Alle inzendingen over brandhout

Dat u mij persoonlijk zou willen spreken, maar de ijskoude winter dat verhindert. Natuurlijk, ik slaap niet alleen, alleen die ene keer was ik erg onder de indruk. Zeker, het mollige meisje aan de rand van de vijver met wie zoals altijd de dagen voorbij gaan zou boos moeten zijn. Maar wat wilt u van mij? Dacht u dat ik meer dan ditjes…

Dieuwertje! heugt je nog de avond voor Paas? Eer ik je vragen ging, stapte ik in mijn plaats, Mijn woning, mijn schuren, mijn stal nog eens om, Vast peinzend: tot alles is zij wellekom. Wit van de hagel, maar warm trots de kou, Haalde ik de klink op: jij zat bij de schouw; Ik lichtte mijn mantel; jij wierp op het vier Een mutserd, en 'k dacht…

P Want wat ik schrijf is brandhout naast het Loofhout dat hij dee…

dood hout in het woud een onderhoud van de natuur de passie stijgt en laait het kampvuur genegenheid ontstaan door brandhout dan weet je… echte liefde wordt nimmer… koud!…

Van de ooit trotse eik rest slechts nog brandhout, de laatste storm werd hem te veel.…

Zaag geen brandhout met een kettingzaag. Wees verstandig, neem een wijs besluit: Kom de hele dag je bed niet uit!…

Het brandhout en de min zijn twee verscheiden taken; Maar op gelijke voet door ieder aan te raken. Want, of men naar het vuur of naar de minne spoedt, Er is een zekere kunst hoe dat men grijpen moet. Tast waar het ligt en gloeit gij zult het laten vallen, Tast waar het niet en brandt zo is het om te mallen. De liefde, zoete jeugd!…

Het brandhout en de min zijn twee verscheiden taken; Maar op gelijke voet door ieder aan te raken. Want, of men naar het vuur of naar de minne spoedt, Er is een zekere kunst hoe dat men grijpen moet. Tast waar het ligt en gloeit gij zult het laten vallen, Tast waar het niet en brandt zo is het om te mallen. De liefde, zoete jeugd!…

wie kent hem nog ? de overwegwachter haalde de bomen neer en vroeg terloops of ik een open haard had…

goede Hout was ik Gesneden, zei Men toen ik Tot volwassenheid Kwam - van de Oude stempel, En meer van dat Soort goedbedoelde Complimenten die Mij werden Toebedeeld - Nadat ik mezelf Had verloren Aan een wereld Die in waanzin Zijn waarde verzwelgt Blijkt mijn excellente Timmerhout niets Meer waard dan Ordinair brandhout…

voor J.B.Charles hij kocht destijds een boom nou ja een stek eigenlijk heeft er een plek voor gevonden een tak was het meer niet maar met wortel en kluit hij heeft hem zien knoppen bloesemen en bladeren en mijmerde over brandhout dat wellicht na zijn dood...…

Ik heb nog brandhout voor vele strenge winters en in mijn brein sprokkelde ik ideeën voor een eeuw maar mijn leven is een kluwen , een spinrag met te strak gespannen draden de ragebol kijkt lijdzaam toe het is nu wachten op bevrijding hoe kom ik los uit dit bizarre labyrint van onvervulde dromen zal ik stiekem over het muurtje kijken…

Gehuld in een zwartig laken het nest van kaviaar brandhout brakend maakt van het wad een eeuwig levend altaar de som van eeuwigheid loost het water van en naar de dijk en in ’t smal getij waar het leven bruist is de dood de ader die de kwelder doorkruist soms stokt mijn adem wanneer ik de meeuwen zie nestelen in de kelk van een…

Helaas was mijn opa al dood, Hij wilde er brandhout van hakken. Ik mis hem heel erg, Als ik kijk naar die berg, Houtjes van opa's boom. Ik mijmer uur na uur, Als ik staar in het vuur, En telkens weer van hem droom.…

Als brandhout wordt de liefde aangewakkerd Droog en vurig is haar aard Gloeiend is de hitte van de hartstocht Zwaaiend is de scherpte van het zwaard Knetterend springen vonken Loeit de kracht door ’t verliefde lijf Smeulend gloeit het steeds weer verder Tot ik plotseling verstijf Koud tot op het bot IJs in alle hoeken Giert de wind…

wonden in rug en in keel mijn hart is geschonden je mond praat teveel je lafheid, achterbaksheid verpakt met emoties ze zijn zo voorspelbaar als dit de grens overschrijdt laat vallen dat masker en stopt met verkopen van zever en leugens in pakjes met hopen leer leven in eenvoud met vrienden en maten geen vuur en geen brandhout…

Later kwam je mond omhoog uit het papier en zei: je moeite is ontroerend, maar je doet altijd zo moeilijk, kijk, de liefde is van brandhout en een inktvlek is een inktvlek en voorgoed voorbij. ---------------------------- uit: 'Alle goeds', 2001.…

sluier twijgen naar het water waarin ze wou verdrinken in vergetelheid de avond was gevorderd toen ze besloot toch maar naar huis te gaan in het voorbijgaan streelde ze de ruwe bast hij heeft de laatste storm niet overleefd de stam geknapt door een brutale windruk de trotse kruin verdronken in de vijver wordt hij verzaagd tot brandhout…

Maar - dat geeft brandhout Vrij aan de grijsaard, Huivrende bloed: Weer rookt zijn schoorsteen, Warm wordt zijn hutje - Dat doet hem goed.…

Ik ben onder een nieuw groen bladerdak gedoken; in de verwachtingsvolle hoop niet als brandhout van de nieuwe tijd te worden aangestoken. Want als levensboom was ik getuige van het verleden; plaatste ik mij telkens in het licht van de nieuwe zeden.…

nacht van regen en wind kan veel gebeuren als de dagen zonder licht worden, kort en koud wandelend door het bos ruik ik de wierookgeuren de krachtige balsems van den, beuk en eikenhout ’t is hier heilig stil en geen wandelaar te bespeuren alleen de boswachter, die er zijn huisje heeft gebouwd stapelt onder een beschutting zijn voorraad brandhout…

Het is als een vuur, laat het niet uitgaan, stook het op, en als je denkt dat al je brandhout op is, neem dan desnoods je eigen naam. Wanneer de nevel van ons denken zich oplost, zien we hoe alles met alles verbonden is, ik, jij, een vogel, de lucht.…

Eens dooft het vuur eens kan geen olie meer hoge vlammen opwekken omdat het brandhout opgebrand en verpulverd is Eens moet ik weer met beide benen op de grond gaan staan met open vizier mijn leven aangaan de lekke banden van mijn fiets aanvaarden Eens komen er betweters die mij uitgummen die mij als oud vuil weg bezemen die nooit mijn…

zijn onbezonnenheid De lente tikte hem voorbij nog als een warme voorjaarsregen tegen vensters van genoegen die hij dichtsloeg toen ze wijd hem nog die vrijkaart wilden geven met de wind die was gebleven maar hij keek er niet naar om en haastte door in ledigheid Hij wist het zeker dat hij niet hier in het hellevuur wou leven om als brandhout…

Ik wil geen getuige zijn, hoe een brandhouten ridder, net als jij, vlam vat door het smeulen van houten wonden Eh...…

alle metamorfe armen breken haar af, en haar brandhout wordt smalend mythisch en hout genoemd. men drijft op spot en tot een in geplukte nepikjes versmachtende onmondigheid is het verweesde verworden en walmend in het asgrauw der schermen wappert het bundelblad verstoken van adem en stem.…

rede hoofdletters verdronken in de kantlijn lijnen van het briefpapier deden mijn ogen stollen te veel koffie davert door mijn lijf naast een inktvlek kwam mijn denken omhoog jou moeite is ontroerend, maar je doet altijd zo moeilijk, hoorde ik ik schreef over liefde en licht en nog wat melodrama over mensenplicht liefde is van brandhout…

uren zomerlicht met herfstdruppels benevelde dagen schommelen met ogen dicht Brabants groen, warm ontvangen bijgestaan door de brodeloze hand zette zijn wortels onbevangen vaster, omarmde de waterkant Het Kralinger Hout offerde zijn bijna bomen, eeuwig jong, maar die het meest oud, waaronder menigeen uren droomden op als Hongerwinters brandhout…

‘o, 't Was maar brandhout op de haard.’ Och kom, als jij niets beters weet, Neem in 't vervolg dan and'ren beet. ‘Nu ja, dit was een grapje maar, Doch wat ik nu vertel, is waar. Ik hoorde, als Vader 't krantje las, Dat gistren Spanje in opstand was.’ - Verschriklijk! Waarom is 't gedaan?…