Alle inzendingen over etmaal

langzaam druipt licht in zonneschildering langs kale muren tijd belijst de uren die vergaan zonder enig bewijs van bestaan geluidloos mengen kleuren verglijden naar etmaals donkere entiteit toch passeert niets ongeregistreerd wij zijn nooit naamloze passanten ons leven is geen schijn wij waren daar en deelden onlosmakend het universele…

ik bloei even op als de schemering valt de dag is dan bestreden en draag mijn handen mee naar de nacht moe van slechts één etmaal verleden het vlakke ontwaakt als allengs licht zich verspreidt minuten schrapen zich dan bij elkaar, leven betast het gevoel pas in de avond besta ik weer; kortstondig van duur dat is wat…

de stilte zwijgt duizend nachten etmalen lang bestormen bomen mijn gedachten ook al vormen lippen zich om woorden te benoemen de tong blijft verstijfd achter en hoor ik hartslagen in mijn oren zoemen zo ongeveer dragen tranen het gemoed een traag stromende fontein die eeuwige leegte ruist in ongenaakbare overvloed…

de afstand is nabij doch in beton gegoten een anti climax heb ik de dodendrank zelf ingegoten of kijk ik mank door ijzige emotie wat was de liefde slank of was het verbeelde negatie de nacht was hel verlicht het etmaal zonk weg in de herhaling de put gegraven met modder gedicht of was ik naief mijn eigen dief, mijn ziel opgelicht met…

Etmalen zonder dagen, nachten zonder slapen maken de avonduren langer en mijn dromen zo kleurloos. Een te leeg gevoel maakt mijn maag van streek en mijn hoofd overvol. Teveel van alles maakt mijn hart gevoelloos. Dan dwaal ik weer af naar gisteren. De toekomst knipoogt schalks.…

ik herinner mij september hoe ik tranen verstopte en zelfs de verstuivende regen zijn louterende afspraak helemaal niet nakwam verder ging in etmalen die er niet meer toe deden dagen die nimmer de mijne leken te zijn soms wil de nacht mij wenken en reis ik dromerig langs de maan ik weerspiegel dan in hoopvolle verwondering mijn…

Het uur voor de dag de zestig minuten eer de nacht begint schijnen altijd sneller te lopen dan de rest van het etmaal Voor de nacht wordt nog even gelezen voor de dag omgedraaid terwijl sterren verbleken lijken onder te gaan Hier houdt iets tegen blijft het hout van het huis eenzaam kraken, wiegt de boom de taken in zijn kruin aarzelt…

ik was even weg van de straat het buurten van jou jullie de ziel kleefde aan blinde gedachten in mijn lijf aan het niets in de leegte men vertelde van de zon een tropische dag maar de slaap suste mij, onophoudelijk, drie etmalen lang tot stijve spieren toe de aarde was ik niet verder dan de zetel waarin ik huisde en hij, er op…

Wijdbeens in al je schoonheid mocht ik je betreden in de ochtend, dronken van geilheid, als een waaier passie na een etmaal rust. Ik heb je bemind, bezongen en gehaat. We hebben gezwegen, gevrijd en gepraat. Trots als een koning, gekroond door jouw liefde, ben ik gekomen.…

Dit is een onafzienbare sneeuwjacht van tekens, zelfs video is tevergeefs gebleken, dit is het raadsel van adem en water, dit is het en dat en alles is het dit is een eeuwig etmaal van een paar sekonden, dit is voor ogen te groot bevonden, dit is een wond en een wand tussen vrouw en man, dit is alles en dat dat zijn de ondoorgrondbare…

De laatste dagen zijn aangebroken, van een zeer rumoerig jaar, de laatste etmalen zijn ingegaan, van een zeer enerverend jaar, de laatste loodjes zijn ingegaan, van een zeer bewogen jaar, de laatste trekjes van een zuur, lief, ontroerend, triest, emotioneel jaar, waarvan we strakjes zeggen: gooi dat oude jaar snel weg, en begin met…

Met thermometer hoog in het kwik, duurde de dag een etmaal lang De dans echter, die gaf aanleiding voor een periode die echt zeer verwart Als zand in je handen verglijdt de tijd van eeuwig, naar een moment van droevig…

Met thermometer hoog in het kwik, duurde de dag een etmaal lang De dans echter, die gaf aanleiding voor een periode die echt zeer verwart Als zand in je handen verglijdt de tijd van eeuwig, naar een moment van duivels…

Een etmaal louter zonneschijn. Die dag zou onvergetelijk zijn. Die dag had mij lang toe gelacht. De toekomst werd verleden tijd, als jij en ik elkander smaakten, vuur en vlam ons beiden raakten. Dan werd mijn droom de werkelijkheid Toen, als weerlicht, onverwacht, een wolkendek, geen stergeflonker. De lucht vol van zwaarmoedigheid.…

Bleek kantelde maandag tot ontheemde dinsdag halfweg leidt wollige woensdag vage donderdag in een zucht naar vrijdag is nooit veraf zaterdagplannen verstrooien ons weifelend zoekt zondag Rust Wandelend in eigen land komen we weer vreemde ikken tegen Deinende dagendril ijlende etmalen Weken weken tot maandenbrij Oude cijfers vormen nieuwe…

Een poema op de heide in ons landje Blijf weg! roept de politie, maar... kom óp! Zulk nieuws is spannend, tropisch, rauw en top! 't Is nobo's in the bush en op het randje Ik zal zeker ook in Ede rond gaan hangen (als bekend wordt dat de poema is gevangen)…

uren van heden zal ik nieuw licht ontdekken is hoop de kleur van kwetsbare harten in verwachting waar eens alles gelijk liep in evenwicht met de seizoenen van struiken en bladeren en waar de koude dood sluipend, ondergronds op weg ging naar een aardse wedergeboorte lijkt alles omhuld met de valse zucht naar meer, etmalen…

Ik word gezocht, een etmaal lang, In en rond de dampkring. De mist trekt op, En de deur van het café gaat open. Ik trek de kraag van mijn leren jas omhoog, En zie de vlag wapperen. Nog even en een harige folkie zingt Over huizen, haringen en hakmessen.…

mijn leven eindigt nu, ik ga maar keer terug in wat de bloemen je vertellen hun blaadjes zwellen in het morgenlicht de nacht is al gezwicht voor zoete druppels dauw ik zie je gauw terug laat me niet alleen - nu ik ga - raak me aan en streel mijn rug maar strijk niet tegen haren in de lamp dooft zacht aan dit begin van etmalen vol…

wat kan de ochtend soms donker lijken waar men licht vermeent als de nacht nog duidelijk weent bij het vroege opstaan van een verleden etmaal en onverteerde gedachten voortschrijdend worden uitgebeend tot een rusteloos verhaal dan schuif ik ze niet opzij die doeken voor de wereld het zal zeker niet helpen in mijn verwarring…

ik mijd de dag als bomen de lucht bekleden enkel met kale takken die snijden dan door luchtige dromen en doen vooruitzichten wezenloos knakken ik mijd de nacht als bij volle maan alles helder schijnt maar de zon achter de einder is geslacht en in de oceaan verdwijnt ik mijd de dag en de nacht een etmaal lang spring over het…

hartverscheurende corridas over de begraafplaats de hemelpoorten gaan open de geesten van de gestorven angelitos komen thuis vanuit zijn tuinstoeltje gebaart een oude man: méér leg er méér goudsbloemen op flor de muerto bloem van de dood je lijkt op de zon je kleur en geur wijzen de doden de weg de weg terug naar de aarde om dit etmaal…

Alles gaat goed, buitengewoon geen zee te hoog, taak te zwaar noch probleem, komt voor elkaar de wind staat gunstig en is schoon Dan volgt een -slag op donderdag of welk etmaal ook zwart blad zij de sprong uit nood d`r niet meer bij doch smeken om een wonder mag Het vloeken na `t gebed tevoren als niks meer in de puzzel past terwijl het…

aldus de moderne astronomie Zodat er een nieuwe ideeënwereld naakte Die aan ons bijgeloof een einde maakte Met zijn planeet die om een ster heen draait Heeft Copernicus ons gedachtengoed verfraait Waardoor de wetenschappelijke tijd aanving En de kerkelijke macht ten onder ging Nu zitten we revolutionair op een aardbol Die elliptisch elk etmaal…

Dag en nacht , een etmaal steeds maar weer het klokje rond licht en donker wisselen weer van morgen tot aan avondstond. Voor de één gaat het langzaam voor de ander veel te vlug maar al die seconden en uren ze komen nooit meer terug.…

De wielen waarin de wereld als oerinstinctief ratje probeert terug te sprinten naar moeders tepel waar alles zogezegd begint En elk etmaal draait hij rond hopelijk terug de tijd in maar was het nu links of rechts Wie weet blijft morgen gisteren dus de aarde als minuscuul spinnenwebje in de rechterbovenhoek van het heelal kleven Fantaseer…

Op zo'n lentemorgen die zich ontwakend strekt koel en nauwelijks gekleed nog terwijl nachtkilte wegvloeit en het trilt boven de wetering zweeft een vlechtwerk van donkere nachtresten vermengd met frisse dagdromen dwars door het zinloze draaiboek van het nieuwe etmaal In die verwarrende werkelijkheid verschijnt ze in de jonge dageraad…

Had ik in de voltooid verleden tijd, toen ik dit soort wendingen niet voorzag en hopeloos leefde van dag tot dag, houvast en steun aan relativiteit, nu mis ik één etmaal lang haar glimlach en wacht in spanning en zonder respijt op het einde van deze eeuwigheid, opdat ik snel weer met haar dansen mag.…

uit steen als de beitel slechts de jaarringen kent die hij deelt met de jaren die in hem verloren zijn gegaan ik zie nog steeds geen markant gelaat of een geschaduwd silhouet die in ruste het bloed stelpt van de wonde die in hem gespleten woont zelfs de sokkel laat dezelfde kloven zien die in mijn handen de rivieren zijn van vele etmalen…

'Dan gaat de winter strengen' maar daar laat 'k mij niet door kisten daaglijks tel ik de minuten die per etmaal door Vader Tijd volgens de seizoenstatuten aan 't daglicht worden gebreid al die steken aan elkaar vormen weken, ja zelfs maanden en voor je 't weet is het breiwerk klaar is de zomer volop gaande dan koesteren we ons in de zon…