Alle inzendingen over dood van een zus

De treinreis van het leven heeft maar een bestemming een dood spoor!!…

ben verloren eet niet meer ik leer te sterven dood jij maar dood…

De dood, dat is, niet meer de zon zien, is Niet meer de sterren zien, aan hoge nachten, De dood, dat is het niet meer mogen wachten, De ochtendschemering, de duisternis. De dood, dat is, het niet meer mogen zijn, De dood, dat is, het niet meer mogen denken, De dood, dat is, niet meer bewust U schenken Weg, te worden tot een ander zijn.…

Bijna dood is weinig anders als niet zo lekker, een beetje slapjes of afgemat en ongemerkt bereist een mens het Schemerland tussen Hier en Dood. Bijna dood is haast hetzelfde als aan de avond, er doorheen of uitgeteld en ongedacht wordt net gestorven bijna niet dood, een deel van leven...…

We leven een tijdje en dan gaan we dood. De dood hoort eenvoudig bij het leven de dood is hevig in hem opgestaan Hij moest eenvoudig gaan. Na een laatste zucht lag hij rustig het hoofd in zijn schoot Gerrit Komrij, bij dood en leven vind ik je GROOT.…

Ze hoort het moedeloze aan van in het nauw gedreven leed het ongelooflijk ongeloof voor alles wat hij deed Ze schreeuwt het radeloze uit van in de knel geraakte pijn het angstaanjagend angstgevoel voor wat hij niet kon zijn Ze schopt het machteloze weg van in de kiem gesmoord verdriet het onbegrepen onbegrip voor wat hij achter liet…

Men heeft het kindje, wit en recht, Uit 't wiegje in een kleine kist gelegd, En wit en zwart, o simpel onderscheid, Zijn slaap en dood, zijn tijd en eeuwigheid. Hij is maar even hier geweest.…

De jonge klimster hielp hem ’t leven wat te rekken, gaf hem een jeugdig aanzien, maar zijn hart ging dood: haar vrolijke oranje dekte wel zijn kale plekken, zoog óók de laatste sappen op toen ze ’m omsloot.…

Onvermoede Dood kom dichterbij, herinner Elcerlyck zijn pelgrimage er is een invallende winter er zijn veel eksters op het land Tekenen waarvan ook al weer…? Vanuit besneeuwde woestenij en vanuit water bereiden snelle vogels trektocht voor.…

gekromd gelegen mededogen op de koude grond het hoofd deemoedig neergebogen met ogen niets ziend in het rond een zwarte lepel open mond geen woorden de ogen afgewend van afgebroken staren en magere handen die nog futiel gebaren de koude kruipt geniepig diep verkrampt mijn ingewanden zoals je daar nu ligt ooit sliep verkleumde…

de schoonheid van de dood leeft op de gezichten van hen die waren onbereikbaar ver zijn zij de koude herbergt warmte van buitenaf niet voelbaar van binnenuit niet tastbaar en toch het hart zal ogen openen een glimlach zal ontwaken rust in vrede zal uitgesproken worden in de schoonheid van het leven…

Het Boekenbal was maar een dooie boel. Gelukkig dat ik niet was uitgenodigd, Omdat dat feestgedruis me toch niet zó ligt. De Boekenweek vier ik hier in m’n stoel. Ik lees het Boekenweekgeschenk van Giphart En luister naar het Requiem van Mozart.…

Want hij weet dat dit de plaats is waar zijn hart dood zal gaan. Dan stopt hij en knielt op het strand. Hij schrijft onbegrijpelijke woordjes op het nog natte zand. "Dit is mijn hart Ik leg het hier neer, dit is mijn ware liefde, maar liefhebben mag niet meer." Teder pakt hij zijn hart, en legt het opzij.…

Toch bleek hij het echt te zijn en zo kwam ik voor het eerst oog in oog met de dood te staan. Ik vroeg me af of ik ook dood kon gaan. Toen ik begreep dat ook ik ooit sterven zou voelde ik mij zeer alleen En om deze schok te verwerken, bezoek ik elke week zijn grafsteen.…

schelle klanken kruipen uit gebarsten bronzen onweerstaanbaar duiken myriaden vliegen gonzen uit bleke doden die verstard de maden voeden met hun hart dat ooit de wereld heeft bemind nu achteloos verstrooid berooid door westenwind verstorven stilte breekt de pijn in gruizel stukken pulver zijn de doodsangst schrijdt nu laag na laag tot…

Want ze zien wel zege en gewin, maar niet de ware dood,in al z'n onzin...…

mijn broertje is dood hij was al heel groot altijyd samen spelen en heel veel dingen delen veel liefs irma…

Vrij onherkenbaar door gevorderde dood in mij wachtend op de vinder, pas dan kan ik voorbij...…

Ik til je op Uit je bed Je volgt me Met je holle ogen Ik was je Fris en schoon Rilling over je rug Een schaduw Van je eens zo Goddelijke lijf Ik kus je zacht Even zie ik Je lieve glimlach De pijn verlamt je Zacht til ik je Weer in bed Je volgt me Met je vermoeide ogen Van je eens zo Flirtende mooie blik Ik lees je voor Uit eigen…

Op sterven na dood, mijn masker reeds opgezet. Verdriet is mijn bondgenoot, en voorgoed gebroken is mijn verzet. Mijn tranen verdwijnen, mijn emoties zijn vermoord. De zon zal nooit meer schijnen, mijn smeekbedes werden niet verhoord...…

marmer gezicht van wit met doodse wijde ogen de blik staart star, ruw met lachrimpels verfijnd traant 't gelaat verdriet in koele blikken verstilt de wangen rood, blosjes warm 't zicht kleuren totdat hemelse ogen de levenslust proeven en maskers hard, snel breken tot pulver zilver…

Goede Dood wiens zuiver pijpen Door 't verstilde leven boort, Die tot glimlach van begrijpen Alle jong en schoon bekoort, Voor wie kinderen en wijzen Lachend laten boek en spel, Voor wie maar verkleumde grijzen Huivren in hun kille cel, - Mij is elke dag verloren, Die uw lokstem niet verneemt; Want dit land van most en koren Is mij immer…

Nu komen met een laken zusters witte bergen van hem maken en dalen. Ik hoor het kraken van hun schoenen. Nu is hij mooi en licht en heeft zijn strak gezicht voor altijd ingedicht in dit bed. Dit is het uur waarop de namen van mijn vader voor mij komen staan in al hun vreemde stemmen; dit is het ogenblik waarop mijn moeder in het dodenhuis…

Een broertje dood, heb ik aan wachten, waar komt die opmerking toch vandaan? Als ik moet wachten tot m'n broertje dood is, heb ik nog een lange weg te gaan? 'n Nagel aan je doodskist, dat is er ook zo een, van deze twee, maak ik er gewoon maar één!…

Als er leven is na de dood, heb ik één vraag van waarde, hoe komt men dan in vredesnaam aan de opmerking: "Hemel op aarde"?…

Wat eens mijn-onze kat was, lag gemolesteerd in een vuilniszak achter in een auto, onze kat, soms maf vaak lief, aanhankelijk hongerig, maar daar achterin die auto, niks van dat alles, hélemaal onder 't bloed en dood, hartstikke dood! Gegrepen door een auto en 't ergste was dat de idioot na de aanrijding gewoon doorreed!…

Heer, als ik sterf op een december-dag; in het ziek laken dat ruikt, en mijn gezicht: geel als een raap, mijn baard verwoest door het zweet, terwijl mijn hand vol angst in het kussen plukt, Heer, houd dan voor mij, arm schaap, houd uw barmhartigheid gereed. Want gedurig was ik lui en dom, onkuis, hovaardig en zot, ik was gulzig aan bier-…

Het was zo'n vreselijk lief vrouwtje Liep met haar man steeds hand-in hand Hij was wel wat jaartjes jonger en een kanjer, zo charmant Altijd lachte ze zo vriend'lijk, Altijd gaf ze je een zoen Altijd ook een donkere bril op, en, zó verliefd op "haar kampioen" Plotseling was ze heel anders Plotseling kende ze je niet meer Plotseling…

Geschokt waren zijn kinderen en zijn vrouw Het hele gezin gedompeld in de rouw Liet hij hen achter in de kou van de eenzame dood...…

JAKOBA trad met tegenzin Ter snode wereld in; En heeft zich aan het end geschreid, In hare onnozelheid. Zij was hier nauw verschenen, Of ging, wel graag, weer henen. De moeder kuste 't lieve wicht Voor 't levenloos gezicht, En riep het zieltje nog terug: Maar dat, te snel en vlug, Was nu al opgevaren…