volledige kaalheid
donkere schaduwen werpen over het maagdelijk wit van het golvend landschap.

Hoe melancholie en weemoed van een afgelopen herfst hun
gevoelens inruilen voor een winterse verstilling die steeds meer diep
onder de huid begint te kruipen, het hart en ziel als eindbestemming waar ook
sporen van een geloof, hoop en liefde kleven, eeuwige vrede ergens hier ver vandaan.

Het engelmeisje is terug in het land, het is de tijd om het licht
te vieren en de ruimte te delen met een medemens met wie wij enkele
herinneringen van dichtbij en ver weg weg zullen ophalen of wensen uitspreken
bij een bundeltje gezelligheid en warmte van een volle kerstboom; samen en niet alleen.