Alle inzendingen over ether

Bijvoorbeeld: 'Kwart voor negen, later nog' verneem ik door de ether. Wáárom toch wordt 'later nog' er steeds aan toegevoegd? Het zeggen van de zin 'Het is half elf' is oorzaak van een onnauwkeurigheid: het kost als elke handeling wat tijd, dus daardoor spreekt dat 'later nog' vanzelf.…

Het is misschien volmaakt geluk, waar het al enige maanden aan ontbrak, dat hield ons vast in het onvolmaakte duister, bewoog door de ether en riep het over zichzelf uit, het lijkt wel of de winter de ogen sluit uit ongemak.…

Hij neemt fauteuil en ether in, hij snijdt mijn adem af. Dan sluip ik nors de kamer uit, ze werd te veel de zijne. Te veel zijn lucht, zijn bloed, zijn brood dat ik wel eten moet. De hand die ik dan buit en die me steeds weer voedt. En dat ik zwaarder werd van heupen met de jaren.…

Mijn ziel is in leven gebleven - Leeft binnen-in Transparant ether-leven - Licht stervensbegin - Ene, de laatst-gevondene Kan ik niet verdrijven - Zijt gij de van God gezondene? Zo moogt gij blijven. -…

gedachten doorkruisen bijna kozend flamboyant de heldere feeërieke maannacht in een milde licht-gele straling die je adem vervoert rijp en volwassen schrijf ik cirkels door gelenigd licht zonder woorden langs meander-gang jouw schoot rondom de kelk van zoetheid zacht waaiig roei jij in mijn ether zweef ik over beelden die tot bloei…

het ochtendblad was blank, de ether zweeg geen mens op straat, geen auto was te horen de telefoon had het contact verloren de schappen in de winkels bleken leeg de trams en bussen stonden als bevroren vanuit de onbewogen singel steeg een dichte muur van damp, ik keek en kreeg het vreemde beeld opnieuw te zijn geboren het oude leek bij…

Als ik daar niet naar kijk, is het vooralsnog stikdonker, maar uit de ether vang ik dierbare beelden op en ik weet wel dat je meer dan een kaleidoscoop bent, omdat onze geestesband boven aardse pijn de liefde intact houdt.…

Hij neemt fauteuil en ether in, hij snijdt mijn adem af. Dan sluip ik nors de kamer uit, ze werd teveel de zijne. Te veel zijn lucht, zijn bloed, zijn brood dat ik wel eten moet. De hand die ik dan bijt en die me steeds weer voedt. En dat ik zwaarder werd van heupen met de jaren.…

De zon was dood en de aarde kleurde bloedrood verdriet voorbij want materie kent dat niet het is fysieker dan dat de oude God was onder zijn eigen lichtgewicht bezweken gedoofd in een wit geboortekanaal Duister het andere kon nu schijnen grijs licht ruis van fotonen een beetje als uit de ether verdwenen teevee kanalen het dode meisje…

De prins sprak: “Ja, ik wil een kroningslied Met vroege elementen van Bob Dylan Een sfeer als Zappa, dat zou ik graag willen. Pink Floyd, Led Zeppelin! En mersey-beat.” De componist dacht; ja dat klinkt best aardig Maar díe stijl is een koning toch onwaardig?…

levensvatbaar woord bewogen het geluk in enkele zinnen in een gloed te zullen verklanken wees een echo in gedreven koper dat het komt de tijd vooruit en rondgaat als het nieuws ach en wee moeten verstommen tot een meeslepende melodie zal de ander mijn weg gaan kruisen draagt het vrucht na alle verworpenheid ik zend mijn boodschap in de ether…

Als we winnen zullen we de wereld versieren met alles wat fleurig is, dreinen liederen door de ether en we gaan nog lange niet naar huis en staan in de hoogste stand van de geluksmeter.…

moeten ons hoognodig gaan verversen de maat is vol, we willen even weg dus dacht ik: het is goed da'k-ut-FF zeg we zijn vermoeid in lichaam, ziel en hersen We rijden twalef uren naar het Zuiden en bivakkeren daar in de Natuur gespeend van elektriek-apparatuur alles organisch: bergen, water, kruiden Geen internet, geen straling door de ether…

Uit aarde, water, ether, en beweging, vuur alle elementen uit de natuur die ons voeden, hoeden en in diepte broeden die zomaar zijn, zo naamloos, egoloos en argeloos zoals de geur van een rode roos niets eisend of bewijzend het is er alles voor ons hele wezen om ons te vervolmaken tot koning, groot, of wat dat ook mag heten, wezen.…

Uw spiegelende ziel, van weemoed plots omvangen, ziet lange trillingen statig door d' ether varen. Gevoelens domen mat, uit tijden die eens waren. Vertoef nog, vreemde weelde van die kalme nacht; naar dees vergetende uur heb ik reeds lang getracht; laat om mijn moede ziel uw eeuwge schaduw hangen. Maart 1893…

Als we winnen zullen we alles versieren en delen in alles wat fleurig is, dreinen liederen door de ether, gaan we nog lange niet naar huis, staat in de hoogste stand van nationale geluksmeter.…

van oude grenzen Ze stijgt omhoog, klapt schokkend tegen ‘t ronde hemelruim Tuurt omlaag, valt in een diepe zee, angstig, grijs en grauw Zijwaarts tuurt grijnzend een blik in cynische toverspiegels Vanaf de overkant, puur en lonkend, oog in oog met jou Het zit daar maar, is zichzelf teveel en voelt geen grond Zelfs oplossen in onzichtbare ether…

Mijn tenen staan nu krom van taalmisbruik verse puisten weer uitgeknepen in de ether.…

DV, Melkweg doorklievend gelijk een komeet die om de zon draait als asteroïde, een kruising dus tussen een ster en planeet - dat nieuws bracht tsaar Poetin c.s. op 't idee van een quasi-DV die het aan niets ontbeert: een drone, supersonisch die ongetraceerd de starfighters en NATO-patriots trotseert fakenews en pravda vervuilen de ether…

Men ontkent de ethers van de schepping. Hé, een windstilte vol belofte bij de zonnewende! Ja, de wereld zal al snel herboren worden als een vroege lente. Men wil vrede, nú, geen ellende. Schoon zijn weldra rivieren, bergen en fjorden. Daarom ben ik dol op moeder aarde, mijn hartje zoekt het hare, een grotere vont.…

Driest briesen de straalmotoren en zijzelf De uitverkoren matadoren van de Elf Rikketikkend tot de kritieke spurtrit Ontkluisterd wordt voor de afknal En na het "moment supreme" beslist Krijt in de cockpit tegen het drietal Doorheen de ether een radiostem vergewist: "Apollo,jullie hebben het gemist!…

'k Hoor stemmen als kristallen klokjes, in 't ruim gestrooid als wolken-vlokjes, bij scherts en blij-zang ongetoomd; waar vol-geteugd de boezems zwellen, in 't levend blauw der ether-wellen - door wijde ramen ingestroomd.…

Nu ben je al een hele tijd dood, bijna vergeten; onvind- baar graf, zwervend door de ether, eeuwig op zoek naar beter?…

De schone schijn vervluchtigt als ether en de machtige bolwerken vertonen diepe kraters van zelfvervreemding. Onder haar pronkzuchtige verenhoed verbergt zij de aanhoudende, helse boemerangdolken. Mijn eekhorenrug kan niet meer gehecht worden en toch blijven de dolken komen.…

Strakjes ben ik niet hyper, niet BEZIG dus straks ben ik actief in radio vorm, niet in de ether, nee joh betweter, straks krijg ik voor de zoveelste keer radioactieve zooi ingespoten zodat ze foute cellen die kanker heten beter kunnen opsporen.…

Elegant zwierde je langs de dwalende Russin en met megakracht stormde je op de finish aan de Engelse tegenspeelster grandioos verslaand je sprintte als een heilige godin snel als ether en kwikzilver en even dacht ik dat alle denkbare goden op jouw hand waren en even had ik groot gelijk!…

Een vlucht eenden momenten van samen zijn mooie vliegeniers Onder een opkomend ochtendgloren en een schitterende blauwe kleur van het ether vindt een vlucht wilde eenden innerlijke rust en vrede in de openlucht waar ze glijden over stad en land tezelfdertijd onderweg zijn naar een nieuwe wereld.…

Peleas Schitterender dan Edens hof In dat betoverende landschap Tussen het kristal van watervallen en rotsen schimmig als naamloze creaturen Omgeven door ceders, helianthus, hemelbomen en geurige oleanders Zie ik jou, maanvrouw, schoon lief, Gekleed in lelieblank Getooid met een kroon van elanor Intens ervaar ik je nabijheid Vibrerend in de ether…

Er was de Kelk: de levensbron en de eenheid Het is het Zwaard dat het heeft gespleten in twee Om te kunnen ervaren dat wij zijn bevrijd helpt het Pentakel daarmee Na in ons aardse lichaam te zijn gekomen zullen wij met de Staven van vuur verder dromen En komen we zonder het schap van weten met de Lotus in het vijfde element ether…

En waar de bomen schaduw wuiven En als kwikzilver 't razend nat De wiegelende bloem bespat, Buigt zich de wandlaar warm en mat Van 't stijgen, knielt en drinkt zich zat Aan 't leven dat de stroom bevat, Dat vóór de stroom de wind bezat, Dat uit de ether hem gegeven Een vlaag is van het eeuwig leven, Verschonken voor de moede mond…