Alle inzendingen over eeuwen

wij hebben alles gedeeld ook uit de beginjaren van de schepping de evolutie en het ontstaan van de mens het altruïstisch erfgoed is overgeleverd op tal van manieren waarbij de chronologie van het gebeuren speelt in de verhaaltrant zich het eenvoudigst laat begrijpen en lezen door de eeuwen heen jij bent geschiedenis je ogen…

Rond een kern van rots ligt een mantel van ijs Zij tolt in een ijl gas De blauwe maan die om haar wentelt keert altijd dezelfde wang toe in een gelijk tempo tollend om de as Zij reist meer dan twee eeuwen in een wijde, ovalen baan om de zon te ver voor die lens die bol staat te tasten naar die schaduwvlek rond haar onzichtbare evenaar…

Ontembare pijnen borrelen op vanuit je ziel vullen je met hun luid geschreeuw een minuut lijkt wel een eeuw wanneer de walging je overviel Je ziet geen zin voor je bestaan omringd door luxe en consumptie zie je voor jezelf geen functie - binnenkort is het gedaan Dan ga je weg van al die pijn en ontvlucht je elke schijn Je voelt je nooit…

deint zomaar zonder zin Onder een plafondspiegel In een hotel met meer sterren dan stijl Soms vielen gaten in de ruis van buiten Zoals het lied van de krekels na een trilling Dan dreef hij als een bark uit het raam Na de trage knipoog van de avondzon Gleed de nacht, een wurgslang binnen Hij had tijd over om alles over te denken Een eeuw…

Deze grond van Commewijne bewaart mijn navelstreng al meer dan een halve eeuw Droomdronken leun ik liggend tegen de tijdgeknaagde amandelboom voor de statige plantagesluis even antiek als die van Maasstroom en Rust en Werk Zachte fluitmuziek van Pak Rebo - de gamelansmid in mijn jeugd - vult de dalen der wolkenparade aan het puur blauwe…

wij voelden wisten van elkaar het zacht verbinden met alles om ons heen probeerden wij die contacten te hervinden gingen zingend op verloren paden zoekend naar meerstemmigheid wij waren het gevoel van zielsverbondenheid alweer eeuwen kwijt in de verte kleurden bloemen hun harten wiegend in de wind zij wisten dat wij kwamen…

traag sleept de week zich door de nachten voort als koude stroop door een gesloten poort ineens is daar het uur c'est un Moment Suprême opeens ontwaar ik vuur en snelheid zonder rem minuten uren dagen weken maanden jaren eeuwen de tijd heeft alle tijd en uren duren uren om toch weer eindig te gaan blijken er was alleen een eindeloos…

ons nietig bestaan met jouw lieve woorden waste ik mozaïek de krachtige taal die jij temperamentvol uitte mocht ik als specie gebruiken je lach was als een beek in mijn tuin waar tussen rotsen je ogen de subtropen haar schitterendste bloemen gaf pas in de koelte van de binnenplaats met haar gesluierd licht en de stilte van eeuwen…

Dankzij het oudste Soemerische schrift kunnen we in de 21e eeuw genieten van alle belangrijke gebeurtenissen die in ons geheugen staan gegrift. Sinds 3300 voor Christus is er de drang om vast te leggen wat er omgaat in de mens; om elke gedachte, elke wens ook te beschrijven.…

het gedrein van klein gespuis en semi hormonen opgedrongen en nooit stilstaande stelletjes die nauwelijks de puberteit ongeschonden zijn ontklommen Vergeet de schurftige honden en verenlatende verwilderde duiven hijgend en koerend tegelijk naar iets van eten of geslachts gefixeerd naar elkaar kruipen in het stof van vele gepasseerde eeuwen…

Aan tafel lacht mijn zoon: ach pa, de zeespiegel stijgt in deze eeuw hooguit achtentachtig centimeter. Ik help het hem hopen. 5 februari 2002 ZONNELEEN De episoden van Amos 67…

aan het verkeerde adres meneer mevrouw een dichter is een kringloop van papieren genieen gerecycled verslonden verteerd en uitgebraakt duizend maal het wiel opnieuw maar dan net even anders u wilt geraakt worden maar u bent allang niet meer gevoelig voor kwetsbaar heden zeker als ze niet de uwe zijn wat raakt u dan een dichter is in deze eeuw…

de knagende worm genesteld in een gang in de schoorsteenmantel ze hinkt binnen de voegen van de tegels een oud, bijna vergeten kinderspel de bezem veegt de ribbels van de rubberzolen met een blos, haar kruin gebogen als een kelk wijkt ze voor de lijzige stem voor een klerk op rust die huizen melkt nog altijd, in de wieg van deze eeuw…

daalt terneer met wijde klappen het wonder rilt en voelt zich onbemind omdat de neerstriemende vleugelwind het schreiende van kou adem doet happen de kudde waar het lam blind op vertrouwt heeft wol genoeg om warm in te gedijen maar geeft het slechts een aureool van goud naast mirre, wierook en wat specerijen dus blijft dit lieve kindje eeuwen…

Van harte welkom klein wonder van de daken wil ik schreeuwen er is een kleindochter bij en ik weet, het gebeurt al eeuwen. Maar dit is uniek en heel bijzonder dit is een regelrecht Wonder!…

Daar, in dat landschap van wit licht, een oord van zeven eeuwen herinneren geleden, overkwam me het déja-vu dat er geen was. In die einder herkende ik enkel mijn duizendvoudige lege ikken, die te wachten stonden om gevuld te worden met branie.…

Dat is het kind van hem waarop ik eeuwen broed en wellicht nooit zal baren. Alleen de man zuigt zog, hij sloeg de diepe wond. Hij scherpt mijn bloedbaan aan en zet mijn angels klem. Van alle huizen woon ik liefst in hem. ----------------------------------- uit: 'Entre deux mers', 1997.…

de nieuwe herder (Schaam je daarom, jij weldenkend mens) jij heet het te zijn jij, die woorden gebaart met onzin overlaadt en dan het recht opeist ze ook nog eens te voeren ja, jij bent het allicht met niemand over ook maar iets eens, jij, die zich verschuilt achter de psalmen van een boek dat niets dan lijden heeft gebracht in de eeuwen…

dit eens zo ruige primitieve land met de geurige sneeuw van amandelbloesem grijsgroene rust van stugge olijfbomen de bedwelmende geur van citrusbloesem de zuidelijke geest van ooit rustig gerijpt in vele eeuwen zo sluipend ruw verstoord langs de blauwe kalme oceaan met grillige roze kathedralen staan hemelhoge dure bouwsels boven de…

Eeuwen zijn meegeperst Door elke muur, door elk gewelf. Als ooit dit harde harte berst, Sterft vrijheid zelf. In Gent heb ik geleefd, In Gent heb ik geloofd. Daarom draag ik zo hoog mijn hoofd, Als een die kop en kijkers heeft. Kort als een daad, vast als 't cement Van Vlaandrens wezen en zijn faam, Vol klinkt uw naam, Gent!…

Wit wollegras, lavendelheide gluurden uit hun hoogveen naar aaneengestikte hazenvellen grauw als de vergleden en naderende eeuwen boven nederzettingen, rechthoekig, met twee ingangen in de lange zijden; middenin die hoeven één rij dragende palen: dat is wat wij vonden en dat hun bewoners de as van hun doden in urnen bewaarden, de urnen bijzetten…

De toekomst staat in de lift steeds hoger bovenop elkaar beneden delen we het groen schtterend gelegen in het dal In de States wonen hele volken al eeuwen safe tegen de wolken met slechts bij stroomuitval in een zekere mate kippendrift De Sloterplas is ons vergezicht groeit door de blauwalg dicht zwanenmeer wordt wat aan gedaan bliezen…

wegtrekken windgedreven donker op wit enkel of in groep beelden werpend tegen het gewelf van hemel spoorloos oplossend tussen ’t dagdagelijkse uit onmacht geboren ’s morgens vroeg op ’t Congolese land bloed onder hun voeten in ’t eerste licht hand in hand gaan zij per twee gingen duizenden, miljoenen over land en zee balans van eeuwen…

een dievennacht met hier en daar een pilelamp waarvan de batterij gans plat wie weet hoeveel eeuwen al hij strompelt, mompelt 'k ben strontzat terwijl hij traag de sleutel past zonder hulp van maneschijn en mist en nog eens gist waar toch dat gat verdomme!…

Eeuwen her, hoog en ver, zagen zij als lichtend baken, en volgden zonder moe te raken, die vreemde wonderbare ster Op kamelen zochten zij daaronder een koningskind, liefdeslicht, Gods zoon die vrede sticht, en vonden het grote wonder Mirre, wierook en goud Weg…waar zijn de gulle gaven?…

Stromend langs eeuwen oude bomen. Een waar festijn voor ’t oog, Waar hij klaterend komt vallen, Vormt in het zonlicht een regenboog Tussen ’t groen stroomt hij weer verder, Een verkwikking voor hert en ree. Op de hei een rustplek voor de herder En zijn schapen genieten mee. Stromend, ook door vlakke landen.…

dichter bij geluiden de oude gevels omhullen alsof ze eeuwig breekbaar zijn de kade met de schepen zich altijd baadt in heftig neonlicht de lijnen fel en fier tegen de koude luchten de dom als sterke waker daarvoor de schepen ploeterend in de koude nevels van de naderende winter de nieuwe brug als oude poort op de drempel van de eeuw…

Uitgestapt in Zeeland; Nieuwerkerk Verdween ik in drie hartelijke kussen Er zaten ‘k weetniet hoeveel jaren tussen Het nu en het verleden nog met kerk De kinderen gingen naar dezelfde scholen ‘t Was werkelijk in een vorige eeuw Jij was nog Rotterdammer en geen Zeeuw Ik zat nog achter moeders rok verscholen We kijken met benodigd tijdsverschil…

Het leven van ome Klaas Nou, da's een heel relaas Achter baard en vrolijke lach Zit verborgen wat niet zijn mag Alleen voor wie echt ziet Diep in ooghoek stil verdriet Eeuwen geleden was zijn leven compleet Denk maar niet dat hij dat zomaar vergeet Kado's deelt hij makkelijker dan gevoel Je weet vast wel wat ik bedoel Liefst had Sint je…

Zij wildens ons groeten, die ruimtebroeders; van het zonnestelsel al eeuwen lang de hoeders. Conocen los senderos infinitos del amor. Ze kennen de ontelbare paden van de liefde.…