Alle inzendingen over dik

Louis van Gaal blijft dus voorlopig aan Totdat ze een vervanger voor hem vinden Zo heb je louter dikke Duitse vrinden Zo zien ze je bij Bayern niet meer staan 'Ein vreemder kwiebus gab es ja noch nie' Maar 't blijft zufällig wel únse Louis!…

Heel lief en voorzichtig kruip je over mijn huid voorlopig is het op veel plekjes dik genoeg het geruis van nieuwsgierigheid klinkt heel luid onwennig verlangen geeft een schot voor de boeg Misschien wil ik wel je warmte voelen als je in mijn armen ligt om te begrijpen wat ze bedoelen met liefde op het eerste gezicht Elke dag ben je een…

onstuimig-verre oceaan rolt vloedig-dikke lagen zand over een - van God verlaten - strand om open wonden toe te dekken alsof zij nooit hebben bestaan en diep onder de aarde waar zij hun vleugels zandig nat door tochten langs het donderpad naar het domein van helledromen onmogelijk verzwaarden waar zinnen niet meer in beheer bewegingen…

Meester van't Verleiden dat als ik U niet kan vermijden Gij mij dan eeuwig straffen gaat Ik snap het niet, U bent vast lijp ik ga Uws weegs - ik ben niet goed niet braaf, niet lief en ook niet zoet toch straft Gij ieder godsvergrijp Zeg Lucifer, wat is de deal zal ik me als een non gedragen Uw vijand elke dag behagen Kom, zeg eens wat Dikke…

Lovely Petra, de dood, sleutel die omdraait in oogcontact en ik dans en ik jank en ik kras en ik bijt van me af maar sterf niet in één moment ik krepeer eigen schuld, dikke bult fikken van de honing ik die te stom ben om te spreken ik kan dit niet geloven ik wil dit niet geloven ik mag dit niet geloven ik moet dit niet geloven…

Naar de lichten die rood dik water verspillen en verdelen onder de zwakkeren. Een blinddoek onthult de zwaktes. De mens is daarin niet geïnteresseerd Zijn ogen zijn al gericht op een andere tragedie De lichamen worden opgestapeld De oorlog is op de tv voorbij. Het beeld gaat op zwart.…

een onvoltooide zinsnede dwars door de tijd door het spectrum binnen het kader van voorzichtig ademhalen om eindjes niet te verliezen in dik hout, planken en koortsachtig balanceren, op het scherpst van de rede, de schede paarsig, tot geinig blauw of het geel van kamelenpis, grauw tot het grijszacht van droge mist gedreven door…

welke veldslagen in welke luchtlagen wolken afleggen valt niet te zeggen onrust alle dagen bolle wolken vermengd met vlakke vlagen vechten en wagen zich in elkaars lagen ver boven de grond met zonnehitte waar zij in elkaars vaarwater zitten uit elkaar drijven of samenklitten stil onverstoord gaan zij voort bouwen dikke wolkenkragen…

ze zijn nog maar met enkele bewoners in 't vervallen dorpje op de heuvel vergeten en in de tijd verloren primitieve boerderijtjes waarin comfort ontbreekt 's winters vochtig en tochtig lekkende daken en muren veel verrot hout 't ruisen van de wind door toppen van kale dikke beukenbomen het dorpje is reeds dood en koud…

Niemand lette erop tot het water over de bergrug heen het meer in stroomde Het regende de hele zomer een dichte grijze lucht- zee stortte zich als een wereldoceaan over de aarde, een dik vel beukend hout kwam boven drijven, let niet op de dieren Kijk niet of er mensen bij zijn je weet het wel de oude wereld borrelt nog een beetje op…

advies voor de indeling van uw boekenkast bovenste plank: zet daar de kleine boeken plank daaronder: gelezen boeken afgelopen 2 jaar volgende plank: boeken die zijn uitgeleend plank verder: boeken die we klassiekers noemen nog een plank lager: boeken die daar toevallig staan onderste plank: dikke boeken die op elkaar liggen…

Ik lach erom, vind het overtrokken, en daarbij heb ik toch een dikke vacht. Klets maar en keutel vooral rustig door, want IK geniet van elke grasspriet hoor!…

het water daalt en daalt struiken worden zichtbaar en wat overblijft verhaalt van mensenstreken de mens versiert de mens verstiert met wat hij achterlaat wat hij is vergeten het water daalt en daalt nam het dit keer maar eens niet mee ach ze weet de plastic soep is al dik genoeg in zee * * 17-02-2020: het water daalt…

De koppen vet, de neuzen groot en dikke lijven. Het eilandvolk kon eerst slechts gapen maar weldra kwamen tongen los. Ze lijken sterk op onze apen. Verdraaid! De neusaap uit het bos. Arm dier, het zou van toen af aan als “Hollander" door 't leven gaan.…

Je kunt het mij op allerlei manieren proberen uit te leggen maar ik blijf het verbazingwekkend vinden dat een vliegtuig kan vliegen dat zo'n log passagiersvliegtuig überhaupt weet op te stijgen is mij een groot raadsel en wanneer ik zo'n dik monster in de hoge lucht zie vliegen staat mijn mond wijdopen volg ik roerloos zijn baan en…

Nu glijdt de aura heen, de hoge bomen schijnen weer gewoon van kruin tot voet, de uil beklimt een dikke tak, en glimt in de volle maan, de stilte blijft stammenrecht overeind staan.…

ik heb haar stralen gemist in licht en warmte op huid en gezicht waar zomer altijd het uitbundige spel speelt van vrijheid en plezier verkoelt het winters wit ons bestaan door schuil te gaan in dik warme kledij vandaag is het helder de snerper heeft even afgedaan omdat hij adem tekort kwam in zijn met vocht bezwangerde…

Op de plank ligt dat dikke pakket, waar ik ons in gespiegeld heb. Van ons samen boos zijn, tot ons urenlange geklep. Op de plank ligt onze liefde op papier, met vele foto's en gekke dingen. Dat we samen vanuit Valkenburg in de trein luidkeels hebben zitten zingen. Dat boekwerk daar op de plank, keerde mij de rug.…

Nu trek ik me van niemand iets aan je krijgt van mij een dikke zoen. X…

Tegenwind waait woeste vlagen dikke spetters spatten uit elkaar miljoenen druppels, vochtig, klaar proberen mij naar zee te dragen Striemkracht wakkert regenslagen gesmolten kristallen, ijzig zwaar ze doorweken vlot, ik, zoutpilaar die niet in staat is, heeft te klagen Het lijkt of ik me expres laat plagen door de kille storm waarin ik…

Ik schrijf namen in de zandkorrels aan mijn voeten eerder schreef ons bos het verleden met een grote dikke tak die paar woorden, verregend voor de zon verscheen Ik zit met beide armen rond mijn kniëen geslagen en wacht rustig op wat komen gaat, golf na golf verdwijn je in zout de stilte in mijn ogen ziet jouw silhouet gaan vastgenageld…

Langs zijn grenzeloze geduld laat dageraad zichzelf begaan Zonnebundels meren zacht aan, haar sluimering in stilte gehuld We ‘rustten’ hier zo lekker knus, waren dik en dun voldaan bevriend Toch, ondanks 'k net heb gegriend, wek ik haar met m’n zoetste kus Tongrollend schenkt ze me een gaap, openheid drenkt zich in door slaap Straks…

En om het nog een beetje aan te dikken: Sieve mag niet rijmen op believe? 'Just so!' Dat hebben wij er prima afgebracht - De spelling gek, de uitspraak abnormaal En wacht maar af: dit wordt een wereldtaal! -------------------------------------------- © Drs. P, 2005 (uit Drs. P révisé)…

Hoe onvoltooid is onze liefde herinner je je nog dat je bij me binnenkwam met schildersdoek en glunderende lach omdat ik van je houd, zei je verf en kwasten, kleurig palet wij tweeën op het doek en ik, ik voelde me koningin en filmde al je bewegingen vol ijver, gaf je m'n dik gebreide witte vest met capuchon en noemde je mijn Rembrandt…

de woorden galmen in het rond verzamelen zich tot akkoorden tot verstand, tot houding verstandhouding eindstation van een trein vol mensen die zich dichter weten bij het leven en de dood die daarbij hoort, lacht om de onwetendheid van zovelen die geeneens de letter volgen van hun eigen geloof te klein om stuk te slaan vliegen op een dikke…

het hoge woord is er uit maar ik schrijf haar niet mijn verzen staan volgevreten als een dikke buik dichtgeslibd als een vijver met eendekroos ik laat haar eerst rennen totdat ze zich leeg braakt en wanneer het schuim van overbodige zinnen weggetrokken is een opspattende golven ja dan ja dan zullen mijn weinige gedachten zich…

Ik zat op de huisbank van een Zuid-Afrikaan toen jou alles afgenomen werd verder was ik nooit van jou vandaan Terwijl mijn gastheer krakend koersen controleerde en zijn dikke dochter zocht naar gave popmuziek wat zag jij toen, in je laatste val?…

dikke blubberbillen in een veel te strakke broek waggelen op worstbeentjes alsmaar weer op zoek naar vette gele frieten met een klodder mayonaise om vervolgens als slachtoffer van deze malaise iedere woensdagochtend altijd stipt op tijd aan de diëtist te vragen: en ben ik al wat kwijt?…

Natte sneeuw, grote witte vlokken, koude voeten, en dikke sokken. Nog maar even later, straalt de zon, verwarmt de aarde, alsof de lente begon. Dan trekt de hemel dicht, er vallen hagelstenen, groot en stralend wit, ook zo maar weer verdwenen.…

ik verhaal over een plek van binnen, waar men zegt, zij dan, die het weten het paradijs is te vinden van weelderig beminnen met een schoonheid, onvoorstelbaar breed uitgemeten ik open schroom mijn deuren, bekleed met een dikke huid begeef me op het pad in de voorgeschreven richting doch bij iedere stap vermeerdert zich een wenend geluid…