Alle inzendingen over fluit

Ik heb het nauw gezien, geen woord gesproken: Ik zat weer roerloos, nà die korte waan In de eeuwge schaduw van mijn smart gedoken: Zo als een vogel in de stille nacht Op ééns ontwaakt, omdat de hemel gloeit, En denkt, 't is dag, en heft het kopje en fluit, Maar éér 't zijn vaakrige oogjes gans ontsluit, Is het weer donker, en slechts droevig…

kleintjes de blije crocus de sneeuwklok vertraagde zijn groei de zon verwarmt mijn woning stookkosten zijn geslonken mijn gras in groene voortuin heeft nog nooit zo uitgeblonken toch reed ik nog een scheve schaats de elfstedentocht reed ik per fiets nooit had ik mij zo’n koele zomer kunnen dromen het doet me meer dan iets de merels fluiten…

Ze was een jonge huisvrouw, amper zeven jaar de schort van moeder hing rond frêle kuiten en kon haar middel driemaal wel omsluiten maar banden strikten het teveel goed elkaar het roerei stolde vlot, tot gare kluiten haar toe geurden en trots riep ze: ma het is klaar ik heb de tafel al gedekt, dus eten maar thee komt eraan, de ketel staat te fluiten…

Van muziek genieten en zelf een vrolijk wijsje zingen of fluiten (als je dat kan; anders maar luisteren naar de vogels die nu al te horen zijn). En even het kind in jezelf weer ruimte scheppen en durven vertrouwen.…

Ik fluit niet met mijn fluitje, maar met mijn hart, want mensen die wuiven, die gaan door een gat! Wie ruikt naar de trein, leidt een eenzaam bestaan… Mensen die blijven en mensen die gaan……

ze in een bord waar de avond tevoren een warme maaltijd op geserveerd was haar ogen kijken in 'n wereld die voor anderen niet zichtbaar is waar alleen zij toegang tot heeft kleurrijke vlinders pirouetten dansen bloemen geuren en nooit hun kop laten hangen, bomen hun armen uitstrekken tot in de eeuwigheid vogels 'n prachtig concert fluiten…

bestaan wellicht in gewone, aardse beslommeringen sluimert en dagelijks voor het grijpen ligt ik vouw de krant weer dicht, de hond verheft zich langzaam uit haar mand, geeuwt en rekt zich uit, kijkt met een half oog naar buiten ik pak haar riem en mijn jas, open de deur adem de geuren van een jonge dag hoor in het park een merel fluiten…

De psalmen die ze zongen kende ik nog van buiten schuif ook maar een keer bij me aan u kunt toch zo mooi fluiten? Maar hoor ik uit uw vraag misschien úw eenzaamheid vandaag? Dan sluit ik nu mijn laptop af, zet ik voor u ook koffie? ‘k trek vlug een ander jasje aan ik woon op acht in ‘t hofje. Tot straks, ik zie u graag.…

ik zit daar zie de kleuren veranderen achter het raam dan eens nieuwe dan eens volle maan ik stook de kachel op de mensen verdwijnen van de straat misschien omdat de kou niks heel laat van ijzig grijs wordt het zilverwit en dan begint de schone lei steeds harder beginnen vogels te fluiten alle kou uit hun lijven groen is er nu overal toch…

Zijn de dossiers aangevuld en alle brieven buiten We weten het niet, heden kan het werk fluiten. Vriendschap werd ons deel, dat voelde 't cliënteel We vormden een hecht en intens geheel. Jij overleed en bekijkt nu alles van daarboven Marie-José, bedankt voor alles waarvoor ik je wil loven.…

Liggend in de zon Terwijl ik snurk van genot Ruik ik het pas gemaaide gras En voel ik zonnestralen branden In de verte hoor ik vogeltjes fluiten Auto's hoor ik toeteren En motors hoor ik ronken Voorzichtig open ik m'n ogen En kijk tevreden naar de blauwe lucht Ik word geroepen Het eten staat klaar Ik sta op en rek me uit Voordat ik van…

van geknotte wilgen Het riet zwaait me toe Mijn hart dat naar me lacht Paarden grazen in het veld Vol met blauwe bloemen Vandaag spreek ik niemand Deze dag is van mij Wat is het hier stil Een monument krijgt mijn aandacht Ik sta even stil En word het van binnen Plots hoor ik de vogels Zomaar uit het niets Ik weet mij geborgen Ze fluiten…

er ligt een open tuin op jou te wachten nu morgenlicht de nieuwe dag ontsluit met elke adem haal je levens krachten terwijl een merel luidkeels voor je fluit temidden van de witte schapenvachten rondom de vijverplas het groene kruid met bloemenkleuren die je hart verzachten de zonneschijn verwarmt je naakte huid dit is de tuin waarin je…

, die nieuwe lente, die weer komen gaat, met dartel blad te spelen in een ontloken wind onder het uitdagend groen, gedronken van de dauw van het ruisend blad als murmelende beek, elixer van het morgengeel uit de lissen te stelen, ook als Helios en de maan in hun baan zullen vertragen, meegevoerd op de diepste tonen van Pan’s fluiten…

Wanneer ik niet mooi genoeg zing, noch fluit. Als ik niet goed zwem, drijf of dobber. Als ik niet genoeg loop, in de pas der wereld. Wanneer ik niet 'juist hoor'. Niet goed zie... Wanneer ik foutief denk, dacht men, noch correct schrijf en dicht. Als ik niet voldoende genoeg bid, voor wereldleiders, die juist niet weten!…

hij hier zit heeft hij tijd om te denken zijn hoofd is helder en vrij van lasten tijd om weer naar de toekomst te wenken zonder in het duister te hoeven tasten hij komt hier uit als een beter mens als iemand die de onderlaag zag alleen maar naar boven is wat hij wenst om weer te beginnen aan een nieuwe dag weer in het zonlicht, de vogels die fluiten…

In weedoms schijn zie 'k alle aardse dingen, En van de droefenis waartoe mijn ziel nu wies, Wil ik mijn liederen van elke dag doordringen, 'Lijk op de fluit één aêm verscheiden tonen blies. --------------------------------------------------- Nagelaten verzen - Drie (oktober 1912 . mei 1916)…

Een hond blaft in de verte, vogels fluiten en 't zonlicht draagt wat vrede aan. de kinderen spelen zoals vroeger buiten en buren blijven even staan. 't Is alles heel eenvoudig, heel geduldig; hoe kon het ooit zo ànders zijn? Maar ieder mens draagt dromen menigvuldig: gewoon maar léven is te klein!…

Hij danst en zingt en fluit het leven vrolijk tegemoet In regen hagel zonneschijn, zijn weer is altijd goed Geen hoe en wat of wie dan ook strooit in zijn eten roet Hij leeft zijn dagen opgewekt met zwier en licht van voet Aan arbeid heeft hij niet slechts één, maar menig broertje dood Hij rotzooit hier en daar wat aan en komt zo aan zijn brood…

Mocht je eens in je tuin een vogeltje horen fluiten is het "iemand" die heel eventjes denkt aan jou een hoofdstuk in mijn leven, dat in nu zal afsluiten het wil je wat van de warmte geven tegen de kou!…

Speel de fluit in ‘n heelal omvattende akoestiek om de Koningin der Nacht mee te bezweren, en weet van je wederhelft, doorzichtig maar identiek. Onafscheidelijk, samen één, als dochters van dezelfde moeder varen jullie naar diezelfde einder heen.…

Het milde buiten tussen het helmgras doet reeds fluiten; doet vroeg verlangen je diep in te graven in het reeds opwarmend zand. Hier te verpozen lijkt een verlangen niet meer te stuiten; op een afstand tuurt de verte naar wat vissersboten, deinend op de golven, ver van het strand. Zo'n dag aan zee doet verlangen de zeemeeuw te zijn.…

Bloemen bloeien, de vogels fluiten naar een nieuwe zonovergoten dag. Kleine waterhoentjes spelen in het water, ze zijn helemaal in hun sas. Een mooi element is dat wij de dag mogen en kunnen waarderen. Verliefd op de zon, dat moeten we gewoon blijven, want zonder haar zou het merendeels heel donker zijn.…

ochtend, een middag, een avond De nacht maakt de vier dagseizoenen compleet Zes uren per dag voor een lente, een zomer Een herfst mondt uit in wat winterslaap heet De dagen verkorten, het licht bergt zijn stralen De sterren gaan slapen, het land rekt zich uit De vogels verstommen tot het ochtendgloren Wanneer zij ons wekken met zang en met fluit…

We zijn stil gezet later staat niet vast er geldt een andere wet we plannen op de tast We dachten het te weten waar we morgen stonden of waar we zouden eten we hadden ’t uitgevonden We zitten nu gevangen kijkend achter ruiten luisterend naar gezangen van vogels die vrij fluiten We zien de knoppen springen van bomen die ontwaken…

Zo liggen we verzaligd thans, de zon schijnt door de ruiten Met hoofden licht en leden zwaar en vogels die gaan fluiten En later op de dag, dan zijn we vast weer vreemden, vervoegen we met tegenzin het leger der ontheemden.…

beetje zuiver waait de rotzooi weg die zich in en om ons bevindt maar Mam de wind waait zo hard het lijkt wel of ze brult ze lijkt zo heel erg kwaad jouw kwaadheid is daarbij vergeleken zelfs zachtjes en bedaard zie je nu wel lieverd Mama is nooit echt kwaad en heeft best heel veel geduld soms moet de wind haar hart ook even luchten: fluit…

de tijd wil nu wel eens naar buiten wil weg uit zijn tikkende beklemmende hok wil in alle vrijheid vogels horen fluiten want als hij binnen blijft, dan wordt hij echt een oude sok eindelijk lukt het vader, de tijd gaat los straks een winters uurtje terug en dan weer een voorjaars uurtje naar voren het brengt verwarring in het bos je moet de…

in de verte klinkt muziek attracties spreken met veel stemmen er ligt een gouden glans op het publiek in alle ogen blinkt plezier er is geen tijd meer voor verveling je lacht en koopt gewoon vertier het fluit en toetert om je heen je ziet de mensen dansen kijkt hoe meisjes sjansen voor een blik alleen je botst de auto en vooral een…

De slaap komt maar niet Vier uur al - bijna morgen Vogel fluit haar lied Vijf uur - het is licht Je kunt nog steeds niet slapen Schrijft een klein gedicht Zeven uur - opstaan De slaap komt nu toch niet meer Moeheid laten gaan Koffie en een douche De dag is weer begonnen Geef jezelf een push Je komt er weer door Avond…