Alle inzendingen over bloemenzee

ik zou je zo een orkest willen geven waarin alle bloemen hun kleuren en geuren in muziek uit kunnen leven een dirigent die ook de kleinste orchideeën kent ze laat wiegen in de bomen van hun dromen kom mee naar de bloemenzee dans in het gras want de voorstelling begint pas als de zon er is zij opent hun harten in de eerste zucht…

Zoek de bloemkant kind en laat ons samen gedrieen, hand in hand wandelen in de bloemenzee van jou bestaan. Zoek Godskant kind en laat Hem je koesteren, in de palm van Zijn hand, daar Hij je nooit verlaten zal!!…

De liefde schreeuwt zich uit een hart een rugzak vol gebroken dromen een roze bloemenzee ontwaakt geur van nectar kust de broze velden alsof de natuur de mens liefheeft zonder aarzeling, onbevangen puur likt moeder Natuur haar tere wonden vaak wreder dan de mildste tederheid in de wildernis zoekt vrijheid een weg een lentehart roept…

298 zielen onschuldig neergeschoten 298 mensen op weg naar een bestemming zonder te weten dat die bestemming in een andere wereld zou zijn 298 keer mogen we niet vergeten hoeveel van ze gehouden is hoeveel ze voor onze wereld hebben betekend 298 bloemen in een bloemenzee 298 knuffels nemen ze met zich mee 298 engelen is de hemel rijker…

omheen het rode fietspad langs de gedwongen bocht die mij sterk liet voelen dat jij er nog steeds lag onder de zacht verlichtte bloemenzee waarop vele woorden dreven en de indruk wekte dat jijzelf niet bent gezwicht alhoewel ik met stomheid was geslagen dat samen met jou en gelijkgestemden in Parijs bijna de vrije meningsuiting werd…

De oprijlaan is dicht beplant met beuken En twee lakeien staan bij de entree Een hovenier besproeit de bloemenzee Zijn Maître zwaait de scepter in de keuken De dienstmaagd dekt de tafel vrij van kreuken Zijn butler regisseert strak het diner Een strijkje speelt sonates van Fauré Om ’t copieus geheel nog op te leuken Doch als des morgens…

ik dacht de weg te vinden in de bloemenzee bomen golfden hun rust de wind blies geuren mee harten openden onstuimig verdraaiden zich naar licht zag hun richten naar de wolken gretig ogend naar meer zicht zocht de rozen in je haar je lippen dauwden kussen een slanke hals en borsten die mijn handen susten we droomden tussen bloemen…

haten ze hebben vaak niet in de gaten hoeveel er is vergald ik dans waar anderen lopen lichtvoetig zorgenvrij maak voor hen de wegen open laat ze kiezen verder sjokken of gaan dansen liefst met mij het kind in mij speelt buiten zingt en springt voor twee de madeliefjes zijn z’n maten mag uw kind ook komen praten en genieten in hun bloemenzee…

ik dacht de weg te vinden in de bloemenzee bomen golfden rust de wind blies geuren mee harten openden onstuimig verdraaiden zich naar licht zag het richten naar de wolken gretig ogend naar meer zicht ik zocht de rozen in je haar je lippen dauwden kussen een slanke hals en borsten die mijn handen susten we droomden tussen…

Het waait en zoent de baren van uw bloemenzee.…

ik dacht de weg te vinden in de bloemenzee bomen golfden hun rust de wind blies geuren mee harten openden onstuimig draaiden zich naar licht zag hun richten naar de wolken gretig ogend naar meer zicht ik zocht de rozen in je haar je lippen dauwden kussen een slanke hals en borsten die mijn handen susten we droomden tussen…

Op als de bloemenzee in oude weidse velden Wuif als koraal in het zonlicht Maar ik, ik voel het wild refrein van duizend revoluties De punten van een molenwiek: tienduizend revoluties Als zwart gerande langspeelplaat draai ik mezelf spleen ‘t Is niet dat ik de mensen haat of iets aan hun gebeuren Of dat ik geen geliefde wil om alles mee…

we Franckendaelde park groette oog in oog jij met je hond en ik de fiets vannacht karde ik nog daar je weet wel waar zwaar over dat zelfde rode pad langs de gedwongen bocht die mij sterk liet voelen dat jij er nog steeds ligt onder waxine bloemenzee waarop veel emoties dreven en de indruk wekte dat jijzelf niet bent gezwicht teneergeslagen…

Ik ried de smid, Ga met mij door deze poort Betreed de nieuwe bloemenzee, Zingend gaan we binnen Om het leven te beminnen. Geen plaats voor eeuw of decennium, Geen hoge woorden over een millennium Waar alleen de dag zal tellen. Waar elke avond weer, Men zich verwondert, Zich verwondert over de Grote Beer.…

kan alsof het vrede is wat zich na een volmondig ja met mij heeft gehuwd Ze noemen mij ook wel een geluksvinder de man zonder tranen dansend op de dagen springend van moment naar moment Gebouwd uit welbehagen badend in een halfvol glas dat is schijnbaar wie ik ben Ik denk terug aan je woorden schetsend een beeld van een bloemenzee…

Daar op die wrede plek ontstond een bloemenzee, zijn moordenaar was in feite suïcidaal en hij trok John er in mee. 'Stel je eens voor dat alle mensen met elkaar in vrede leven!'…

ik heb mijn mand gevuld met paasstukjes een indrukwekkende bloemenzee waarover ik hem ooit zag lopen de vele kleuren vertellen het verhaal van de geboorte af zijn leven en in opstanding geloven in het donkergroene van getshemane kleurt paars zijn ongerechtigheid zoals pas later blijkt hoe judas loog terwijl hij naar hem kijkt tijdens hun…

Ze liggen op straat een hele bloemenzee Ja hoor dat mag. Helaas kan Joanne er niet van genieten. Ze is vermoord. Bloemen in allerlei soorten en kleuren. Maar wat of wie moeten ze nu eigenlijk opfleuren ? De wereld lijkt wel gestoord. Er valt niets op te beuren.…

zoals ..eens…haar leven als elfje …ook begon… Nu eerst…zal zij dit bos uit moeten zien te komen… Om te kunnen belanden in die verlangde bloemenzee.. van haar dromen……

In mij is ’t een bloemenzee door de bloesems in mijn huis. Buiten bloesemt het nu mee en het geurt er en het kleurt er, in de straten, in de tuinen, in de bossen, in de duinen, het wil groeien, het wil bloeien, het wil geven, zelfs na ’t snoeien. Maar ik zag vandaag al een tapijt van witte bloesemblaadjes liggen tot mijn spijt.…

De geel-oranje bloemenzee in jouw tuin Je opknapbeurt boven, de gordijnloze badkamer Je schouders die aandacht krijgen na zoveel gedaan Ons praten op de bank over een knuffel piemel Hoe pluche kinderonschuld omhult We uitkijken op vlinders tussen de vlinderstruiken, de vijver die rimpelt door roze visjes, een kikker zien zitten op…

Hij nam haar gewillig mee, door grote velden bloemenzee, als koning van het land, vroeg hij om haar hand. Ze ging er niet tegenin, werd een trotse koningin, met hun gemaal heel nukkig, leefden ze nog lang en gelukkig. (Sprookjes zijn een spiegel van het leven..)…

en daarom waar de regenboog kameleont in jouw sneeuwwitgouden vleugels die jou vlinderen van hier naar de overkant de eeuwige bloemenzee ruist fluisterend - maar krachtig welgemeend - uit het aardse bloemenbed door jou geliefd en hartstochtelijk gemind onze groet dag vlinder wildeman dag vlinder wildeman ooit ooit komen wij jou…

gescoord Uit deze tijd zijn wij inmiddels teruggekeerd Naar hier Zeer gelukkig in de liefde, snijden en sorteren wij De mooiste bloemen, kleurrijk geheel Ongekend de vrouw die danste tot in eeuwigheid Werkelijk waar ongekend, zij alleen die ons hart verblijdt Met haar dansen van weemoed door koude nacht Warmt zij muren lauw, geurend naar bloemenzee…