Netgedichten

netgedicht (nr. 60.610):

Avondstemming

Traag dagen wolken elkaar kolkend
Uit en aanéén verluiden zij meerstemmig
Het najaar aanstaande bij ondergaande zon.

Nasaal verkleuren ophogende tonen
Het westen, een dolende hemel aan flarden
Geblazen door heel het omheuvelende orkest.

Zo raakt ook het oosten in de weerschijn
Beschonken met de aanhef van ochtend
Gloren, oogst het Mozart’s windstilconcert.

Dan op het wellen en flanken van hellingen
En bij het ranken van welgeaarde
Wijngaarden, rijpt het adagio voor klarinet.

Instemmend blazen fluit, fagot en hoorn
En strijkers een glissando van spiegelingen;
Het timbre van het meer illumineert.

Even nog deinst de avond van dageraad,
Ondertonen zelfs bomen als kruinend goud,
Maar zwavel voorspelbaar velt en kwik ontruimt.

Eendgesnater, meeuwgekrijs en een fuut
Die duikt, het klotsen van water, met de maan
Valt geruisloos het slotakkoord uitéén.