Alle inzendingen over fluit

drift stroomt onomwonden van bal tot buikwand van baarmoedermond tot de bodem van jouw bekken nu kies ik tegen rotzooi en kabaal, voor sprankel en parel breng ik slecht nieuws, dan bries je door een tuit de paarse prop van jouw lippen, wankele wervelwind die over de schuit kantelt, een wieg van wrakhout ons onverwekte kind ligt guitig te fluiten…

Als ik hem op het bankje zie zitten ziet hij er niet alleen of eenzaam uit zijn ogen hebben mij niet gehoord het heeft geen zin als ik fluit. Ik ga naast hem zitten en wacht tot hij waarneemt met zijn lichaam dat duurt maar een seconde of acht dan zegt hij: ik zag je al in het raam.…

De eerste bladeren raken het water Bij dit fenomeen slaan zelfs de heftigste problemen een flater Gewoon even niks, even stil staan Laat frustraties even varen, laat ze maar gaan Ik kijk naar het wolkenveld, langzaam breekt de zon wat door Ik kijk weer op, enkele vogeltjes fluiten in koor Onze weerman, de plaatselijke held heeft de dagen toch…

sluiten Maar jij bent het zelfs allebei Ik kan uren naar je kijken Ik kom nooit meer van je af Het beeld van jou zal nooit meer wijken Neem je mee tot in mijn graf Opeens zie ik je lopen Helemaal alleen over straat Mijn mond valt wijd open En mijn ogen volgen waar je gaat Maar wat bedenk ik me nou Misschien durf ik naar je te fluiten…

gedreven door een sterke drang om voor de dames op te vallen draai jij alle knoppen open laat rollers lopen door het woud keel van goud die krast en knalt of klikt en ratelt met grote lust je imiteert en persifleert geluid dat jou ooit heeft omringd zodra jij je leven fluit en zingt staan velen even stil zonder omhaal laat je horen…

met mijn 28 jaren ben ik oud ik hijg en kots, voel me benauwd de dood is niet meer af te wenden wie zal er voor mij een rouwkaart zenden herkennen zal men mij niet meer niemand die van me houdt, dat doet toch zeer ik voel de kou al in mijn lijf mijn armen en benen worden stijf de laatste adem blaas ik uit lijkt net of ik van binnen fluit…

Ze dommelt weg en denkt, ach laat ook maar, het doet haar eigenlijk geen ene fluit, Ze kent nog slechts haar kamer, in close-up, nu niet direct een aangename scene. Haar levensvreugde staat nog slechts op ~spaar~ Ze schuifelt wat en maakt haast geen geluid.…

Balkanmuziek, laat me meedrijven, ver, ver weg van mijn duinen, van mijn zachtste stranden, de boulevard, de schuren, de Hollandse bollen die broeien, die zich verbergen voor mij neem me mee, naar je kruidige bergen, droge havervelden, naar jouw gezichten vol groeven, je klare water, mag ik meeglijden op je fluit, je viool, meezinken…

Als mensen doodgaan, zie je ze niet meer, maar werkelijk elke vogel die fluit ieder windje wat er waait, dat zijn de mensen die dan dood zijn, ze laten op die manier van zich horen en voelen!…

Elke klank van een viool of fluit deelt de grens van middernacht de harmonie van onze gevoeligheid mijn herinnering die ik altijd opwacht. Duurzaam vooruit kijken in de nacht het is mijn enige donkere plek naar jou de spanning zonder sterke voltage gewoon mijn energiebron die ik vertrouw.…

Instemmend blazen fluit, fagot en hoorn En strijkers een glissando van spiegelingen; Het timbre van het meer illumineert. Even nog deinst de avond van dageraad, Ondertonen zelfs bomen als kruinend goud, Maar zwavel voorspelbaar velt en kwik ontruimt.…

op de wanden van de ziel projectie van een wereld, weerkaatst in het licht van een pupil en voeden zal, daardoor de verste steen zich hoeden moet voor elke diamant die met de blote hand in bloed gedolven is de bruid verbergt haar gouden vlies, Pan bespeelt zijn fluit zonder gaten het geluid veroorzaakt een lichte bries, stuwdam tegen…

haar in schaduwen valt als fladderende vlinders op mijn gezicht wanneer wij eindeloos in tijd verglijden niets zeggend in het licht van de hete zon waar zacht onze lippen elkaar nat kussen tot hunkerend de handen de weg vinden naar het van lust brandend verlangen dat zich onder de gordel bevredigen laat wanneer jonge vogels flieren en fluiten…

Sjok, sjok, sjok, achter aan je rok, zo gaan wij naar buiten, waar de vogeltjes fluiten. M’n lieve tante Pietje, bij jou is de wereld vrolijk en warm. 't Is zo vredig om me heen, bij jou schreeuwt er niet één. Integendeel, iedere kanariepiet van ome Jan, fluit het hoogste lied, zo mooi als ‘ie maar kan.…

Hij hoort de merel fluiten, ruikt nog de warmte van de dag, vermengd met bloemengeuren van een zonovergoten prachtige dag. En is blij dat hij daar kijken mag. Hij koestert zijn geliefde, die hij ooit eens had. Voelt nog haar huid, zo zacht. Hij ziet haar zo weer voor zich, mooier dan hij had gedacht.…

Zoals men lacht, om de uitspraak van een kind Zoals men lacht, om het laten van wind Zoals men lacht, naar een pas getrouwd stel Zoals men lacht, bij het winnen van een spel Zoals men lacht, lach ik mijn bestaan Al bij het horen van jouw naam Zoals men peinst, bij een moeilijk besluit Zoals men peinst, over het nu van een synchronische fluit…

meningsuiting ons hoog democratisch goed laten haar niet vertellen dat de profeet ‘t met kind’ren doet Aisha, écoute-moi werk hard voor ‘t paradijs en zijn zeventig maagden waar heetbeluste fundi’s verdiend vrouwen mishaagden Aisha, écoute-moi In de Linnaeusstraat ging ‘n heethoofd zich te buiten en liet in naam van god de kogels moordend fluiten…

onaangedaan schijnt nog de zon maar de seizoenen zijn vergaan subtropen hebben nu ruim baan het levendige bazargeroezemoes waait veelkleurig uit tussen kinderen hoofddoekvrouwen en vers fruit onder palmen en grote galerijen krioelt het verkeer waarbij ezels de oude fietspaden gebruiken auto’s hoog frequent hun vele claxons uitbundig laten fluiten…

het sterkst is…enerzijds verstand anderzijds gevoel kwijtraken, voor een moment probeer ik te denken hoe het was, maar soms probeer ik te denken hoe het zou moeten zijn, eeuwig verdriet is een moment als ik denk ‘ik pas’, niet ver van het ’paradijs’ denk ik er is geen medicijn, een brandende kaars verricht geen wonder meer, wanneer de vogels fluiten…

hun adem bewierookt de koude lucht de vriesganzen trekken gakkend over het glasheldere meer, de stilte zwijgt en luistert naar lege lucht, dode wind ik hoor een fluiten tussen de dennen kruisbekken verknagen zich aan lariks het voelt eigenlijk alsof wij overbodig zijn met ons lawaai, ook als we zwijgen als het graf, raven…

Vogeltjes die fluiten in de vroege morgen, Dauwdruppels vallen naar benee, Fluitend zonder zorgen, Doe ik heerlijk met hen mee. Bloemen beginnen te ontluiken, Het gras dat weer begint te groeien, Nieuwe bladeren aan de struiken, Ik hoor weer koeien loeien.…

. - (zo is het altoos geweest, ik ben bang voor de dood en bemin niet het leven) - hij ging, en ik hoor nóg het lied als een vogel die fluit in een wolk, maar ik weiger, ik ga nog niet, o Vlerk in mijn rug, o Dolk!…

Een zanglijster fluit vanaf de top van een boom het vroege voorjaar Als de dag ontwaakt, zal menig vogel vrije geluiden produceren Keer op keer meesterwerken op maat die voortborduren op de stijl van afgelopen periode aangevuld met enkele nieuwe creaties.…

Muziek streelt mijn oor, de zon mijn gezicht, Luierend in de patio Haar ranke vormen, haar honingstem botsen met mijn ratio Sta ik dan op, kom ik overeind Blijf 'k een verslagen Gulliver De fluit in de verte uit andere tijden doen mij de drang tot rijmen vermijden Breek ik me los uit je gouden kooi Wil ik niet eeuwig leven in hemelse sferen…

Soms fluit ik nog kalm een liedje uit het verre verleden; toch wordt de lente ooit sterk zomerpracht een afschuwelijke dag eens een mooie nacht. Toen 'k was een knaap, die in de duinen lag, die heel-stil lachend, ook andere zonen bang aanzag.…

Voordat ik kon bedenken dat zoiets niet kon omdat wie dood is niet kan zingen, ging de muziek weer aan en speelde vader fluit. Daarna gingen de lichten uit en wist ik weer dat zij die dromen nooit zijn vertrokken en nooit zijn aangekomen. II Veel later kwam dit landschap mij begroeten.…

Je krijgt geen bal, geen moer, geen biet, geen fluit. B] Op pakjes zijn wij meestal niet zo dol: Ze brengen zelden vreugde, eerder schade Bijvoorbeeld een pistool dat is geladen, Wit poeder, kogels of een hondendrol. Maar bij dit pakje is het andersom En daarom zal het inslaan als een bom.…

Geel bruin koren wuift blaast de wind stuifmeel stuift zee in verte duin en dal weidelanden koe met stal bloemen bomen vogel meeuw tijd staat stil voor jaar en eeuw boeren-huisje akker ploeg kindje speelt plaats genoeg ouwe ezel hinnik lacht vrolijk rustig dag en nacht boer boerin beide buiten lapjeskat vogels fluiten blauw…

En wind die door haast kale bomen fluit.” Hun blad ligt aan hopen, onder heggen en struik. Het groene mos kleeft aan tegels en muren. Regen klettert tegen donkere ruiten. Geen mens waagt zich naar buiten. Maar bij het opstaan deze morgen… ’t Was of er een wonder was verricht!…

Dus doe maar snel de lichten aan kijk niet teveel naar buiten want herfstdip en een vette blues daar wil ik alleen naar kunnen fluiten Net als de vogels!…