Alle inzendingen over fluit

Hoe zal ik mijn jochie zeggen dat hij naar Piet fluiten kan. ‘k Voel me niets op mijn gemak als ik straks mijn zoon verlak. ‘k Voel me niets op mijn gemak als ik straks dat kind verlak. ‘k Zal toch iets moeten bedenken hoe ik straks mijn kleine zoon, zonder hem het hart te krenken ’t hem vertel op milde toon.…

‘t is waar, allemaal waar en toch, wie weet helpt dit immens gebeuren zodat we eindelijk en samen een leuker liedje leren fluiten?…

Zal ik fluiten of gewoon stil zijn Vol liefde zal ik aan je denken Jouw plaats in mijn hart koesteren Samen onze toekomst bouwen Of alleen terug kijken op wat is geweest. Morgen zal ik het weten………..misschien…

In de nachtlijke stilt' van mijn dromen, Als geen windeken ruizen in 't groen, Als geen vogelken fluit in de bomen, Wekt mij telkens hetzelfde visioen. Langs de ronding der reuzige bogen, Stort haar zilveren stromen de maan, Op de golven, zich heffend ten hogen, Waar de sterren te vonkelen staan. Ach!…

Geen zorgen voor de dag van morgen, een ei leggen of meer fluiten dat 't een lieve lust is of niet voor die ene keer. Nee laat me dan maar hier met beide benen op de grond want als het was voorbestemd had ik vast wel in die vijver gelegen altijd nat, altijd in beweging altijd op je hoede, ach, ik kan er tegen.…

natuurlijk blijf ik jou altijd bij mij dragen nu de tijd van leven voor jou ten einde is afscheid neem ik van het lieve lijf dat ik minnen mocht maar de geest blijft waar vogels fluiten in bomen en struiken hoor ik in elke toon jouw passie vlammen als langs mijn wang een vlinder fladdert is dat mij een groet van mij de allerliefste…

De merel, in de koepelkroon, fluit bij deze avond als van oud? Weer schakelt ginder toon in toon het torenlied zijn keten goud. Hier woonde ik, uur gewaar noch dag, verloren in diep droomprieel – tot ik veel vreemde steden zag, en nam van ‘t grote leed mijn deel.…

Dat de citer mag klinken, blaas de fluit Laat schallen trompet en bazuin tezaam Om de Heer te loven om Zijn grote naam Dat allen Hem prijzen met een blij geluid.…

De hemel sprak vroeg weer even te luid elders is het een vroege vogel die al fluit. Mijn lijf en spiegelbeeld lag nog diep in slaap ik gaap mij nu wakker, beluister de merel en mees voel me even na weer een droom intensief wees. Ik sluit het gordijn, draai de zandloper terug rust voor het krieken nog even hier rug aan rug.…

een in je bekje scheert dan over bloemetjes tot hoog boven de haag en als m’n ogen je dan volgen strijk je doelbewust en zacht ergens tussen kruinen neer grappige mus wat doe je toch opgewekt vlieg je hier in het rond vind in mijn haag bescherming bouwt daar rustig aan je nestje fladdert dan weer even weg terug naar je vriendjes en fluit…

Rechts een boom tot in hemel reikend brengt wat rust voor ons naar beneden De klok, de beelden, het verleden: al het stille op vroeger lijkend Vogels fluiten, zoeken resten brood Zacht is het geraas van de stad te horen Monumentaal: het worden vergroot van zicht.…

vanmorgen ben ik vroeg opgestaan in de lente hoor je dan de vogels fluiten nu in de herfst hoor je niets geen enkele vroege vogel buiten oja, wat u zich misschien niet realiseert er is er wel een maar je ziet hem niet hij is zijn baas vooruitgesneld en zwerft nu ergens rond, zwarte Piet in verlichte etalages zie je hem al staan vindt u…

Heerlijk om bij de klanken van Händel weg te dromen Gedachten te kunnen verruimen als de oceaan zo wijd Woorden druppelen als watermuziek op het papier Dit gedicht aan het menuett suite no.3 G - DUR toegewijd In een snel tempo fluit de klarinet in alla breve maat De violen laten zich veroveren door het "Rigaudon" Een volksdans uit de Provence…

Stiekem gluur ik naar buiten Naar de vogels die fluiten en het gelach op de straat Ik sluit mijn ogen en beeld in dat ik daar tussen sta Terwijl ik weg droom heb ik het niet door dat de angst mij aanstaart Mijn droom wordt verstoord door de bonkende voetstappen die ik plotseling hoor Voordat ik achterom kan kijken hoor ik iemand in mijn nek hijgen…

Haar doornen messcherp kleuren die prachtig zijn Water blauw water blauw golven deinen er gedwee Helder fris geheimzinnig schitterende woeste zee Wolkenlucht kleurenspel zomaar in beweging gezet Welige vormen welke ogen als een zacht donzen dekbed Hoor die prachtige vogels zwevend spelend zo vrij Veertjes zo mooi van kleur hun fluiten…

Juicht God toe, met de harp, citer en fluit Wij zijn van Hem, Hij blijft voor ons zorgen Nu en altijd, ja tot aan die grote morgen Wanneer Gods koninkrijk wordt ingeluid. (Uit psalm 100)…

In dit zwart meer, o liefelijk geluid en Wat uit zwart donkere spiegel òp komt fluiten, Licht-lieve volk in wat àl duister zag, Gij komt òp-duikend in lucht legerscharen, Licht-glans-gewapend in dees donkre wereld, O lieve, o onverwachte, o lichte paren, U stortend willend golfje in zee bepareld.…

Iemand die wat doet in het huis, Behalve zijn voeten op de bank, stilletjes weggekropen als een muis Niet mijn probleem, je zoekt het zelf maar uit, Wat jouw problemen zijn, zijn de mijne niet, die interesseren me toch geen fluit Ik ben ik, jij bent jij, Waarom maken we elkaar niet eens blij?…

idealen mijn hoop, de eenvoud die zo kostbaar is, alles wat van toen tot later maakt als troonzalen zijn ze opgeslagen onaantastbaar zomers goed nog steeds voel ik die wind van herbeleven een deur die nooit echt sluit mijn broers die rond mij spelen met auto’s, ridders, jeugdgevoel mijn eerste liefde die als altijd onbereikbaar dromen fluit…

Het onbekende bereidt zijn invallen voor geen schreeuw niemand loopt te fluiten achter de ramen kamers vol monologen iedere stap wordt bespied. Een man loopt door de straat alleen hij komt op mij toe. Wie is hij?…

Ze voelden de kogels fluiten langs hun oren Tot één zich door de schedel van de jongen boorde. De aarde dronk zijn bloed. Hij zonk weg in het slijk. Het water spoelde het bloed wat weg Een beetje gezicht was zichtbaar Maar helaas niet meer herkenbaar.…

Er zullen altijd wel bladeren dwarrelen dagelijks vogels fluiten en elkaar nadoen. Wat dat betreft weet ik dat nu wel zeker. Er zullen natte en droge zelf gortdroge dagen zijn en onweer en plensbuien vallen na straatfeesten mensen dronkentaal lallen.…

Op de fluit wordt magie beleden; de goena - goena van een vooravond spel. De westerling in verwarring op de gordel van smaragd wordt met Javaanse tovenarij bestreden met onzichtbaarheid van de stille kracht. Boze geesten kloppen dreigend op de muren van de macht; slopen tergend langzaam de stenen, die daar al rusten dag en nacht.…

kom op en pak je koffer doe als een drukke doffer vlieg nu eens uit je dagelijkse sleur daar is de deur ja, het is een offer het geeft je leven kleur opeens ontdek je dat je fluit met opgeheven hoofd en kuilen in je wangen ik zie dat je er in gelooft ik hoorde in de verte al je vrolijke gezangen je krijgt een doel daar ga je voor…

want het mannetje op de maan dat heeft mijn moeder me ooit geleerd ziet eruit als een stukje gatenkaas maar voelt zich daardoor toch nooit, gediscrimineerd en hij doet dagelijks het maanlicht aan en uit met zijn maanlicht “aan en uit” toverfluit hey maan wil jij het mannetje op de maan zijn toverfluit eens laten fluiten zodat we hier…

Als de vogels fluiten, kunnen ze je misschien wat verder helpen, naar iets moois in het leven. Het komt goed, maar het kost tijd en energie en dat is logisch: wij zijn ervoor je. Probeer ook zelf vertrouwen te houden, dat het na een bepaalde tijd, weer goed komt. Een ding moet je weten: wij houden van je.…

Later hoorde ik de fluit van Pan, ik las de Griekse mythen, zag in ’t bos centauren op cyclopen schieten. Over Odin las ik in de Edda, hoe een viking naar Walhalla moet; maar het allerliefste las ik de legendes van Robin Hood.…

meer te stoppen ik bleek en borstel de wc en zuig onder de canapé verdwaalde pepernoten ik open vensters frisse lucht en jaag insecten op de vlucht met al hun lange poten ik emmer liters groene zeep en dweil plavuizen zonder streep de matten gooi ik buiten ik sop en schuim het keukenblok en poets de oude koekoeksklok terwijl ik zit te fluiten…

De bontverklede stoet is door de tijd versleten Want het zal nooit meer worden zoals het gist’ren was Er werd met gein gegooid en grof met geld gesmeten Het schuim staat te verdrogen in een gebroken glas De hupse harmonie heeft fluit en trom geborgen De stoere schutterij schuwt eenderoer en kruit De brave burgerij tobt weer met aardse zorgen…

imposante stam in zwarte aarde- begroet ik als een goede vriend hij is er altijd, vast en zeker en elke dag en nacht weer anders nu kijkt hij peinzend naar de verte een wachter op een aarden wal bejaard en weer in nieuwe tooi met aan zijn voet een bloemenpracht als eerbetoon aan zoveel majesteit geen vogel laat zijn stem nog horen ik fluit…