1594 resultaten.
geliefd.
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 263 zij is geliefd bij iedereen,
als koningin word ze begroet,
mensen lopen lachend om haar heen,
dit doet haar zichtbaar heel goed,
zomaar een zaterdagmorgen,
voor het eerst openbaar,
samen lopend zonder zorgen,
hand in hand dat is ook waar,
haar werk zo dichtbij,
maar nu geen verstoppertje meer,
het maakt haar oprecht blij,
mijn schatje…
ik streel je tot koning
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 467 geef mij je angel en
honing kom dichtbij
ik streel je tot koning
je dood is goedkoop
als je mij nu zou steken
zo kort bloedt geen leven
weef het geel van de maan
met de kracht van de wind
in het blad van de bloemen
de glans zal verbleken
als het licht van de zon
de nacht doet vergeten
we vliegen in rood
stuiven meel op de…
Kon het maar
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 174 luiheid van een zwijn
de schichtigheid van een wezel
wat zou ik graag vrij van al
die onhebbelijkheden zijn
als het maar had gekund
was ik maar zo werklustig
als de mieren
zo sterk als een beer
zo listig als een vos
dan kende ik geen
problemen meer
dan liep alles wel los
had ik maar de begaafdheid
van al die dieren
dan kwam ik dichtbij…
holler dan het vaten legen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 503 luchtkastelen
op het strand, versierde ze
met griekse en romeinse beelden
de slotgracht groef ik in zand
ze liepen vol, het water kon
mijn spiegelingen niet verwijderen
ze bleken holler dan het vaten
legen dat de vloed had te vergeven
toen eb de golf vertraagde
en wij de torens in het schuim
weer zagen heb ik de wal gebouwd
aarde was dichtbij…
we sluiten zo vaak kort
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 453 het kind in je
wint weer terrein
gaat steeds meer buitenspelen
maar jouw volwassenheid
houdt angstig nog de teugels kort
dat is wat schort in samen
weer de wereld gaan beleven
we sluiten zo vaak kort
omdat die spanning
geen verdriet verstaat
geen begrijpen draagt
van mensen zo dichtbij elkaar
die enkel blijheid willen zien
die…
sinds tijden kijk ik weer
gedicht
4.0 met 2 stemmen 1.441 sinds tijden kijk ik weer van dichtbij naar die zonderlinge maaksels:
de schorshuid diep gegroefd
ruwe gravure van
droog-ritsen wirwar-stroompjes doorsnijden winden zich
waarin kermesrood
een rondhangen
traag trekken
van vuurwantsengewemel
stamopwaarts
voortschuift
tastend
voelhoorns volgend
aldoor snijdende honger
drijft hen
van ver…
Onbestemd verlangen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 141 Het verlangen zo dichtbij,
alsof ik het zou kunnen grijpen,
maar zover, zover verwijdert,
van mijn klein bestaan.
Ik kijk en luister,
verlangend, terwijl ik daar doodstil sta.
En eindelijk, hoor ik ijl maar duidelijk.
De klanken van een mondharmonica.…
Een vol leven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 20 bewaarde boeken
hardgekafte beschrijvingen
van de wereld, zo vanzelfsprekend
als ze ooit was, plank na plank
eeuwen en dagen, de tijden
zijn veranderd, de mensen niet
Ik beleef hun lotgevallen, ik
droom ervan, en des te meer
reikt mijn hongerige lichaam
naar buiten, om oog om oog
arm om arm en lach om lach
dichtbij…
van die hemel heb je niet geweten
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 739 ik zag je
in het vlammendansen
je ogen glansden
zo dichtbij
je bent een zon
die ik heb aangestoken
licht en warmte
ook voor mij
ik voelde zachte weerstand
je keek me donker aan
ontspande met een glimlach
liet me opener verder gaan
ik vrijde je voorbij de grenzen
die jij in hete passie overnam
ik zocht je in het kreunen
streelde…
Ik wil meer
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 33 : de steppen
het oerwoud, de Himalaya
ik wil mijn licht laten schijnen
in diepzeetroggen, alles wil ik
kennen, hanteerbaar gemaakt
zodat heel de wereld de mijne wordt
en ik een echte wereldburger, nee
ik wil meer, een kosmoburger zijn
tussen geesten, engelen en goden
voor altijd bestaan, ik wil ruimte-
avonturen beleven, maar wel dichtbij…
ze nodigden me bloedrood uit
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 856 verlangen
mijn liefde kuste huid
ik streelde zacht je lippen
ze nodigden me bloedrood uit
ik zocht nacht en vond
in het lichter worden
van de morgen de huivering
van passionele kracht
we lieten sterren vallen
wasten samen met de maan
we versmolten teder na het
kraaien van de eerste haan
ik moet je weer zien lopen
je bent nu te dichtbij…
Vrij Of Niet
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 131 daar ligt hij in de
vensterbank op z’n rug
pootjes in de lucht
ogen voor zover
te zien gebroken
de vrijheid lag door
de ruit te lonken
besefte in de weinige tijd
die hij had hoe dichtbij
en ver weg die schat was
maar dat genot werd
hem niet geschonken
hij heeft alles gepoogd
wrong zich in allerlei
onmogelijke bochten
nu ligt hij…
Verliefd
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 870 Verliefd zijn is een wonder
Twéé zielen, één gedachte, heel bijzonder
Wanneer je dit van dichtbij meemaakt
Is dat iets wat je heel diep raakt
Je kijkt om je heen, je ziet een blik
Dan is er die zeldzame klik
Je kijkt om je heen en toch elkaar weer aan
Dan ineens zie je geen ander meer staan
Zoekend in elkaars ogen
Wordt er gewikt en gewogen…
Verdwaald genot.
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 886 Je warmte zo dichtbij, is alles wat ik wil.
De ruimte klein, de kansen groot.
Verdwaalde gedachten, in een hoofd zo rood!
Kijkend in je ogen, voelend het genot.
Liefde gedeeld, hart klopte in mn strot.
Gedeelde spanning achter beslagen ramen,
in elkaar verzonken, kreunend elkaars namen.…
Stukje Leven
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.338 Dat kleine stukje wereld is in leven,
niet in Frankrijk of Oostenrijk maar heel dichtbij.
Ik wil dat kleine stukje alles van mij geven,
maar die mogelijkheid is er niet, ik ben niet zo vrij.
Dat kleine stukje leven was ooit van mij,
zonder dat stukje sta ik in de kou....…
Voelen...
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.281 Ik wil je voelen heel dichtbij
Je even aanraken
De tastbare aanwezigheid
Van je warmte en liefde
Heel eventjes maar
Ik wil je voelen meer dan ooit
Warme zachtheid die je straalt
Omringd door passie en vuur
Ik wil je voelen heel even maar
Die gedachte kleurt mijn diepe wens
Om jou nog even aan te raken
Die zachte onuitgesproken wens...…
Iets
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 2.850 Een vriend, in je hart,
altijd dichtbij.
Een vriend …
Als jij voor mij.…
vreugde voor morgen
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 356 wanneer jij
naar mijn tranen luistert
ze wentelt in je diepste lagen
maak ik plaats in mijn armen
en wieg je tedere woorden
met het hoofd voorovergebogen
zoals regen tegen het raam
glijden schaduwen
van uren zwaar gevuld
niet in de verte
achter afgesloten deuren
maar dichtbij in de eenheid
van mijn oorsprong
ik kus je ogen, ongestoord…
ode aan het nietje
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 465 een ambtenaar zoekt houvast bij z’n krant
zo’n schuivend blad was knudde met een rietje
het lezen werd een somber akkefietje
de krantenkoppen zakten in het zand
gelooft u mij, ik ben geen querulant
maar langzaam groeide toch een soort fobietje
de oplossing: een simpel fantasietje
maar eigenlijk ook hogelijk briljant
de krant van heel dichtbij…
Verloren leven
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 983 Struikelend over het brandende land
z'n hoofd schreeuwend verwrongen
ging hij verder,
hopend
dat "verder" dichtbij zou zijn
Een hel licht, een glas, zijn lief
als een flits doorkliefde het zijn gezicht
en verblinde zijn ogen
Een pijnlijk weten dat hij dit nooit meer zou zien
zijn leven, in stukken gescheurd
om anderen te laten leven
Nog…
LEVEN
poëzie
3.0 met 6 stemmen 3.670 inschitterde,
in de luchten, de regene, de zachtstrijkgevederde,
o leven het gevende altijddoor stillende,
o leven dat toch schijnt het altijddoor willende,
het inzwevend kameren, het volop verlichtende
de wegen, waarlangs gaat het eenzaam uitzwichtende,
klaar, nimmer dromende ogenbewegen,
armstrekkend leven, hoofdomvattend, kussend zo dichtbij…
Liefje
hartenkreet
4.0 met 20 stemmen 2.154 Verder hoef ik niet te gaan
Ik heb mijn plek gevonden
Gevangen door jouw armen
Vervlochten diep verbonden
Verder hoef ik niet te gaan
Al dat moois is zo dichtbij
Jouw liefde zo heerlijk warm
Ik hou van jou….jij van mij
Verder hoef ik niet te gaan
Nu wij blijven vergroeien
Elke nieuwe dag in liefde hult
Harten elkaar blijven boeien…
winterhardheid
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 274 draagbaar
van de merel en de nachtegaal
hoe hoog in godsnaam verblijft zij
kruipt door het grijze van haar gaan
het valt niet in sluiers uit te drukken of
te dragen, licht schuilt zelden in de liefde
mijn weten is dichterbij dan vermoeden
tem mijzelf, maar hunker naar versheid
zij spreekt tegen wolken, tegen steeds
verder reikende takken, armen dichtbij…
elke keer
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.486 anders
ik kies te rennen naar onzekerheid
De kans op iets wat al niet werkte voorheen
als een soort adrenaline rush naar afwijzing
maar het vechten maakt het zo mooi
de kans die geen kans is
en ik geef de sleutel van mijn huis
die ik wil dat een ander heeft
in de hoop dat ik het geluk niet uit de weg ga
het is te makkelijk zo
en het komt te dichtbij…
Terug naar mijzelf
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 941 Dichtbij. Op weg... Altijd...…
Offerande
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 179 hoe ik je naam prevel, niet kan leven
niet kan sterven zonder jou omdat jouw schaduwen
mij achtervolgen
hoe ik laatst door je straat wandelde, dichtbij je huis
stap voor stap, bedachtzaam
iedere taal uit mijn passen haalde
tot het kruim mijn ledematen omsingelde
hoe ik brak toen ik jouw handen
in andere handen voelde, mijn rechterarm…
Dansen naar de zon
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 558 Ik zag de mooiste vrouw vannacht
Zo mooi als een vallende ster
De warmte van het licht
zo dichtbij, bijna hier
maar ó zo ver
Het was jij die voor mij stond
Dansend
tussen nacht en dag
Bewegend
met zoveel ritme en sierlijkheid
Wie kan zij zijn?…
Enigma
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 166 ligt het dan
in het hart onbesproken
of is het soms maar
een idee een vreemde
die dichtbij kan lijken
in een spinsel van een
achterdochtige zin
of een uitbundig ding
die het uit in
misschien is het geheim
dat het verborgen wil blijven
in de contouren van het dichtprofiel
vreemd gedicht je gezicht
laat zich niet vangen
in de ruimte…
Spoken in dementie
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 431 hoe spoken een netvlies bestormen
beelden schetsen, onzichtbaar
zo zichtbaar dichtbij
grijze onverklaarbare tijden
laten de mens lijden
hoofdzaak is er niet meer bij
voeten wankelen door de dagen
handen die verlorenheid dragen
de duim, de vingers gekromd
een mond die wil spreken
in een herhaling
tot stilte verstomd
gedachten van…
verbeelden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 199 ik woonde was geen ramp
het onheil leek veel verder weg
maar ik voelde wel de angst
van ouders om familie, vrienden
hoorde de toegeknepen stem
er waren zo veel schokkende verhalen
via de radio kwamen de berichten
wij maakten ons een eigen beeld
pas later zagen we hoe water
genadeloos had toegeslagen
soms is een ramp te erg
om van dichtbij…