Alle inzendingen over bitterheid

allen seiten den Unsichtbaren verehren wird mit liebevoller sorge noch ohne einen ausgesprochenen namen die echte urmutter geboren sie ist bereichert mit dem ursprünglichen bund; das fortschreitende leben aneinander zu schmieden und damit die schöpfung von frau zu frau beseelt weiterzugeben aber wenn ihr kind zu früh stirbt wird sie bitter…

. – En bitter bergt hij in beschreide handen De droefheid van zijn angstig aangezicht. – En door de luiken lacht het morgenlicht En schetst zijn schaduw op de witte wanden. -------------------------------------------- maag - bloedverwant gracelijk - bevallig, gracieus…

Slechts leegte en duisternis als een zwart gat; pijn, frustratie en bitterheid, verlatenheid en helse smart! De plaats waar U kunt wonen is in leegte en verbrokenheid. Waar U niet bent is de dood. Ik wil het zien, ik wil er niet omheen, het Golgotha van dood en smart. Ik lijd aan vervreemding in eenzaamheid.…

Wilt ge den jammer van dit uur vermeêren, Dat bitter is van wroeging en berouw? Ik ben om u de woeste weg gegaan, Door wildernis en doornige valleien. Ik hoorde u, hopeloos, om deernis schreien ... Laat ge mij voor gesloten deuren staan?"…

winter warmend drink en ontdek oud of nieuw je eigen stijl van Duvel tot Lambiek is elk biertje uniek met een eigen verhaal smaak en bouquet Leffe met zachtheid Rochefort diep en rijk in elke slok ontdek je het unieke recept waarmee elke brouwerij zijn eigenheid kleurt met hop mout en het geheim van gisten van blond tot donker en van bitter…

De smakeloze tong wordt met geen lust gevoed, Zij weet van wrang noch zout, noch bitterheid, noch zoet. De zoete saus is smaak, al schafte zelf Jupijn; Want, waar de smaak ontbreekt, daar kan niet lekkers zijn. HET GEVOEL. ’t Gevoelen is de min, waar naar het alles jankt. Het kittelt zelf Jupijn, zodat hij ’t zich bedankt.…

Oordeel is zo’n bitter kwaad, En het kan hem licht verzoeken, Die het niet bij bladeren laat. ’t Inhoudslijstje is altijd eerlijk. In de schaal van lof en blaam Weegt alleen des schrijvers – NAAM! Varieer op MOOI en HEERLIJK PRULLEWERK en BEUZELKRAAM. Smaak en kennis zijn onontbeerlijk: Enkel in epitheta* Schuilt de ware aesthetika!…

Viel niet dezelfde klacht en scherts van uit hun bitter blije mond? Was ’t niet of men de hele dag elkaar verstond? De mensen gaan zover vaneen wanneer de schemering is nabij; ze worden er niet triestig om of ook niet blij.…

Priester, Vorst en Heer En Leraar, waardig prijs en eer : Die, in de tijd ook, door de kracht Des Geests, die heilig is, ontvangen Uit Davids koninklijk geslacht, Na aller vaderen verlangen, Geboren werd uit ene Maagd, Maria: zonder schuld moest lijden, En voor Pilatus’ stoel gedaagd In ’t end benauwd van alle zijden, Aan ’t kruis de bittere…

Oh hemels kind, zo schoon en puur je ogen stralen sterrenpracht in helder licht, zo wit en zacht je blikken zijn vol vuur Vertel me toch, in welk wit licht jouw ogen zijn geboren Wat doet de hoop weer gloren in mijn bittere gezicht Vraag het niet de jongeling maar gun het zijn ontwaken Laat de tederheid je raken van het kind dat harmonie…

als de mist die hij wist te blazen uit zijn zwarte, geharnaste ridderlijf, zijn poëtische veroveringstochten staan in marmer gegrift, zijn liederlijke dollen met de schattige, smaakvolle boobies van Eva ook, Ik zag hem eens in een chic café een dubbele uitsmijter verorberen, als een uitgehongerde en moegestreden veldmaarschalk met een tevreden bitterheid…

ons neer Ik hoorde je in mijn richting zingen Je hart, het riep me Je ogen keken betoverd Vragend om mijn liefde Drie dagen lang Zongen deze gevoelens Dezelfde zang Maar daarna werd je bang Het stukje zon groeide niet meer Het koelde af, als door een koude douche Je gedachten draaiden zich Voor jouw gevoel realistisch Je brak op de bittere…

Gevoelsmatig gaat de tijd te snel het klokje dat tikt langzaam door Het is bijna tijd dat realiseer ik me wel de muziek klinkt nog altijd na in het gehoor Doorgaan wil ik tot het bittere end het intense geluk zolang mogelijk beleven Het intense geluk bij verslaafden bekend die hiervoor huis en haard hebben moeten opgeven Lekker…

Jij bent het water en ik het putje en de kraan, die staat al zo lang open… Ik slik elke druppel, elke spetter met zo veel liefde in en steeds proef ik de passie, soms gepaard met de scherpe smaak van tandpasta en een bittere zeepgeur. En door alles heen, proef ik ook jou.…

En laat ik nu niet of te weinig beschikken over goede luim, en de zoete kers van de pruim is niet in mij of te bitter. En laat ik nu te weinig in Pinksteren zijn. Verdeeld is mijn ziel,in conflict ben ik met mij. En laat ik de ziekenzuster sering zo nodig hebben. Ik ben zwaar en leed is zo diep. De zwarte pruimen vallen over mij.…

De naam der bitterheid van smarte Moest smelten in de zoete klank Der vreugde, bij Naomi’s dank, Toen zij een kleinzoon drukte aan ’t harte! En ’t huis van Ruth, tot heil der aard Moest Isrels hope zijn na dezen, En als van Perez vruchtbaar wezen, Die Thamar Juda had gebaard.…

Maar lust het mij somtijds terug te keren, Dat land der Jeugd te zien met mannelijk oog, Dan brengt Herdenken 's harten teerst begeren Zo toovrig schoon als 't eéns dat hart bewoog, En zet in brand, wat lang zijn vlam verloren, En maakt zelfs zoet, wat eind te bitter had, En wijst de oude weg, door 't zonnig koren, Naar 't schaduwkoele van…

Heb meelij met mijn bitter lot!' 'Ju!' roept het jongetje, 'paardeken ju! he! moeder, waar is vader nu?…

Och hoe verdriet het my in't herte, Wat is my dit een bitter smerte, Dat ick hier dol' in Mesechs hutten, End' onder Kedar my moet schutten! 6. Ach ick onsalich: my is banghe, Dat ick hier woonen moet soo langhe, By lieden die stuer ende wreet, Vred' ende vrientschap hebben leedt. 7.…

Een boom, kaal zonder bladeren Winter heeft de wereld in zijn macht Bittere vrieskou teistert de velden Bevroren rijp kleurt het landschap De warmte voor even verdwenen Een boom eenzaam in een veld Verborgen tussen anderen Boom, waarom blijven je takken hangen? Boom, waarom richt je je niet op?…

En zeeën zonder strand van stille zoete smerte, Van smert onroerbaar, kalm en vrij van bitterheid, Onroerbaar liggen, kalm, in ’t zwijgend einloos herte, Met ’t eindloos gevoel der eeuwige eendloosheid.…

hemel Aan de rechterhand van Mies Bouman Ze bedankt ervoor, haar ogen zijn voorgoed geopend Want Gods genade is te groot voor haar Ziet ze eveneens aldaar haar Jeroen Rietbergen Wegwezen denkt ze en wat ze denkt doet ze Ze daalt weer af naar ‘d aarde en zoekt Tante Willeke In “Telkens weer” herkent ze haar voice Samen treden ze tot het bittere…

Ook mijzelf, naast veel verblijden Viel veel bittere smart ten deel, Veel miskenning, lichaamslijden, Klappen in mijn financieel, Zou ik daarom morren, klagen? Neen! - bestendig dank ik God Wachtend op de beetre dagen, 'k Zoek de lichtzij van mijn lot.…

toen verloren, en nu drijft in 't verleden een bittere klacht op die golvende zangen van 't ruisende koren.…

donker het stof onder mijn voeten tussen mijn tenen laten ontsnappen en verspreidden zoals de sterren aan de hemel de nacht heeft altijd al meer van me gehouden dan de dag net zoals dit lege glas klaar om gevuld te worden met de inhoud van mijn hoofd ik wil mijn gedachten mixen met de brutaliteit van Johny kleur onhelder achternaam walker bitter…

Leeggedronken bekers van bitter parfum. In je slaap droom je van gouden linten, van een dageraad veel groter dan een brood.…

Deze tekst heb ik met de foto hier gevonden: http://edithklinkhamer.com/2012/04/13/monument-het-apeldoornsche-bosch/ Daar vind je nog meer over het monument, o.a. dat dit erop staat: Nooit heb ik wat ons werd ontnomen zo bitter, bitter liefgehad.…

En zoete engeltjes in lila jurkjes brengen ons lepels voor onze mond met heel nare bittere medicijnen Vies maar reinigend voor onze ziel…

- Ik weet: gij zult er niets dan bitters ondervinden; niets dat u om de zwaart der dode ontgoochling troost: slechts 't hunkren naar de duizendvoudige beminde dat zijne schroei'ge zuchten loost; slechts om uw trouwe zorg de wroeging, te vermoeden dat gij hem niets dan uwe schoonheid geven mocht: de onverzaadbaar-zatte' en spijt'ge levens-moede…

Dagschuw ben ik, ik ben eigenlijk een soppig kruid in nevel, bittere angst en met bloemen ook zoet. Dat plantje bloeit zo mooi tweekleurig. Eerst worden de bloemen blauw en dan bloeien ze uit in roze. En altijd op dit plantje vallen de striemen van de koude regen. Het plantje is een kruid, ze noemen het longkruid.…