Alle inzendingen over dood OR sterven OR hemel

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

we declameren traag begrafenissen willen graag in woorden sterven en uit zinnen de emoties erven van de mensen die we node missen in het afscheid gaan de doden gissen naar de kleuren die de hemel verven nabestaanden zullen namen kerven in het kruis en hopen op de erfenissen de dode heeft geen tijd om te genieten heeft wel andere…

we declameren traag begrafenissen willen graag in woorden sterven en uit strofen de emoties erven van de mensen die we node missen in het afscheid gaan de doden gissen naar de kleuren die de hemel verven nabestaanden zullen namen kerven in het kruis en hopen op de erfenissen de dode heeft geen tijd om te genieten heeft wel andere dingen…

mij de stilte waar de dood mijn trouwe metgezel zal zijn, geen spijt om te leven en geen berouw om te sterven ….…

ze zeggen zo vaak van de doden niets dan goeds dan ga ik je vast na het sterven liefhebben alleen weet ik nog niet of het jouw of mijn dood wordt…

Voor wijzen vervaagt Grens tussen leven en dood Ze begrijpen het Levenslang de dood vrezen Is erger dan eens sterven…

Mijn antwoord op de dood is, mocht ik sterven van verdriet, doodgaan van angst, overlijden aan een erge ziekte, dan heb ik één wens. laat mij niet alleen gaan, laat mij in angst gaan, maar laat mij niet sterven van seniliteit, van een dementiewolk boven mij. Mijn antwoord op de dood is: ik leef nú.…

Boeken sterven niet. Boeken verouderen. Meesterwerken nooit. Schrijvers vallen om, of sterven in bedden. Boeken blijven, dood, gewoon, in oude kasten staan.…

Sterven doe je niet hoogdravend. Sterven doe je op een avond. Doodgaan doe je op een morgen, in je krant en stoel geborgen. Doodgaan doe je op een nacht, ’s middags, anders dan gedacht. Dood is niet een hoger leven. Sterven is geen hoger streven.…

daar waar de bomen tot in de hemel rijken zie ik haar in het blauw de zon omringt haar gestalte haar hand in de lucht ze wuift me vrede toe haar schoonheid is oogverblindend mijn ogen tranen van het felle licht toch blijven kijken totdat haar schaduw sterft en zij voor eeuwig is…

Zodat wij rustig kunnen sterven. Er wordt te weinig gereïncarneerd, het hiernamaals raakt overbevolkt. Geesten spoken tussen hier en daar, in copuleren rust gevaar!…

Op sterven na dood Twee verlepte bloemkolen Net te verdragen…

Een witte vlinder geeft "dood" een ander leven zonder te sterven.…

Als ik gisteren dood zou zijn gegaan zou ik gelachen hebben, want gisteren wilde ik sterven. Als ik morgen dood zal gaan, zal ik huilen, want morgen wil ik leven.…

Bij ouder worden Groeien onze oren, zegt De geriater Tijdens sterven fladderen We er mee naar de hemel…

Hierom, opdat ik zou mogen Hoeden mij voor doods gevaar, Zoek ik stadig naar deze ogen, Om gewond te zijn van haar. Zoete wonden, zonder sterven! Lieflijk sterven, zonder dood! Aardig stelen, zonder derven! Wonder derven, zonder nood!!…

Mensen liggen te sterven, God. Mensen moeten sterven, God. Waarom, God? Waarom! Mensen worden geboren, leven en gaan dood. Waarom, God? Mensen verlangen, wensen haten en doden. God? Waarom de mens, met zo'n groot Lot? God?…

tranensluier op het mos en over het leven heen gevoed uit wat de hemel biedt, voor het sterven leeft onzekerheid alleen…

Ooit eens opgejaagd door herfstlijke stormen die de bleke naaktheid van mijn wezen herkennen even meedogenloos ontbloot tot wanhoop geborgen tussen sterven de zwarte bladeren die stilte krioelend benaderen met wormen de draden een rottende humus die langzaam verteert hier wacht ik op de zon wijl de broeierige hitte in de grond rondom mij…

Zo moet dan ook sterven zijn als het afleggen van gewaden te wijd voor kleine levensvragen te nauw voor sturm und drang in veel te strakke naden Zo moet het zijn als het achterlaten van gedachten van dromen, wensen, daden liefde in goede en in slechte dagen aan vriend en vijand of aan wie het wil want blijven doe je toch een beetje…

Dromend dat ik bij de snelweg stond reisde ik naar bestemming onbekend Oud verdriet, misschien zonder grond stierf simpel in dit prachtig continent Opzij van mij hield een voertuig halt de bestuurder bood zijn diensten aan Daarna gleden we over ’t zwart asfalt tot aan de grens van ‘t aardse bestaan Vriendelijk informeerde de chauffeur of…

verdriet Ontvallen, weg, komt nooit meer terug Maar sterven doet hij niet Echt sterven doe je pas Als naasten en bekenden Zij die het kunnen weten Niet meer aan je denken Je langzaam zijn vergeten…

Laat de dood maar in mijn leven komen want ik vrees hem echter warempel niet Waarom te strijden tegen wilde stromen, vanwege uitstel naar dat nieuwe gebied Laat de dood mij steeds dichter naderen we gaan elkaar aan de grens ontmoeten Ik zie hem volstrekt niet als een dader en ik ga hem lijkt mij, als vriend begroeten Laat de dood maar aan…

Wat gebeurt er als je dood bent, dat houdt me bezig af en toe O ja, ik weet dat je hart stopt, niet meer klopt: het is dan moe Maar dan erna, wat gebeurt er dan, mag je zo door naar de hemel of moet je langs een poort en laten weten aan de wachter dat je goed genoeg bent geweest daar beneden?…

strevend naar een relict bedwing ik mijn gedachten m’n zielsbevinding in conflict kan ik eeuwig op je wachten ontslapen in een bloembed onderga je sneeuw en kou wat onze samenkomst belet langs tijd blijf ik bij jou ik vereeuwig je in mijn wezen zo rust je altijd in mijn zijn want de hemel is geprezen met een ziel zo lief en fijn…

denk je dat het mee valt als we springen vraag ik je je kijkt me aan en denkt van wel zeg je me en inderdaad het valt mee zowel de hemel als de dood alles valt mee en niets blijft achter toch lijkt het hard aan te komen zeg je me…

en als ik dan wegdroom in armen van genade, het lege huis zie staan met geblindeerde ramen, zie ik witte vogels in vertraagde vlucht over eindeloze velden gaan wijl kille wind waait langs de deur waar alleen de dood nog adem haalt en zich koud naar binnen richt om mijn sterven te beleven lokt mij het hemels havenlicht en als ik dan verdwijn…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…